Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Και με ενοχλεί ότι όλο αυτό το - καλλιτεχνικό ? κίνημα - αλληλοϋποστηρίζεται επαγγελματικά στους χώρους όπου κινούνται συνήθως, σε βάρος της αξιοκρατίας που θα έπρεπε να υπάρχει.
Αυτό που περιγράφεις, τι διαφορά έχει από άλλα παραδείγματα αναξιοκρατίας ? Δεν υπάρχουν άραγε, άλλες περιπτώσεις αναξιοκρατίας στις οποίες συμμετέχουν οι (κατ εσένα) φυσιολογικοί ως προς τις σεξουαλικές τους επιλογές?
Οπως για παράδειγμα, η ανέλιξη της γκόμενας (ή του γκόμενου) που κάνει τα γλυκά μάτια στον προϊστάμενο ή την προϊσταμένη?
Ή η δυσκολία ανέλιξης των γυναικών από απλή προκατάληψη? Ή η προώθηση των 'δικών μας παιδιών' ? Ή το βόλεμα των Καλαματιανών ή των Κρητικών ή των Μανιατών για εξασφάλιση εκλογικής πελατείας? Αυτοί δεν 'αλληλοϋποστηρίζονται' επαγγελματικά μεταξύ τους για πολιτικούς ή τοπικιστικούς λόγους ?
Όσο η κοινωνία δεν αποδέχεται την διαφορετικότητα, τόσο οι στιγματιζόμενες ομάδες θα συσπειρώνονται και το φαινόμενο της αλληλοϋποστήριξης και της αναξιοκρατίας, σε κάθε πρόσφορο χώρο, θα ανθεί.
Σε όλα τα παραδείγματα που αναφέρεις έχεις δίκηο, μόνο που το ανοίγεις το θέμα ενώ συζητάμε για μια συγκεκριμένη κατηγορία / κατάσταση, αν πλατιάσουμε τόσο όσο φαίνεται από το κείμενο σου θα ανοίξει μια ατέρμονη συζήτηση μέχρι το επόμενο παγκόσμιο κύπελλο για θα μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις που συμμετέχει με μεγάλη χαρά όπως φαίνεται ο περιούσιος λαός της χώρας της οποίας έχουμε την τύχη / ατυχία να είμαστε κάτοικοι και μέρος της κοινωνίας της που όποτε βρούμε την ευκαιρία εμπλουτίζουμε με τη σειρά μας τις καταστάσεις / περιπτώσεις παραβατικότητας.
Το θέμα το ανοίγω ακριβώς γι αυτό το λόγο.
Για να σου δείξω ότι σε μια κοινωνία αναξιοκρατίας, η οποία συχνά προέρχεται από αλληλοϋποστήριξη ομάδων που τις διακρίνουν οι κοινές πολιτικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές επιλογές ή η κοινή καταγωγή, εμάς μας κάνει εντύπωση η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ ομοφυλοφίλων. Γιατί δεν έχουμε ακόμα αποδεχτεί ότι η διαφορετικότητά τους είναι μόνο σεξουαλική. Ίσως γιατί σε κάποια από τις άλλες ομάδες, εμείς οι 'φυσιολογικοί', μπορεί και να συμμετέχουμε ή τέλος πάντων, μας φαίνονται οικίες, τις έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνουν πια τόση εντύπωση. Ψάχνουμε να ανακαλύψουμε εχθρούς και τους αναζητούμε πρωτίστως, στις ομάδες που διαφέρουν από εμάς.