Ο χρήστης kiloMeater έγραψε:
...Σε όλες τις μεταβολές, το μόνο που μεταβάλλεται είναι το σημείο ισορροπίας εικονικά. Κατά τ'άλλα, η οικονομία ισορροπεί και βρίσκεται ξανά στην ίδια κατάσταση, όταν οι πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας παραμένουν σταθερές. Παράδειγμα, ο πληθωρισμός. ....
Για εξήγησέ το λίγο αυτό
Βεβαίως! Χωρίς να ξεχωρίζουμε αναμενόμενο και μη αναμενόμενο πληθωρισμό, για απλοποίηση.
Ο εργάτης έχει μισθό 1000 δραχμές. Κάθε Σάββατο, για να περάσει την εβδομάδα ξοδεύει 800 δραχμές (το καλάθι της νοικοκυράς που λέμε). Με οποιαδήποτε μεταβολή (από π.χ. αύξηση τιμής πετρελαίου ή μεγάλη, διαρκή κακοκαιρία που καταστρέφει μεγάλες ποσότητες τροφίμων), οι τιμές ανεβαίνουν και το σαββατιάτικο ποσό πάει στις 1100 δραχμές. Εδώ εμφανίζεται ο πληθωρισμός και ο εργάτης αντιλαμβάνεται ότι δεν τα βγάζει πέρα και ζητάει αύξηση μισθού. Θεωρητικά, αν το βιοτικό επίπεδο (δηλαδή, η ποιότητα και η ποσότητα των προϊόντων στο σαββατιάτικο καλάθι) παραμένει ίδιο, οι αυξήσεις των μισθών συμβαδίζουν με τις αυξήσεις τιμών.
Πού είναι το πρόβλημα; Αφ'ενός, κάθε χρονιά μεγάλο ποσοστό των εργαζόμενων αλλάζει βιοτικό επίπεδο, δηλαδή ανεβαίνει ή κατεβαίνει. Για ποιους λόγους γίνεται αυτό; Προαγωγές, κληρονομιές, οικονομικές δυσκολίες ή άνοδοι, προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα και χίλια δυο άλλα πράγματα. Αυτές οι ανακατατάξεις δυσκολεύουν την ανάλυση.
Αφ'ετέρου, υπάρχει το πρόβλημα του χρόνου προσαρμογής. Αν η αύξηση των τιμών γίνει στις 2 Μαρτίου (σήμερα) και οι εργάτες πετύχουν αύξηση μισθών στις 10 Μαρτίου, τα πράγματα δεν ισορροπούν για 8 μέρες! Μέσα σε αυτές τις 8 μέρες υπάρχει πρόβλημα...η οικονομία δεν βρίσκεται στο κλασσικό σημείο ισορροπίας, η ευημερία των εργαζομένων μειώνεται (έστω για τις 8 αυτές μέρες), ενώ η ευημερία των παραγωγών αυξάνεται, έστω και προσωρινά.
Όλα αυτά όμως, όταν οι εργάτες ανεβάσουν τους (χρηματικούς) μισθούς τους θα σβησθούν και θα είναι σαν να είμαστε ξανά στο ίδιο σημείο. Δηλαδή, ο μισθός του εργάτη για να ισορροπήσει ξανά, θα γίνει με 1000/800=Χ/1100, δηλαδή 1.375 δραχμές. Η παραγωγή και η κατανάλωση θα ξαναισορροπήσουν, το βιοτικό επίπεδο του εργάτη (αλλά και του παραγωγού) θα ξαναπάει στο ίδιο σημείο κ.ο.κ. Όλη η 'αρπαχτή' γίνεται είτε στο διάστημα του χρόνου προσαρμογής ή/και στις λαναθασμένες προβλέψεις των εργατικών σωματείων. Π.χ. Οι βιομήχανοι έχουν γνώση (από πιο αξιόπιστους δείκτες) ότι ο πληθωρισμός την επόμενη χρονιά θα είναι 3,7%, ενώ η ΓΣΕΕ πιθανολογεί ότι θα είναι 3%. Ζητώντας αύξηση η ΓΣΕΕ 3%, στο τέλος της χρονιάς το βιοτικό επίπεδο του εργάτη ΔΕΝ θα είναι στο ίδιο επίπεδο.
Από αυτά που ακούτε όμως, λογικά όλοι έχετε βγάλει το συμπέρασμα ότι οι βιομήχανοι είναι οι μοναδικοί κερδισμένοι. Εν μέρει είναι σωστό, αλλά μην ξεχνάτε ότι και ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων σιγά-σιγά ανεβάζει το βιοτικό του επίπεδο...Σε αυτό εμπλέκεται και ο κύκλος ζωής (Ando-Modigliani) όμως, και διευρύνει πολύ την συζήτησή μας.
Ήθελα απλά να δείξω ότι σε όλες τις οικονομικές μεταβολές, όλα παίζονται στην προσαρμογή, στον τρόπο που θα γίνει αυτή και στο χρόνο που θα διαρκέσει.
Και όσο η τεχνολογία οδεύει προς την απλοποίηση των βιομηχανικών μονάδων, τόσο θα ζητάμε απλούς, ανειδίκευτους τεχνικούς που εποπτεύουν. Κύκλος είναι η τεχνολογία, όσον αφορά τη βιομηχανική διάρθρωση.
διαφωνω, ξερω πολλες θεσεις στις οποιες τα προσοντα (οχι μονο πτυχια) ειναι ακρως απαραιτητα...
ενας αλλος τομεας ειναι οι τηλεπικοινωνιες. Τα τελευταια χρονια εχουν δημιουργηθει χιλιαδες θεσεις εργασιας, οι πιο πολλες δε απαιτουν καποια ειδικευση.
Δημιουργούνται όμως ταυτόχρονα και χιλιάδες θέσεις εργασίας (και πολλά εισοδήματα ποικίλης αιτιολογίας) που λειτουργούν επικουρικά στους καταρτισμένους εργαζόμενους. Παράδειγμα: Έμποροι, καταστήματα (κατασκευές, ενοίκια, συντήρηση), κ.ο.κ. Η τεχνολογία δεν καταστρέφει μόνο θέσεις εργασίας, δημιουργεί κιόλας...Απλά αλλάζουν οι απαιτήσεις κάθε φορά ως προς την ποιότητα των προσόντων...
Με συγχωρείτε για το τεράστιο ποστ.