Αν δεν υπήρχαν θρησκείες υπέρμαχες της θεωρίας περί αθανασίας της ψυχής νομίζω πως δε θα υπήρχε η ανάγκη να μπούμε στη διαδικασία να αποδείξουμε την ύπαρξη ή μη της ψυχής ως αυτοτελούς οντότητας μετά θάνατον. Εφόσον όμως αυτές υπάρχουν πως θα υποστηρίξεις πως δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή χωρίς ακόμη να είσαι σε θέση να το αποδείξεις; Η περίπτωση με το σκληρό δίσκο δε δέχεται αμφισβήτησης αφού εύκολα αποδεικνύεται η καταστροφή του ή μη. Δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει φτάσει ακόμη στο σημείο εκείνο στο οποίο να μπορεί να αποδειχθεί με ατράνταχτα στοιχεία η μη ύπαρξη ζωής μετά θάνατον. Και μην ξεχνάς πως ουσιαστικά οι θεωρίες αυτές αποτελούν φιλοσοφικές θεωρήσεις όπως είναι και εκείνη της μετεμψύχωσης. Και οι φιλοσοφικές θεωρήσεις εξ' ορισμού δεν έχουν ανάγκη απόδειξης γιατί αν αποδεικνύονταν δε θα αποτελούσαν πλέον τέτοιες παρά μόνο γεγονότα. Κάποιος μπορεί να τις χαρακτηρίσει απλά -ίσως και περιπαικτικά- ως δοξασίες, αυτό όμως δε σημαίνει πως παύουν να είναι σεβαστές, ανεξάρτητα του τι πιστεύει ο καθένας.
Όταν είσαι στο δρόμο οδηγώντας το αυτοκίνητό σου και ξαφνικά ακούς ένα περίεργο θόρυβο δεν εύχεσαι μέσα σου όλα αυτό να μη σημαίνει τίποτα και το αμαξάκι σου να μην έχει το παραμικρό; Kατα πάσα πιθανότητα πρόκειται περί σοβαρής βλάβης, όμως η ελπίδα σου είναι σεβαστή!

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

'Κανένας δεν ξέρει τι γίνεται μετα' με την ίδια λογική ο σκληρός δίσκος που μου χτύπησε καιδ εν δουλεύει κανένας δεν ξέρει αν αχρηστευτικε ή αν πήγε στον παράδεισο των σκληρών δίσκων

Εδώωωωωω τα τραβηγμένα παραδείγματαααααααααααααα!

Πρόσεξε, ακόμα και για το παράδειγμά σου υπάρχει αντεπιχείρημα: ακόμα και από έναν πεθαμένο, χτυπημένο σκληρό δίσκο μπορείς να σώσεις data (σα να λέμε, ο άνθρωπος πεθαίνει και μένει η ψυχή του )!!! Η μετενσάρκωση του σκληρού δίσκου!

Είσαι offtopic, δε μιλάμε για δωρεά οργάνων

Ο μόνος λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι κάτι υπάρχει μετά το θάνατο είναι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Έχω πειστεί για την αλήθεια του γεγονότος.

Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το άρθρο του Στέλιου Ράμφου (Το Βήμα, νέες εποχές, 11-4-2004), στο οποίο περικλείεται η ουσία:

'Ως υπερφυσικό συμβάν η Ανάστασι εξαντλεί τη δυναμική της στην προσδοκία της αθανασίας. Ως πνευματικό γεγονός, εκφράζει την ελπίδα της δικής μας λυτρωτικής αλλαγής. Στην πρώτη περίπτωση ο υλικός μας βίος διατηρείται εν χρόνω αμετάβλητος, στην άλλη ο χρόνος αναγεννάται διότι προστίθεται ζωή στη ζωή (...). ο Χριστός εμφανίζεται μετά την Ανάστασι αγνώριστος στους μαθητές του, εν ετέρα μορφή, όπως παρατηρεί ο ευαγγελιστής Μάρκος. 'Οι δε οφθαλμοί αυτών εκρατούντο του μη επιγνώναι αυτόν', σημειώνει από την πλέυρά του ο Λουκάς. Όχι μόνο η Ανάστασι παραμένει αμαρτύρητη, αλλά και ο εμφανιζόμενος κατόπιν Ιησούς αγνώριστος! Το αγνώριστο του αναστάντος Χριστού έχει γενναίο βάθος, σημαίνει πως η συνθήκη της Αναστάσεως κάνει τα πάντα αλλιώτικα και κατα αυτόν τον τρόπο νέα. (...)
Βρισκόμαστε ενώπιον παραδόξου: η θρησκεία που φέρνει τον Θεό ενανθρωπήσαντα εντός της ιστορίας, δεν καταφεύγει σε εμπειρική τεκμηρίωσι της Ανάστασεώς του, επιλέγοντας να την αφήση αμαρτύρητη!Δεν πρόκειται για στάση τυχαία. Καθώς ο αναστηθείς Χριστός υπάρχει αγνώριστος για τα σωματικά μάτια των μαθητών του, η Ανάστασι επίσης δεν αποτελεί υλικό γεγονός, ωστέ να χρειάζεται εξωτερική επαλήθευσιν. Ο Θεός-Υιός ακολουθεί κι εδώ την παγία τακτική του προκαλώντας -εσχάτη ταπείνωσι!- αμφιβολίες ακόμα και για την επί του θανάτου νίκη του. (...)
Επέλεξε να μην επιβάλη τη θεότητά του, αλλά να την προβάλη ως αλήθεια και μαρτυρία της οποίας καταθέτει με την ίδια του την ύπαρξη ο πιστός. Πλήρης ανατροπή της καθιερωμένης αποδεικτικής διαδικάσιας!(...)
Η πίστι αποτελεί βαθιά ρήξι με τον κόσμο των αισθήσεων οικοδομώντας ένα δικό της χρόνο, ο οποίος διακόπτει την αλυσίδα της ιστορικής αιτιότητος, αντί να την σφυρηλατεί, όπως ο αντικειμενικός χρόνος.'

Η δική μου προσέγγιση των πραγμάτων συμφωνεί με αυτήν του παραθέματος.
Πέρα από το μεταφύσικο της υπόθεσης, προτεραιότητα είναι η διαρκής αλλαγή σε αυτή τη ζωή, ο θάνατος του παλιού εαυτού και η Ανάσταση ενός νέου.
Έχω ασπαστεί όμως και την επικούρεια θέση σε αυτό το θέμα.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το θάνατο, όσο ζεις. Γιατί όσο ζεις δεν είναι αυτός εδώ, όταν όμως εκείνός ερθεί, τότε δε θα είσαι εσύ εδώ.
Επομένως συνοψίζω, σημασία έχει να ζούμε αυτή τη ζωή ενάρετα μη σκεπτόμενοι το θάνατο και το μετά θάνατον.

Κλείνω εδώ αυτό το ποστ, δίνοντας ένα τελευταίο ερέθισμα για συζήτηση:
Μεταθανάτιες εμπειρίες.
Υπάρχουν πολλές και είναι καταγεγραμμένες. Πρόκειται για επιθανάτιες παραισθήσεις ή για μεταθανάτιες εμπειρικές αλήθειες;

Προς Pai Mei:

Μα στην περίπτωση που η ανάσταση του Χριστού ήταν αποδεδειγμένη και θέσφατη δε θα υπήρχε καν το ερώτημα περί ύπαρξης ή μη μεταθανάτιας ζωής. Φυσικά δεν έχει αποδειχθεί, χωρίς όμως να είμαι προκατειλλημένα σύμφωνος με την απόρριψη μιας τέτοιας πιθανότητας.

'εθελοντικες παραισθησεις'
να ενα θεμα για μια αιωνιοτητα...

Είναι στή φύση του ανθρώπου,νά είναι εγωιστής.
Κανείς δέν θα ήθελε να πεθάνει οριστικά καί αμετάκλητα.
Ελα όμως πού τα πάντα μία μέρα θα πεθάνουν.
Τίποτα δέν μπορεί να διατηρηθεί ζωντανό δια παντός.
Η ενέργεια πού περιέχεται στή ύλη τού σώματός μας,θα εξακολουθεί να μεταστοιχειώνεται σέ άλλες μορφές ύλης καί ενέργειας,αλλά εμείς δέν θα είμαστε εκεί γιά νά τό δούμε.
Καί λέγοντας 'εμείς' εννοώ τήν προσωπικότητα καί τήν αντίληψή μας.

Αποδείξεις επίσεις,ΔΕΝ υπάρχουν.

Εθελοντικές παραισθήσεις....
Κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στο συγγραφέα του παρατεθέντος από τον Pai Mei άρθρου. Ενώ συνειδητοποιεί και παραδέχεται το παράλογον του πράγματος δε διαχωρίζει σαφώς τη θέση του και δείχνει να συμφωνεί με τις πρακτικές οι οποίες είναι θεμελιωδώς αντίθετες με τις συνηθισμένες αποδεικτικές διαδικασίες....

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Η ενέργεια πού περιέχεται στή ύλη τού σώματός μας,θα εξακολουθεί να μεταστοιχειώνεται σέ άλλες μορφές ύλης καί ενέργειας,αλλά εμείς δέν θα είμαστε εκεί γιά νά τό δούμε.
Καί λέγοντας 'εμείς' εννοώ τήν προσωπικότητα καί τήν αντίληψή μας.

Αποδείξεις επίσεις,ΔΕΝ υπάρχουν.

Αποδείξεις επί ποίου πράγματος; Για το ότι η ενέργεια που εμπεριέχεται στην ύλη μας θα μεταβεί σε διαφορετικά επίπεδα και είδη ενέργειας; Αυτό έχει αποδειχθεί χρόνια τώρα! Το ερώτημα είναι αν η ζωή μας -έχοντας πάρει διαφορετική μορφή βεβαίως- θα διατηρηθεί μετά θάνατον.

Αποδείξεις γιά τή μετά θάνατον ζωή εννοώ.

φιλε alfaromeo, πιστεψε με, αμα σου τυχει θα ψαχνεσαι...
και αμα ψαχνεσαι θα σου τυχει, επισης....

Ο χρήστης PetRaN έγραψε:
φιλε alfaromeo, πιστεψε με, αμα σου τυχει θα ψαχνεσαι...
και αμα ψαχνεσαι θα σου τυχει, επισης....

Τί να μου τύχει δηλαδή; Να βλέπω οράματα; Αν μου τύχει φυσικά και θα ψάχνομαι, με ψυχιάτρους όμως...

μωρε με ολα θα ψαχνεσαι..

Ο χρήστης IKE έγραψε:
'Κανένας δεν ξέρει τι γίνεται μετα' με την ίδια λογική ο σκληρός δίσκος που μου χτύπησε καιδ εν δουλεύει κανένας δεν ξέρει αν αχρηστευτικε ή αν πήγε στον παράδεισο των σκληρών δίσκων

     απαιχτος!!

Πέρα από την πλάκα.. το θέμα είναι σίγουρο πως θα μετατραπεί σε θρησκευτικό..
γιατί αν πιστεύεις στο Θεό, είναι επόμενο ότι θα πιστεύεις στη μετά θανατον ζωή.

η μετα θανατον ζωη,ειναι απλως και μονο, το ανταλλαγμα που υποσχονται να προσφερουν στους πελατες-πιστους τους ολες σχεδον οι θρησκειες εκμεταλευομενες την λαχταρα των θνητων για αιωνια ζωη,προκειμενου να τους ελεγχουν και να τους χρησιμοποιουν για τις καθε λογης πολιτικοοικονομικες δραστηριότητές τους.

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

• Για να μεταπηδήσουμε από ζωή σε ζωή, ένας τρόπος είναι η μετενσάρκωση. Πολύ απλά αλλάζουμε σώμα με την ίδια ψυχή.
• Πόσες ζωές θα ζήσουμε? Δεν το έχω φιλοσοφήσει αρκετά. Πάντως είμαι της άποψης ότι ανάλογα με το πόσο γίνεται εξάσκηση του πνεύματος, τόσο πιο γρήγορα περνάς τις τάξεις. Αλλιώς μένεις στην ίδια και την επαναλαμβάνεις.

Μπά... μάλλον στην προηγούμενη πηγαίνεις. Αν ισχύει αυτό το μοντέλο έτσι οπως το περιγράφεις θα είχαμε έναν συνεχώς 'πνευματικότερο' πλανήτη.

Ο χρήστης hrdoukas έγραψε:

• Για να μεταπηδήσουμε από ζωή σε ζωή, ένας τρόπος είναι η μετενσάρκωση. Πολύ απλά αλλάζουμε σώμα με την ίδια ψυχή.
• Πόσες ζωές θα ζήσουμε? Δεν το έχω φιλοσοφήσει αρκετά. Πάντως είμαι της άποψης ότι ανάλογα με το πόσο γίνεται εξάσκηση του πνεύματος, τόσο πιο γρήγορα περνάς τις τάξεις. Αλλιώς μένεις στην ίδια και την επαναλαμβάνεις.

Μπά... μάλλον στην προηγούμενη πηγαίνεις. Αν ισχύει αυτό το μοντέλο έτσι οπως το περιγράφεις θα είχαμε έναν συνεχώς 'πνευματικότερο' πλανήτη.

Όχι απαραίτητα, ο χρόνος μπορεί να μην παίζει ρόλο και να είναι σχετικός. Άλλωστε μπορεί να υπάρχουν και δεκάδες άλλοι παράμετροι για να μην ισχ'υει αυτό. Όπως το λαμβάνει ο καθείς!
(μόλις βρώ μία διαδεδομένη κινέζικη ιστορία για το θέμα - κάτι σαν παραμύθι - θα το δημοσιεύσω)

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

• Για να μεταπηδήσουμε από ζωή σε ζωή, ένας τρόπος είναι η μετενσάρκωση. Πολύ απλά αλλάζουμε σώμα με την ίδια ψυχή.
• Πόσες ζωές θα ζήσουμε? Δεν το έχω φιλοσοφήσει αρκετά. Πάντως είμαι της άποψης ότι ανάλογα με το πόσο γίνεται εξάσκηση του πνεύματος, τόσο πιο γρήγορα περνάς τις τάξεις. Αλλιώς μένεις στην ίδια και την επαναλαμβάνεις.

Μπά... μάλλον στην προηγούμενη πηγαίνεις. Αν ισχύει αυτό το μοντέλο έτσι οπως το περιγράφεις θα είχαμε έναν συνεχώς 'πνευματικότερο' πλανήτη.

Όχι απαραίτητα, ο χρόνος μπορεί να μην παίζει ρόλο και να είναι σχετικός. Άλλωστε μπορεί να υπάρχουν και δεκάδες άλλοι παράμετροι για να μην ισχ'υει αυτό. Όπως το λαμβάνει ο καθείς!
(μόλις βρώ μία διαδεδομένη κινέζικη ιστορία για το θέμα - κάτι σαν παραμύθι - θα το δημοσιεύσω)

Λες δηλαδή αν ανέβω επίπεδο πνευματικότητας στην επόμενη ζωή μου να είμαι ο Πλάτωνας;

Δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα αυτό έχω όμως ένα στοιχείο.
Αν οι ψυχές μας ζούνε μετά θάνατο πως γίνεται ο πληθυσμός της γη να αυξάνει συνεχώς;Αν για παράδειγμα κάποτε φτάσουμε τα 100δις πληθυσμού που θα βρεθούν οι υπόλοιπες ψυχές;

Μηπως πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στο ερώτημα : ** ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ **

Οπως την ξερουμε έχει σαν βάση της τον άνθρακα.

Αραγε ισχύει παντου αυτό στο Σύμπαν ?

Ο χρήστης PG220 έγραψε:
Δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα αυτό έχω όμως ένα στοιχείο.
Αν οι ψυχές μας ζούνε μετά θάνατο πως γίνεται ο πληθυσμός της γη να αυξάνει συνεχώς;Αν για παράδειγμα κάποτε φτάσουμε τα 100δις πληθυσμού που θα βρεθούν οι υπόλοιπες ψυχές;

Εδώ είναι τό ωραίο μέ τα μεταφυσικά παραμύθια.
Μπορείς να έχεις πάντα απάντηση (μεταφυσική καί ατεκμηρίωτη) γιά κάθε λογικό πρόβλημα.
Η απάντηση πού πήρα εγώ παλαιώτερα στήν συγκεκριμένη ερώτηση,έλεγε ότι,μέ τα χρόνια,γίνονται οι ψυχές τών 'άψυχων' (πέτρες κ.λ.π.) ψυχές φυτών,αυτά κατόπιν γίνονται ψυχές ζώων,καί μετά γίνονται ψυχές ανθρώπων.
Δηλαδή,έν ολίγοις,μή θέτεις λογικά προβλήματα,διότι θα εισπράξεις και άλλα παραμύθια.