Πολλοί από εμάς διαβάζουμε ξένα αυτοκινητικά περιοδικά. Οι συγκρίσεις με τους 4Τ αναπόφευκτες αλλά σε μεγάλο βαθμό ευνοικές για το περιοδικό μας. Παρ’ όλα αυτά πολλά στοιχεία που συναντάμε σε ξένα περιοδικά θα θέλαμε να τα δούμε και στους 4Τ. Διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια το αγγλικό “Car” (στην αγγλική του έκδοση) δεν μπορώ παρά να ζηλεύω ορισμένα στοιχεία του.
Ποιά είναι αυτά;
Α) Οι τελευταίες σελίδες The good, the bad and the ugly όπου παρουσιάζονται όλα τα μοντέλα που κυκλοφορούν στην Αγγλία συνοδευόμενα από αυστηρότατη κριτική, ακριβή και σύντομη αξιολόγηση του αυτοκινήτου με βάση τον ανταγωνισμό και καλό χιούμορ (πχ δείτε τι γράφει για το Perodua Kelisa και για to Perodua Kenari).
Β) Η στήλη Longtermers. Κάθε μήνα οι συντάκτες γράφουν εντυπώσεις από τα αυτοκίνητα που έχουν για δοκιμή μακράς διάρκειας. Έντονο το προσωπικό στοιχείο και η παράθεση εντυπώσεων και στοιχείων των αυτοκινήτων που δεν μπορούν να αναφερθούν και να αξιολογηθούν στα στενά πλαίσια (χρονικά και άλλα) μιας απλής δοκιμής.
Γ) Οι συγκριτικές δοκιμές. Μπορεί να μην περιλαμβάνουν πολλά στοιχεία για επιδόσεις κλπ. (μακράν μπροστά εδώ οι 4Τ), αλλά έχουν έντονο το προσωπικό στοιχείο (αυτό δεν είναι το ζητούμενο και όχι απλά παράθεση χαρακτηριστικών και ανούσιων κλισέ;). Το πιο σημαντικό ίσως είναι ότι περιγράφουν τον χαρακτήρα του κάθε αυτοκινήτου, με άλλα λόγια τι έχει σχεδιαστεί να κάνει καλά και ποιές ανάγκες της αγοράς καλύπτει. Με αυτό τον τρόπο εκπαιδεύει αναγνώστες που δεν κοιτάζουν πόσα άλογα βγάζει και πόσο κάνει τα 0-100 για να κρίνουν ένα αυτοκίνητο. Βέβαια για ορισμένες μάρκες διαπιστώνει κανείς μερικές φορές μια ελαφρά έλλειψη αμεροληψίας...
Συμπερασματικά, μαζί με τους 4Τ πρόκειται για δύο εξαιρετικά περιοδικά που χαίρεται να τα διαβάζει κανείς (αν και το αγγλικό περιοδικό γράφει κάποια όχι τιμητικά σχόλια για το Ράλι Ακρόπολις στο τεύχος Οκτωβρίου, στην σελίδα 110 για όποιον θα ήθελε να το ψάξει).
Αναμένω τις απόψεις των μελών του forum σχετικά με αυτό το θέμα.
Jacob