Matador, σε ζηλεύω που διέγραψες τις διελεύσεις με το βαπόρι, σε εμένα μετά από εκατοντάδες πέρα-δώθε οι μνήμες έχουν δυστυχώς χαραχτεί ανεξίτηλα. Συγκεκριμένα, οι ουρές για να μπεις στο καράβι (3-4 ώρες μετά από 3ήμερα εξόδων/Χριστούγεννα/Πάσχα), η επιθετική αγένεια των πληρωμάτων, τα συχνά μικροτρακαρίσματα που έπρεπε είτε να τρέχεις στο Λιμενικό είτε να το ξεχάσεις, τις εκβιαστικές απεργίες της ΠΝΟ φυσικά πάντα μέσα στις γιορτές, τις γνώσεις του Σεβάχ του Θαλασσινού που έπρεπε να αποκτήσεις για να μαντέψεις πότε θα διακοπεί λόγω μποφόρ η συγκοινωνία... Για αυτό όταν ακούω σήμερα κάποιον να λέει ότι είναι ακριβή η γέφυρα και οι ξένοι παραχωρησιούχοι μας κλέβουν, απλά τον στέλνω στο διάολο.
Tedd, οι επιβάτες αυτοκινήτων δεν πλήρωναν επιπλέον εισιτήριο, μόνο όσοι έμπαιναν στο φέρυ πεζοί, δηλαδή ως επί το πλείστον οι κινούμενοι μεταξύ Πάτρας-Ναυπάκτου με την αστική συγκοινωνία. Όντως τα φέρυ κλαιγόντουσαν τότε για το δήθεν χαμηλό εισιτήριο μέχρι που η εξέλιξη ξεβράκωσε το μονοπώλιο.