Τελικά δεν καταλαβα βρε γάτε, βοήθησε η σιλικόνη να σταματήσει ο τριγμος ή όχι;

Με τα αυτοκόλλητα δεν πέτυχες το αποτελσμα που ήθελες αν κατάλαβα σωστά.

Τυχαία το ανακάλυψα και εγω. Επίσης διάβασα πως η σιλικόνη τρέφει τα λάστιχα για να διατηρούνται νέα και μαλακά.

Σε εμένα την πρώτη εβδομάδα να θυμάμαι σωστά ετριζε το παράθυρο του οδηγού, μετά ο πίνακας οργάνων, μετά το μαύρο πλαστικό γύρω από το infotainment και είχα ξενερώσει. Τελικά με το σπρευ δεν τρίζουν τίποτα αυτά. Τα πατάς και είναι στιβαρά χωρίς τριγμούς. Ιδιαίτερα στο παράθυρο έλεγαν πως ίσως πρέπει να βγει η επένδυση της πόρτας.....ναι καλά.....
Λίγο ψεκασμό σιλικόνης στα λάστιχα του παραθύρου... Μηδέν τριγμος.

σιγουρα ηταν η ιδεα με τη σιλικονη. αν βοηθησε η σιλικονη ή η αφαιρεση της πετρουλας άι ντου νοτ νόου.

Εμένα ολοκαίνουργιο όπως είναι και ιδίως με την ηλεκτροκίνηση, δεν ακούς τίποτα.
Η απόλυτη ησυχία.
Έλα όμως που το κάθισμα του μικρού (Recaro) έτριζε απίστευτα. Μάλιστα μέσα σε τόση ησυχία γινόταν ακόμη πιο ενοχλητικός ο θόρυβος.
Πλάκωσα και έβαλα σε όλες τις ενώσεις και στα σημεία που έτριζε κάτι αφρώδη υλικά που είχα από κάτι συσκευασίες και ευτυχώς σταμάτησε σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Όμως σε κάποιες συνθήκες αναλόγως το χάλι του οδοστρώματος κάτι ψιλό κάνει ακόμη.
Λέτε να το πλακώσω στη σιλικόνη.

περι αυτονομιας δεητζιδικης...
καποια μερα λοιπον, για την ακριβεια καποιο τριημερο ημουν ακεφος, πηζω χωρις να ελπιζω.
οποτες με το ζεστο καιρο εκλεισα το a/c και αποφασισα να μενω σε ελεκτρικ χωρις να ασχολιεμαι.
στη τελευταια φορτιση του τριημερου εδωκε 58 και ανεβαινε....
ε, την επομενη ηρθε ενα φαου βε τζιτι άι να με σωσει σε κοντινο φαναρι.
ξανακυλησα στα 24.....

Χαχαχα...

βολτιτσα του σουκου....
ξεκινημα βραδυ παρασκευης, μεταμεσονυχτια μεταβαση στην ερετρια που εχω ενα σπιτακι με ταχυτητες αισχρες και καταπτυστες.
ξυπνημα σαββατο και αμαρυνθος, αλιβερι, λεπουρα και στροφη προς νοτια. πρωτα λιγο κριεζα - πετριες και αγιοι αποστολοι, κλιμακι, λιανη αμμος με τα ωραιο χρωματα. περασμα απο ψηλα απο λιανη αμμο απο χωμα καλοπατημενο και επιστροφη κριεζα. απο εκει δυστο στο χωριο και μετα στη λιμνη μεσα απο τα χωραφια με φυτρωμενα χορτα στους χωματοδρομους 1 μετρο, σχεδον δεν εβλπεα που παταγα. εφτασα μεχρι τα καλαμια και τα πουλια. ολο στο ελεκτρικ να μην τους χαλασουμε την ησυχια.
εκει εκοψα ενα τρακτερ που πηγαινε και χωθηκα μεχρι να βγω στην εο.
απο εκει αργυρο και πορτο μπουφαλο για ουζακι πρωινου. απο πορτο μπουφαλο απο το βουνο περιφερειακα στον χωματοδρομο πανω απο τις ιχθυοκαλλιεργειες, βγηκα αγιο δημητριο και χαρτογραφησα και 2-3 μινι παραλιουλες που μου εχουν ξεφυγει. απο αγιο δημητριο αλμυροποταμο παραλια, αλμυροποταμο χωριο και παλι εο στυρων. κατεβασμα νεα στυρα, ανεφοδιασμος με μπινελικια και δρομο για στυρα. αριξα μια νιμποριο που το γουσταρω με χιλια, ασφαλτος που ηταν σαν χωμα, τοσα χρονια τωρα. ανεβασμα πισω, κατεβσμα μετα απο λιγο πορτο λαφια και περασμα πανω απο ενα ακομη αχαρτογραφητο παραλικι και απο καλο πατημενο παλι εο, εκανα βλακει βεβαια γιατι εχασα αγια ειρηνη και φυγια. τελος παντων, μαρμαρι και στη μεγαλη αμμο να στανιαρουμε και ζαστανη που φυσικα ξαναματατσακιστηκα μετα τα ξυλινα τα σκαλοπατια. καθε, μα καθε φορα θα τσακιστω...
γυρισμα πισω, καρυστος και κολατσιο και επειδη εχει περασειη ωρα, λιγο γυρισμα προς τον οικοδομικο και κατι παραλιες που θυμομουνα, τη βρηκα Αγια Παρακευη λεγεται... επιστροφη απο τον κανονικο, λεμε τωρα, δρομο για λεπουρα. πολυ χαζοστροφιλικι και καποια στιγμη λεπουρα και απο εκει καραβο για γαριδοκασταση μεχρι εγκεφαλικου.
επιστροφη στριβοντας δεξια στην ακτη νηρεως, ανεβασμα προς κατρο και απο εκει σεττα, τιγκα στο χιονι. βγαινωντας απο το χωριο εχει ενα πολυ ευκολο χωμα προς μιστρο, κατεβαινωντας απο την τελευταια ταβερνα, πριν το πρωτο εκκλησακι, δεξια μια ανηφορα, φετος τον εμαθα καποια στιγμη με το τζιβι χιονισμενο. απο μιστρο κλασσικα, ειχε κοψει και η μερα, προς θεολογο και απο το βουνο επιστροφη στο σπιτι μετα απο ψωνια στο s/m.
ημουνε ψιλοκουρασμενος και δεν κοιμηθηκα και αρκετα για λογους που δεν σας αφορανε...
πουρνο-πουρνο, κατα τις 11, ενφορδιασμος στη ρωσιδα ερετρια, μετα στο νεο φουρνο και ανεβασμα παλι για θεολογο, ειχα σκοπο απλα να γυρισω απο καμαρι, να ξαναδω τον βραχο τους, ευκολακι χωματακι. αλλα, ε, μου ξεφυγε, εστριψα προς μιστρο και μια και ημουνε εκει, συνεχισα μεχρι στενη...
που ημουνα νωρις. δηλαδης δεν αξιζε προβατινα 12 το πρωι. νηστευει και η γατα...
λεω κατσε να πιασουμε παραλια, οποτε πανω απο τη διρφη, εκει που επαιζα με τα παρα πολλα χιονια στη στροφη για το ορειβατικο, τωρα στεγνα ανα και ειχε χιο νια παραμεσα. στοχος χειλιαδου.
εχει εκει ενα εκκλησακι στη διαδρομη, μετα τους στροπωνες, Αγιο Γεωργιο. εχω το μοσχαρι με το ονομα, πρεπε να αναψουμε το κερακι μας. ΑΛΛΑ.
απεναντι ξεκιναει ο δρομος για την αγια ειρηνη. ε, εχει και παραπερα παραλιες.
ξεκινημα λοιπον προς τα εκει, εδω και χρονια εχει ασφαλτο. αλλα οχι για την κοκινια και την παραλια χαραλαμπου. στη πρωτη πηγα, απο παντα ο δρομος ηταν βατος, ηθελε μια παραπανω προσοχη το γκεικο να μην βρει και να μην γδαρθει, αλλα πηγε. στην χαραλαμπου εχω κατεβει μονο με το τζιβι. και δυσκολα. ουτε το νιβι δεν το καταφερε στα τελευταια 2km μετα τις στανες. το γκεικο εκανε 20 μετρα και τρομαξα να γυρισω...
οποτες μια βυθουρη να την κοψω αν θα στειλω καμπινγκ το μικρο και μετα συνεχεια για γλυφαδα και το γαματο καφενεδακι με ελληνικο που ξυπναει και νεοδημοκρατες.
η αποφαση ηταν κοινη, θα γυρισουμε απο τον κανονικο της γλυφαδας, πανω απο τη διρφη να παμε να δουμε και το γαματο το καταφυγιακη μηπως και ξανανοιξε μετα απο χρονια που το ειχε ενα παλικαρι.
και φτανουμε στη διασταυρωση και βλεπω νεα ασφαλτος προς πεταλη.
οκ μουφα, μεχρι την αγριοσυκια ηταν η ασφαλτος, μετα το γνωστο πατημενο χωμα. κατεβασμα, μια δεξια να δουμε την πεταλη, αντεξα να μην σταματησω στη ταβερνα, ειχα πει στη γυναικα να μου κλεισει τα ματια. οποτε συνεχεια απο τον βατο προς λιμνιωνα, μπηκα στο χωραφακι παρκιν πανω απο τη παραλια ακτη, εχω να κατεβω εκει κατω 10 χρονια, θελει καλο παπουτσι. βαρεθηκα στα πρωτα μετρα. οποτε λιμνιωνας, βολτιτσα, κολατσιο και ανεβασμα προς τα πανω απο αγια σοφια. αντισταθηκα να στριψω για πηλι, οποτε σκαρφαλωμα στο βουνο, ψιλοβγηκα μονο σε μερικα ομορφα πατημενα της λαρκο που εχει πηδηξει το βουνο, και ψαχνα, αρτακη, χαλκιδα-σπιτι.
μια χαρα πηγε το 3008. ας πουμε παει στο 50% απο το χωμα που παει το νιβι. το οποιο παει στο 90% απο το χωμα που παει το τζιβι.
ειχα κλειστο a/c ολες τις ημερες γιατι ειμαι κρυωμενος, μεση καταναλωση στα 6.3 και μαλιστα δεν εξαντλησα ακν το ρευμα, γυρισα με 2 χιλιομετρα ακομη.
.
.

ΑρΕς
εχω ορθογραφικα, αλλα δεν μπορω σημερα, ειμαι γραφειο και αυτο που περιμενα να τελειωσει μολις τελειωσε, μαζι με τη περιγραφη της βολτιτσας στην κεντρικη ευβοια. μεγαλο ξενερωμα μετα απο βολτιτσα οι 3-4 ωριτσες δουλειας

Youtube Video

σιγα μην ειναι και ονειρο απιαστο μια εκδρομουλα στην ευβοια...
εδω επηγα ανετα με το γκεικο με ασφαλτινα χωρις ρεζερβα, ποιος να κολλησει?
το βασικο που χρειαζεται ειναι διαθεση για εξερευνηση και οχι ποσο εκαψε ή μην τυχον μπεις μεσα με τη σαγιοναρα με την αμμο
ενα σκασμος λεφτα γιατι? για να το βλεπει η πεθερα τι επηρε ο ανεπροκοπος?
#liosteta

Κανόνισε να μας πας άτα! Ποιος θέλει βόλτα με gatoz? Για να δούμε χεράκια..

@mastoras78 said in Peugeot 3008 2016:

Κανόνισε να μας πας άτα! Ποιος θέλει βόλτα με gatoz? Για να δούμε χεράκια..

ενδιαφέρον , γουαΪ νοτ

Βόλτα με το γκέικο, ΧΩΡΙΣ γάτο, παίζει ?

Θα μπορούσα να το εχω πάρει, αλλά σε περίπτωση ατυχίας ο μισθός δεν θα έφτανε.
Το σταγιερ gv το φοβάμαι. Είναι για να βάλεις 50αρι αντιαεροπορικό πάνω

Και το περασμένο και αυτό το σουκού ήταν χορταστικό για το phev μου.
Αυτή τη Κυριακή μαζί με την κοράκλα αποφασίσαμε αρχικά να πάμε προς το καταφύγιο της Αγάλης στην Εύβοια.
Οπότε ξεκίνημα κατά τις 11, εφοδιασμός με καφέδες, σάντουιτς και νερά απο το μπονζούρ και ξεκίνημα με γεμάτη μπαταρία και ρεζερβουάρ.
Για το ταξίδι ρύθμισα ελάχιστη ενέργεια στο 10%.
Μέχρι τη διασταύρωση για Αγιο Αθανάσιο στον περιφερειακό των Καθενών συντηρητικά με έως +40 από τα όρια, εξαιρετική ποιότητα κύλισης και κατανάλωση στα 8.2.
Ο Αγιος Αθανάσιος είναι πολύ κοντά στη διασταύρωση, ο δρόμος τέτοια εποχή είναι πνιγμένος στο πράσινο,
όλα τα ποτάμια κατεβάζουν νερό από τη Δίρφη που διακρίνεται γεμάτη ακόμη με χιόνι.
Από εκεί συνέχεια στην άσφαλτο που πάει για το καταφύγιο και μετά Γλυφάδα.
Το τοπίο εκεί αλλάζει, γίνεται πολύ άγριο ορεινό, ο δρόμος έχει κάποιες λακούβες και πέτρες που πέφτουν απο κατολισθήσεις.
Τίποτε το φοβερό, λίγη προσοχή και όλα οκ.
Η θέα στον κάμπο του Λήλαντα ποταμού προς τα πίσω ανεβαίνωντας κόβει την ανάσα.
Το 3008 με την απίστευτη ροπή του δεν καταλαβαίνει απο ανηφόρες, από φουρκέτες, από υψόμετρο.
Οτι στις στροφές έχει κάποια αδράνεια λόγω του βάρους δεν γίνεται αντιληπτό στις ανηφόρες.
Είναι όμως αισθητή η άνεση της πίσω ανάρτησης, να θυμίσω τους πολλαπλούς συνδέσμους των phev.
Αν κάτι ενοχλεί είναι το σχετικά μακρύ μεταξόνιο για στενούς ορεινούς Ελληνικούς δρόμους,
εκεί ένα αμάξι με κοντύτερο, όπως το vitara 2015 που είχα πριν είναι πολύ πιο ευέλικτο.
Η μέρα ήταν βροχερή στα πεδινά, ψηλά ο καιρός αγρίεψε. Πολύ νερό και πηχτή ομίχλη.
Δεν φαινόταν παρά μόνο η διαγράμμιση του δρόμου και ήθελε μεγάλη προσοχή γιατί δε κάποια σημεία
χανόταν αλλά και για τις πέτρες που καραδοκούσαν.
Τα πολύ ισχυρά λεντ εκεί κάνουν τη κατάσταση χειρότερη, όποιος έχει οδηγήσει βουνό ξέρει ότι το πιο θερμό φως διαπερνά καλύτερα την ομίχλη και τα λεντι είναι μειονέκτημα.
Δεν συνηθίζω να διαβάζω user manual, όμως μια και μου είχε κάνει εντύπωση η έλειψη προβολέων ομίχλης, είχα διαβάσει τι κάνουμε
ή μάλλον πως ανάβουμε τα φώτα σε καλή γωνία ώστε κάπως να διαπερνά το πούσι. Λοιπόν ανάβουμε τον πίσω προβολέα αμίχλης.
Τότε κάπως βλέπουμε και μπροστά καθώς αλλάζει κάποιες γωνίες στα φώτα και σβήνει τους προβολείς, τουλαχιστον πολύ κοντά.
Χωρίς βέβαια να έχει το αποτέλεσμα κλασσικών Hella ή των απλών ομίχλης θερμών που είχε το βιτάρα και θεωρούσα μειονέκτημα καθώς όλα τα άλλα ήταν led.
Ετσι φτάσαμε μέχρι τη διασταύρωση για το καταφύγιο που δεν φαινόταν κάν μέσα στη κακοκαιρία.
Στρίψαμε, είναι μόνο 700 μέτρα η παράκαμψη και αποφεύγωντας μεγάλα βράχια που είχαν πέσει στο οδόστρωμα φτάσαμε στο καταφύγιο.
Είναι ένα μικρό σπιτάκι στη μέση του βουνού. Πριν λίγα χρόνια λειτουργούσε εκεί καφέ αλλά έχει κλείσει.
Από εκεί ξεκινούν περιπατητικές πρός το μεγάλο καταφύγιο της Στενής. Εχει βέβαια χώρο για πικνικ.
Στην δική μας όμως περίπτωση, είχε 6 βαθμούς και πολύ βροχή και ομίχλη, οπότε μετά από λίγη ώρα πήραμε τον δρόμο να επιστρέψουμε.
Αντί βέβαια να στρίψουμε πίσω προς Αγιο Αθανάσιο, στρίψαμε προς Γλυφάδα για το πικνίκ που δεν έγινε.
Από τη μεριά του Αιγαίου πλέον, ο δρόμος γίνεται καλύτερος και η απόσταση για Γλυφάδα είναι πολύ μικρή.
Για να πας Γλυφάδα, στρίβεις δεξιά στην πρώτη ασφάλτινη διασταύρωση, αλλιώς αν πας ίσια έχει ένα δρόμο που μετά από λίγο γίνεται πολύ βατός χωματόδρομος που
οδηγεί στον Λιμνίωνα, μεγάλη παραλία της Εύβοιας και που κάποια άλλη φορά θα σας γράψω που, πως και τι να κάνετε, τα ξέρω τα μέρη σχετικά καλά.
Η Γλυφάδα, που πάντως δεν πήγαμε χθες μια που είχα φτάσει εκεί από άλλη διαδρομή πριν λίγες βδομάδες, είναι ένα
μικρό και απίστευτα γραφικό χωριο που ο δρόμος, μην κάνετε το λάθος και μπείτε μέσα με αμάξι, περνάει από τις αυλές των σπιτιών.
Αν, όπως εμείς, πάτε όμως στην παραλία Βύθουρη, ακολουθείτε την πινακίδα που θα βρείτε σε μια γέφυρα έξω από το χωριό.
Ασφαλτος ακόμη ο δρόμος πάλι πνιγμένος στο πράσινο. Μετά από ένα χιλιόμετρο, υπάρχει πινακίδα που οδηγεί στη παραλία.
Υπάρχει και άλλος χωματόδρομος που πηγαίνει και διασταυρώνεται εκεί αλλά δεν είναι για 3008.
Οταν στρίψετε για την παραλία, ο δρόμος ξεκινάει χωματόδρομος αλλά πολύ πατημένος.
Δεν περνάνε 500 μέτρα και γίνεται άσφαλτος, στη μέση του πουθενά, ξεκινώντας από μία στροφή,
μετά 100 μέτρα πάλι χώμα και μετά μέχρι 800 μέτρα από την παραλία είναι με νέο οδόστρωμα.
Το τοπίο είναι απλά μαγεία καθώς μπαίνετε μέσα σε ένα φαράγγι που στην άκρη του βρίσκεται η παραλία.
Τα τελευταία 500 μέτρα αυτή την εποχή θέλουν μια κάποια μικρή προσοχή, όχι τίποτε εξτρίμ.
Φτάνωντας στην παραλία έχει μια μεγάλη δεξιά στροφή και ο δρόμος εκεί και μέχρι το κύμα σχεδόν είναι απο σκυρόδεμα.
Δεν συστήνω σε κανένα δικίνητο να κατέβει κάτω απο την τελευταία στροφή, εκεί έχει άφθονο χώρο για παρκάρισμα και απλά θα χρειαστεί περπάτημα 50 μέτρων,
η ανηφόρα προς τα πίσω μπορεί να φάει δίσκο με δικίνητο αν και με σκυρόδεμα.
Η παραλία τώρα είναι εκπληκτική, κάτι σαν το ναυάγιο της Ζακύνθου αλλά στην Εύβοια. Οκ, λείπει το καράβι, αλλά όχι και εντελώς καθώς υπήρχε εκεί ένα καίκι που
το είχε βγάλει η θάλασσα και ακόμη και σήμερα υπάρχουν ίχνη του.
Το καλοκαίρι έχει ήλιο μόνο 6 ώρες και προσφέρεται για άραγμα στο ψιλό βοτσαλάκι.
Αριστερά και δεξιά είναι κλεισμένη από βράχια και σπηλιές.
Το 3008 γενικά φτάνει άνετα σε τέτοια ημιπολιτισμένα μέρη, θέλει όμως προσοχή καθώς δεν έχει τη στιβαρότητα των βιτάρα και κυρίως την ευελιξία τους.
Στον χωματόδρομο οι μαλακές του αναρτήσεις είναι παρά πολύ καλές αλλά ατυχώς είναι και υπαίτιες για το ότι αν περάσεις εμπόδιο με ταχύτητα, βρίσκει το πάτωμα κάτω.
Η τετρακίνηση που έχει μια χαρά δουλεύει σε άσφαλτο και ανωφέρειες ακόμη και χωμάτινες. Ομως δεν είναι για ζόρι και ταλαιπωρία όπως η allgrip.
Το θεωρητικό, πολύ όμως θεωρητικό, ύψος από το έδαφος των 21 εκατοστών, δεν ισχύει. Μια και τους ίδιους δρόμους τους έχω περάσει με το κοντύτερο θεωρητικά βιτάρα,
τόσο μαμά με 18.5 όσο και με eibach και 21, η πραγματική διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκριθεί ένα σκληροτράχηλο όχημα με ένα άνετο.
Επιστρέφοντας από τη παραλία και βγαίνοντας πίσω στο δρόμο, άσφαλτος, αντί να πάμε δεξία προς Γλυφάδα, στρίψαμε αριστερά, να πω την αλήθεια γυρίζω αρκετά όπου υπάρχει φύση και τον ήξερα
από όταν ήταν χωμάτινος, εδώ και λίγα χρόνια είναι ασφάλτινος
Προς τα εκεί λοιπόν ο δρόμος πάει για ένα πάρα πολύ μικρό χωριουδάκι που λεγεται Αγία Ειρήνη και μετά ενώνεται με τον δρόμο που κατεβαίνει απο Στρόπωνες για Χειλιαδού.
Εχει φανταστική θέα προς το Αιγαίο, δεν είχε και ομίχλη τόσο χαμηλά και ήταν απόλαυση.
Για όποιον ψάχνεται περισσότερο, καθώς η Βύθουρη δεν είναι και άγνωστη ποσότητα, υπάρχει μετά την Αγία Ειρήνη αριστερά ένας χωματόδρομος που βγάζει σε
2 άλλες όμορφες παραλίες, την παραλία Κοκινιά, είναι προσβάσιμη δυσκολότερα από τη Βύθουρη αλλά στα μέτρα ενός 3008, και την τεράστια και απομονωμένη,
την παραλία Χαράλαμπου. Συγκλονιστική μεν, αλλά ο δρόμος που κατεβαίνει εκεί, μετά από κάποιες στάνες είναι μόνο για πολύ ικανά τετρακίνητα με εργάτη,αναγομώσεις και μπλοκέ.
Συνεχίζοντας την άσφαλτο, καταλήγει ο δρόμος στη διασταύρωση με τον κύριο για Χειλιαδού όπου έχει και ένα πολύ περιποιημένο εκκλησάκι, Αγιο Γεώργιο.
Λίγο παρακάτω στρίβοντας προς παραλία είναι η Λάμαρη και πολύ κοντά αρχίζουν τα τροχόσπιτα στη Χειλιαδού.
Οκ, Χειλιαδου τον χειμώνα είναι στη παραλία μια έρημος, μόνο το ακρινό-ακρινό ταβερνάκι δούλευε, αυτό που είναι πάνω απο τη παραλία των γυμνιστών.
Ομως είναι πανέμορφα μέσα στο ποτάμι που κατεβαίνει στη παραλία και αν και έβρεχε και ένα αγχος το είχα, στρίψιμο προς τον δρόμο για Μετόχι, λίγα χιλιόμετρα
χωμάτινα, μέχρι την παραλία Μετοχίου. Στο ξεκίνημα έχει και μία σιδερένια γεφυρα, έτσι για να γίνει στο τοπίο μια αγριάδα.
Ο δρόμος προς Μετόχι είναι πολύ πατημένος, πάει άνετα το 3008 ΑΛΛΑ όχι τόσο βροχερές ημέρες όσο η χθεσινή.
Τα θερινά λάστιχα δεν έχουν καθόλου πρόσφυση στη λάσπη, η περιοχή εκεί είναι χωμάτινη και με μεγάλη κλίση οπότε έχει χαντάκια αριστερά και δεξιά και θέλει πολύ προσοχή.
Φυσικά αν δεν βρέχει βγαίνει αέρας.
Πάλι τρομερό πράσινο, πνιγμένο, το μοναστήρι όμως της Χειλιαδούς ήταν κλειστό.
Συνεχίζοντας τον χωματόδρομο, έχει κάποια στιγμή 2 επιλογές, θυμόμουν ότι για να βγεις στη παραλία περνάς από κάποιες κατασκηνώσεις αλλά με δύσκολη διαδρομή προς τα αριστερά
ενώ για να βγεις στο χωριό πας δεξιά που είναι ευκολάκι. Ε, φυσικά απο τα δύσκολα.
Μια χαρά πηγαίναμε, μέσα σε κατακλυσμό, αν και χρειάστηκε να κόψω κάποια κλαδιά.
Μέχρι που έπιασε πάλι πολύ ομίχλη και δεν έβλεπα που πάταγε, οπότε για 1-2 χιλιόμετρα έκανα σχεδόν 15 λεπτά.
Και με το που έφυγε η ομίχλη, στο ξεκίνημα πλέον του οικισμού, άρχισε η τρελή κατηφόρα.
Εκεί στο PHEV υπάρχει το εξής θέμα. Ανοιγοκλείνει ηλεκτροκινητήρες και μοτέρ όχι μόνο με τη ταχύτητα αλλά και με τη κλίση.
Οταν αυτό συμβαίνει αλλάζει στιγμιαία η ταχύτητα που κινείσαι, ο τρόπος που την ελέγχεις με το φρένο και το B στο σασμάν και πρέπει να είσαι συνεχώς σε ετοιμότητα για γλίστρα.
Το sport δεν είναι επιλογή σε τέτοιες καταστάσεις, δίνει περισσότερο γκάζι από όσο χρειάζεσαι την ώρα που είσαι κρεμασμένος προς τα εμπρος και δεν ελέγχεις απόλυτα το πόδι.
Τελικά βγήκαμε αλώβητοι στην παραλία του Μετοχίου όπου η πολύ βροχή συνεχιζόταν και δεν την ευχαριστηθήκαμε.
Οπότε επιστροφή προς Στενή.
Οσοι έχουν κανει αυτή την διαδρομή θα θυμούνται ένα σημείο που ο δρόμος στενεύει για 500 μέτρα και δεν υπάρχει ορατότητα στις στροφές.
Ηταν χειρότερα. Σκεφτείτε το ίδιο με ομίχλη πυκνή και τον δρόμο να έχει υποχωρήσει.
Τελικά φτάσαμε Στενή μετά από αρκετή ώρα και αφού περάσαμε και κάποια χιόνια, ειδικά στο σημείο που βγαίνει ο χωματόδρομος απο Αμπουδιώτισσα.
Και τέλος επιστροφή Αθήνα, μέχρι 150 και τελική μεση κατανάλωση στα 8 λίτρα, συνολικά 298 χιλιόμετρα με μέση ταχύτητα 47.
Μια χαρά αν και τίγκα στη λάσπη γύρισε το 3008, έχοντας αρκετή εμπειρία εκδρομών σε περίεργα μέρη, θα έλεγα ότι κάνει για τη δουλειά αυτή,
είναι ξεκούραστο πολύ και σαν τετρακίνητο έχει μία παραπάνω δυνατότητα στις κακές καιρικές συνθήκες.
Σε καμμία περίπτωση βέβαια δεν είναι για off roading, είναι μιά χαρά σε πατημένους και βατούς στεγνούς χωματόδρομους. Για περισσότερη φύση, vitara S.
Αντιλαμβάνομαι την πολυτέλεια των υφασμάτινων επενδύσεων και των μαλακών πλαστικών όμως θέλουν μεγάλη προσοχή σε αντίθεση με τα σκληρά πλαστικά που δεν καταλαβαίνουν τίποτε.
Φχαριστηθείτε το αμάξι σας!!!

Ένα μεγάλο ωραίον κείμενο στην νεοελληνικήν* και ουχί στην γατικήν για να μας πει πόσο τέλειο είναι το vitara.
Α ρε Σουζούκι τι ζημιές κάνεις.

Ευκαιρία να γράψουν και άλλοι για το υπέρτατο ιαπωνικό μικρό πόλης, παντού κολλάει και αυτό.

Στο τέλος λέει φχαριστηθειτε τα αυτοκίνητα σας. Θα έχω εγώ αυτοκίνητο που κοστίζει όσο ένα μικρό διαμέρισμα και θα ψάχνω να βρω αν ακουμπάει το πάτωμα του στις πέτρες. Ότι πεις.
Θα το είχα σε βιτρίνα να το θαυμαζω και θα αγόραζα ένα Βιταρα....

*Μυρίζομαι πως ένα site που κυκλοφορεί ανάμεσα μας θα το τσιμπήσει το αρθρακι και για αυτό γράφτηκε στην νεοελληνικήν. Να μη πιστέψει ο κόσμος ότι ενεργοποιήθηκε η αυτόματη μετάφραση της google

Ομορφιές.
Τελικά με τι τράβηξες τις φωτογραφίες;

Με τις αναμνήσεις του.... μουχαχαχα

@teo-mak said in Peugeot 3008 2016:

Ομορφιές.
Τελικά με τι τράβηξες τις φωτογραφίες;

βασικα της κορακλας το κουνητο ειναι, εγω ειμαι αμπαλος με τις φωτο....

@gatoz said in Peugeot 3008 2016:

@teo-mak said in Peugeot 3008 2016:

Ομορφιές.
Τελικά με τι τράβηξες τις φωτογραφίες;

βασικα της κορακλας το κουνητο ειναι, εγω ειμαι αμπαλος με τις φωτο....

Πόσο δίκιο έχεις και τι μου θύμισες...

Ολες τις παραλίες μπορείς να τις επισκεφθείς με ένα σκαφάκι από το λιμάνι της Κύμης, ΑΑΑΑκοπα...