-
H διαγραφή Σαμαρά είναι η θετική πολιτική είδηση της χθεσινής ημέρας. Πάντα προβλήματα δημιουργούσε, και ενίοτε και διασπάσεις.
Τομπούλογλου λοιπόν.Είναι και 74 ετών, και εύχομαι να μην υπάρχει συνέχεια από κάποιο γόνο του, αρκετούς κληρονόμους ονόματος έχουμε στο κεφάλι μας. -
@otso said in ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #2:
Παντως λαπ η ταξη που φαινεται στις φωτο μισουσε την δικη σου ταξη να τα λεμε κι αυτα .
και ειναι και του 1990 ζουσαν ηδη στον παραδεισο του αντρεα αλλα δεν τον ειχαν γευτει , γιατι δεν τα φαγαμε μαζι .
Μιχαηλιδης λοιπον Θηβα .
Δεν φανταζομαι κανεις η εστω κοντινος σας να εχει ανοιξει τηνπορτα εργοστασιου και να εχει ακουσει την αποκοσμη βοη χιλιαδων μηχανων να δουλευουν ολες μαζι.
Καποιες φωτο ειναι απο το βαφειο το πιο ανθυγιεινο μερος να δουλευεις , η γιαγια στα νηματα ειναι στις αδελφωτικες .
Τουλαχιστον εδιναν ενα σοκολατουχο κι ενα σαμαλι .Τι μου θυμησες τωρα? Βέβαια επειδή έχω εργαστεί μεσα σε βαφεία να ξερεις πως το χειρότερο και πιο ανθυγιεινό σημειο ήταν εκεί που ζυγιζαν και έφτιαχναν τα χρώματα που θα εμπαιναν στο βαφείο. Όσο για τον θόρυβο δε το συζητω, οι κλωστουφαντουργικες μηχανες εβγαζαν απίστευτο θόρυβο. Θυμάμαι επισης νεες κοπελες που φαινονταν σα γριες από τις λευκες κλωστες που επεφταν στα μαλλιά τους.
-
Έτσι κι αλλιώς, περιμένουμε πότε ο γιος του Σαμαρά (αυτός που αντέγραφε, κι έφαγε η μαρμάγκα την καθηγήτρια) θα ρίξει το γιο του Μητσοτάκη (ειναι πιο γκομενος κι απ τον μπαμπά του, ξεκίνησε με τις σελέμπριτιζ από νωρίς), έχουμε καιρό μπροστά μας, αφού η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα λαϊκό και δημοκρατικό, δεν είναι όπως στα Ρωμαϊκά χρόνια που έβγαζαν οι αυτοκρατορικες οικογένειες ο ένας το μάτι του αλλουνού ποιος θα ρουφήξει το αίμα της πλεμπας.
Επίσης απ τον μικροαστό ως τον Αστό, ένα τσιγάρο πολυτελείας σε μακριά πίπα με Μάρλεν Ντίντριχ στο υπόβαθρο, δρόμος...
Και μακριά ο φασισμός από μας και τη δεξιά, δεν τον έχουν στο αίμα τους οι άνθρωποι, ήταν μια φάση που πέρασαν, όπως πχ οι χίπιζ...
-
Η ζωη εχει δείξει πως υπάρχουν οι ανθρωποι της εργασιας στον ιδιωτικο και δημοσιο τομεα αλλά και κάποιοι λιγοτεροι που περνουν τον καιρό τους σαν συνδικαλιστες, πολιτευτες, πολιτικοι . Όλοι αυτοί οι δευτεροι ανεξάρτητα κομματικού χωρου που ανηκουν, μια χαρα τα βολευουν, οπως και τα παιδιά τους.
-
Την λέγανε Εγκελεντ Μαργκετε Τόριλ.
Νορβηγίδα.Το όνομά της το έμαθα όταν απολύθηκα, γιατί τότε ήμουνα φαντάρος.
Είχα άδεια από την μονάδα μου και η καλυτερη ιδέα που είχα τότε, ήταν να είμαι στο Πολυτεχνείο.
Την πυροβόλησαν μπροστά στα σκαλιά του Αρχαιολογικού Μουσείου κι όχι στην πλατεία Αιγύπτου όπως γράφεται.
Εκεί είχαμε μαζευτεί πολλοί μετά τα δακρυγόνα και τις πρώτες σφαίρες. Σηκώθηκε από τα σκαλιά, μπροστά μου και η σφαίρα την βρήκε κάτω ακριβώς από την αριστερή πλευρά του λαιμού και βγήκε από την πλάτη.
Την κουβαλήσαμε στα χέρια μέχρι το Ακροπόλ Παλλάς.
Απέναντι.
Εκεί ο μαιτρ δεν μας άνοιγε την γυάλινη πόρτα να ειδοποιήσουμε ασθενοφόρο και να ξαπλώσουμε την κοπέλα, γιατί θα ενοχλούσαμε τις κυρίες που παίζανε κουμ καν !!!
Σπάσαμε την πόρτα και με την πετσέτα του μαίτρ, προσπάθησα να της σταματήσω την αιμορραγία.
Το ασθενοφόρο - όπως μας είπε ο οδηγός - όταν ήρθε, το είχαν σταματήσει όταν ξεκινούσε οι της ασφαλείας στον σταθμό πρώτων Βοηθειών, τους κατεβάσανε κάτω και τους δείρανε.
Για αυτό φτάσανε καθυστερημένα.
Την ώρα που την βάζαμε στο ασθενοφόρο, έσβησε.Μπήκα στο Πολυτεχνείο ξανά.
Κουβάλαγα φαρμακευτικό υλικό.
Ανέβασα μια οβίδα οξυγόνου στην Αρχιτεκτονική που είχε στηθεί σταθμός πρώτων βοηθειών.
Μετά από ώρα ένας φοιτητής μου είπε πως έρχονταν τα τανκς.
Έτσι και σε πιάσουν φουκαρά μου την έβαψες μου είπε.
Με έβγαλε από την πλαϊνή πόρτα.
Η πετσέτα και το ματωμένο μου πουκάμισο, μετά από περιπλάνηση μιας ώρας που χτύπαγα κουδούνια, έμειναν στο σπίτι της Βέμπο.
Ποτέ δεν τα πήρα πίσω.
Μετά δύο μέρες γύρισα στην μονάδα μου. Τέλος αδείας.Η Κυρία Βέμπο - και το εννοώ το κυρία - ήταν η μόνη που μας άνοιξε για να κρυφτούμε.
Από εκεί, από τον τέταρτο όροφο της οδού Στουρνάρη και Πατησίων πίσω από τις γρίλιες, είδαμε όσα ακολούθησαν.
Την εισβολή, το ξύλο στους φοιτητές και τα σπασίματα σε όλο το μήκος της Πατησίων που έκαναν οι της ασφαλείας.
Η κυρία Βέμπο δεν μας άφησε να φύγουμε παρά στις 9.30 το πρωϊ της επομένης για να έχει ξεκινήσει η κίνηση και ένας ένας για να μην κινήσουμε υποψίες.
Είμασταν δεκαεφτά αυτοί που έκρυψε.
Ακόμα την θυμάμαι να κλαίει όταν το τανκ χτύπησε την Πύλη.
Τους αλήτες έλεγε. Τους αλήτες!
Τι κάνανε στα παιδιά...
Πριν από μια βδομάδα την είχανε βραβεύσει οι χουντικοί για την προσφορά της. Ξεκρέμασε το βραβείο της και το πέταξε κλαίγοντας απαρηγόρητη.- Η εξομολόγηση από τον αείμνηστο
Κώστα Βοσταντζογλου(2017).
- Η εξομολόγηση από τον αείμνηστο
-
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ
-
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ #2
