-
Ο χρήστης P6B έγραψε:
Καλοκαίρι, διακοπές, ήλιος, η παλιά εθνική με τις πικροδάφνες και το ... μάρμαρο να χωρίζει τη βοηθητική λωρίδα, ανοιχτά παράθυρα, δεν μας πείραζε ούτε ζέστη ούτε θόρυβος, η κόκκινη ταινία στο κοντέρ του Austin να δείχνει σταθερά μεταξύ 100 και 110 Km/h, ο ανεμιστήρας του ψυγείου να βουίζει απόμακρα. Άλλοτε πάλι Κυριακή απόγευμα γυρνώντας από Σαββατοκύριακο στο Βόλο, βροχή, το ραδιόφωνο (μεσαία...) να αναμεταδίδει κάποιον αγώνα ποδοσφαίρου, οι υαλοκαθαριστήρες να κάνουν παράσιτα.Πόσο διαφορετικά ήταν τα ταξίδια τότε..... Τα περιμέναμε με χαρά, διασκεδάζαμε τη διαδρομή, ακόμη και στην εθνική οδό...μπορούσαμε να κόβουμε βόλτες στο πίσω κάθισμα, να βγάζουμε τα χέρια από το παράθυρο, να σκαρφαλώνουμε στην εταζιέρα..... Τώρα απομονωμένα από το εξωτερικό περιβάλλον, τα παιδιά ακινητοποιημένα στα καρεκλάκια τους με τις ζώνες, βλέπουν το ταξίδι σαν αγγαρεία και δυσανασχετούν. Και η διαδρομή... πικροδάφνες όπως λες και θεόρατες λεύκες αριστερά δεξιά του δρόμου στην ευθεία της Κωπαϊδας και στην ευθεία της Λαμίας στον Αθανάσιο Διάκο...
Rover 2000 TC. Άλλο μυστήριο κι αυτό. Σαν παιδί είχα δει μόνο ένα μια φορά. Περιμένοντας το λεωφορείο μετά το σχολείο το είδα να σταματά σε μια διασταύρωση, λευκό, ο οδηγός νομίζω ότι ήταν ηλικιωμένος, μαρσάρει και ξεκινά με την χαρακτηριστική βραχνάδα της εξάτμισης των TC.
Αν αυτό έγινε στην Καρδίτσα, το λευκό δεν το θυμάμαι. Υπήρχαν όμως δύο άλλα που πάντα με εντυπωσίαζαν κι εμένα: ένα πράσινο σκούρο ενός γιατρού και ένα καταπληκτικό γαλάζιο μεταλλικό ενός φιλολόγου μας στο γυμνάσιο.... Τα δύο Ρ6 και η DS ενός δικηγόρου ήταν αυτά που με εντυπωσίαζαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο εκείνη την εποχή
-
Όταν ταξιδεύαμε για την Αθήνα κάναμε πάντα στάση στην παραλία στο Ασπρονέρι. Αν ήταν καλοκαίρι κάναμε και μπάνιο. Εδώ φωτογραφία του 1970 από το Ασπρονέρι.
Τον τίγρη στην μηχανή σας τον θυμάται κανείς;
-
Ναι, ναι και 'τον' τίγρη ...'Βάλτε εναν Τίγρη στην μηχανή σας', δεν ήταν η τίγρης, ήταν ο τίγρης...μου έκανε εντύπωση αρκετά χρόνια μετά, ότα όλα τα βιβλία το είχαν σαν θηλυκό...
Επίσης την CALTEX την θυμάτε κανείς? που έδινε με κάθε γέμισμα κάτι ωραίες πετσέτες? Μετά έγινε, CALTEX-TEXACO και μετά σκέτο TEXACO. -
part 2...
1991, το πρώτο μου ακρόπολις, ξεκινήσαμε πρωί για ανάβυσσο, Ιαβέρης με camel-manta, Στρατισσίνο με gti-r σε πρώτη εμφάνιση, Αγγελίδης με μαύρη 190, Τσάδαρης με την 75 του Μαρακάκη και άλλοι πολλοί...
εμείς εκεί στο καθήκον, να δούμε Ιαβέρη και μετά του σκοτωμού για Λουτράκι να δούμε Χαρβάτι.
Φούλ κόσμος, χαμός στο δρόμο, φτάνουμε στον τσιμεντένιο δρόμο πρίν τον τερματισμό. Παρένθεση, τότε η ειδική τελείωνε στη Νέα Πολιτεία. Ανεβαίνουμε σιγά σιγά και τότε...love in the first sight...ασπρο πράσινο 1600 με ronal ζαντες ασημί,φουσκωτό... φορτωμένο αυτοκόλλητα από αγώνες, σάστισα, κολλάω την μύτη στο παράθυρο, μπάκετ εποχής, matter κλουβί, δεν ήξερα τότε από τέτοια. Το έκανα δυο βόλτες γύρω γύρω, κοιτάω και το δικό μας που ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο κάτω...
πήγαμε πιο πάνω πιάσαμε θέση, αλλά εμένα το μυαλό μου ήταν αλλού...
δέκα χρόνια μετά δενόμουν στο δεξί μπάκετ δίπλα στον Νικόλα, σ εκείνο το πράσινο άσπρο 1600...τα φέρνει πολύ περίεργα η ζωή καμιά φορά... -
Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
H ηλικια μου σε αυτο το ταξιδι ηταν γυρω στα 6 οποτε ας μου συγχωρησετε μερικα πραγματα τα οποια σιγουρα δεν καταλαβαινα λογω ηλικιας και μαλλον μου τα μεταφερανε-καταλαβα λαθος
Το εργοστασιο της abarth που ηταν?τα πρωτα α112 abarth δεν φτιαχνοντουσαν εκει?
Παρενέβην όχι με σκοπό να σου κάνω παρατήρηση....
Και το Α112 Αbarth στο Desio συναρμολογείτο.Εξάλλου το μόνο που είχε από Abarth αυτή η έκδοση,ήταν η εξέλιξη του κινητήρα,με αύξηση της διαδρομής και της συμπιέσης του 903cc της Fiat.
H Αbarth & C Srl είχε όντως έδρα στο Torino,αλλά ουσιαστικά εξέλισσε και προετοίμαζε sport και αγωνιστικά αυτοκίνητα.Δεν συναρμολογούσε. Συναρμολόγηση (με χειρωνακτικό τρόπο) έκανε μόνο σε περιορισμένο αριθμό πρωτοτύπων και αγωνιστικών.
Δεν το πηρα σαν παρατηρηση ισα ισα που χαρηκα που εμαθα κατι ακομα για το αγαπημενο αυτοκινητακι μου
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
Το πλαστικό καφετί ταμπλό μου φαινότανε πολύ μοντέρνο, το τιμόνι από ένα ημιδιαφανές πλαστικό στο χρώμα του κεχριμπαριού...
Αυτό ήταν το τιμόνι, ή το πορτοκαλί?
το οποιο οταν ο θερμοστατης καταλαβαινε οτι η θερμοκρασια του κινητηρα ηταν παρα πολυ ηψηλη...ανοιγαν αυτοματα τα κλαπετα του καλοριφερ και η θερμοκρασια εμπαινε μεσα και ο κινητηρας κρυωνε( )....τωρα το καλοκαιρι το τι γινοταν!!
-
Ο χρήστης NIGA έγραψε:
Πόσο διαφορετικά ήταν τα ταξίδια τότε..... Τα περιμέναμε με χαρά, διασκεδάζαμε τη διαδρομή, ακόμη και στην εθνική οδό...μπορούσαμε να κόβουμε βόλτες στο πίσω κάθισμα, να βγάζουμε τα χέρια από το παράθυρο, να σκαρφαλώνουμε στην εταζιέρα..... Τώρα απομονωμένα από το εξωτερικό περιβάλλον, τα παιδιά ακινητοποιημένα στα καρεκλάκια τους με τις ζώνες, βλέπουν το ταξίδι σαν αγγαρεία και δυσανασχετούν. Και η διαδρομή... πικροδάφνες όπως λες και θεόρατες λεύκες αριστερά δεξιά του δρόμου στην ευθεία της Κωπαϊδας και στην ευθεία της Λαμίας στον Αθανάσιο Διάκο...
Η συνηθισμένη θέση μου στο ταξίδι ήταν ... όρθιος. Το 'τούνελ' στο πίσω δάπεδο του Austin ήταν σχετικά χαμηλό και επίπεδο στο πάνω μέρος. Σαν ένα μικρό βάθρο. Έτσι λοιπόν στεκόμουν εκεί πάνω, ακουμπώντας τους αγκώνες στις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, και απολαμβάνοντας τη θέα... Βέβαια για λόγους ασφαλείας κάποια στιγμή μου απαγορεύτηκε αυτή η θέση.
Αν αυτό έγινε στην Καρδίτσα, το λευκό δεν το θυμάμαι. Υπήρχαν όμως δύο άλλα που πάντα με εντυπωσίαζαν κι εμένα: ένα πράσινο σκούρο ενός γιατρού και ένα καταπληκτικό γαλάζιο μεταλλικό ενός φιλολόγου μας στο γυμνάσιο.... Τα δύο Ρ6 και η DS ενός δικηγόρου ήταν αυτά που με εντυπωσίαζαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο εκείνη την εποχή
Νίκο ήταν στη διασταύρωση Καραϊσκάκη και Δ. Λάππα. Πρέπει να ήμουν 5η δημοτικού ή κάτι τέτοιο, άρα μάλλον 1984... Το επόμενο Ρ6 που είδα 'ζωντανό' ήταν πολλά χρόνια μετά στη Θεσσαλονίκη φοιτητής.
Καλά βρε, αφού σε εντυπωσίαζαν τόσο τα Rover γιατί δεν έψηνες τους δικούς σου να πάρετε ένα, παρά μόνο ψωνίσατε Audi 100 χοντρική όλοι οι συγγενείς και φίλοι; -
Ο χρήστης nonos έγραψε:
Το κολλημα το απεκτησα απο μωρο σχεδον με τον παππουλη μου να με κραταει στα ποδια του και να με μαθαινει τις μαρκες..το ιδιο και στο δρομο (αυτο ειναι εκεινο αυτο το αλλο)..Ο πατερας μου απο την αλλη δε καθοταν και αυτος ησυχος..Μαζι διαβαζαμε 4τροχους και εκεινος απανταγε σε καθε απορια μου.
Αλλο χομπι ηταν να αγοραζω αυτοκινητακια και να τα γκαζωνω κιολας..Ηχοι απο φρεναρισματα επιταχυνσεις και τα σχετικα επαιρναν το κεφαλι της μανας μου που μου φωναζε να 'κοψω'.. Καθε μερα για μια εποχη ο παππους εκανε επισκεψη και μετα τη παιδικη χαρα μου αγοραζε ενα matchbox. -
Ο χρήστης P6B έγραψε:
Νίκο ήταν στη διασταύρωση Καραϊσκάκη και Δ. Λάππα. Πρέπει να ήμουν 5η δημοτικού ή κάτι τέτοιο, άρα μάλλον 1984... Το επόμενο Ρ6 που είδα 'ζωντανό' ήταν πολλά χρόνια μετά στη Θεσσαλονίκη φοιτητής.
Καλά βρε, αφού σε εντυπωσίαζαν τόσο τα Rover γιατί δεν έψηνες τους δικούς σου να πάρετε ένα, παρά μόνο ψωνίσατε Audi 100 χοντρική όλοι οι συγγενείς και φίλοι;Χμ, εκείνη την εποχή είχα φύγει πια για το πανεπιστήμιο, δεν ξέρω αν υπήρχαν ακόμη τα δύο P6 που ήξερα.
Η αγορά του Audi είχε προηγηθεί κατά αρκετά χρόνια. Όταν ο πατέρας μου αποφάσισε να πουλήσει το Taunus, έθεσε σε ψηφοφορία στην οικογένεια τρεις επιλογές : Audi 100, Citroen DS και Peugeot 404. Ψήφισα Citroen DS αλλά εκείνος έκανε το δικό του και πήγε και πήρε ότι ήθελε ο ίδιος!!!!
Το προσκέπτους της DS το θυμάμαι σελίδα σελίδα σαν να το έχω μπροστά μου. Με είχε εντυπωσιάσει. Το είχαμε για πολλά χρόνια στη βιβλιοθήκη. Πρόσφατα σε μία επίσκεψή μου στο πατρικό μου έψαξα να το βρω, θυμόμουν και το συγκεκριμμένο ράφι που το είχαμε, αλλά δεν υπήρχε πια..... -
Ο χρήστης NIGA έγραψε:
............ έθεσε σε ψηφοφορία στην οικογένεια τρεις επιλογές : Audi 100, Citroen DS και Peugeot 404. Ψήφισα Citroen DS αλλά εκείνος έκανε το δικό του και πήγε και πήρε ότι ήθελε ο ίδιος!!!!
Το προσκέπτους της DS το θυμάμαι σελίδα σελίδα σαν να το έχ μπροστά μου. Με είχε εντυπωσιάσει. Το είχαμε για πολλά χρόνια στη βιβλιοθήκη. Πρόσφατα σε μία επίσκεψή μου στο πατρικό μου έψαξα να το βρω, θυμόμουν και το συγκεκριμμένο ράφι που το είχαμε, αλλά δεν υπήρχε πια..............ειμαι σχεδον βεβαιος, οτι θα κουβαλησει και ds.......... δεν θελω με τιποτα να ζησω τετοιο εργο...........θα δηλωσω μονιμη ασθενεια.........
-
Ο χρήστης 106_4_ever έγραψε:
το οποιο οταν ο θερμοστατης καταλαβαινε οτι η θερμοκρασια του κινητηρα ηταν παρα πολυ ηψηλη...ανοιγαν αυτοματα τα κλαπετα του καλοριφερ και η θερμοκρασια εμπαινε μεσα και ο κινητηρας κρυωνε( )....τωρα το καλοκαιρι το τι γινοταν!!όχι φίλε μου κάτι δεν κατάλαβες καλά απο το manual αν μαζί με αυτά τα 2 κλαπέτα ανοίξεις και το έξω (πρέπει πρώτα να ανακαλύψεις το λεβιέ του...) σου έρχεται δροσερός αέρας στο πρόσωπο βέβαια όλος ο υπόλοιπος καθρέφτης καίει, γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως θερμομόνωση...
-
Ο χρήστης KP61 έγραψε:
.........ειμαι σχεδον βεβαιος, οτι θα κουβαλησει και ds.......
Αντε βρε.......Με το καλό να τη δεχτείς.
-
Θυμάμαι επίσης (συνέχεια απο προηγούμενο)
-Τα Renault 8, κάποτε έβλεπες πολλά απο αυτά. Τα θεωρούσα άσχημα, γιατί ήταν λες κι έβλεπα ένα συμμετρικό αυτοκίνητο εμπρός και πίσω.
-Τα πάρα πολλά Renault 5 πρώτης γενιάς που κυκλοφορούσαν, το τυπικό αυτοκίνητο της γεροντοκόρης
-Τις επίσης πολλές Lancia Beta όλων των τύπων, αυτές κι αν έχουν εξαφανιστεί.
-Την Αμαζόνα του τότε γείτονά μας, σίγουρα το πρώτο Volvo που αντίκρυσα, και είχα μάλιστα την εμπειρία να την οδηγήσω σχεδόν 30 χρόνια μετά, test-drive για υποψήφιο αγοραστή
-Το ομορφότερο αυτοκίνητο του Χολαργού ήταν για μένα ένα Taunus P3 βαμμένο μπορντώ μεταλλικό. Μάλλον μου έκανε εντύπωση το χρώμα του, ακόμη και τη νύχτα με εντυπωσίαζε. -
Ηταν 17 ετων ο αδελφος μου, εγω ημουν 5 και με εβαζε στο καθισμα του συνοδηγου ωστε να εχει συνενοχο στις ταρζανιες που εκανε -παντα υπο τον ορο να μην το πω στη μαμα- χωρις διπλωμα οπως καταλαβαινετε στους ερημους τοτε δρομους του οικισμου που μενουμε.
Ηταν η περιοδος που ο αδερφος εκανε practice στα 'χειροφρενα' με ενα φιεστα 1000αρι που ειχαμε παρει για την μητερα μου αλλα δεν το οδηγησε ποτε, δεν φοβομουν και ειχα συγκρατησει το οτι σηκωνε τον μοχλο αναμεσα στα καθισματα και γινοντουσαν ολα αυτα . . .Ωρα 17.30 το απογευμα η μαμα επιστρεφει με το λεωφορειο απο τη δουλεια και παμε με τον μπαμπα να την παρουμε απο τη σταση με την κορολλα, εγω στη μεση του πισω καθισματος σχεδο ορθιος και παντα τσαντισμενος που ο θειος με αφηνε να καθομαι στο καθισμα του συνοδηγου αλλα ο μπαμπας οχι.
Βγαινουμε στον κεντρικο και βλεπουμε τη μαμα να περπαταει γιατι το λεωφορειο ειχε φτασει πιο νωρις (δεν υπηρχαν κινητα για να το ξερουμε ) ολα φυσιολογικα μεχρι εδω, την βλεπει ο μπαμπας επιβραδυνει και ξαφνηκα το παιδικο χερακι του Λευτερακη σηκωσε τον μοχλο αναμεσα απο τα καθισματα . . . δευτερολεπτα μετα η τογιοτα βρεθηκε καθετα στο δρομο 2-3 μετρα αποσταση απο τη μαμα, την συνεχεια δεν θελω να την θυαμαμαι!Υγ χρονια πιο μετα μου εδειξε ο μπαμπας οτι αυτα τα πραγματα μπορουσαν να γινουν με την κορολλα χωρις να σηκωνω τον μοχλο
-
-
Ο χρήστης KP61 έγραψε:
.........ειμαι σχεδον βεβαιος, οτι θα κουβαλησει και ds.......... δεν θελω με τιποτα να ζησω τετοιο εργο...........θα δηλωσω μονιμη ασθενεια.........Δεν θες να ζήσεις τέτοιο έργο;;;; Μα αυτό είναι έργο ζωής!!!!
-
Ο χρήστης NIGA έγραψε:
.........ειμαι σχεδον βεβαιος, οτι θα κουβαλησει και ds.......... δεν θελω με τιποτα να ζησω τετοιο εργο...........θα δηλωσω μονιμη ασθενεια.........
Δες θες να ζήσεις τέτοιο έργο;;;; Μα αυτό είναι έργο ζωής!!!!
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
-Την Αμαζόνα του τότε γείτονά μας, σίγουρα το πρώτο Volvo που αντίκρυσα, και είχα μάλιστα την εμπειρία να την οδηγήσω σχεδόν 30 χρόνια μετά, test-drive για υποψήφιο αγοραστήΤελικά κατάφερε και εξαφανίστηκε από τη γειτονιά... Πού να βρίσκεται άραγε;
-
Πω σαν ψυχαναλυση ειναι το thread !!!! γουσταρω!!!!!!!!!!!!! Ο κεθενας ξεκινα με τα πρωτα αυτοκινητιστικα του σκυρτισματα ...
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
-Τα πάρα πολλά Renault 5 πρώτης γενιάς που κυκλοφορούσαν, το τυπικό αυτοκίνητο της γεροντοκόρης
εεεεεεεε !:twisted:
παιδικές αναμνήσεις ιστορικών (και μη)