-
Η υποχρεωση καλυψης κ παροχης εγγυησης για τουλαχιστον 2 χρονια, οπως προκυπτει απο τον ΑΚ (κ την Ευρωπαικη οδηγια που ενσωμανωνει στο εθνικο δικαιο), αφορα τον ΠΩΛΗΤΗ του πραγματος.
Κοινως αυτος που σας πουλησε το προιον ειναι υποχρεωμενος να σας καλυψει. Αλλο αυτο κ αλλο η εγγυηση του κατασκευαστη.
Με απλα λογια, πως το καταλαβαινω εγω? Αν αγορασω ενα Koyla Mitsos εκτυπωτη απο το Πλαισιο, κ η Koyla Mitsos δινει 1 χρονο εγγυηση κατασκευαστη (οπως συχνα θα εχετε δει στο site του Πλαισιου), το Πλαισιο ειναι υπευθυνο να μου λυσει το προβλημα που θα παρουσιαστει μεσα στο δευτερο χρονο. Εξ'ου κ η εμπλοκη του ΑΚ, ακριβως επειδη εχει να κανει με την συμβαση μεταξυ του πελατη κ του πωλητη, των δυο μεριων δηλαδη που συναψαν την συμβαση (αγοραπωλησιας) αυτη.
-
Ο χρήστης wannabe έγραψε:
χωρίς να ξέρω αν στέκει νομικά, βλέπω μια προσπάθεια στην απάντηση της να διαχωρίσει την παροχή δωρεάν επισκευής εντός έτους που παρέχεται απο την εταιρία απο την υποχρέωση του πωλητή για παροχή 2ετους εγγύησης καλής λειτουργίας.Ναι κι εγώ αυτό κατάλαβα. Σκέφτομαι τώρα με το φτωχό μου μυαλό, δε θα ήταν πιο απλά τα πράγματα αν ο νομοθέτης χρησιμοποιούσε στη διατύπωση του νόμου την ορολογία που χρησιμοποιείται στην αγόρα (π.χ. τη λέξη 'εγγύηση') για να μην έχει τη δυνατότητα ο καθένας να ερμηνεύει το νόμο στα μέτρα του;
κατα πασα πιθανοτητα το μηχανημα μπορει να λειτουργησει και με ενα κοινο τροφοδοτικο, τοποθετησε ενα αντιστοιχο να κανεις την δουλεια σου τωρα μιας και εχεις φορτο εργασιας και το ψαχνεις αργοτερα με την ΗΡ . Παντως δεν νομιζω να βγαλεις ακρη και ουτε θα εισαι ο πρωτος που θα τους απειλει με αγωγη
Δεν θα τους απειλήσω καθόλου. Απλά θα ασκήσω αγωγή. Το αν θα βγει άκρη θα φανεί στην πορεία. Πιστεύω όμως πως ναι (πιστεύω στην ελληνική δικαιοσύνη )
Οσο για το τροφοδοτικό, δε θα ήθελα να τους δώσω πραγματικό λόγο να μου αρνηθούν την εγγύηση.FYI,
H HP έφαγε 15 χιλιάρικα πρόστιμο γιατί δεν πουλούσε ανταλλακτικά και έλεγε ότι η ωφέλιμη ζωή του προϊόντος τελείωνε μαζί με την εγγύηση του ενός έτους.έχεις καμιά επιπλέον πληροφορία για την υπόθεση; θα με υποχρέωνες
Η υποχρεωση καλυψης κ παροχης εγγυησης για τουλαχιστον 2 χρονια, οπως προκυπτει απο τον ΑΚ (κ την Ευρωπαικη οδηγια που ενσωμανωνει στο εθνικο δικαιο), αφορα τον ΠΩΛΗΤΗ του πραγματος.
Ο ν. 2251/1994 (Προστασία των Καταναλωτών) αναφέρει:
Άρθρο 6: Ευθύνη του παραγωγού για ελαττωματικά προϊόντα
- Ο παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελάττωμα του προϊόντος του.
- Ως παραγωγός θεωρείται ο κατασκευαστής τελικού προϊόντος, πρώτης ύλης ή συστατικού, καθώς και κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται ως παραγωγός του προϊόντος επιθέτοντας σε αυτό την επωνυμία, το σήμα ή άλλο διακριτικό του γνώρισμα. Προϊόντα με την έννοια αυτού του άρθρου θεωρούνται και τα κινητά πράγματα που ενσωματώθηκαν ως συστατικά σε άλλα πράγματα κινητά ή ακίνητα. Προϊόντα θεωρούνται επίσης οι φυσικές. δυνάμεις, ιδίως το ηλεκτρικό ρεύμα και η θερμότητα, εφόσον υπόκεινται σε εξουσίαση, όταν περιορίζονται σε ορισμένο χώρο.
- Όποιος εισάγει ένα προϊών για πώληση, χρηματοδοτική ή απλή μίσθωση ή άλλης μορφής διανομή στα πλαίσια της επαγγελματικής εμπορικής του δραστηριότητας ευθύνεται όπως ο παραγωγός.
-
Ο χρήστης hrdoukas έγραψε:
FYI,
H HP έφαγε 15 χιλιάρικα πρόστιμο γιατί δεν πουλούσε ανταλλακτικά και έλεγε ότι η ωφέλιμη ζωή του προϊόντος τελείωνε μαζί με την εγγύηση του ενός έτους.έχεις καμιά επιπλέον πληροφορία για την υπόθεση; θα με υποχρέωνες
Δεν θυμάμαι γιατί έχουν περάσει αρκετά χρόνια.
Νομίζω αφορούσε εκτυπωτές που αν χαλούσε κάτι μετά την εγγύηση σου έλεγαν 'τιμή ανταλλακτικού= ΝΕΟΣ ΕΚΤΥΠΩΤΗΣ' αντί να πουλήσουν/αντικαταστήσουν μόνο το ελαττωματικό εξάρτημα. -
Πες τους πως πήρε δημοσιότητα το θέμα (forums, blogs κτλ) και ανέβασε το και στο troktiko
Κοτούλες μετά
-
Βασικά την εγγύηση είναι υποχρεωμένος να στην καλύψει αυτός που στο πούλησε και η απόδειξη /τιμολόγιο έιναι κάτι σαν συμβόλαιο.Απλά με την σειρά του θα πρέπει ο Πωλητής να κάνει το ίδιο , να ζητήσει δηλαδή την διετή εγγύηση από τον Προμηθευτή ή Κατασκευαστή ανάλογα με την περίπτωση. Δικαιολογίες του τύπου eshop ' δεν απευθυνεστε σε εμας αλλα στον κατασκευαστή' είναι άκυρες καθώς η απόδειξη ειναι αυτή που τους δεσμεύει.
Παράδειγμα 1: Αγόράζω εκτυπωτή από Πλαίσιο και χαλάει στου 15 μήνες. Απόστολή στην Canon οπου βάσει σειριακου αριθμού βλέπουν ότι εχει πουληθεί πρίν 26 μήνες και άρα εγγύηση γιοκ. Τον παίρνω πίσω , πάω Πλαίσιο και με την απόδειξη ( που ειναι υποχρεωμένοι αυτοι να έχουν αντίγραφο) τους τον παραδίδω πακέτο. Αυτοι το έστειλαν Canon και περασε μέσα στην εγγύηση. Από ότι φαινεται , αγορασαν εναν αριθμό εκτυπωτων και τα στοκαραν για να πιάσουν καλύτερη τιμή αλλα δε φταιω εγω αν το ειχαν αγοράσει 5 μήνες νωρίτερα που βγήκε εκτος εγγυησης.Αυτοι ειναι υποχρεωμένοι να με καλύψουν.
Παραδειγμα 2: Κατάστημα φέρνει πραγματικά αίσχος ποιότητας προιόντα τα οποία δε βαστάνε ουτε μήνα (πχ Jumbo , Zaxarias). Από την στιγμή που πουλάνε μέσα στην Ευρωπαική ένωση πρέπει να προσφέρουν 2 χρόνια εγγύηση άσχετα αν δεν υπάρχει εδώ εκπροσώπηση από την εταιρεία που τα παράγει. Αν χαλάσει στους 3μήνες δεν μπορεί να σου πεί να απευθυνθεις στη παραγωγό εταιρεία (τρεχα γύρευε δηλαδη) αλλα ειναι υποχρεωμένα τα καταστήματα να σε υποστηρίξουν. Για αυτό το έκανε ο Νομοθέτης , για να αποτρέψει ακριβως την πώληση χαμηλής ποιότητας προιόντων και αποποιήση ευθυνων για τυχόν ελατωματικά προιόντα. Αυτός που πουλάει εχει και την ευθυνη υποστήριξης . Ασχετα αν κάποιοι πουλάνε οθονες και TV μετα στο ελάτωμα λένε να απευθυνθουμε στα εξουσιοδοτημένα ή αντιπροσώπους.
Παράδειγμα 3: Κανονικά το κάθε κατάστημα θα πρέπει να εχει λεπτομερης καταγραφή κάθε υλικού που πουλάει ώστε να μπορεί να αποδείξει ότι ειναι από την αποθήκη του. Δηλαδή ο πωλητης ειναι υποχρεωμένος να αποδειξει οτι ειναι η δεν ειναι από την αποθήκη του/εισαγωγή του και όχι ο Πελάτης οτι το αγόρασε από αυτόν. Αν πχ εγώ μπώ σε ένα μαγαζί και πω χάλασε ο εκτυπωτης και τον αγόρασα από εσενα ακόμα και αν δεν έχω απόδειξη θεωρειται defacto οτι λεω αλήθεια και πρέπει ο μαγαζάτορας να δει αν στην αποθήκη του εχει περάσει ποτέ το συγκεκριμένο serial number.
Παράδειγμα 4: Ακόμα και στην περίπτωση που δεχτεί οτι ειναι στην εγγύηση και οτι δεν το επισκευάζει αλλα κάνει πίστωση του ποσού. Το πόσο που πρεπει να πιστωθει ειναι το θέμα. Η πρώτη αντιμετώπιση θα ειναι να σου πιστώσει με την τρέχουσα τιμή πχ αν μια κάρτα ειχε 150 ευρώ και τώρα κάνει 55 θα πει να σου πιστώσει αυτά τα 55 κάτι που είναι λάθος. Συνηθως οταν κάτι κάνει λίγότερο σχεδόν ποτέ δεν το εχει για να το αντικαταστήσει ( εξου και η πίστωση) .Ο Νομοθέτης λέει οτι πρεπει να αντικατασταθεί από ίδιο προιόν ή αλλο ισαξιο ή ανώτερο. Κοινως είτε να πιστώσει 150 ευρώ( από την στιγμή που δεν έχει το ίδιο προιόν) ή αλλο ισαξιο /καλύτερο και ας εχει και 70 ευρώ ή το ίδιο προιόν και ας ειναι απο ανακατασκευή ή χρησιμοποιημένο( εδώ υπάρχει παράθυρο δυστυχως). Η απόδειξη και πάλι ειναι κάτι σαν συμβόλαιο , δεν μπορεί να πιστώσει λιγότερο από οσο χρέωσε δεν βγαινει το ισοζύγιο.
Αυτα τα ολιγα που θυμάμαι....
-
Ο νομος στον οποιο αναφερομαι εγω κ μιλαει για υποχρεωση του ΠΩΛΗΤΗ του πραγματος, ειναι του 2002 με καποια συμπληρωματικη διαταξη το 2007, οποτε ειναι αλλος απο αυτον που αναφερεις. Το κλου ειναι οτι ο'τι κ να λεει ο κατασκευαστης, ο ΠΩΛΗΤΗΣ του πραγματος πρεπει να σε καλυψει ειτε με επισκευη, ειτε με αντικατασταση ειτε με επιστροφη χρηματων. Κ φυσικα σε περιπτωση αντικαταστασης ειτε εξαρτηματος ειτε ολοκληρου του αντικειμενου, η εγγυηση ισχυει για 2 χρονια εξ'αρχης για το εξαρτημα ή το αντικειμενο αντιστοιχα.
Δηλαδη απαντηση απο το Πλαισιο του τυπου 'η Koula Mitsos δινει ενα χρονο εγγυηση οποτε αυτο λεω κ εγω' δεν περναει. Αλλο πραγμα η εγγυηση του κατασκευαστη κ αλλο η υποχρεωτικη 2χρονη εγγυηση του πωλητη.
-
Σχετικά με την 'υποχρεωτική' εγγύηση 2 χρόνων ==> δεν ισχύει. Έχω μιλήσει με το ινκα (ή συνήγορο? κάτι τέτοιο) κ μου έχουν πει ότι είναι ευρωπαική οδηγία και όχι ελληνική οπότε δεν είναι υποχρεωμένοι να την ακολουθούν.
-
Ο χρήστης xenos έγραψε:
Σχετικά με την 'υποχρεωτική' εγγύηση 2 χρόνων ==> δεν ισχύει. Έχω μιλήσει με το ινκα (ή συνήγορο? κάτι τέτοιο) κ μου έχουν πει ότι είναι ευρωπαική οδηγία και όχι ελληνική οπότε δεν είναι υποχρεωμένοι να την ακολουθούν.μας εδιωξαν απο την Ευρωπη και δε μας το εχουν πει ακομη?
-
Ο χρήστης spiros έγραψε:
Σχετικά με την 'υποχρεωτική' εγγύηση 2 χρόνων ==> δεν ισχύει. Έχω μιλήσει με το ινκα (ή συνήγορο? κάτι τέτοιο) κ μου έχουν πει ότι είναι ευρωπαική οδηγία και όχι ελληνική οπότε δεν είναι υποχρεωμένοι να την ακολουθούν.
μας εδιωξαν απο την Ευρωπη και δε μας το εχουν πει ακομη?
Μια ευρωπαϊκή οδηγία ΔΕΝ είναι εθνικός νόμος μέχρι να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο. Μπορεί να είναι υποχρεωτική η υιοθέτησή της από το κράτος (και να τρώμε πρόστιμα) αλλά ΔΕΝ είναι νόμος και κατ' επέκταση δεσμευτική εντός της χώρας.
Πάντως, σε προηγούμενη σελίδα αναφέρεται και ο νόμος με τον οποίο ενσωματώθηκε η οδηγία στο εθνικό δίκαιο.
-
Οτι ειπες εσυ αλλα κ οτι συμπληρωσαν οι απο κατω ειναι ολα σωστα. Η κοινοτικη οδηγια ΔΕΝ ειναι νομος του κρατους ΜΕΧΡΙ να γινει νομος του κρατους, πραγμα το οποιο ομως εχει γινει.
-
Άρειος Πάγος: Διετές το περιθώριο αντικατάστασης καινούργιου αυτοκινήτου λόγω ελαττωμάτων
Ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθμ. 147/2010 απόφασή του έκρινε ότι είναι διετής (πριν το 2002 η παραγραφή ήταν εξάμηνη) η παραγραφή της απαίτησης αναστροφής (αντικατάστασης) καινούργιου αυτοκινήτου, λόγω κατασκευαστικών ελαττωμάτων που παρουσιάζονται μετά την αγορά.Επαγγελματίας αγόρασε καινούργιο φορτηγό αυτοκίνητο γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας το οποίο παρουσίαζε συνεχώς μηχανικά προβλήματα και βλάβες. Τις βλάβες τις επισκεύαζε η αντιπροσωπεία στο πλαίσιο της εγγύησης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην δικαστική απόφαση η πρώτη βλάβη παρουσιάστηκε στο διαφορικό το οποίο και αντικαταστάθηκε. Ακολούθησαν οι αντικαταστάσεις της κρεμαγιέρας, της βαλβίδας επιστροφής καυσαερίων κ.λπ.
Ο ιδιοκτήτης του φορτηγού, λόγω των πολλών ελαττωμάτων και βλαβών ζήτησε από την εισαγωγική εταιρεία την αναστροφή της πώλησης του φορτηγού αυτοκινήτου. Η εταιρεία αρνήθηκε και η υπόθεση οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, που κρίθηκε ότι έχει επέλθει παραγραφή αναστροφής της πώλησης του αυτοκινήτου.
Κέρδος online 25/5/2010 19:15 -
Ερώτηση προς τους νομικούς. Τι σημαίνει με κατανοητά λόγια η παρακάτω αναφορά στα άρθρα του ΑΚ. Τα διάβασα και δεν κατάλαβα και πολλά Το απόσπασμα αποτελεί όρο πώλησης προϊόντος.
Οι συμβαλλόμενοι δηλώνουν ότι παραιτούνται ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμά τους προς διάρρηξη του παρόντος συμφωνητικού για οποιοδήποτε λόγο, ουσιαστικό ή τυπικό, και από κάθε αγωγή τους που αναφέρεται στα άρθρα 178 και 179 του ΑΚ
-
Με λίγα λόγια ότι παραιτείσαι από το δικαίωμα να ισχυριστείς ότι η άλλη πλευρά εκμεταλλεύθηκε εν γνώσει της την ανάγκη, την επιπολαιότητα ή την απειρία σου πουλώντας σου κάτι σε τιμή υπερβολικά μεγαλύτερη από την πραγματική του αξία. Δες και εδώ ένα παράδειγμα.
-
Ο χρήστης lokatzis έγραψε:
Ερώτηση προς τους νομικούς. Τι σημαίνει με κατανοητά λόγια η παρακάτω αναφορά στα άρθρα του ΑΚ. Τα διάβασα και δεν κατάλαβα και πολλά Το απόσπασμα αποτελεί όρο πώλησης προϊόντος.Οι συμβαλλόμενοι δηλώνουν ότι παραιτούνται ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμά τους προς διάρρηξη του παρόντος συμφωνητικού για οποιοδήποτε λόγο, ουσιαστικό ή τυπικό, και από κάθε αγωγή τους που αναφέρεται στα άρθρα 178 και 179 του ΑΚ
Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος όρος είναι άκυρος, ακόμα κι αν υπογραφεί από τον αγοραστή.
Πρόκειται για διατάξεις 'δημόσιας τάξης', που δηλαδή έχουν ισχύ ανεξαρτήτως της βούλησης των μερών.
Επομένως δεν χωρεί παραίτηση από τα σχετικά δικαιώματα.Επί της ουσίας: ο πωλητής είναι απατεώνας και μόνο που σκέφτηκε να προσθέσει τέτοιο όρο στη σύμβαση πώλησης. Είναι σαν να λέει 'δεν έχει σημασία αν είσαι άπειρος, ηλίθιος ή ανίκανος, εγώ σου πούλησα, αντίθετα με τα χρηστά ήθη, εκμεταλλευόμενος την κατάστασή σου και δεν μπορείς να ανατρέψεις την πώληση γι' αυτό το λόγο υπογράφοντας το συμφωνητικό'.
-
Ο χρήστης lokatzis έγραψε:
Ερώτηση προς τους νομικούς. Τι σημαίνει με κατανοητά λόγια η παρακάτω αναφορά στα άρθρα του ΑΚ. Τα διάβασα και δεν κατάλαβα και πολλά Το απόσπασμα αποτελεί όρο πώλησης προϊόντος.Οι συμβαλλόμενοι δηλώνουν ότι παραιτούνται ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμά τους προς διάρρηξη του παρόντος συμφωνητικού για οποιοδήποτε λόγο, ουσιαστικό ή τυπικό, και από κάθε αγωγή τους που αναφέρεται στα άρθρα 178 και 179 του ΑΚ
Αν μια σύμβαση είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη είναι άκυρη (178 ΑΚ). Η εκ των προτέρων παραίτησή σου από το δικαίωμα επικλήσεως αυτού του άρθρου και κατά συνέπεια από το δικαίωμά σου να ζητήσεις την ακύρωση της σύμβασης που υπέγραψες ως αντίθετης στα χρηστά ήθη δεν είναι επιτρεπτή. Δηλ. η 178ΑΚ είναι αναγκαστικό δίκαιο (ius cogens) ή αλλιώς δημόσιας τάξης, το οποίο σημαίνει ότι ακόμα και αν οι 2 αντισυμβαλλόμενοι συμφωνήσουν διαφορετικά, όπως εν προκειμένω στο συγκεκριμένο όρο πώλησης με την παραίτηση, η συμφωνία αυτή δεν είναι έγκυρη και μπορούν να επικαλεστούν την 178ΑΚ και να ακυρωθεί η σύμβαση για αντίθεση στα χρηστά ήθη (αν κριθεί φυσικά δικαστικά ότι έτσι είναι).
Τα ίδια ισχύουν και για την 179ΑΚ που αποτελεί ιδιαίτερη κατηγορία αντίθετων προς τα χρηστά ήθη δικαιοπραξιών (αισχροκερδής ή καταπλεοναστική δικαιοπραξία).
Τώρα ελπίζω μόνο να μη θες να σου πω πότε μια σύμβαση είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη κατά 178ΑΚ και πότε θεωρείται αντίθετη στα χρηστά ήθη ως αισχροκερδής 179ΑΚ γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ
Αν πάλι δεν κατάλαβες κάτι ρώτα.
-
Ευχαριστώ και τους τρεις σας για τις απαντήσεις Προς το παρόν θα αρκεστώ στο ότι ο όρος δεν μπορεί να με παραιτήσει από τα συγκεκριμένα δικαιώματα. Θα αφήσουμε για άλλη φορά την ανάλυση περί 'χρηστών ηθών'
-
Πάντως, αν και ο όρος φαίνεται καταχρηστικός, ψάχνοντας λίγο συνάντησα κάποιες αποφάσεις που τον δέχονται χωρίς να τον θεωρούν άκυρο.
-
Η ανοχή εκ μέρους της έννομης τάξης στο να διατηρήσει το κύρος της μια σύμβαση η οποία αντίκειται στα χρηστά ήθη μόνο και μόνο επειδή κάποιος παραιτήθηκε από το δικαίωμά του να την προσβάλλει μέσω 178 ΑΚ μοιάζει πολύ περίεργη.
Γιατί δεν τις βάζεις τις αποφάσεις που βρήκες να τις δούμε ; -
Όσο το ξανασκέφτομαι είναι τελείως παράλογο να παραιτηθείς εκ των προτέρων (το τονίζω) από τα 'χρηστά ήθη', τα οποία είναι σύμφυτα κατά κάποιο τρόπο με τη δημόσια τάξη και έχουν συνταγματικές αναφορές.
Φυσικά, το ανωτέρω δεν είναι σωστά εκπεφρασμένο, καθώς δεν παραιτείσαι από τα χρηστά ήθη αλλά από το δικαίωμα να επικαλεσθείς ΕΣΥ την ακυρότητα της σύμβασης που είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη, αλλά ακόμα κι έτσι δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό. Μόνο εκ των υστέρων και πάλι in concreto. -
Οι παρακάτω είναι.
977/2004 ΕΦ ΠΑΤΡ
[spoiler=:1azb4z1v](ΑΧΑΝΟΜ 2005/118)
Πώληση. Ελαττώματα ή έλλειψη συμφωνημένης ιδιότητας. Δικαίωμα μειώσεως του
τιμήματος. Η μείωση υπολογίζεται βάσει της αναλογίας που υπάρχει κατά το
χρόνο μετάστασης του κινδύνου μεταξύ της αγοραίας τιμής (και όχι του
αναγραφόμενου στο συμβόλαιο) ελαττωματικού και μη πράγματος. Περιστατικά.
Ορος του συμβολαίου πωλήσεως ακινήτου ότι 'οι συμβαλλόμενοι παραιτούνται από
κάθε δικαίωμα της προσβολής, διάρρηξης ή ακύρωσης του συμβολαίου ... Για κάθε
λόγο και ειδικά για τους λόγους που προβλέπονται στα άρθρα 178, 179 και 388
του ΑΚ'. Εννοια της δήλωσης και πως ερμηνεύεται χωρίς να αποκλείεται το
δικαίωμα του αγοραστή για μείωση του τιμήματος.
'Η περίληψη αυτή ελήφθη από το περιοδικό ΑΧΑΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ, εκδόσεως του Δ.Σ.
Πατρών'.977/2004
(Εισηγητής: Γεώργιος Σπηλιωτόπουλος, εφέτης).
(Δικηγόροι: Μιχαήλ Μοσχονάς, Πολυξένη Γρηγοράτου).Κατά την έννοια των άρθρων 540, 541 Α.Κ. αν υπάρχει πραγματικό ελάττωμα ή
λείπει η συμφωνημένη ιδιότητα του πωλουμένου, ο αγοραστής έχει μεταξύ άλλων,
το δικαίωμα να ζητήσει τη μείωση του τιμήματος. Για να διαφυλάσσεται δε η
περί του τιμήματος συμβατική βούληση, η μείωση της αξίας του πράγματος από
την παραπάνω αιτία υπολογίζεται βάσει της αναλογίας που υπάρχει κατά το χρόνο
μετάστασης του κινδύνου μεταξύ της αγοραίας τιμής ελαττωματικού και μη
πράγματος. (Α.Π. 1468/1998 Ελλ. Δνη 1999, 635, Εφ. Αθ. 6684/2002 Ελλ. Δνη
2003, 245). Για την πληρότητα του δικογράφου αρκεί να αναγράφεται σαυτό η αγοραία αξία του πράγματος έστω και αν συμπίπτει με την τιμή πώλησης τούτου. Στην προκειμένη περίπτωση με την κρινόμενη αγωγή η ενάγουσα εκθέτει ότι με το υπ
αριθμ. 46/ 17.5.1999 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο, που νόμιμα μεταγράφηκε
αγόρασε από τον εναγόμενο το εις αυτή περιγραφόμενο ακίνητο, εκτάσεως 6.000
τ.μ. αντί συμφωνηθείσης τιμής 18.500.000 δρχ. Ότι το ακίνητο αυτό
εμβαδομετρήθηκε μετά την αγορά και βρέθηκε να έχει έκταση 4.189 τ.μ. ήτοι
1.811 τ.μ. λιγότερα απόσα αναφέρονται στο συμβόλαιο. Ότι λόγω της έλλειψης αυτής πρέπει να μειωθεί το τίμημα κατά 5.583.000 δραχμές, εφόσον η αγοραία αξία του πωληθέντος ακινήτου ήταν 18.500.000, ενώ μετά την παραπάνω έλλειψη 12.917.000 δραχμές. Με βάση αυτό το ιστορικό ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει το ποσό των 5.583.000 δρχ. με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Η αγωγή αυτή είναι πλήρως ορισμένη φέρουσα όλα τα υπό των άρθρων 218 και 216 Κ.Πολ.Δ. προβλεπόμενα στοιχεία. Ειδικότερα αναφέρεται σ
αυτή η αγοραία αξία του πωληθέντος ακινήτου χωρίς το ελάττωμα, ανεξαρτήτως
εάν αυτή, κατά την κρίση της ενάγουσας, συμπίπτει με την συμφωνηθείσα τιμή
πώλησης... ..Το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο αυτό τίμημα ήταν 10.000.000 δραχμές, όσο
το εκτίμησε και η αρμόδια Δ.Ο.Υ. Όμως. όπως προκύπτει ιδία από το από
17.5.1999 ιδιωτικό συμφωνητικό που υπέγραφαν οι διάδικοι αμέσως μετά την
υπογραφή του παραπάνω συμβολαίου το οποίο επικαλούνται αμφότεροι, το
πραγματικά συμφωνηθέν τίμημα ανερχόταν σε 18.500.000 δραχμές. Το
τίμημα αυτό που, τόσο με το συμβόλαιο πώλησης όσο και με το προαναφερόμενο
ιδιωτικό συμφωνητικό, θα καταβαλλόταν σε δόσεις, καταβλήθηκε πλην των δύο
τελευταίων δόσεων από 2.000.000 και 1.500.000 δρχ., που ήταν καταβλητέες την
17.5.2000 και 17.7.2000, αντιστοίχως. Στο προαναφερόμενο συμβόλαιο πώλησης ο
εναγόμενος πωλητής διαβεβαίωσε την ενάγουσα- αγοράστρια ότι το πωλούμενο
ακίνητο έχει έκταση 6.000 τ.μ. Μετά την αγορά του η ενάγουσα διαπίστωσε ότι η
έκταση του πωληθέντος ακινήτου ανερχόταν σε 4.189,19 τ.μ. δηλαδή ήταν
μικρότερο κατά 1.811 τ.μ. Το γεγονός αυτό δηλ. της πραγματικής έκτασης του
πωληθέντος ακινήτου για πρώτη φορά αμφισβήτησε ο εναγόμενος με την προσθήκη
των προτάσεων της συζήτησης ενώπιον του δικαστηρίου τούτου, ζητώντας μάλιστα
πραγματογνωμοσύνη για το σκοπό αυτό. Όμως από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά
μέσα και κυρίως από το από 10.9.1999 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού
μηχανικού Γ.Μ., ο οποίος το επιβεβαιώνει στην ενώπιον του πρωτοβαθμίου
δικαστηρίου κατάθεση του, αποδεικνύεται ότι η πραγματική έκταση του
πωληθέντος ακινήτου ανέρχεται σε 4.189,19 τ.μ. Άλλωστε ο εναγόμενος ουδέν
αποδεικτικό στοιχείο προσκόμισε για τον ισχυρισμό του αυτό. Επομένως ο
ισχυρισμός αυτός του εναγομένου και το προαναφερόμενο αίτημα
πραγματογνωμοσύνης πρέπει ν` απορριφθούν. Ο εναγόμενος, περαιτέρω,
ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα παραιτήθηκε ρητά με το παραπάνω συμβόλαιο για
ακύρωση η προσβολή του συμβόλου αυτού και συνεπώς δεν μπορεί να ζητήσει τη
μείωση του τιμήματος.Στο προαναφερόμενο συμβόλαιο αναφέρεται ότι 'οι συμβαλλόμενοι
παραιτούνται από κάθε δικαίωμα τους προσβολής, διάρρηξης ή ακύρωσης αυτού του
συμβολαίου και της μεταβίβασης που έγινε με αυτό για κάθε λόγο και ειδικά για
τους λόγους που προβλέπονται στα άρθρα 178, 179 και 388 του Α.Κ.'. η αληθινή
βούληση όμως των συμβληθέντων στο συμβόλαιο αυτό διαδίκων, το οποίο
ερμηνεύεται όπως απαιτεί η καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη (αρθρ.
173, 200 Α.Κ.) δεν ήταν ότι η ενάγουσα αγοραστής παραιτήθηκε του δικαιώματος
της για μείωση του τιμήματος σε περίπτωση που αυτό δεν είχε την παραπάνω
συμφωνηθείσα ιδιότητα, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εναγόμενος. Ειδικότερα από
το παραπάνω συμβόλαιο προκύπτει ότι οι διάδικοι και εν προκειμένω η ενάγουσα
παραιτήθηκε από το δικαίωμα της προσβολής του συμβολαίου πώλησης, για τυχόν
εμφανιζόμενα ελαττώματα που θα αφορούσαν τη βούληση των συμβαλλομένων μερών
ως προς την εγκυρότητα της σύμβασης αυτής, γεγονός που αποδεικνύεται και από
την ενδεικτική αναφορά σ` αυτό των άρθρων 178, 179 και 388 του Α.Κ. Επομένως
ο σχετικός ισχυρισμός του εναγομένου είναι αβάσιμος και απορριπτέος.[/spoiler:1azb4z1v]1853/1999 ΑΠ
[spoiler=:1azb4z1v]Δ/ΝΗ/2000 (1351) Ακίνητα. Μεταβίβαση της κυριότητας ακινήτου. Είναι έγκυρη έστω και αν έγινε από μη κύριο, εφόσον έγινε με συναίνεση του δικαιούχου. Η συναίνεση αυτή είναι αφηρημένη δικαιοπραξία και γίνεται με μονομερή δήλωση που απευθύνεται είτε προς το ένα είτε και προς το άλλο από τα μέρη που επιχειρούν τη δικαιοπραξία, είναι συμπληρωματικό στοιχείο της εμπράγματης σύμβασης, πρέπει να υποβληθεί σε συμβολαιογραφικό τύπο και μεταγραφή και να προϋπάρχει ή να είναι σύγχρονη της διάθεσης από τον τρίτο. Απορρίπτεται η αναίρεση κατά το άρθρο 559 αρ. 1 του ΚΠΟΛΔ. Α.Π. 1853/1999 Γ` Τμ. Εισηγητής: Εμμανουήλ Χαριτάκης Απόσπασμα:.......................................................... Κατά τις διατάξεις του άρθρου 239 εδάφ. α` AΚ, διάθεση αντικειμένου από μη δικαιούχο, είναι έγκυρη, αν έγινε με τη συναίνεση του δικαιούχου. Εξάλλου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 1033 AΚ, για τη μεταβίβαση της κυριότητας ακινήτου απαιτείται συμφωνία μεταξύ του κυρίου και εκείνου που την αποκτά, ότι μετατίθεται σ` αυτόν η κυριότητα για κάποια νόμιμη αιτία. H συμφωνία γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και υποβάλλεται σε μεταγραφή. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει, ότι για να χωρήσει μεταβίβαση κυριότητας επί ακινήτου, απαιτείται πριν από κάθε άλλο να υπάρχει κυριότητα στο μεταβιβάζοντα. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό αποτελεί η διάταξη του άρθρου 239 παρ 1 AΚ, κατά την οποία η κυριότητα μπορεί να μεταβιβασθεί και από κάποιο τρίτο (μη κύριο), εφόσον η διάθεση αυτή έγινε με συναίνεση του δικαιούχου. H συναίνεση αυτού, που είναι δικαιοπραξία αφηρημένη και γίνεται με μονομερή δήλωση που απευθύνεται είτε προς το ένα είτε και προς το άλλο από τα μέρη που επιχειρούν τη δικαιοπραξία, είναι συμπληρωματικό στοιχείο της εμπράγματης σύμβασης που επιχειρείται από τον τρίτο και ενέχει αποκατάσταση της απολειπόμενης βούλησης του δικαιούχου αποτελώντας αυτήν την εκποίηση, ως τέτοια δε πρέπει να υποβληθεί και αυτή στο συμβολαιογραφικό τύπο και τη μεταγραφή. H κατά ανωτέρω συναίνεση πρέπει στην περίπτωση αυτή να προϋπάρχει της διάθεσης από τον τρίτο η τουλάχιστον να δίδεται συγχρόνως κατά την κατάρτιση της δικαιοπραξίας. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση του το εφετείο που δίκασε δέχθηκε τα εξής: Με το υπ` αριθ. 1276/7.6.1985 προσύμφωνο μεταβίβασης ποσοστών εξ αδιαιρέτου οικοπέδου και εργολαβικό της αναφερόμενης συμβολαιογράφου, ο πρώτος των εναγομένων Χρήστος B., έχοντας στην κυριότητα του το ευρισκόμενο στη Φλώρινα και στη οδό Στεφάνου Δραγούμη αριθ. 39 οικόπεδο, επιφάνειας 72,81 τ.μ., ανέθεσε στο δεύτερο εναγόμενο γιο του, Παύλο Β., την ανέγερση επ` αυτού πολυώροφης οικοδομής κατά το σύστημα της αντιπαροχής, ότι o δεύτερος (εναγόμενος) ανέλαβε την υποχρέωση με δικά του υλικά και εργασία να κατασκευάσει την οικοδομή αυτή, αποτελούμενη από ισόγειο κατάστημα και τρία (3) οροφοδιαμερίσματα. Από αυτά στον οικοπεδούχο θα περιέρχονταν ως αντιπαροχή κατά τις διατάξεις των άρθρων 1002 και 1117 AΚ και 1 επ, ν. 3741/1929, το διαμέρισμα του τρίτου υπέρ το ισόγειο ορόφου με ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του όλου οικοπέδου και των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής 25%. Οτι ο ίδιος εναγόμενος υποσχέθηκε να μεταβιβάσει στον εργολάβο, είτε σε τρίτο πρόσωπο, που θα υποδείκνυε αυτός, ως εργολαβική του αμοιβή, το υπόλοιπο 75% ποσοστό συγκυριότητας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου και των κοινοκτήτων χώρων της οικοδομής, το οποίο αντιστοιχεί στις λοιπές κατά τα ανωτέρω αυτοτελείς ιδιοκτησίες, του θα κατασκευάζονταν, καθώς και το δικαίωμα υψούν πλέον των πιο πάνω ορόφων. Στη συνέχεια, όπως δέχεται το εφετείο και ενώ είχε περατωθεί η κατασκευή του δεύτερου υπέρ το ισόγειο ορόφου της οικοδομής, οι αυτοί εναγόμενοι με το υπ` αριθ. 6615/3.8.1989 προσύμφωνο του αναφερομένου συμβολαιογράφου, υποσχέθηκαν να μεταβιβάσουν λόγω πώλησης το προναφερόμενο οικόπεδο και την επ` αυτού ανεγειρόμενη οικοδομή, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, στον τρίτο των εναγομένων Νικόλαο Γ., αντί τιμήματος 12.000.000 δρχ., από το οποίο o τελευταίος κατέβαλε 5.000.000 δρχ., το δε υπόλοιπο ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει κατά την υπογραφή του οριστικού συμβολαίου. Οτι σε εκτέλεση του πιο πάνω προσυμφώνου μεταξύ των αυτών συμβαλλομένων καταρτίσθηκε το 6713/26.9.1989 οριστικό αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του αυτού συμβολαιογράφου, που έχει νόμιμα μεταγραφεί, δυνάμει του οποίου οι πρώτοι και δεύτερος των εναγομένων μεταβίβασαν κατά κυριότητα, νομή και κατοχή στον τρίτο απ` αυτούς το οικόπεδο και την επ` αυτού οικοδομή. Οτι τόσο στο προσύμφωνο όσο στο οριστικό συμβόλαιο, οι πωλητές δήλωσαν ότι έχουν στην αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή τους μία (1) πολυώροφη οικοδομή, που βρίσκεται στη Φλώρινα και στην οδό Στεφάνου Δραγούμη αριθ. 39, αποτελούμενη από ισόγειο κατάστημα, πρώτο και δεύτερο υπέρ το ισόγειο ορόφους, που αντιστοιχούν σε ποσοστό 75% εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου και των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων χώρων της οικοδομής και ανήκουν στο δεύτερο των εναγομένων εργολάβο, καθώς και από τον αέρα του τρίτου υπέρ το ισόγειο ορόφου της ίδιας οικοδομής, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 25% επί του οικοπέδου και των πιο πάνω κοινών χώρων της οικοδομής και ανήκει στον πρώτο των εναγομένων οικοπεδούχο. Οτι τα παραπάνω καθένας τους εξ αδιαιρέτου ποσοστά συγκυριότητας στο οικόπεδο και η αποκλειστική καθενός απ` αυτούς κυριότητα στους ξεχωριστούς χώρους της οικοδομής, οι οποίοι με το ίδιο συμβόλαιο κατέστησαν αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, δήλωσαν ότι περιήλθαν, εις μεν τον πρώτο των εναγομένων με αγορά του όλου οικοπέδου δυνάμει του νόμιμα, μεταγεγραμμένου 27525/30.4.1984 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου του αναφερομένου συμβολαιογράφου, από τους αναφερόμενους σε αυτό αληθινούς κυρίους του, εις δε το δεύτερο των εναγομένων δυνάμει του πιο πάνω 1276/7.6.1985 προσυμφώνου και εργολαβικού συμβολαίου της αναφερομένης συμβολαιογράφου, δηλαδή ως εργολαβική αμοιβή του για την κατασκευή της κατά τα ανωτέρω οικοδομής. Οτι με το ίδιο συμβόλαιο (οριστικό) οι πωλητές δήλωσαν, ότι κατά την υπογραφή του καταβλήθηκε σε αυτούς από τον τρίτο εναγόμενο αγοραστή το από το 7.000.000 δρχ. υπόλοιπο του συμφωνηθέντος τιμήματος, ότι αποξενώνονται από κάθε τίτλο και δικαίωμα τους κυριότητας, νομής και κατοχής στην παραπάνω οικοδομή και ότι αναγνωρίζουν και αποκαθιστούν τον αγοραστή τέλειο και αποκλειστικό κύριο, νομέα και κάτοχό της. Οτι, επίσης, με το ίδιο συμβόλαιο δήλωσαν, ο μεν αγοραστής, ότι δέχεται την προς αυτόν γενόμενη πώλησή της εν λόγω οικοδομής και ότι την παρέλαβε στην κυριότητα, νομή και κατοχή του,** όλοι δε οι συμβαλλόμενοι (πωλητές και αγοραστής), ότι παραιτούνται αμοιβαίως από κάθε δικαίωμα προσβολής ή διάρρηξη του συμβολαίου αυτού για οποιονδήποτε λόγο και αιτία και μάλιστα, για κάποια από τις αναφερόμενες στα άρθρα 178, 179 και 388 AΚ αιτίες.** Από τα παραπάνω προκύπτει, όπως δέχεται περαιτέρω το εφετείο, ότι η πώληση του ποσοστού των 75% εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου και των αντιστοιχούντων σε αυτά διαιρεμένων ιδιοκτησιών της επ` αυτού οικοδομής, στην οποία προέβη ο δεύτερος των εναγομένων πωλητής προς τον τρίτο απ` αυτούς αγοραστή, αφορά διάθεση αντικειμένου από μη δικαιούχο, αφού, όπως δέχεται το εφετείο, το ποσοστό αυτό συγκυριότητας στο περί ου πρόκειται οικόπεδο και τους αυτοτελείς χώρους της επ` αυτού οικοδομής, o πρώτος των εναγομένων οικοπεδούχος υποσχέθηκε με βάση το κατά τα ανωτέρω προσύμφωνο να μεταβιβάσει στο δεύτερο απ` αυτούς εργολάβο, ως εργολαβική του αμοιβή, χωρίς να έχει καταρτισθεί οριστικό συμβόλαιο, μεταβιβαστικά στον τελευταίο των ποσοστών αυτών και να έχει μεταγραφεί. Περαιτέρω το εφετείο κρίνοντας, ότι το παραπάνω οριστικό συμβόλαιο, λόγω της ασάφειας του, πρέπει να ερμηνευθεί, χωρίς προσήλωση στις λέξεις και όπως απαιτεί η καλή πίστη λαμβανομένων υπόψη των συναλλακτικών ηθών σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις των άρθρων 173 και 200 AΚ, τις οποίες και μνημονεύει, δέχθηκε ως συναγόμενα εκ του περιεχομένου τους με βάση τις ερμηνευτικές αυτές αρχές τα εξής: Οτι η αληθινή δικαιοπρακτική δήλωση του πρώτου των εναγομένων οικοπεδούχου και πωλητή ο οποίος ήταν κύριος του όλου ακινήτου ήταν να μεταβιβασθεί στον τρίτο των εναγομένων αγοραστή εξολοκλήρου το παραπάνω οικόπεδο με την επ` αυτού οικοδομή, δηλαδή το 100/100 του ακινήτου. Ειδικότερα, όπως δέχεται το εφετείο, αληθινή βούλησή του ήταν η μεταβίβαση όλων των εμπραγμάτων ή ενοχικών δικαιωμάτων στον αγοραστή. H δήλωσή του, ότι αποξενώνεται από κάθε δικαίωμα κυριότητας νομής και κατοχής στην παραπάνω οικοδομή και ότι αναγνωρίζει και αποκαθιστά τον αγοραστή τέλειο και αποκλειστικό κύριο, νομέα και κάτοχο αυτής, ερμηνεύεται, κατά την κρίση του εφετείου, ως συναίνεση του στη μεταβίβαση και του ποσοστού των 75% εξ αδιαιρέτου της συγκυριότητας στο πιο πάνω ακίνητο, το οποίο (ποσοστό) στο ίδιο συμβόλαιο διατίθεται από το μη δικαιούχο (μη κύριο) δεύτερο των εναγομένων. **Ενισχυτικό αυτών είναι, όπως δέχεται στη συνέχεια το εφετείο, και το γεγονός, ότι και οι τρεις (3) συμβαλλόμενοι στην πιο πάνω αγοραπωλησία, με δήλωσή τους, που περιλήφθηκε στο οριστικό συμβόλαιο, παραιτήθηκαν αμοιβαία από το δικαίωμα προσβολής ή διάρρηξης του συμβολαίου αυτού για τις αναφερόμενες στις διατάξεις των άρθρων 178, 179 και 388 AΚ αιτίες.** Σύμφωνα με τα παραπάνω εκτεθέντα πραγματικά περιστατικά, το εφετείο δέχθηκε ότι ο πρώτος των εναγομένων, κύριος του πράγματος, με δήλωσή του, που υποβλήθηκε στο συμβολαιογραφικό τύπο και τη μεταγραφή και δόθηκε συγχρόνως με το ίδιο συμβόλαιο κατά την κατάρτιση της σύμβασης διαθέσεως του πιο πάνω ποσοστού των 75% εξ αδιαιρέτου επί του ακινήτου από το μη δικαιούχο δεύτερο των εναγομένων συναίνεσε στη μεταβίβαση αυτή του δικού του πράγματος. Και έτσι καταλήγει το εφετείο ότι από το χρόνο (1989) της κατά τα άνω μεταγραφής του πιο πάνω συμβολαίου, μεταβιβάσθηκε η κυριότητα του περί oυ πρόκειται ακινήτου και κατά το ποσοστό των 75% εξ αδιαιρέτου στον εναγόμενο αγοραστή. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές και τις νομικές σκέψεις που αναφέρονται στην αρχή, το εφετείο, απέρριψε την αγωγή, κατά το πρώτο αίτημα της, για αναγνώριση του πρώτου των εναγομένων κατά του οποίου η ενάγουσα και ήδη αναιρεσίβλητη είχε απαίτηση 12.000.000 δραχμών, ως κυρίου του αναφερόμενου σε αυτή (αγωγή) ακινήτου κατά το προαναφερόμενο ποσοστό των 75% εξ αδιαιρέτου ως αβάσιμη στην ουσία, γιατί δεν αποδείχθηκε η oυσιαστική βασιμότητα αυτής. Ετσι που έκρινε το εφετείο, δεν παραβίασε τις επικαλούμενες διατάξεις των άρθρων 239, 1033, 173 και 200 AΚ. Γι` αυτό και o μοναδικός λόγος αναίρεσης με τον οποίο, με την επίκληση της πλημμέλειας του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ, υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει ν` απορριφθεί ως αβάσιμος.[/spoiler:1azb4z1v]
Εγγυήσεις Προϊόντων