Το σενάριο εργασίας πάει ως εξής:

Το όχημα βρίσκεται σε ακινησία από το 2015 πριν την εφαρμογή της ηλεκτρονικής ακινησίας και κατά το διάστημα αυτό οι πινακίδες έχουν καταστραφεί από τη ΔΟΥ. Για το συγκεκριμένο όχημα προχωράμε σε άρση ακινησίας έτσι ώστε:

α) Να γίνει επανέκδοση των πινακίδων και της άδειας κυκλοφορίας
β) Να ξαναγίνει ηλεκτρονική αυτή τη φορά κατάθεση των πινακίδων έτσι ώστε να είναι εφικτό να γίνεται άρση ακινησίας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε και το όχημα θα κυκλοφορεί κανονικά, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο να τίθεται σε ακινησία

Σημ: Όταν είχε γίνει ακινησία την πρώτη φορά το όχημα δεν είχε υποχρέωση ΚΤΕΟ, καθώς το παλιό δελτίο έληγε έναν χρόνο μετά το 2016.

Όμως, προτού το όχημα μπορέσει να κυκλοφορήσει ξανά θα πρέπει να γίνουν εργασίες συντήρησης οι οποίες ξεπερνούν το διάστημα των 15 ημερών που δίνεται για να περάσει ΚΤΕΟ χωρίς πρόστιμο εκπρόθεσμου.

Η ερώτηση:

Εάν γίνει ξανά κατάθεση των πινακίδων εντός της περιόδου "χάριτος", και μέχρι την εκ νέου άρση, όταν αυτή γίνει ξανά το όχημα θα πρέπει να περάσει ως εκπρόθεσμο πλέον ή θα περάσει κανονικά με τα δύο έντυπα ακινησίας όπου φαίνεται ξεκάθαρα ότι το διάστημα για το οποίο είχε γίνει η άρση δεν ξεπέρασε το όριο που δίνουν για επανέλεγχο;

Για να προλάβω κάποιες πιθανές απορίες, έχω ρωτήσει στο ΚΤΕΟ και η πρόταση τους ήταν να το επισκευάσω πρώτα και μετά να προχωρήσω στην επανέκδοση των πινακίδων. Όμως η αρση και επανέκδοση είχε ήδη γίνει γιατί θεωρούσα ότι θα προλάβαινα την προθεσμία, οπότε κατόπιν θα έκανα απλά επέκταση στα τέλη και την ασφάλεια για όλο το υπόλοιπο 2025.

Το θέμα λοιπόν παραμένει, εάν προχωρήσω τώρα εκ νέου σε άρση, θα πάω σαν εκπρόθεσμος; Ο λόγος που με ενδιαφέρει να το κάνω έτσι είναι τουλάχιστον να φτάσει μέχρι το κτεο -έστω και αν κοπεί με ελλείψεις- όσο ακόμα το πρόστιμο εκπρόθεσμου παραμένει στην πρώτη κλίμακα, έτσι ώστε να αποφύγω την περίπτωση να πάω πχ στο τέλος του έτους και να είναι ακόμα μεγαλύτερο το πρόστιμο.