Όσοι θέλουν απολύσεις, θέλουν να μειωθεί ο αριθμός των Δ.Υ. Μπορεί όμως στην πραγματικότητα να χρειαστεί να αυξηθεί ο αριθμός τους, γιατί θα χρειαστούν προσλήψεις στους τομείς που ανέφερες. Τα περί νέων συστημάτων κλπ όλοι τα θέλουμε, αρκεί να μην γίνουν οι αναθέσεις σε στυλ Siemens...

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Ειμαστε απολυτως βεβαιοι οτι ενα πληροφοριακο συστημα ειναι παντα φτηνοτερη λυση;
Υπαρχει κοστος αγορας υπολογιστων,λογισμικου,learning curve,και μετα περναμε στα περιφημα συμβολαια συντηρησης που στην Ελλαδα συνηθως ειναι σε διαστημικο κοστος γιατι ειναι εκτος διαγωνιστικης διαδικασιας.

Λέγε με ... Intracom.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Ειμαστε απολυτως βεβαιοι οτι ενα πληροφοριακο συστημα ειναι παντα φτηνοτερη λυση;
Υπαρχει κοστος αγορας υπολογιστων,λογισμικου,learning curve,και μετα περναμε στα περιφημα συμβολαια συντηρησης που στην Ελλαδα συνηθως ειναι σε διαστημικο κοστος γιατι ειναι εκτος διαγωνιστικης διαδικασιας.

Απολύτως βέβαιοι δεν μπορούμε να είμαστε στην Ελλάδα για τίποτα..
Ότι μπορεί να είναι, είναι σίγουρο.. Εξάλλου η εξοικονόμηση πόρων περιλαμβάνει και τον χρόνο των πολιτών που θα γλιτώσουν αν το κάθε είδους παπαροπιστοποιητικό που τους ζητάνε βγαίνει αυτόματα ηλεκτρονικά, την μείωση φοροδιαφυγής κτλ..

Realzeus, άρα αναδιάρθρωση δεν είναι απαραίτητα διάφορο της απόλυσης.
Αν χρειάζονται προσλήψεις μαζί σου, να γίνουν.. Όμως είναι δεδομένο ότι χρειάζονται απολύσεις..
Στο σύνολο αν θα βγει μεγαλύτερος ή μικρότερος αριθμός δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει αυτός ο όποιος αριθμός να είναι αποδοτικά κατανεμημένος.

Δεν διαφωνούμε.

Στην Ελλάδα το πληροφοριακό σύστημα μπαίνει σαν καπέλο πάνω στην υπάρχουσα γραφειοκρατία. Έτσι καταλήγεις μετά να πρέπει να κάνεις την ίδια διαδικασία και χειρόγραφα και ηλεκτρονικά

Γαμηθήκαμε να ψηφιοπηούμε αρχαία καταστατικά εταιριών γραμμένα σε γραφομηχανή για την απογραφή στο ΓΕΜΗ και πάλι για να πάρουμε ενα ρημαδοπιστοποιητικό μεταβολών πρέπει να στηθούμε στην ουρά και να πληρώσουμε και 3 ευρώ.

Μη ζητάς πολλά dog80...

Ο χρήστης dog80 έγραψε:
Στην Ελλάδα το πληροφοριακό σύστημα μπαίνει σαν καπέλο πάνω στην υπάρχουσα γραφειοκρατία. Έτσι καταλήγεις μετά να πρέπει να κάνεις την ίδια διαδικασία και χειρόγραφα και ηλεκτρονικά

Γαμηθήκαμε να ψηφιοπηούμε αρχαία καταστατικά εταιριών γραμμένα σε γραφομηχανή για την απογραφή στο ΓΕΜΗ και πάλι για να πάρουμε ενα ρημαδοπιστοποιητικό μεταβολών πρέπει να στηθούμε στην ουρά και να πληρώσουμε και 3 ευρώ.

πχ πηγε φιλη να βγαλει πιστοποιητικο υγειας για να εργαστει σε επιχειρηση εστιασης....
πηγαινει σε νοσοκομειο δειγματα, ακτινογραφια, φωτογραφιες, ταυτοτητα κλπ απαραιτητα.....σωστα μεχρι εδω....
σε μια εβδομαδα περαστε να παρετε τα αποτελεσματα.......σωστα και μεχρι εδω....
το πιστοποιητικο ειναι ετοιμο αλλα χρειαζεται σφραγιδα γιατρου και πρεπει να παρετε τηλ. να κλεισετε ραντεβου σε εφημερευον (αλλο) νοσοκομειο....το οποιο κλεινετε μετα απο 20 μερες, λογω κινησης.....

δηλαδη αυτο το απλο χαρτι που θα επρεπε να το στειλουν με mail...σε αναγκαζουν για μια υπογραφη να ξανατρεχεις ...εαν βεβαια μεχρι τοτε θα ειναι σιγουρο οτι η θεση εργασιας θα σε περιμενει .....
βεβαια αυτο που εκανε ηταν να παει το ιδιο απογευμα στο ιατρειο να 'κατσει' την επισκεψη για 1 λεπτο και μια υπογραφη...

Συνεργατισμός: Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης, κοινωνικής αλληλεγγύης και δημιουργίας
του Κώστα Νικολάου
http://www.dialektika.gr/2013/12/blog-post.html

«TINA» (There Is No Alternative) – «Δεν υπάρχει εναλλακτική» κραυγάζουν σ’ όλο τον κόσμο οι χρηματιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι του συστήματος. Δεν υπάρχει – λένε - εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή, στην πολιτική του ακρωτηριασμού του δημόσιου τομέα, της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών και της δραματικής περικοπής των κοινωνικών δαπανών.

Κι έχουν δίκιο, αλλά με μια μικρή συμπλήρωση: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για το καπιταλιστικό σύστημα». Πράγματι, έτσι είναι. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ και χρόνια η κυρίαρχη επιλογή του συστήματος, διότι εξασφαλίζει υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και κερδών στα χέρια λίγων εταιρειών διαμέσου του μηχανισμού της υπερχρέωσης κρατών και πολιτών (χρεοκρατία) και συνεπακόλουθα, ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των ιδίων (εταιρειοκρατία αντί για δημοκρατία).

Το όνειρο για τους αιθεροβάμονες του ανύπαρκτου και ανέφικτου «ηθικού καπιταλισμού» δεν είναι στις επιλογές του συστήματος. Σήμερα, νεοφιλελευθερισμός και σύστημα πάνε πακέτο και η κρίση τους (όπως όλες οι προηγούμενες κρίσεις) είναι καταστροφική για τους πολλούς. Για τους λίγους είναι η χρυσή ευκαιρία (οι 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, αύξησαν θεαματικά τα κέρδη τους στην περίοδο της κρίσης). Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, σημαίνει έξοδο από το νεοφιλευθερισμό και το σύστημα.

[...]

νεοφιλελευθερισμος στην Ελλαδα, που οι μισοι εργαζομενοι ειναι δημοσιοι υπαλληλοι και το κρατος χρεοκοπησε για να τους συντηρησει.

το λες και ανεκδοτο.

Ο χρήστης scandinavian έγραψε:
Ένα εξαιρετικό άρθρο-συνέντευξη για τα αίτια της ελληνικής ασθένειας στη Ναυτεμπορική...

Συμπέρασμα: πρέπει άμεσα να αναταχθεί η παραγωγική δομή της χώρας με παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με επενδύσεις στη βιομηχανία και στην αγροτική παραγωγή...

'Δηλαδή απαιτείται να κάνουμε το αντίθετο από ότι τα πολλά προηγούμενα χρόνια – στροφή στην παραγωγή και στις επενδύσεις, στις εξαγωγές παρά στις εισαγωγές. Μπορούμε; Θέλουμε;'

http://www.naftemporiki.gr/finance/story/736703

Πραγματικά πολύ ξεκάθαρη και εύστοχη η ανάλυση του, αλλά στα 'διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα' δεν εννοεί την αγροτική παραγωγή, αλλά κυρίως τεχνολογικά προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία, αλλά αυτό απαιτεί να ρίξουμε χρήματα στη έρευνα κι όχι για επιδοτήσεις στα καπνά, οικοδομή, κλπ κλπ Και αν το κάναμε, η έρευνα θέλει συστηματική και μακροχρόνια προσπάθεια για να αποδώσει. Δεδομένου ότι η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται τέτοιες προτεραιότητες/ανάγκες, μόνη ελπίδα μας το πετρέλαιο στα βάθη της θάλασσας ....

*'....... Αν δούμε αναλυτικότερα την επιπλέον διαίρεσή του τομέα των «διεθνών εμπορευσίμων» σε δύο υποκατηγορίες, η παραγωγική υπανάπτυξη της περιόδου 2000-2009 ήταν μεγαλύτερη από ό,τι δείχνει η μείωση του 25% σε 20,5%.

Οι κλάδοι των ορυχείων, των διεθνών ναυτιλιακών μεταφορών και του τουρισμού -κλάδοι που κινούνται ακολουθώντας τον κύκλο της παγκόσμιας οικονομίας, αποτελούσαν το 2000, το 9% του ελληνικού ΑΕΠ και το 2009 η ποσοστιαία συμμετοχή τους στο ΑΕΠ ήταν ακριβώς η ίδια. Πρόκειται για αγαθά που παράγονται με τεχνολογικές μεθόδους οι οποίες δεν βελτιώνονται δραματικά στο πέρασμα του χρόνου και, λιγότερο ή περισσότερο, ανήκουν στην πολιτισμική ή φυσική «προικοδότηση» της εθνικής οικονομίας. Η προσφορά τους και η τιμή τους προσδιορίζονται κυρίως από την παγκόσμια ζήτηση και συσχετίζονται με την τάση και την κυκλικότητα της παγκόσμιας οικονομίας.

Κρισιμότεροι είναι οι μεταποιητικοί κλάδοι, και οι κλάδοι που σχετίζονται με την πληροφορική και με τις υπηρεσίες «τεχνολογικής αιχμής», όπου οι βελτιώσεις της παραγωγικότητας είναι κεφαλαιώδους σημασίας και όπου ο παραγωγός, προκειμένου να παραμείνει στην αγορά, πρέπει να λειτουργεί μονίμως πλησίον του «τεχνολογικού συνόρου». Είναι το τμήμα εκείνο της οικονομίας όπου είναι δυνατόν να εκτιμηθούν το σφρίγος και το επίπεδο της «ενδογενούς» αναπτυξιακής δυναμικής της. .........................
............................
Την περίοδο 2001 – 2007 οι πιο σύνθετες οικονομίες -με κριτήριο την συνθετότητα, την τεχνολογία και την προστιθέμενη αξία των προϊόντων τους- ήταν η Ιαπωνία (1η), η Γερμανία (2η) η Σουηδία (3η). Οι λιγότερο σύνθετες είναι η Καμπότζη (124η), η Νέα Γουινέα (123η), η Νιγηρία (122η). Η Ελλάδα της περιόδου 2001 - 2007 ήταν στην 51η θέση. Προηγούνται της Ελλάδος, η Βουλγαρία (47η), η Ρουμανία (48η), η Ινδία (49η), η Κίνα (50η). Έπεται η Πορτογαλία (52η).'*

Ο χρήστης spiros έγραψε:
νεοφιλελευθερισμος στην Ελλαδα, που οι μισοι εργαζομενοι ειναι δημοσιοι υπαλληλοι και το κρατος χρεοκοπησε για να τους συντηρησει.

το λες και ανεκδοτο.

Και μάλιστα κακόγουστο.

Μόνη ελπίδα του τόπου η δημιουργία μίας ΕΕ αλά ΗΠΑ και η μετατροπή της Ελλάδας στην αντίστοιχη Φλόριδα.

Ο χρήστης streetKa2 έγραψε:

νεοφιλελευθερισμος στην Ελλαδα, που οι μισοι εργαζομενοι ειναι δημοσιοι υπαλληλοι και το κρατος χρεοκοπησε για να τους συντηρησει.

το λες και ανεκδοτο.

Και μάλιστα κακόγουστο.

Μόνη ελπίδα του τόπου η δημιουργία μίας ΕΕ αλά ΗΠΑ και η μετατροπή της Ελλάδας στην αντίστοιχη Φλόριδα.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να γκρεμιστεί όλη η χώρα (στην κυριολεξία) και να την ξαναφτιάξουν από την αρχή.
Αν πας Φλόριντα θα το διαπιστώσεις.

Το πολύ/πολύ να γίνουμε Τελ-Αβίβ/Ισραήλ...
Δηλαδή όπου μπορούν παραλιακοί δρόμοι τίγκα στα ξενοδοχεία και στο στυλ Ocean Drive και ποιο μέσα να βλέπεις σπίτια καμμένα και διαλυμένα από την εμπόλεμη κατάσταση, τανκς, στρατό παντού και μία κατάσταση 'Αλ Τσαντίρι'... και όλα σε μαύρο χάλι.

Coming to Terms with Italy's War

*Behind the question of Italy’s culpability lies the issue of the responsibility of ordinary Italians for Fascism. A process of self-exoneration has operated along two broad fronts. The first claims that Mussolini’s regime was a brutal dictatorship that oppressed the masses. According to this reading – championed by the Left – ordinary Italians ‘endured’ the regime as best they could until 1943 and then showed their true colours by supporting the Resistance against the Nazis and Fascists.

The second reading, peddled by the centre-right since 1945, which has gained in popularity over the last 20 years thanks to Silvio Berlusconi and his neo- (or ‘post’-) Fascist allies, maintains that the regime was essentially benign and tolerant, with little serious ideological content. Mussolini saved the country from Bolshevism, made the trains run on time, backed the Church and introduced progressive social measures, leaving Italians free to be what they have always been: easy-going, humane and broadly indifferent to politics.

The racial laws are ignored or else attributed to pressure from the Nazis. The alliance with Hitler is ascribed either to a noble attempt by Mussolini to restrain Germany, or to a patriotic concern to spare Italy incorporation into the Third Reich. Almost completely overlooked is the regime’s unbridled international aggression and the atrocities perpetrated in regions such as Yugoslavia, Greece and the Italian colonies of Libya and Ethiopia.*

Ο χρήστης Storm έγραψε:

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να γκρεμιστεί όλη η χώρα (στην κυριολεξία) και να την ξαναφτιάξουν από την αρχή.
Αν πας Φλόριντα θα το διαπιστώσεις.

Τα bold είναι η λύση (καλά όχι και ολόκληρη!). Όλα τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα. Ούτως ή άλλως έτσι που πάει το πράγμα θα τα γκρεμίσουμε από μόνοι μας...

εύγε νέε μου!!!
http://www.enikos.gr/politics/195671,FWTO-O_Boylgarakhs_einai_trendy.html

Ο χρήστης streetKa2 έγραψε:

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να γκρεμιστεί όλη η χώρα (στην κυριολεξία) και να την ξαναφτιάξουν από την αρχή.
Αν πας Φλόριντα θα το διαπιστώσεις.

Τα bold είναι η λύση (καλά όχι και ολόκληρη!). Όλα τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα. Ούτως ή άλλως έτσι που πάει το πράγμα θα τα γκρεμίσουμε από μόνοι μας...

Η ελλαδίτσα για πάντα θα είναι ουραγός στην ευρώπη και ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει ως χώρα (εκτός αν κατακτηθεί από άλλον αναγνωρίσιμο λαό).
Οι εθνικιστικές τάσεις των άλλων χωρών (π.χ. ποιος θα επιτρέψει να μειωθεί ο τουρισμός στις άλλες μεσογειακές χώρες;) δεν πρόκειται να αφήσουν την ελλαδίτσα να αλλάξει μορφή ως χώρα.

Ήταν και θα παραμείνει απολειφάδι, ώστε απλά να γεμίζει το παγκόσμιο χάρτη και να εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα λόγω της γεωπολιτικής της θέσης.

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:

Ουτε καν συνυπαιτιοτητα δεν τους δίνεις δηλαδή ε;

Σε ηθικό επίπεδο τους καταλογίζω ευθύνη.** Σε νομικό όμως δεν έχουν και σίγουρα φταίει αυτός που τους έβαλε και όχι αυτοί που ήθελαν απλά να βολευτούν. **

Και φυσικά...οι κύριοι δεν θέλουν ουτε καν αξιολόγηση, επιχειρήθηκε κι αυτό και κόντεψε να γκρεμιστεί το σύμπαν!

Αναφέρεσαι στην αξιολόγηση που επιχείρησε η προηγούμενη κυβέρνηση; Δεν ξέρω αν θα εμπιστευόμουν την κυβέρνηση για να στείλω γράμμα, όχι για να κρίνει ποιός θα μείνει και ποιός θα φύγει! Πάντως σε όλες τις ΔΥ υπάρχει ιεραρχία που ελέγχει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε) τους υφισταμένους της.

Στον ιδιωτικό τομέα που ανέφερες, τέτοια αποβρασματα θα απολύονταν με συνοπτικές διαδικασίες (αν κατάφερναν βέβαια να περάσουν κάποιο κατώφλι για συνέντευξη έστω)!

Φαντάζομαι δεν έχεις ακούσει για περιπτώσεις όπου στον ΙΤ έρχονται άτομα σταλμένα από πολιτικά βύσματα... Επίσης αν είσαι φιλαράκι με τον γιό του αφεντικού μένεις στη δουλειά και ας είσαι σκράπας.

Και γυρνάμε λοιπον στο οτι αφού δεν αγγίζουν αυτους, τσακιζουν αυτους που μπορούν (ιδιωτικό τομέα και συνταξιουχους).

Εγώ λέω πως τους τσακίζουν όλους. Περισσότερο μάλλον τον ιδιωτικό τομέα αλλά σημασία έχει πως είναι αυτοί εναντίων ημών!!!

Δεν μου είπες...'συναδελφος σου ένστολος' ενω τωρα λες εισαι ελευθερος επαγγελματιας, πως κολλάει;

Ήμουν στρατιωτικός, παραιτήθηκα, και από το 2005 είμαι στον ιδιωτικό τομέα. Πρώτα ως υπάλληλος σε πολυεθνική και μετά ως επιχειρηματίας, βλέποντας την σαπίλα του Έλληνα εργοδότη!!! Τουλάχιστον δεν υπήρξα τέτοιος εργοδότης και ποτέ δεν είχα παραπονεμένο υπάλληλο. Βέβαια αυτό είναι στον άνθρωπο καθώς σπάνια είχα παραπονεμένο υφιστάμενο και στον Ε.Σ.

Ζευς και αυτοί που μπήκαν είχαν την ψήφο στα χέρια τους και πιέζαν αυτόν που τους έβαλε.

Ναι μωρέ τους καημένους του πολιτικούς. Ποινήν εκτίουν, αγγαρεία κάμουν όπως έλεγε και ο Πολύδωρας!!!

Η Ισλανδία δείχνει το δρόμο: 'Κούρεμα' στεγαστικών δανείων αποφάσισε η κυβέρνηση

http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/h_ ... 32768.html

Οι λέξεις και τα πράγματα (Umberto Chan , περί επικοινωνιακής διαχείρισης)
http://www.techiechan.com/?p=2085

Επικοινωνιακή διαχείριση είναι να αντιμετωπίζεις τον κόσμο μόνο ως μηντιακό γεγονός. Είναι παντού γύρω μας παρότι συχνά δεν το καταλαβαίνουμε. Στην ουσία είναι ο μοντέρνος τρόπος διακυβέρνησης στο δυτικό κόσμο. Εδώ θα προσπαθήσω να το περιγράψω και να εξηγήσω γιατί αυτό είναι καταστροφικό.

Μια κυβέρνηση που λειτουργεί σε καθεστώς επικοινωνιακής διαχείρισης, επιλέγει τις κινήσεις της με βάση τι αντίκτυπο μπορούν να έχουν αυτές στα δελτία των οκτώ και κατ’ επέκταση στην αντίληψη των ψηφοφόρων γι’ αυτή. Όλες οι άλλες λειτουργίες παίρνουν δευτερεύοντα ρόλο, και τίποτα δεν γίνεται αν αυτό το τίποτα δεν βοηθάει την εικόνα της κυβέρνησης. Ως μέθοδος είναι εξαιρετικά βραχυχρόνια καθώς πηδάει από γεγονός σε γεγονός. Αυτό δεν σημαίνει πως μια κυβέρνηση δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο και κατεύθυνση, αλλά πως αυτά τα δύο πηγαίνουν στην πίσω θέση κι αρχίζουν να έχουν σημασία μόνο εφόσον ικανοποιηθεί το PR της υπόθεσης.

[...]