ανηψιος φιλου μου (4 ετων)

'Μπαμπα, αμα τα αυτοκινητα ειχανε μπαλες αντι για ροδες θα πηγαινανε και πλαγια'

-Θωτηρακι, δες εκει τους ανεμομυλους
-Δεν ειναι ανεμομυλοι ρε
-Και τι ειναι?
-Μεγαλοι ανεμηστηρες για τωρα που κανει ζεστη
-Τι λες ρεεεεε, ανεμομυλοι ειναι για οικολογικο ρευμα!!

(θωτηρακης ειναι ο φιλος μου που τον πειραζε )

Απο μικρο και απο τρελο μαθαινεις την αληθεια

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Κι άλλο μέλος του 4ΤΦ έγινε γονιός!!!

Να τους ζήσει και ότι το καλύτερο.

Ο χρήστης tazio έγραψε:

Κι άλλο μέλος του 4ΤΦ έγινε γονιός!!!

Να τους ζήσει και ότι το καλύτερο.

Ευχαριστούμε πολύ παίδες
Δύσκολο να περιγραφούν αυτές οι στιγμές, πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι τα ηλεκτρονικά του peugeot θα μου φαίνονται παιχνιδάκι μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν τους επόμενους μήνες

**Να σας ζήσει Τάσο! **

Ο χρήστης tazz έγραψε:

Κι άλλο μέλος του 4ΤΦ έγινε γονιός!!!

Να τους ζήσει και ότι το καλύτερο.

Ευχαριστούμε πολύ παίδες
Δύσκολο να περιγραφούν αυτές οι στιγμές, πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Κάτι μου λέει, πάντως, ότι τα ηλεκτρονικά του peugeot θα μου φαίνονται παιχνιδάκι μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν τους επόμενους μήνες

να σου ζήσει tazz και να το δεις όπως επιθυμεί και ευτυχισμένο

παιδί ή κορίτσι είναι

εύχομαι επισης να μην παρει το γούστο σου στη μουσική

Ο χρήστης TakisB έγραψε:
**Να σας ζήσει Τάσο! **

+οο

Βλέπε τον Megane98hp και ξεσήκωνε σχέδια: Κάθε μήνα και χειρότερος χαζομπαμπάς γίνεται...

Ο χρήστης tazz έγραψε:
Κάτι μου λέει, πάντως, ότι τα ηλεκτρονικά του peugeot θα μου φαίνονται παιχνιδάκι μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν τους επόμενους μήνες

Ακομα και τα ηλεκτρονικα του space shuttle θα σου φαινοντουσαν παιχνιδακι, μπροστα σε οσα (θαυμαστα) θα ζησετε...

Να το χαρειτε γερο και ευτυχισμενο!

Να σας ζήσει Τάσο

Tάσο να σας ζήσει!

Τάσο συγχαρητήρια .... να σας ζήσει

hail the new born!

να σας ζησει...

Συγχαρητήρια!
Σίγουρα περιμένουν και δύσκολες στιγμές, αλλα εχουν εναν τρόπο τα μικρά (ενα γελάκι να κάνουν..) να τα ξεχνάς όλα....

Αντε να σας ζήσει....
Τώρα, εκτός απο Tazz, θα αρχίσουν τα πάρε δώσε και με τον TAZ (της Τασμανίας ντέεεε...)

Να σας ζήσει TAZZ και κάθε ευτυχία!!!

Τazz, να το χαίρεστε!
Γερό και δυνατό να ναι!

Τazz να σας ζήσει, να το χαίρεστε και να το δείτε όπως επιθυμείτε!!!

Το παιδί μου, το παιδάκι μου, χθες βράδυ έχυσε έναν κουβά δάκρυα.

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο πήρα ένα σκυλάκι που προοριζόταν για κάποιον που τελικά δεν το ήθελε - και θα κατέληγε στα άχρηστα. Κανίς - γκριφόν μπασταρδάκος, ενός μηνός ήταν. Το πήγα για λίγο καιρό σπίτι, εννοείται ότι εγώ καθάριζα, και μετά το έφερα στη δουλειά, να κάνει παρέα με τα δυο μου θηρία.
Μια χαρά τα πήγαν, αν εξαιρέσει κανείς τις πρώτες δυο μέρες που ο μικρός δεν έβγαινε από το κουτί που είχε για σπιτάκι. Αλλά εξελίχτηκε σε πρώτης τάξης αλήτη. Έχει, μάλιστα, δυο ονόματα: Φόντας (του το έδωσαν τα παιδιά της δουλειάς) και Λάκης (του το έδωσαν τα παιδιά μου). Κολάρο δεν του βάλαμε ποτέ και ποτέ δεν τον δέσαμε. Δεν χρειάζεται, πραγματικά είναι πανέξυπνο ζωάκι – πιάνει τα όριά του με τη μία.
Προχθές ο δεύτερος γιος μου, που τον έχει υιοθετήσει, ήλθε, τον πήγαμε στο γιατρό, τον κουρέψαμε ελαφρώς για να φανεί η φάτσα του και του ψωνίσαμε λουρί και κολάρο. Και χθες το απόγευμα τον πήγαμε στο σπίτι. Όλη η πιτσιρικαρία της γειτονιάς έπαιζε μαζί του – αλλά ο πιτσιρικάς μου είδε κάτι. Και όταν πήγα, το βράδυ, με ρώτησε 'γιατί ο Λάκης είναι σαν μελαγχολικός και δεν είναι όπως κάθε μέρα;' 'Για φαντάσου ξαφνικά να σε πιάνουν, να σε δένουν και να σε τραβάνε από ένα λουρί', του απάντησα ο γονιός. 'Αύριο θα είναι εντάξει', κατέληξα.
Αυτό ήταν: Αμέσως μετά, μελαγχόλησε και το παιδάκι μου. Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα και τον βρήκαμε να έχει αγκαλιάσει το σκυλάκι και να το έχει μουσκέψει από τα δάκρυα. 'Τι έχεις, παιδάκι μου;' τον ρώτησε η μάνα. 'Ίδιο είναι να έχει την ελευθερία του;' απάντησε ο μικρός με λυγμούς. 'Αύριο πρωί πρωί να τον πάρεις πίσω, μπαμπά.'
Είδα κι έπαθα να το συνεφέρω, το παιδάκι μου. Στο τέλος κατάλαβε, αφού είδε ότι ο Λάκης - Φόντας καταβρόχθισε μερικές παντσέτες. Και κοιμήθηκε, ενώ ακριβώς έξω από το ανοιχτό παράθυρό του κοιμήθηκε ο σκύλος.

Συγκινήθηκα, είναι αλήθεια. Με αυτή την ψυχούλα, που έκλαιγε γιατί αισθάνθηκε το ζωάκι 'του' φυλακισμένο...

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Το παιδί μου, το παιδάκι μου, χθες βράδυ έχυσε έναν κουβά δάκρυα.

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο πήρα ένα σκυλάκι που προοριζόταν για κάποιον που τελικά δεν το ήθελε - και θα κατέληγε στα άχρηστα. Κανίς - γκριφόν μπασταρδάκος, ενός μηνός ήταν. Το πήγα για λίγο καιρό σπίτι, εννοείται ότι εγώ καθάριζα, και μετά το έφερα στη δουλειά, να κάνει παρέα με τα δυο μου θηρία.
Μια χαρά τα πήγαν, αν εξαιρέσει κανείς τις πρώτες δυο μέρες, που ο μικρός δεν έβγαινε από το κουτί που είχε για σπιτάκι. Αλλά εξελίχτηκε σε πρώτης τάξης αλήτη. Έχει, μάλιστα, δυο ονόματα: Φόντας (του το έδωσαν τα παιδιά της δουλειάς) και Λάκης (του το έδωσαν τα παιδιά μου). Κολάρο δεν του βάλαμε ποτέ και ποτέ δεν τον δέσαμε. Δεν χρειάζεται, πραγματικά είναι πανέξυπνο ζωάκι – πιάνει τα όριά του με τη μία.
Προχθές ο δεύτερος γιος μου, που τον έχει υιοθετήσει, ήλθε, τον πήγαμε στο γιατρό, τον κουρέψαμε ελαφρώς για να φανεί η φάτσα του και του ψωνίσαμε λουρί και κολάρο. Και χθες το απόγευμα τον πήγαμε στο σπίτι. Όλη η πιτσιρικαρία της γειτονιάς έπαιζε μαζί του – αλλά ο πιτσιρικάς μου είδε κάτι. Και όταν πήγα, το βράδυ, με ρώτησε 'γιατί ο Λάκης είναι σαν μελαγχολικός και δεν είναι όπως κάθε μέρα;' 'Για φαντάσου ξαφνικά να σε πιάνουν, να σε δένουν και να σε τραβάνε από ένα λουρί', του απάντησα ο γονιός. 'Αύριο θα είναι εντάξει', κατέληξα.
Αυτό ήταν: Αμέσως μετά, μελαγχόλησε και το παιδάκι μου. Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα και τον βρήκαμε να έχει αγκαλιάσει το σκυλάκι και να το έχει μουσκέψει από τα δάκρυα. 'Τι έχεις, παιδάκι μου;' τον ρώτησε η μάνα. 'Ίδιο είναι να έχει την ελευθερία του;' απάντησε ο μικρός με λυγμούς. 'Αύριο πρωί πρωί να τον πάρεις πίσω, μπαμπά.'
Είδα κι έπαθα να το συνεφέρω, το παιδάκι μου. Στο τέλος κατάλαβε, αφού είδε ότι ο Λάκης - Φόντας καταβρόχθισε μερικές παντσέτες. Και κοιμήθηκε, ενώ ακριβώς έξω από το ανοιχτό παράθυρό του κοιμήθηκε ο σκύλος.

Συγκινήθηκα, είναι αλήθεια. Με αυτή την ψυχούλα, που έκλαιγε γιατί αισθάνθηκε το ζωάκι 'του' φυλακισμένο...

Από τα ελάχιστα πράγματα, μάλλον το μοναδικό , που μπορεί να μου προξενήσει μια κάποια συγκινησιακή φόρτιση : ένα ζωάκι που θεωρώ ότι υποφέρει (όχι φυσικά ότι θεωρώ ότι υποφέρει το δικό σας )