Περισσότερες στερεοτυπικές απόψεις και κόμπλεξ δεν παίζει να'χω ξαναδιαβάσει.
''Δεν επέλεξα να βάζω στα εξώφυλλα των περιοδικών μου μια βίζιτα γυμνή.''
Άρα παίδες, γκομενάκι σε εξώφυλλο = βιζίτα, πόρνη κλπ
Και το κλασσικό -το Κράτος δεν μου δίνει λεφτα ενώ ανακαινίζει τη Ψυρρή, παιδάκια λιποθυμούν κλπ κλπ

Ο χρήστης roman_k έγραψε:
Περισσότερες στερεοτυπικές απόψεις και κόμπλεξ δεν παίζει να'χω ξαναδιαβάσει.
''Δεν επέλεξα να βάζω στα εξώφυλλα των περιοδικών μου μια βίζιτα γυμνή.''
Άρα παίδες, γκομενάκι σε εξώφυλλο = βιζίτα, πόρνη κλπ
Και το κλασσικό -το Κράτος δεν μου δίνει λεφτα ενώ ανακαινίζει τη Ψυρρή, παιδάκια λιποθυμούν κλπ κλπ

*Θα σας πω, για παράδειγμα, μια ιστορία: πριν από 25 χρόνια έβγαλα δύο βιβλία που δεν υπάρχουν καλύτερα στο είδος τους. «Το γεφύρι και ο Ηπειρώτης» και τα «Ηπειρώτικα γεφύρια» του Σπύρου Μαντά. Τα πήγα, λοιπόν, στην αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, για να προτείνω να πάρει το υπουργείο Πολιτισμού 100 βιβλία, για να τα βάλει στη βιβλιοθήκη. Μου ζήτησε να κάνω έγγραφο. Το έκανα ο ηλίθιος, για να πάρω μετά από ένα χρόνο την απάντηση πως το υπουργείο δεν έχει χρήματα. Ωστόσο, την ίδια περίοδο, το κύκλωμα βρισκόταν σε οργασμό και δισεκατομμύρια δίνονταν για αγορές στο Μοναστηράκι και αναμόρφωση στου Ψυρρή. Πού θέλω να καταλήξω: πως δεν μαζεύεται η κατάσταση. Όλο το πράγμα στη χώρα έχει στοιχεία επιθεώρησης, όχι της παλιάς καλής, αλλά της οπερέτας, μιούζικαλ και ό,τι άλλο φαντάζεστε. *
Καμία σχέση μ' αυτό που εννοείς εσύ, roman_k. Καμία.

*«Σε θέματα οδικής ασφάλειας στην Ελλάδα βρισκόμαστε στο στάδιο που βρισκόμασταν το ΄60. Σε μια κατεστραμμένη χώρα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, δεν μπορείς να μιλάς για κακούς δρόμους. Μας φταίει μια εθνική οδός, μια κολώνα, ένα δέντρο. Μα, μαθαίνουμε τα επικίνδυνα σημεία των δρόμων και προσέχουμε, αλλιώς είμαστε βλάκες. Τα περισσότερα τροχαία γίνονται από καθαρή βλακεία και ανικανότητα. Δεν ξέρω πώς, για να πάω στην Πάτρα, για τρεις ώρες θα οδηγήσω σε μια καρμανιόλα; Πρέπει να αλλάξει ο δρόμος και να κάνουμε πλουσιότερους τους εργολάβους, για να μη σκοτώνομαι εγώ; Αν θέλω να μη σκοτωθώ, πρέπει να προσέχω. Δεν το βρίσκω και πολύ λογικό, λοιπόν, όταν υπάρχει τέτοια κατάσταση στη χώρα, λόγω των πολιτικών που ακολουθούν οι ηγέτες της, εμείς να μιλάμε για κακούς δρόμους. Παιδιά λιποθυμούν και άνθρωποι ζουν με 300 ευρώ το μήνα. *

Αλλά καμία, όμως.

Και μη ξεχνάμε πως σκανδαλωδώς το κράτος δεν έδωσε ούτε έστω μερικά εκατομμύρια για να επιδοτήσει το safetrack, ΧΟΥΝΤΑ παίδες.

Ο χρήστης roman_k έγραψε:
Περισσότερες στερεοτυπικές απόψεις και κόμπλεξ δεν παίζει να'χω ξαναδιαβάσει.

Οπως δεν παιζει να εχεις διαβασει τιποτα απ΄οσα εχει γραψει τοσα χρονια.

http://kavvathas.files.wordpress.com/20 ... w-res2.pdf

Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
http://kavvathas.files.wordpress.com/2012/03/cf80ceb1cf81cebfcf85cf83ceb9ceb1cf83ceb7_low-res2.pdf

To Formula 1 ήταν του Καββαθά;

Επειδή βλέπω ότι σε όλες τις εκδόσεις ανέφερε το πόσο πρωτοποριακά προϊόντα ήταν, εδώ φαντάζομαι δεν ήταν πολύ chic να πει ότι ήταν στυγνή κόπια του αγγλικού F1 Racing.

Μέχρι να βγει το ελληνικό F1 Racing, να πέσει τηλέφωνο και να λήξει και αυτό το θέμα...
Αυτό με τα 60 μύρια και τον τίτλο δεν καταλαβαίνω τι εννοεί βέβαια.

ήταν ήταν . Πω πω το Rally XS. Ακυρίλα σε όλο το μεγαλείο. Επίσης, το Formula1 ήταν πάμπλουτο σε ορθογραφικά λάθοι

Παραδόξως μετά το τηλεφώνημα, άλλαξαν το στήσιμο του περιοδικού το οποίο ήταν εξαιρετικό (δεν ξέρω αν αντέγραψαν άλλο ξένο έντυπο ).

Θεωρώ τεράστια ξεφτίλα κάποιου Έλληνα συντάκτη να αντιγράφει κλόπι πέιστ ξένα έντυπα ή και άρθρα και να το παίζει ο πρωτοπόρος του σύμπαντος.
Βλέπε άρθρο Χαρίτου για Alfa GT.
Χοντρά ξεφτιλίκια.

Δωσε ινφο για τον συγκεκριμενο, γιατι παντα μου καθοταν στο λαιμο

Αυτό ήταν grande hit πριν λίγα χρόνια αλλά δεν θυμάμαι που διάολο το είχα ποστάρει (νομίζω alfisti).

Θυμόμουνα ένα άρθρο του Χαρίτου στο drive από το 2004 στο οποίο έθαβε σικάτα τη GT.

Τυχαία μετά από κάποια χρόνια αλίευσα άρθρο του Clarkson για την 147 GTA με χρονολογία 2003 το οποίο διαπιστώνω ότι έχει κοπιάρει μέχρι αηδίας ο Χαρίτος...

Μόλις διαπίστωσα ότι το χει ξαναποστάρει στο βλογκ του...

Διαβάστε αυτό.

http://vharitosvlaveressynepeies.blogsp ... st_24.html

[spoiler=:3u1e4xw0]Πριν 120 χρόνια, μεταξύ θάλασσας και τροχών, είχα βρεθεί, δεν θυμάμαι πώς, να πουλάω «υπηρεσίες έντυπης επικοινωνίας». Ποιος; Εγώ! Φαντάζεστε τον Λάκη Γαβαλά σε οικοδομή με πηλοφόρι και μυστρί;

Πλήρης, λοιπόν, τεχνικών από σεμινάρια για τις πωλήσεις και γνώσεων από βιβλία για την ανθρώπινη συμπεριφορά, επισκεπτόμουν εταιρείες-δυνητικούς πελάτες όπου, πλην θεαματικού απροόπτου, η κουβέντα είχε ως εξής:

•    Σας ενδιαφέρει να προβληθείτε μέσω έντυπης επικοινωνίας; 
  

•    Όχι.
  

•    Καλά.
  

Ποιος αλήθεια δεν έχει μέσα του το φόβο της απόρριψης; Ποιος δεν έχει νιώσει ότι αυτό που πραγματικά εννοούσε η Λίζα όταν έλεγε ότι θα μείνει στο σπίτι κι αυτό το Σάββατο γιατί έχει να λουστεί, είναι ότι θα προτιμούσε να βγει μ’ ένα σακί κοπριά; Μόνο αν έχεις κάνει τη δουλειά του πωλητή μαθαίνεις να τη σέβεσαι. Δείτε το “Glengarry Glen Ross” («Οικόπεδα Με Θέα», στα ελληνικά) και θα καταλάβετε.

Τα σεμινάρια σού λένε για διαπραγματεύσεις, για επιλογές στρατηγικής, για νευρο-γλωσσικούς προγραμματισμούς. Τα βιβλία για τα μάτια του συνομιλητή σου που είναι, λέει, τα παράθυρα της ψυχής του, για τη σημασία της σωστής αναπνοής... Αυτό που δεν σου λένε είναι ότι το πιο αποτελεσματικό όπλο στη φαρέτρα σου είναι ένα αξιοπρεπές προϊόν. Τελεία και παύλα.

Για παράδειγμα, το να πουλάς Mercedes, Audi, BMW, ακόμα και VW, μπορεί και να ‘ναι η πιο εύκολη δουλειά στον κόσμο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια σανίδα για να βαράς στο κεφάλι όποιον κάνει πως πηδάει τη λίστα αναμονής. Για κάνε όμως πως πουλάς Mazda. Θα δεις ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Πρέπει να πείσεις τον «δυνητικό πελάτη» ότι είναι ΟΚ ν’ αγοράσει Mazda. Ότι ούτε οι γείτονες θα τον κοιτάνε παράξενα, ούτε οι φίλοι θα τον πειράζουν στο parking του γραφείου. Άσε που θα θέλει και test drive. Όπου, βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρει κάτι που θα του ξινίσει. Ή τα φρένα θα είναι απότομα, ή ο συμπλέκτης θα πιάνει ψηλά, ή ο κλιματισμός θα ‘ναι πολύπλοκος.

Πάντα έχει δίκιο ο πελάτης και πάντα κάτι βρίσκει για να το βρει. Όχι, η δουλειά εδώ δεν είναι καθόλου εύκολη. Και εκπτώσεις πρέπει να μπορείς να κάνεις, και μηδέν προκαταβολές, και πολλές δόσεις. Και να μπορείς να δέχεσαι και κάθε μεταχειρισμένο ερείπιο για ανταλλαγή. Κι όλα αυτά έχοντας απέναντί σου την ακατανίκητη έλξη του αυτοκινητικού μαγνητικού βορρά που ακούει στο όνομα «Γερμανία».

Φανταστείτε λοιπόν τις δυσκολίες ενός πωλητή Alfa Romeo.

Μπορεί οι Alfa σήμερα να φτιάχνονται από τη Fiat, αλλά κάθε άλλο παρά κλώνοι με διαφορετικά σήματα είναι. Αντίθετα, είναι από τα λίγα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής με χαρακτήρα. Πάλι καλά, γιατί μια απόλυτα αντικειμενική αξιολόγησή τους τα τελευταία 20, ας πούμε, χρόνια, μάλλον θα οδηγούσε την εταιρεία σε λουκέτο.

Καθένας που έχει ζήσει με Alfa έχει κι από μια ιστορία να διηγηθεί. Γιατί οι Alfa είναι σαν αυτές τις δίμετρες από το πρώην ανατολικό μπλοκ: πανέμορφες και πρόθυμες πέρα από τα όρια του αρσενικού πνευματικού ορίζοντα, αλλά το εξανθηματάκι παραμονεύει.

Κλασικό παράδειγμα η GT 3.2. Για να την πλασάρεις δεν αραδιάζεις χρηματοδοτικά προγράμματα, εξοπλισμούς, ανταλλαγές ή εγγυήσεις – αυτά είναι για τους λογικούς και οι λογικοί αγοράζουν A3 3.2 quattro, 325 Ci ή, έστω, RX-8. Αν πουλούσα Alfa Romeo θα πρόσφερα τσάμπα espresso, τσάμπα λεφτά, τσάμπα Σκλεναρίκοβα, τσάμπα όλα, απλώς για να καθίσω κάποιον πίσω απ’ το τιμόνι της. Τον κάθισα; Την έκλεισα τη δουλειά. Όχι πείτε μου. Ποιος θα βολευτεί σ’ αυτό το υπέροχο δερμάτινο μπάκετ, ποιος θα πιάσει στα χέρια του το στιβαρό τιμόνι, ποιος θα δει το ταχύμετρο με την ένδειξη 300, ποιος θα αντικρίσει αυτόν τον χρωμιωμένο κινητήρα-κόσμημα και δεν θα ρωτήσει: «Πού υπογράφω, είπαμε;»

Ναι, αλλά δεν πληρώνομαι για να πουλάω Alfa Romeo, πληρώνομαι για να γράφω για Alfa Romeo. Γι’ αυτό, σας προειδοποιώ. Μην μπείτε στο αυτοκίνητο! Μη σηκώσετε το καπό! Μακριά! Η GT 3.2 είναι άλλο ένα απ’ αυτά τα υστερικά αυτοκίνητα από την Alfa Romeo. Ο φοβερός και τρομερός V6 μετακόμισε εδώ, χωρίς μάλιστα να βάλει όνομα στο κουδούνι. Πουθενά δεν γράφει ότι αυτή εδώ η GT είναι δυο 1,6.

Και οι Ιταλοί βέβαια τον χαβά τους. Πάλι βάζουν τους δυο μπροστινούς τροχούς να κάνουν ζάφτι 250 άλογα, που στην πράξη δείχνουν 450, με αποτέλεσμα οι δύστυχοι –οι οποίοι έχουν χρεωθεί και το τιμόνι και το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να τους ζαλίζουν τον έρωτα 250 cavallini rampanti– να τρέχουν να μαζέψουν τα αμάζευτα.

Οι αριθμοί λένε ότι με την GT 3.2 μπορείς από τα 0 να φτάσεις στα 100 km/h σε 6,8”. Αυτό που δεν λένε είναι πού καταλήγεις. Συνήθως ακριβώς εκεί απ’ όπου ξεκίνησες έχοντας σπαταλήσει 6,8” σε μια άνιση μάχη με την κρεμαγέρα κι έχοντας λιώσει ένα σετ πανάκριβα Bridgestone. Το μυστικό είναι να ξεκινάς αργά –αναρωτώμενος γιατί δεν αγόρασες τη 2λιτρη– και μετά να επιταχύνεις προοδευτικά. Τo ίδιο και στις στροφές. Πουθενά αλλού το slow in, fast out δεν έχει καλύτερα αποτελέσματα. Άμα την καλοπιάσεις, η GT μπορεί τελικά να πειστεί να ακολουθήσει την πορεία που είχες αρχικά στο μυαλό σου, αλλά και πάλι, βρες μια ανωμαλία, μια ανομοιογενή ασφαλτόστρωση, μια απρόσμενη κλίση στο δρόμο και, αν δεν σηκώσεις το πόδι απ’ το γκάζι, να ‘σαι πάλι καβάλα σε έφηβο ταύρο με νέφτι στον πισινό.

Τούτο δω είναι ένα απ’ αυτά τα αυτοκίνητα που δεν εννοούν να κάτσουν καλά. Φωνάζει, χειρονομεί τρέχοντας εδώ κι εκεί σαν ακέφαλο κοτόπουλο σε κοτέτσι που ‘χει πιάσει φωτιά. Ακόμα και στην εθνική με 6η στο κιβώτιο και Τρίτο στο ραδιόφωνο, όλο και νιώθεις έναν αγκώνα να σου τσιγκλάει τα πλευρά για να κατεβάσεις μια δυο σχέσεις και να του δώσεις να καταλάβει. Και ξανά, και ξανά.

Εντάξει, στην αρχή έχει πλάκα, δεν λέω, αλλά δεν αργείς να διαπιστώσεις ότι αυτή εδώ η Alfa θέλει προσοχή γιατί δεν έχει ούτε το κράτημα ενός Focus RS, ούτε το πάτημα ενός quattro. Είναι κι αυτή η στραβή θέση οδήγησης που νόμιζα ότι είχε καταργηθεί μαζί με την 75, και το τιμόνι με τις 1,7 στροφές απ’ άκρη σ’ άκρη που κόβει λιγότερο κι από κουτάλι κάνοντας το παρκάρισμα πιο χρονοβόρο κι από παρτίδα Monopoly. Να ένα χρήσιμο έξτρα: προπελάκι πλώρης.

Και κάτι ακόμη. Αν είχα δώσει 43.000 από τα ευρώ μου, θα ήθελα το αυτοκίνητό μου να μην κοπανάει σε κάθε ανθρωποθυρίδα σαν να ‘χει αφήσει εκεί την μπροστινή ανάρτηση, να διαθέτει χειρολαβή οροφής (το λεγόμενο “oh shit, handle”) για τον συνοδηγό, να μην τρέμουν τα φανάρια του σε κάθε αρμό και, πάνω απ’ όλα, να μην τρίζει. Η GT που οδήγησα χτες έτριζε ακόμα και σταματημένη.

Φυσικά και η 3.2 είναι γρήγορη, απίστευτα γρήγορη! Ακούγεται δε φανταστικά, είναι πανέμορφη και το σαλόνι της θυμίζει εσωτερικό δερμάτινου χαρτοφύλακα Μιλανέζου τραπεζίτη. Φτάνουν αυτά; Τι να σας πω; Ποτέ μου δεν ήμουν καλός πωλητής[/spoiler:3u1e4xw0]

Και μετά αυτό.
http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/ing ... e41310.ece

Τώρα θέλει subscribe.
Από την αρχή πάντως μπορείτε να δείτε το κλόπι πέιστ του θέματος.
Αν κάποιος έχει συνδρομή ας το ποστάρει ολόκληρο.

[spoiler=:3u1e4xw0]Two or three hundred years ago I tried to make a living selling soft toys. Imagine Graham Norton working on a building site as a hod carrier and you'll have some idea of just how bad I was.

God it was a lonely existence. All day I was in the car on my own with nothing to look forward to except a lonesome dinner and then bed in some godforsaken provincial hotel, electrocuting myself on the sheets while watching a regional news programme from a region I'd never head of.

I actually looked forward to asking people for directions just so I could talk to someone. And at night, in the hotel bar, I'd contravene every fibre of my Englishness and chat with other reps, even though most of them were overweight psychotics with sample bags full of severed heads.

As for the job itself, well, it was hell. We[/spoiler:3u1e4xw0]

Άρχοντας ο Χαρίτος

Ο τυπάς είναι ΘΕΑΡΑΣ!

Ψάχνω να βρω το post μου που έχει όλο το άρθρο του Clarkson και βρίσκω ότι ο τύπος έχει γράψει νέο άρθρο που έχει κοπιάρει αυτούσια την εισαγωγή του κοπιαρισμένου άρθρου για να γράψει κάτι για την κρίση.

http://www.gocar.gr/news/columns/6665,«Apaitoymena_prosonta_yfaki_kai_mia_san.html

Επαγγελματιες
Eν τω μεταξυ το '' μεταξυ θαλασσας και τροχων'' μπορει να ακουγεται ωραιο στα αγγλικα ή εστω να το γραφει ο clarkson,αλλα μου ακουγεται σχεδον αστειο στα ελληνικα

Τραγικο...Στο τσακ ειμαι να το ποσταρω στα σχολια στο blog του.Θα γελασει καθε πικραμενος.
Ωραιοι τιμητές των παντων!

Ας υπάρχει και μια άλλη φωνή του Κώστα Καββαθά εδώ, εξάλλου η κουβέντα γι αυτόν γίνεται:

https://twitter.com/ccavathas

Το νέο σάιτ του κύριου Κ.Καββαθά είναι έτοιμο:
http://www.meta4four.gr/