-
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Καλά ρε Gavril αν είναι να πάμε στο 'πως τολμάω' να σου γράψω ότι ένα πλυντήριο πιάτων δεν κάνει αποστείρωση, χέστο δεν πειράζει. Φαντάζομαι οι άλλοι θα είναι τα κορόιδα που πάνε και σκάνε τα ωραία τους λεφτά σε κλιβάνους αντί να τα βάλουν σε ένα πλυντήριο πιάτων με 'Sanitary Mode'. Ένα και το αυτό.Ενας κλιβανος αποστειρωσης κανει ακριβως το ιδιο πραγμα σε αυτα που περιεχει οπως και ενα πλυντηριο πιατων με sanitary mode setting. What's the matter with you? Αστο, τελειωσε το θεμα τις αποστειρωσης.
Πλυντηριο πιατων εχεις καν στο σπιτι ή μιλας...στον αερα?
-
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Τώρα για το τι είναι υγιέστερο (physically και mentally) σηκώνω τα χέρια ψηλά. Και έχω καλούς λόγους να πιστεύω ότι κι η επιστήμη τα σηκώνει μαζί μου. Ιατρική διάβασε μόνος σου.
Στο κάτω κάτω, φαίνεσαι αποτελεσματικός σε ό,τι κάνεις. Οπότε πιθανότατα απλώς θα έχεις στερηθεί ορισμένες απολαύσεις της ζωής.Οριστε? Τι στο καλο σημενει αυτο τωρα? Αμεσως στο προσωπικο, μολις στριμωχτουμε...
-
Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:
[off topic]Καλά με αυτά που διαβάζω περί υγιεινής, μεταλλαγμένων (όχι σεξ, δεν κάνω, ευχαριστώ! ) θα έπρεπε να είχα πεθάνει καμιά 20αρια φορές!Ναι ακριβως αυτο εγραψα. Για λυπη ειστε οντως...
-
Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:
[off topic]Καλά με αυτά που διαβάζω περί υγιεινής, μεταλλαγμένων (όχι σεξ, δεν κάνω, ευχαριστώ! ) θα έπρεπε να είχα πεθάνει καμιά 20αρια φορές!
Ναι ακριβως αυτο εγραψα. Για λυπη ειστε οντως...
Παρακαλώ?
-
Ρε Γαβριήλ αυτά τα λές σοβαρά η απλά για να κάνεις αίσθηση?
Εγώ που από μικρός έπαιζα έξω με τα χώματα κ μετά έτρωγα κλπ κλπ έκανα xtreme sports δηλαδή?Πάντως ακόμα δν έπαθα τίποτα -
**Doctors say how we taste affects health **
By LAURAN NEERGAARD, AP Medical Writer
Tue Nov 21, 7:42 AM ETWASHINGTON - Woe to those who have a cold on Thursday. If you can't smell the roasting turkey, it just won't taste as good. And if you think the brussels sprouts are bitter, well, blame how many taste buds you were born with, not the chef.
But never fear: Even after you're pleasantly stuffed from second helpings, there's a little spot deep in your brain that still gives a 'Wow!' for pumpkin pie.
How we taste is pretty complicated, an interaction of the tongue, the nose, psychological cues and exposure to different foods.
But ultimately, we taste with our brains.
'Why do we learn to like foods? When they're paired with something our brains are programmed to see as good,' says Dr. Linda Bartoshuk of the University of Florida, a specialist in the genetics of human taste.
Sorry, brains are programmed to want fat, probably an evolutionary hangover from times of scarcity. But what's necessary for survival isn't all the brain likes. University of Michigan researchers just uncovered that eating something tasty can spark brain cells that sense actual pleasure to start firing rapidly.
More provocative, how intensely people sense different flavors seems to affect how healthy they are.
Are you among the 'supertasters,' people who shun vegetables because they find them more bitter than the average person does? Supertasters may be more at risk of developing colon cancer as a result, says a recent University of Connecticut study.
It's research that sheds light on more than how we eat at food-rich holidays like Thanksgiving. If scientists can prove those connections, it would be empowering information for people struggling to eat better year-round.
'People pile a lot of guilt on themselves,' says Connecticut's Dr. Valerie Duffy, who is leading research into the links between inborn 'preference palates' and health.
'We know oral sensation varies,' she adds. 'Instead of making one dietary recommendation for all, can we individualize it for what people like to eat?'
One in four people is what scientists call a supertaster, born with extra taste buds. 'They live in a neon taste world,' as Bartoshuk puts it.
They find some vegetables horribly bitter, and hate the texture. They get more burn from chili peppers, and perceive more sweetness than other people. Nor do they care for fat. They tend to be skinny because they're such picky eaters.
Scientists came up with the name because these people give an extreme 'Yuck!' when given a certain bitter chemical widely used in taste research — a chemical that certain other people, dubbed nontasters, can't even detect.
Those nontasters make up another quarter of the population. They like veggies, but unfortunately prefer heart-clogging fat, too, along with sweets and alcohol.
Everybody else falls somewhere in-between.
The good news: You can train your taste buds. The variety of foods you ate as a child, and the emotional connections to certain foods, are more important than biology in determining food preferences, Bartoshuk says.
You may trick taste buds, too.
Consider: Duffy thinks many supertasters generalize, thinking they don't like most vegetables just because broccoli made them pucker. She calls Thanksgiving a great day for supertasters to try to expand their horizons because the traditional menu is heavy on sweetened vegetables — and sugar trumps bitterness.
Pair a bite of sweet potatoes with the broccoli, and veggie-haters might find the greenery tastes OK after all, she suggests. Or try caramelizing the leeks.
And remember, taste dulls with age — so the Brussels sprouts you hated at 20, you may like at 50.
But taste starts before a food actually touches the tongue. Even more important than sniffing its aroma is chewing, which releases vapors up the back of the nose. You think you're tasting a flavor that really you're unconsciously smelling. It's called retronasal olfaction, and it sends flavor information along a different, more sensitive brain pathway than traditional sniffing does.
The brain, meanwhile, is busy trying to regulate competing signals from stomach hormones that say 'I'm full' with the yum factor.
Michigan researchers recently implanted electrodes into the brains of rats to track a pleasure-sensing region called the ventral pallidum. That region's cells fired in a frenzy when the rats ate a flavor, sweet or salt, that they craved, but slowly stopped as the rats got tired of eating the same old thing.
People have the same brain region, and Michigan psychologist Kent Berridge predicts it'll be in full swing at Thanksgiving dinner.
'At the moment you sit down and start to eat, that's when the firing's most intense and everything tastes delicious, more delicious than it's going to taste at any moment thereafter,' he explains. 'At the end, there are only a couple of things — like the dessert — that are going to make it fire again.'
SOurce: http://news.yahoo.com/s/ap/20061121/ap_ ... w_we_taste
-
Ο χρήστης Kid έγραψε:
[off topic]Καλά με αυτά που διαβάζω περί υγιεινής, μεταλλαγμένων (όχι σεξ, δεν κάνω, ευχαριστώ! ) θα έπρεπε να είχα πεθάνει καμιά 20αρια φορές!
Ναι ακριβως αυτο εγραψα. Για λυπη ειστε οντως...
Παρακαλώ?
εννοει για λυπηση φανταζομαι
πλακα πλακα για μενα δε νοειται παιδακι να μη φαει και χωμα απο τη γλαστρα, κανα ζωυφιακι σαλιγκαρακι κλπ
σιγα μην το βαλεις και μεσα σε γυαλα να ουμ κ να το απολυμαινεις με με μπεταντιν οπως ο κατακουζινος
εγω ετρωγα χωμα απο τη γλαστρα απ'οτι μου εχουν πει οι γονεις μου (γιαυτο εγινα ετσι)one life live it my niggaz n bitchez
thug life.. -
Koλλησατε με τα φρουτα και λαχανικα και ξεχασατε τα κρεατα.Λες και τα ζωα δεν 'τρωνε' ενεσεις με αντιβιωτικα και ορμονες για να μεγαλωνουν γρηγορα.
-
Ο χρήστης nasos/sti έγραψε:
Ρε Γαβριήλ αυτά τα λές σοβαρά η απλά για να κάνεις αίσθηση?
Εγώ που από μικρός έπαιζα έξω με τα χώματα κ μετά έτρωγα κλπ κλπ έκανα xtreme sports δηλαδή?Πάντως ακόμα δν έπαθα τίποτα+1 βεβαιως βεβαιως.
αλλα εκεινα τα χρονια δεν υπηρχαν τοσες μολυνσεις κτλ.
τωρα δυστυχως ειναι πολυ χαλια η κατασταση.Εγώ νομίζω ότι πάντα υπήρχαν Νάσο. Απλά, το πως μεγαλώνει σήμερα ένα παιδί (όλο και πιο αποστειρωμένα, έχω δει γονείς απίστευτα υστερικούς με το 'μην πάθει τίποτα το παιδί'), παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο ευπαθές στις μολύνσεις και στις αρρώστιες γίνεται. Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά, σχεδόν ποτέ δεν είχα δέρμα στα γόνατα (χύμες), στους αστραγάλους (καδένα ποδηλάτου) και στις παλάμες (σχοινιά στο σκάφος). Μια πληγή ήμουν όλος και μέσα στη βρώμα και το θαλασσινό αλάτι. Θυμάμαι επίσης κάμποσα παιδιά έτσι. Τώρα, πόσα βλέπεις; Ελάχιστα ως κανένα.
- τα σκατά που τρώμε γενικώς επιβαρύνουν την κατάσταση... Τέσπα.
-
Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:
Ρε Γαβριήλ αυτά τα λές σοβαρά η απλά για να κάνεις αίσθηση?
Εγώ που από μικρός έπαιζα έξω με τα χώματα κ μετά έτρωγα κλπ κλπ έκανα xtreme sports δηλαδή?Πάντως ακόμα δν έπαθα τίποτα+1 βεβαιως βεβαιως.
αλλα εκεινα τα χρονια δεν υπηρχαν τοσες μολυνσεις κτλ.
τωρα δυστυχως ειναι πολυ χαλια η κατασταση.Εγώ νομίζω ότι πάντα υπήρχαν Νάσο. Απλά, το πως μεγαλώνει σήμερα ένα παιδί (όλο και πιο αποστειρωμένα, έχω δει γονείς απίστευτα υστερικούς με το 'μην πάθει τίποτα το παιδί'), παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο ευπαθές στις μολύνσεις και στις αρρώστιες γίνεται. Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά, σχεδόν ποτέ δεν είχα δέρμα στα γόνατα (χύμες), στους αστραγάλους (καδένα ποδηλάτου) και στις παλάμες (σχοινιά στο σκάφος). Μια πληγή ήμουν όλος και μέσα στη βρώμα και το θαλασσινό αλάτι. Θυμάμαι επίσης κάμποσα παιδιά έτσι. Τώρα, πόσα βλέπεις; Ελάχιστα ως κανένα.
- τα σκατά που τρώμε γενικώς επιβαρύνουν την κατάσταση... Τέσπα.
Παιδια που φοβουνται τις μυγες και τα κουνουπια,που δεν εχουν ακουμπησει σκυλο ή γατα,παιδια της μεγαλουπολης,παιδια της αποστείρωσης.
-
Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
Koλλησατε με τα φρουτα και λαχανικα και ξεχασατε τα κρεατα.Λες και τα ζωα δεν 'τρωνε' ενεσεις με αντιβιωτικα και ορμονες για να μεγαλωνουν γρηγορα.Tη πρώτη φορά που απέκτησε δημοσιότητα η ασθένεια των τρελλών αγελάδων έκοψα τα κρέατα (όλα, πουλερικά και χοιρινά) για 3-4 χρόνια και η χοληστερίνη μου έπεσε στο 170. Τώρα (κακές παρέες) τρώω κρέατα 1-2 φορές τη βδομάδα και η χοληστερίνη έχει ανέβει στα 210 και σχεδόν όλη η αύξηση ήταν σε 'κακή' χοληστερίνη - ΔΙΑΙΤΑ.
-
Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:
[off topic]Καλά με αυτά που διαβάζω περί υγιεινής, μεταλλαγμένων (όχι σεξ, δεν κάνω, ευχαριστώ! ) θα έπρεπε να είχα πεθάνει καμιά 20αρια φορές!
Ναι ακριβως αυτο εγραψα. Για λυπη ειστε οντως...
Thank you very much, όντως για λύπη είμαι!!! Οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα όμως, μην τους βάζεις στο ίδιο σακί με εμένα!
-
Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:
Απλά, το πως μεγαλώνει σήμερα ένα παιδί (όλο και πιο αποστειρωμένα[...]), παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο ευπαθές στις μολύνσεις και στις αρρώστιες γίνεται.Παιδια που φοβουνται τις μυγες και τα κουνουπια,που δεν εχουν ακουμπησει σκυλο ή γατα,παιδια της μεγαλουπολης, παιδια της αποστείρωσης.
Απλά. Πολύ απλά. Όμως πλέον ακόμα κι ο ορθολογισμός φαίνεται ανίκανος να υπερνικήσει την αλλοτριωμένη λατρεία της εικόνας του καθαρού και λαμπερού.
Που είναι ο skye να φτιάξει κανά δίστιχο για κάτωχρους φιλάσθενους να κυκλοφορούν στις νεκρές τους πόλεις με τα πάλλευκα από χλωρίνη ρούχα τους
Έτσι. Να φοβάσαι να αγγίξεις το χώμα, Να φοβάσαι τη γεύση του. Να φοβάσαι το αίμα. Να σιχαίνεσαι την επαφή.
Αλλά προπαντός να κάνεις γυμναστική (στο γυμναστήριο 'φυσικά') για να μη στερηθεπίς την απόλαυση της 'ζωής'.Και προπαντός να τσαντίζεσαι όταν κάποιος πάει να σου πληγώσει αυτό το φναταστικό κατασκεύασμα προστασίας και υγιεινής.
Όλοι μας θα πεθάνουμε Gavril. Εσύ πλύσου μπας και το καθυστερήσεις.
-
και ένα quote εξαιρετικά αφιερωμένο. Όποιος, δε, βρει και ποιου είναι, κερδίζει.
« Ένα εξέχον γεγονός χαρακτηρίζει την εποχή μας. Από τη μια μεριά βλέπουμε
να γεννιώνται νέες βιομηχανικές και επιστημονικές δυνάμεις όσο καμιά
προηγούμενη εποχή δεν μπόρεσε να το φανταστεί. Και από την άλλη
ανακαλύπτουμε τα συμπτώματα μιας κατάρρευσης που θα μπορούσε να περικλείσει
τις ανείπωτες θηριωδίες που χαρακτήρισαν την πτώση της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας. Στις μέρες μας το κάθε τι φαίνεται να εγκυμονεί το αντίθετο.
Η μηχανή, που ενέχει τη θαυμάσια δύναμη του περιορισμού της εργασίας και να
την κάνει πιο παραγωγική, συνεπιφέρει την πείνα και την υπερβολή του μόχθου.
Από ένα περίεργο καπρίτσιο της μοίρας οι νέες πηγές πλούτισμού
μεταμορφώνονται σε πηγές δυστυχίας. Θα ’λεγε κανείς ότι κάθε νίκη της
τεχνικής πληρώνεται με μια ηθική έκπτωση. Στο μέτρο που ο άνθρωπος γίνεται
κύριος της φύσης γίνεται και σκλάβος των ομοίων του και της δικιάς του
ατιμίας. Το ίδιο το αγνό φως της επιστήμης φαίνεται να προστρέχει στα
σκοτάδια για να λάμψει. Όλες μας οι ανακαλύψεις και όλες μας οι πρόοδοι
φαίνεται να μην έχουν σαν άλλο αποτέλεσμα παρα να προικίζουν με ζωή και
ευφυία τις υλικές δυνάμεις και να υποβαθμίζουν τον άνθρωπο στο επίπεδο μιας
υλικής δύναμης. Αυτή η αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη βιομηχανία
και επιστήμη και τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής μας είναι γεγονός
ολοφάνερο, συντριπτικό, αναμφισβήτητο ». -
Μάρξ?....
-
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
και ένα quote εξαιρετικά αφιερωμένο. Όποιος, δε, βρει και ποιου είναι, κερδίζει.« Ένα εξέχον γεγονός χαρακτηρίζει την εποχή μας. Από τη μια μεριά βλέπουμε
να γεννιώνται νέες βιομηχανικές και επιστημονικές δυνάμεις όσο καμιά
προηγούμενη εποχή δεν μπόρεσε να το φανταστεί. Και από την άλλη
ανακαλύπτουμε τα συμπτώματα μιας κατάρρευσης που θα μπορούσε να περικλείσει
τις ανείπωτες θηριωδίες που χαρακτήρισαν την πτώση της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας. Στις μέρες μας το κάθε τι φαίνεται να εγκυμονεί το αντίθετο.
Η μηχανή, που ενέχει τη θαυμάσια δύναμη του περιορισμού της εργασίας και να
την κάνει πιο παραγωγική, συνεπιφέρει την πείνα και την υπερβολή του μόχθου.
Από ένα περίεργο καπρίτσιο της μοίρας οι νέες πηγές πλούτισμού
μεταμορφώνονται σε πηγές δυστυχίας. Θα ’λεγε κανείς ότι κάθε νίκη της
τεχνικής πληρώνεται με μια ηθική έκπτωση. Στο μέτρο που ο άνθρωπος γίνεται
κύριος της φύσης γίνεται και σκλάβος των ομοίων του και της δικιάς του
ατιμίας. Το ίδιο το αγνό φως της επιστήμης φαίνεται να προστρέχει στα
σκοτάδια για να λάμψει. Όλες μας οι ανακαλύψεις και όλες μας οι πρόοδοι
φαίνεται να μην έχουν σαν άλλο αποτέλεσμα παρα να προικίζουν με ζωή και
ευφυία τις υλικές δυνάμεις και να υποβαθμίζουν τον άνθρωπο στο επίπεδο μιας
υλικής δύναμης. Αυτή η αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη βιομηχανία
και επιστήμη και τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής μας είναι γεγονός
ολοφάνερο, συντριπτικό, αναμφισβήτητο ».Φυσικά και είναι Μαρξ
Πιο συγκεκριμένα είναι από το λόγο που εκφώνησε ο Μαρξ προσκεκλημένος στο δείπνο (banquet) για την 4η γενέθλια επέτειο της «Εφημερίδας του Λαού» («People's Paper») στο Λονδίνο, στις 14 Απριλίου του 1856.Για όσους ενδιαφέρονται :
http://gfdl.marxists.org.uk/archive/mar ... /04/14.htm -
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
...Αλλά προπαντός να κάνεις γυμναστική (στο γυμναστήριο 'φυσικά') για να μη στερηθεπίς την απόλαυση της 'ζωής'...Πάντα αναρωτιόμουν, πως απολυμαίνουν τα γυμναστήρια; Τόσος κόσμος να συγχρωτίζεται, τόσα χέρια να πιάνουν τα όργανα το ένα μετά το άλλο...
Μπάνιο κάνουν και πριν και μετά, ή μόνον μετά;
Τα δερματικά, πάντως, δίνουν και παίρνουν! -
**nidosan
koutsan
**Α είστε καλοί εδώ... ε κερδίσατε λοιπόν ... άλλη φορά θα χρειαστεί πιο πολύ ψάξιμο...
-
Ο χρήστης ililias έγραψε:
...Αλλά προπαντός να κάνεις γυμναστική (στο γυμναστήριο 'φυσικά') για να μη στερηθεπίς την απόλαυση της 'ζωής'...
Πάντα αναρωτιόμουν, πως απολυμαίνουν τα γυμναστήρια; Τόσος κόσμος να συγχρωτίζεται, τόσα χέρια να πιάνουν τα όργανα το ένα μετά το άλλο...
Μπάνιο κάνουν και πριν και μετά, ή μόνον μετά;
Τα δερματικά, πάντως, δίνουν και παίρνουν!Από μύκητες άλλο τίποτα. Την έπαθα κι εγώ πριν από πολλά χρόνια σε πισίνα και δεν ξαναπάτησα το πόδι μου.
Στην Αθήνα πάντως και λόγω του επαγγέλματος της γυναίκας μου με παιδάκια προσχολικής ηλικίας, υπήρχαν πολλά που δεν είχαν δει ποτέ τους χώμα. Να μην πω για γουρούνια, γαϊδάρους και πρόβατάκια, μόνο σε εικόνες.
Αυτό το κείμενο είχε κάνει σε όλους ενύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει (και εδώ στο φόρουμ):
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο
για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί
για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε
ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το
«σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια
και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα
χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες
χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες
κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν
έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε
όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν
κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με
πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και
όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να
κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια
νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες
με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να
βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας
έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,
όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους
φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους
γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε
να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο
άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες
στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς
μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην
άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο
chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά
μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά
παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί... -
πως είναι φίλε μου το σύνδρομο του νεόπλουτου που θέλει ο,τι κάνει να δείχνει εξώφθαλμα πως έχει δώσει πολλά λεφτά γι'αυτό; Ασχέτως αποτελέσματος και ουσιαστικής αξίας;
Έτσι είναι και του αστού.
Θέλει να κάνει οτιδήποτε που θα δείχνει εξώφθαλμα ότι είναι πλέον αστός και όχι 'χωριάτης'......τα αποτελέσματα τα βλέπεις παραπάνω, και είμαι σίγουρος και γύρω σου...
Για ορισμένους 'φυσικό' είναι η εικόνα μιας συσκευασίας που αναγράφει 'extra pulp', έχει τρεις σφραγίδες ISO και ένα κατάλογο τεχνικών πιστοποιήσεων και εγγυήσεων of sanitation.
Για άλλους ελπίζω να παραμείνει η εικόνα ενός βρωμύλου μικρού krusenstern, χιλιοπληγωμένου και μέσα στα χώματα, τα τρίβει ένα μήλο (που σκαρφάλωσε για να το κόψει) στην εξίσου παμβρώμικη μπλούζα του για να το φάει.
Η αποξένωση φέρνει την αλλοτρίωση, και η αλλοτρίωση τo φόβο (και αυτός το θυμό που θα έλεγε και ο Master Yoda).
Ο φόβος δημιουργεί την ανάγκη προστασίας* κι ο θυμός.... ενισχύει τα 'μέτρα' σου.*από αυτά που φοβάσαι, όχι από αυτά που υπάρχουν
Παχυσαρκια στην Ελλαδα