**Συνήγορος του Καταναλωτή: Κερδοσκοπικές οι εταιρείες είσπραξης χρεών **

Oι εταιρείες είσπραξης χρεών δεν είναι δικηγορικές, αλλά κατ' ουσία κερδοσκοπικές, εμπορικές εταιρείες, οι δε μέθοδοι είσπραξης και εκτέλεσης που ακολουθούν, συνεπάγονται την υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας. Ειδικότερα, η εκ μέρους των εταιρειών αυτών ανάληψη ενεργειών είσπραξης απαιτήσεων και αναγκαστικής εκτέλεσης, καθώς και η αόριστη προσαύξηση των οφειλών με «έξοδα είσπραξης», τα οποία εισπράττονται από αυτές απευθείας από τους πελάτες, ενώ η συμβατική τους σχέση υπάρχει μόνο με τους προμηθευτές, είναι παράνομη.

Αυτό επισημαίνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή κ. Ι. Αδαμόπουλος σε συνοδευτικό έγγραφό του προς τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δ. Παξινό, και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδας κ. Ε. Πρεκετέ, στους οποίους παρέδωσε αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τη δράση εισπρακτικών εταιρειών, στις οποίες καταφεύγουν οι προμηθευτές (κυρίως τράπεζες, αλλά και εμπορικά καταστήματα, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κ.ά.) για την είσπραξη οφειλόμενων χρηματικών ποσών.

Ο Συνήγορος, σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει για το θέμα, επισημαίνει ότι «η είσπραξη απαιτήσεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών».

Όπως επισημαίνει ο κ. Αδαμόπουλος, αναφορικά με τις μεθόδους και τις διαδικασίες που ακολουθούν οι εισπρακτικές εταιρείες για την είσπραξη οφειλών, οι επιχειρηματικές απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι οφειλετών τους απλώς ανατίθενται, μέσω συμβάσεων έργου, στις εισπρακτικές εταιρείες έναντι αντιτίμου που ισούται με κάποιο ποσοστό επί του εισπραττόμενου ποσού. Η εργασιακή αυτή σχέση που συνδέει τους προμηθευτές με τις εταιρείες είσπραξης είναι παντελώς ξένη προς τις καθ' όλα νόμιμες συμβάσεις πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring), μέσω της εφαρμογής των οποίων οι επιχειρήσεις ουσιαστικά εκχωρούν (πωλούν) την ευθύνη είσπραξης των επιχειρηματικών απαιτήσεων (τιμολόγια, επιταγές, συναλλαγματικές, απαιτήσεις από πιστωτικές κάρτες, κ.λπ.) στην εταιρεία factoring.

Σύμφωνα με το Συνήγορο του Καταναλωτή, «οι εφαρμοζόμενες από αυτές τις εταιρείες μέθοδοι είσπραξης στοιχειοθετούν παράβαση των αρχών της ευπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητας του οφειλέτη. Μεταξύ αυτών των μεθόδων περιλαμβάνεται η άσκηση διαρκούς ψυχολογικής πίεσης όχι μόνο κατά του οφειλέτη ατομικά, αλλά και η διεύρυνση της πίεσης και στους οικείους του οφειλέτη. Συνήθης είναι, από αυτή την άποψη, η τακτική της όχλησης του οφειλέτη στον κοινωνικό ή επαγγελματικό του χώρο, προκειμένου η δημοσιοποίηση της οφειλής του εν μέσω φίλων, γνωστών και συναδέλφων να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης και χειραγώγησης της συμπεριφοράς του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, έχει καταγγελθεί από πολίτες μέχρι και η εκτόξευση απειλών από υπαλλήλους εισπρακτικών εταιρειών, όπως είναι η έκδοση δυσμενών στοιχείων μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» με μελλοντικό αποκλεισμό των οφειλετών από πρόσβαση σε δανειακές υπηρεσίες, προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο που τους έχει ανατεθεί από τους προϊσταμένους τους».

Συνήθως, οι υπάλληλοι των εισπρακτικών προχωρούν σε τηλεφωνικές οχλήσεις των καταναλωτών χωρίς να δηλώνουν την πραγματική επαγγελματική τους ταυτότητα, αλλά υποδυόμενοι υπαλλήλους τραπεζών ή δικηγορικών γραφείων. Σκοπός αυτής της παραπλανητικής πρακτικής είναι να προσδώσουν υποτιθέμενο κύρος και να αντλήσουν μια κατ' επίφαση νόμιμη αιτιολογία της πράξης τους. Ορισμένες φορές, οι εισπρακτικές εταιρείες πιέζουν για είσπραξη χρεών ακόμα και σε περιπτώσεις παράνομων ή απλώς εσφαλμένων και καταχρηστικών ρητρών (π.χ. διεκδικούν ποσά που έχουν προκύψει από αναγνωρισμένους δικαστικά ως καταχρηστικούς γενικούς όρους συναλλαγών ή ακόμα ποσά που έχουν ήδη εξοφληθεί από τον καταναλωτή).

Τέλος, σύμφωνα με τον κ.Αδαμόπουλο, «οι εισπρακτικές εταιρείες γίνονται λήπτες προσωπικών δεδομένων των οφειλετών δίχως να έχουν έννομο συμφέρον, από τη στιγμή που στοιχεία κρίσιμα για την κοινωνικοοικονομική ζωή των οφειλετών έρχονται σε γνώση προσώπων που δεν φέρουν ιδιότητα δημόσιου λειτουργού (όπως ο δικηγόρος και ο δικαστικός επιμελητής), ο οποίος βαρύνεται με καθήκον εχεμύθειας, ούτε συνδέονται με τη δανείστρια επιχείρηση με σχέση εξαρτημένης εργασίας ή κάποιου είδους αντιπροσώπευσης».

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 007_210378

--->Παρακαλώ τους διαχειριστές να διατηρήσουν το παρόν τοπικ αυτούσιο καθώς αφορά πολύ κόσμο και πρέπει να ενημερωθούν όλοι!

**Συνήγορος του Καταναλωτή: Κερδοσκοπικές οι εταιρείες είσπραξης χρεών **

Oι εταιρείες είσπραξης χρεών δεν είναι δικηγορικές, αλλά κατ' ουσία κερδοσκοπικές, εμπορικές εταιρείες, οι δε μέθοδοι είσπραξης και εκτέλεσης που ακολουθούν, συνεπάγονται την υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας. Ειδικότερα, η εκ μέρους των εταιρειών αυτών ανάληψη ενεργειών είσπραξης απαιτήσεων και αναγκαστικής εκτέλεσης, καθώς και η αόριστη προσαύξηση των οφειλών με «έξοδα είσπραξης», τα οποία εισπράττονται από αυτές απευθείας από τους πελάτες, ενώ η συμβατική τους σχέση υπάρχει μόνο με τους προμηθευτές, είναι παράνομη.

Αυτό επισημαίνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή κ. Ι. Αδαμόπουλος σε συνοδευτικό έγγραφό του προς τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δ. Παξινό, και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδας κ. Ε. Πρεκετέ, στους οποίους παρέδωσε αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τη δράση εισπρακτικών εταιρειών, στις οποίες καταφεύγουν οι προμηθευτές (κυρίως τράπεζες, αλλά και εμπορικά καταστήματα, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κ.ά.) για την είσπραξη οφειλόμενων χρηματικών ποσών.

Ο Συνήγορος, σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει για το θέμα, επισημαίνει ότι «η είσπραξη απαιτήσεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών».

Όπως επισημαίνει ο κ. Αδαμόπουλος, αναφορικά με τις μεθόδους και τις διαδικασίες που ακολουθούν οι εισπρακτικές εταιρείες για την είσπραξη οφειλών, οι επιχειρηματικές απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι οφειλετών τους απλώς ανατίθενται, μέσω συμβάσεων έργου, στις εισπρακτικές εταιρείες έναντι αντιτίμου που ισούται με κάποιο ποσοστό επί του εισπραττόμενου ποσού. Η εργασιακή αυτή σχέση που συνδέει τους προμηθευτές με τις εταιρείες είσπραξης είναι παντελώς ξένη προς τις καθ' όλα νόμιμες συμβάσεις πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring), μέσω της εφαρμογής των οποίων οι επιχειρήσεις ουσιαστικά εκχωρούν (πωλούν) την ευθύνη είσπραξης των επιχειρηματικών απαιτήσεων (τιμολόγια, επιταγές, συναλλαγματικές, απαιτήσεις από πιστωτικές κάρτες, κ.λπ.) στην εταιρεία factoring.

Σύμφωνα με το Συνήγορο του Καταναλωτή, «οι εφαρμοζόμενες από αυτές τις εταιρείες μέθοδοι είσπραξης στοιχειοθετούν παράβαση των αρχών της ευπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητας του οφειλέτη. Μεταξύ αυτών των μεθόδων περιλαμβάνεται η άσκηση διαρκούς ψυχολογικής πίεσης όχι μόνο κατά του οφειλέτη ατομικά, αλλά και η διεύρυνση της πίεσης και στους οικείους του οφειλέτη. Συνήθης είναι, από αυτή την άποψη, η τακτική της όχλησης του οφειλέτη στον κοινωνικό ή επαγγελματικό του χώρο, προκειμένου η δημοσιοποίηση της οφειλής του εν μέσω φίλων, γνωστών και συναδέλφων να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης και χειραγώγησης της συμπεριφοράς του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, έχει καταγγελθεί από πολίτες μέχρι και η εκτόξευση απειλών από υπαλλήλους εισπρακτικών εταιρειών, όπως είναι η έκδοση δυσμενών στοιχείων μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» με μελλοντικό αποκλεισμό των οφειλετών από πρόσβαση σε δανειακές υπηρεσίες, προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο που τους έχει ανατεθεί από τους προϊσταμένους τους».

Συνήθως, οι υπάλληλοι των εισπρακτικών προχωρούν σε τηλεφωνικές οχλήσεις των καταναλωτών χωρίς να δηλώνουν την πραγματική επαγγελματική τους ταυτότητα, αλλά υποδυόμενοι υπαλλήλους τραπεζών ή δικηγορικών γραφείων. Σκοπός αυτής της παραπλανητικής πρακτικής είναι να προσδώσουν υποτιθέμενο κύρος και να αντλήσουν μια κατ' επίφαση νόμιμη αιτιολογία της πράξης τους. Ορισμένες φορές, οι εισπρακτικές εταιρείες πιέζουν για είσπραξη χρεών ακόμα και σε περιπτώσεις παράνομων ή απλώς εσφαλμένων και καταχρηστικών ρητρών (π.χ. διεκδικούν ποσά που έχουν προκύψει από αναγνωρισμένους δικαστικά ως καταχρηστικούς γενικούς όρους συναλλαγών ή ακόμα ποσά που έχουν ήδη εξοφληθεί από τον καταναλωτή).

Τέλος, σύμφωνα με τον κ.Αδαμόπουλο, «οι εισπρακτικές εταιρείες γίνονται λήπτες προσωπικών δεδομένων των οφειλετών δίχως να έχουν έννομο συμφέρον, από τη στιγμή που στοιχεία κρίσιμα για την κοινωνικοοικονομική ζωή των οφειλετών έρχονται σε γνώση προσώπων που δεν φέρουν ιδιότητα δημόσιου λειτουργού (όπως ο δικηγόρος και ο δικαστικός επιμελητής), ο οποίος βαρύνεται με καθήκον εχεμύθειας, ούτε συνδέονται με τη δανείστρια επιχείρηση με σχέση εξαρτημένης εργασίας ή κάποιου είδους αντιπροσώπευσης».

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 007_210378

--->Παρακαλώ τους διαχειριστές να διατηρήσουν το παρόν τοπικ αυτούσιο καθώς αφορά πολύ κόσμο και πρέπει να ενημερωθούν όλοι!

**Συνήγορος του Καταναλωτή: Κερδοσκοπικές οι εταιρείες είσπραξης χρεών **

Oι εταιρείες είσπραξης χρεών δεν είναι δικηγορικές, αλλά κατ' ουσία κερδοσκοπικές, εμπορικές εταιρείες, οι δε μέθοδοι είσπραξης και εκτέλεσης που ακολουθούν, συνεπάγονται την υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας. Ειδικότερα, η εκ μέρους των εταιρειών αυτών ανάληψη ενεργειών είσπραξης απαιτήσεων και αναγκαστικής εκτέλεσης, καθώς και η αόριστη προσαύξηση των οφειλών με «έξοδα είσπραξης», τα οποία εισπράττονται από αυτές απευθείας από τους πελάτες, ενώ η συμβατική τους σχέση υπάρχει μόνο με τους προμηθευτές, είναι παράνομη.

Αυτό επισημαίνει ο Συνήγορος του Καταναλωτή κ. Ι. Αδαμόπουλος σε συνοδευτικό έγγραφό του προς τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δ. Παξινό, και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδας κ. Ε. Πρεκετέ, στους οποίους παρέδωσε αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τη δράση εισπρακτικών εταιρειών, στις οποίες καταφεύγουν οι προμηθευτές (κυρίως τράπεζες, αλλά και εμπορικά καταστήματα, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κ.ά.) για την είσπραξη οφειλόμενων χρηματικών ποσών.

Ο Συνήγορος, σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει για το θέμα, επισημαίνει ότι «η είσπραξη απαιτήσεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών».

Όπως επισημαίνει ο κ. Αδαμόπουλος, αναφορικά με τις μεθόδους και τις διαδικασίες που ακολουθούν οι εισπρακτικές εταιρείες για την είσπραξη οφειλών, οι επιχειρηματικές απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι οφειλετών τους απλώς ανατίθενται, μέσω συμβάσεων έργου, στις εισπρακτικές εταιρείες έναντι αντιτίμου που ισούται με κάποιο ποσοστό επί του εισπραττόμενου ποσού. Η εργασιακή αυτή σχέση που συνδέει τους προμηθευτές με τις εταιρείες είσπραξης είναι παντελώς ξένη προς τις καθ' όλα νόμιμες συμβάσεις πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring), μέσω της εφαρμογής των οποίων οι επιχειρήσεις ουσιαστικά εκχωρούν (πωλούν) την ευθύνη είσπραξης των επιχειρηματικών απαιτήσεων (τιμολόγια, επιταγές, συναλλαγματικές, απαιτήσεις από πιστωτικές κάρτες, κ.λπ.) στην εταιρεία factoring.

Σύμφωνα με το Συνήγορο του Καταναλωτή, «οι εφαρμοζόμενες από αυτές τις εταιρείες μέθοδοι είσπραξης στοιχειοθετούν παράβαση των αρχών της ευπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητας του οφειλέτη. Μεταξύ αυτών των μεθόδων περιλαμβάνεται η άσκηση διαρκούς ψυχολογικής πίεσης όχι μόνο κατά του οφειλέτη ατομικά, αλλά και η διεύρυνση της πίεσης και στους οικείους του οφειλέτη. Συνήθης είναι, από αυτή την άποψη, η τακτική της όχλησης του οφειλέτη στον κοινωνικό ή επαγγελματικό του χώρο, προκειμένου η δημοσιοποίηση της οφειλής του εν μέσω φίλων, γνωστών και συναδέλφων να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης και χειραγώγησης της συμπεριφοράς του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, έχει καταγγελθεί από πολίτες μέχρι και η εκτόξευση απειλών από υπαλλήλους εισπρακτικών εταιρειών, όπως είναι η έκδοση δυσμενών στοιχείων μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» με μελλοντικό αποκλεισμό των οφειλετών από πρόσβαση σε δανειακές υπηρεσίες, προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο που τους έχει ανατεθεί από τους προϊσταμένους τους».

Συνήθως, οι υπάλληλοι των εισπρακτικών προχωρούν σε τηλεφωνικές οχλήσεις των καταναλωτών χωρίς να δηλώνουν την πραγματική επαγγελματική τους ταυτότητα, αλλά υποδυόμενοι υπαλλήλους τραπεζών ή δικηγορικών γραφείων. Σκοπός αυτής της παραπλανητικής πρακτικής είναι να προσδώσουν υποτιθέμενο κύρος και να αντλήσουν μια κατ' επίφαση νόμιμη αιτιολογία της πράξης τους. Ορισμένες φορές, οι εισπρακτικές εταιρείες πιέζουν για είσπραξη χρεών ακόμα και σε περιπτώσεις παράνομων ή απλώς εσφαλμένων και καταχρηστικών ρητρών (π.χ. διεκδικούν ποσά που έχουν προκύψει από αναγνωρισμένους δικαστικά ως καταχρηστικούς γενικούς όρους συναλλαγών ή ακόμα ποσά που έχουν ήδη εξοφληθεί από τον καταναλωτή).

Τέλος, σύμφωνα με τον κ.Αδαμόπουλο, «οι εισπρακτικές εταιρείες γίνονται λήπτες προσωπικών δεδομένων των οφειλετών δίχως να έχουν έννομο συμφέρον, από τη στιγμή που στοιχεία κρίσιμα για την κοινωνικοοικονομική ζωή των οφειλετών έρχονται σε γνώση προσώπων που δεν φέρουν ιδιότητα δημόσιου λειτουργού (όπως ο δικηγόρος και ο δικαστικός επιμελητής), ο οποίος βαρύνεται με καθήκον εχεμύθειας, ούτε συνδέονται με τη δανείστρια επιχείρηση με σχέση εξαρτημένης εργασίας ή κάποιου είδους αντιπροσώπευσης».

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 007_210378

--->Παρακαλώ τους διαχειριστές να διατηρήσουν το παρόν τοπικ αυτούσιο καθώς αφορά πολύ κόσμο και πρέπει να ενημερωθούν όλοι!

Για να διαβάσετε το δελτίο τύπου του Συνηγόρου του Καταναλωτή επισκεφθείτε το site:
http://www.synigoroskatanaloti.gr/

Και επιλέξτε το σχετικό δελτίο τύπου με ημερομηνία 1/11/2007

Στέλιο έχω ακούσει ανθρώπους να μου αφηγούνται περιστατικά που πραγματικά η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς.

Ο άλλος επειδή καθυστέρησε 3-4 ημέρες να βάλει την ελάχιστη καταβολή στην πιστωτική του κάρτα... ντριιιιιν τηλέφωνο!

Είναι παρόνομη και η ανάθεση από τις τράπεζες σε αυτές τις εταιρείες να εισπράττουν τις απαιτήσεις τους, παρέχοντας απόρρητα στοιχεία πελατών τους σε τρίτους (!) και ο τρόπος με τις πούστικες και παράνομες και με ψευδή στοιχεία μεθόδους (ισχυρίζονται ότι καλούν από τα 'κεντρικά' της τράπεζας), ενώ συχνά ζητούν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ και προσωπικά δεδομένα.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τον τρόπο που λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα και 'τρώει' τις απειλές και ότι του λένε δια τηλεφώνου...

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, κρατάς όνομα, τηλέφωνο σταθερό από όπου σε κάλεσε, ημερομηνία και ώρα.

Το τηλ στις περισσότερες των περιπτώσεων αντιστοιχεί σε μια τέτοια εταιρεία.

Επίσης όταν σε καλούν, εκείνο που θα σε κάνει να ψιλιαστείς την δουλειά είναι ότι η κλήση συνήθως γίνεται με απόκρυψη (μέσω τηλεφωνικού κέντρου).

Ο χρήστης cpp έγραψε:
Μιλάμε για ανώνυμες εταιρείες που έχουν άδεια από το Ελληνικο Κράτος
Αν δεν υπήρχαν θα υπήρχαν διπλάσεις εντολές πληρωμών
Κάποιοι δικηγόροι συνεργάζονται με αυτές

Τέλος, αν θέλουν ας πουν ΟΝΟΜΑΤΑ ποιοι 'κρύβονται' πίσω τους μετοχικά ή μη και θα δείτε σεισμό 8 ρίχτερ!!!

Το θέμα cpp είναι πως το 'νομικό' τους τμήμα μόνο στον τίτλο είναι νομικό. Δίνουν οι τράπεζες υποθέσεις και στοιχεία πελατών τους σε οποιοδήποτε ΑΣΧΕΤΟ τρίτο άτομο για να ενεργήσει για λογαριασμό τους! Τα οποία άτομα φυσικά ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ και ισχυρίζονται ότι είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ της τράπεζας και ότι ανήκουν στο ΝΟΜΙΚΟ της τμήμα.

Για τα ονόματα των μετόχων δεν έχεις άδικο...

Αν διαβάζει κάποιος νομικός, τώρα που έλαβε δημοσιότητα το θέμα, ας μας πει τι πιθανότητες έχει ένας θιγμένος πελάτης τράπεζας να κινηθεί νομικά εναντίον της τράπεζας και της εισπρακτικής εταιρείας εκ των οποίων έπεσε θύμα τέτοιων μεθόδων και να βρει το δίκιο του. Έχει πιθανότητες να αποζημιωθεί?