Ο συγκεντρωτισμός είναι ίδιον του Έλληνα επιχειρηματία, η ικανότητα του είναι άλλη παράμετρος, μια ακόμα σημαντική παράμετρος είναι το άσχημο επιχειρηματικό κλίμα, το φορολογικό κλπ, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε μόνο με λάθη ηγεσίας.
Εγώ είμαι ικανός για τζίρους μέχρι 300.000, εσύ για 1.000.000 ο άλλος για 10.000.000. Πάνω από το όριο που μπορεί ο καθένας λόγω ικανότητας δεν μπορεί να παει η όποια επιχείρηση.
Τότε χρειάζεται ο επιχειρηματίας να ξέρει τα όρια του και να στήσει μια ομάδα, ο έλεγχος της ομάδας είναι πολύ ευκολότερος από τον έλεγχο όλης της δουλειάς.
Μοιράζεις αρμοδιότητες για δουλειές που μπορούν να κάνουν οι άλλοι, εσύ κρατάς για τον εαυτό σου ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να κάνουν οι άλλοι, αλλοίμονο αν πνίγεσαι όλη μέρα όλες τις λεπτομέρειες, από το ταμείο και τον έλεγχο των πωλήσεων και τη διεκπεραίωση της παραγωγής μέχρι και τον καφέ, και δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς το αύριο, τη στρατηγική, το πλάνο που θέλεις να πας, αλλοίμονο αν δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με τη μεγάλη εικόνα και μπλέκεσαι στο ποιός πήρε το μολύβι της Μαρίας από το γραφείο, ποιός δεν έβαλε χαρτί στο φωτοτυπικό, και ποιός δεν φούσκωσε το λάστιχο του φορτηγού.
Ο λόγος ότι είμαστε μικρή αγορά και γιαυτό έχουμε μικρές επιχειρήσεις είναι απλή δικαιολογία των Ελλήνων επιχειρηματιών, ο πραγματικός λόγος είναι ο συγκεντρωτισμός τους, υπάρχουν αρκετά επιτυχημένα παραδείγματα επιχειρηματικής εξωστρέφειας που βγάζουν μάτι, ακόμα και τώρα στην κρίση, πίσω από τις ισχυρές διοικήσεις υπάρχουν πάντα ισχυρές ομάδες, αλλά αν δεν τόχεις για ηγέτης, έχεις όριο μικρό, όσο και η μικρή μας αγορά και ακόμα μικρότερο, και στην παραμικρή στραβή κλείνεις το μαγαζί και πέρνεις και κόσμο στον λαιμό σου.
Το επιχειρηματία δεν τον κάνει το μικρό ή το μεγάλο κεφάλαιο που έχει στα χέρια του, χρειάζονται άλλα πράγματα σοβαρότερα, χρειάζεται υποδομή χαρακτήρα, σοβαρότητα, όραμα, αυστηρότητα στην τήρηση των κανόνων, εντιμότητα, μεγάλη γνώση του αντικειμένου του, της αγοράς του, του ανταγωνισμού του, χρειάζεται αντοχή ψυχική και σωματική και ψυχική ηρεμία, και σπουδές.
Ο ΚΚ είχε πολλά από αυτά, του έλειπαν από ότι φάνηκε τα κρίσιμα, αυτά που μετρούν στα δύσκολα, την ώρα των αποφάσεων. Δεν θέλησε να κάνει μια διαχειριστική ομάδα ικανή για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του περαιτέρω, δικό του το μαγαζί, αυτός το είχε φτιάξει, διάδοχη φυσική κατάσταση δεν είχε, δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να φτιάξει μια διάδοχη κατάσταση, δεν μπορούσε μέσα του να δεχτεί ότι έπρεπε να παραχωρήσει το παιδί του, τις Τ.Ε, το έκανε στο τέλος με βίαιο τρόπο, και όπως όλα τα βίαια γεγονότα, είχε και αυτή την άσχημη κατάληξη.
Γιατί τελικά είμαστε όλοι, μόνο οι αποφάσεις μας, αυτές μας προσδιορίζουν και μας καθορίζουν.
