Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Η βασική και κύρια διαχωριστική γραμμή, πάνω στην οποία στηρίχθηκε τουλάχιστον σε πρώτη φάση ο αγώνας για την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας, ήταν η διαφορετική θρησκεία (χοχοχο).
Η βασική και κύρια διαχωριστική γραμμή, πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο (οποιοσδήποτε) αγώνας για την απελευθέρωση από μία συγκεκριμένη καταπίεση, ήταν ακριβώς αυτή η καταπίεση , η οποία πάντα ορίζει έναν καταπιεστή και έναν καταπιεζόμενο.
Αν εσύ τώρα πιστεύεις ότι όλοι οι 'Έλληνες' ή όλοι οι χριστιανοί ήταν καταπιεσμένοι στα πλαίσια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, και ως εκ τούτου εξίσου πρόθυμοι να πολεμήσουν την 'κακή' οθωμανική αυτοκρατορία, θα μου επιτρέψεις να γελάσω.
[Η συζήτηση σε αυτό το σημείο, προφανώς καταλήγει/ανάγεται [ ] στο κατά πόσον ο αγώνας του '21 ήταν 'εθνικοαπελευθερωτικός' ή 'κοινωνικός'.
Με αυτό που γράφεις, ισχυρίζεσαι ότι όλοι οι απελευθερωτικοί αγώνες όλων των λαών δεν ήταν σύσσωμοι, αλλά εκπορεύονταν από μέρος των λαών, γιατί κάποιες κάστες ή κάποια άτομα βολεύονταν με την τρέχουσα κατάσταση.
Χαίρω πολύ.
Κι ο αγώνας κατά των Γερμανών, κατά των Εγγλέζων (από τους Κύπριους), κατά των Βούλγαρων στη Μακεδονία είχε Έλληνες που ήταν αντίθετοι, λίγο ως πολύ.
Το θέμα εδώ είναι το εξής: ποιοι ξεσηκώθηκαν; Τι ήταν αυτό που διαφοροποίησε την επαναστατημένη καταπιεσμένη μάζα από την κυρίαρχη μάζα;
Η γλώσσα όχι τόσο, αφού εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ομιλούνταν πολλές γλώσσες και αμέτρητα ιδιώματα.
Η φυλή επίσης όχι, αφού οι φυλές είχαν ανακατευτεί στις περισσότερες υπόδουλες περιοχές σε μεγάλο βαθμό.
Αυτοί που εξεγέρθηκαν με αίτημα την αυτονομία τους ήταν κυρίως οι Χριστιανοί κατά των Μουσουλμάνων.
Χριστιανοί ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Ρωμιοί, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι, οι νησιώτες, οι Αρμένιοι αργότερα κ.ά. Μουσουλμάνοι ήταν οι Τούρκοι, οι 'Τουρκαλβανοί', οι Αιγύπτιοι, οι Κούρδοι κ.ά. που απάρτιζαν τα σώματα του αυτοκρατορικού στρατού (Δράμαλης, Ιμπραήμ, Κιουταχής κλπ). Μουσουλμάνος έπρεπε να είσαι για να αναρριχηθείς στα ανώτατα αξιώματα της αυτοκρατορίας. Ως Χριστιανός, ακόμα και αν είχες οικονομική ή πολιτική ισχύ (ως τοπικής εμβέλειας προύχοντας), ήσουν υποτελής.