Καλώς τό παιδί βρέ!!!Πού χάθηκες τόσο καιρό εσύ;
Στό θέμα πού άνοιξες,θά πώ τίς προσωπικές μου εμπειρίες.
Φέτος τό καλοκαίρι μού έτυχε νά οδηγήσω ένα Pajiero Pinin,μέ αυτόματο κιβώτιο (γιά νά κατέβω στό Ακρόπολις),καί πραγματικά 'χαλάστηκα'!!!Εννοιωσα ότι οδηγούσα κάποιο 'αναπηρικό' αυτοκίνητο.Ηθελα νά συμετέχω στήν οδήγηση τού αυτοκινήτου περισσότερο βρέ αδερφέ!Αυτός είναι καί ο λόγος,πού δέν τό παίρνω γιά νά πάω στό βουνό,καί εξακολουθώ νά βγαίνω μέ τό φορτηγάκι μου!!!
Από τήν άλλη μεριά τώρα,ο γαμπρός μου καί η αδερφή μου(οι ιδιοκτήτες του) ΟΡΚΙΖΩΝΤΑΙ ότι δέν θά ξαναπάρουν αυτοκίνητο μέ χειροκίνητο κιβώτιο!!!Ο λόγος είναι αυτός πού είπες,ότι μέσα στήν πόλη είναι πολύ καλύτερο(καί κανένας από τούς δύο δέν 'γουστάρει' σπόρ οδήγηση)
Η ψήφος μού τώρα,πάει στό χειροκίνητο κιβώτιο(καί μάλιστα χωρίς καθόλου σκέψη),καί άν είναι χωρίς συμπλέκτη φυσικά ακόμα καλύτερα!!!

Εγώ ψηφίζω αυτόματο στα μποτιλιαρίσματα, χειροκίνητο οπουδήποτε αλλού.

Η αλήθεια όμως είναι πως και στο ταξίδι το αυτόματο αποδεικνύεται ιδιαίτερα ξεκούραστο, αν φυσικά έχεις την... αντοχή να πηγαίνεις ήρεμα συνέχεια

Το καλό με το χειροκίνητο είναι πως συμμετέχεις περισσότερο ως οδηγός στην κίνηση του αυτοκινήτου, όχι μόνο στις επιταχύνσεις, αλλά και στις επιβραδύνσεις, όπως επίσης και στα στροφιλίκια (το kick-down των αυτόματων κιβωτίων απλά δεν.. αρκεί )

ΥΓ. Η εμπειρία μου με αυτόματα είναι 3 ετής (2 χρόνια παλιά [1985-1987] με Audi 100, κι περίπου 1 χρόνο τώρα με Punto 1.4). Απλά είχα κι έχω την τύχη στην οικογένεια να υπάρχουν στάνταρ 2-3 αυτοκίνητα, τα 2 παραπάνω εκ των οποίων ήταν αυτόματα).

Θα μπορούσαν να μπούνε και τα CVT στην ψηφοφορία, είτε με προεπιλεγμένες σχέσεις είτε χωρίς.

Προσωπικά προτιμώ τα ημιαυτόματα που έχουν τη δυνατότητα αλλαγών από το τιμόνι και πλήρους αυτόματης λειτουργίας

Aυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν (μη γελάσετε) το Steershift του Sirion.

Πολύ γρήγορες αλλαγές, άμεση απόκριση και μοιάζει με ηλεκτρονικό

Tα υπόλοιπα που χει τύχει να οδηγήσω μου φάνηκαν αργά

Απαντώ με βάση τα σημερινά δεδομένα...
Ότι δηλαδή οδηγάω 99% μέσα στην πόλη, με ήπιους ρυθμούς με αυτοκίνητο που το κιβώτιο του δεν θυμάμαι να έγραψε καμία ιστορία για την ευκολία του...

Άρα αποκλείω το Νο 1 και μάλλον πάω στο Νο3 για να μην ξεχάσω τις μέρες που διάλεγα εγώ ταχύτητες!!!

Ωραίο θέμα πάντως!

An kaneis polla xiliometra stin A8ina tote automato alla tairiazei mono se kinitires pou exoun poli ropi apo xamila (V6,V8, diesel).

Gia tous allous, kalytera ena autokinto me malako symplekti (ta perissotera einai etsi twra).

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν έχουν κυκλοφορήσει μερικά μοντέλα με ένα υβριδικό σύστημα; Άλλες εταιρίες το λένε tip-tronic, άλλες pro-tronic (επαναλαμβάνω, μπορεί να λέω μαλακίες , αλλά το λέω εδώ μέσα με το θάρρος που μου δίνει το γεγονός ότι μιλάω με σοβαρούς ανθρώπους και αν κάνω λάθος θα με διορθώσουν χωρίς να αρχίσουν τα περιττά σχόλια). Αυτό το σύστημα λοιπόν δεν δίνει δυνατότητα στον οδηγό να επιλέξει αν θα έχει αυτόματο ή χειροκίνητο κιβώτιο; Τι ακριβώς κάνει;

Πάντως, ως απάντηση στην ερώτηση εγώ απαντάω χειροκίνητο, εκτός αν μπορούσα να έχω την Enzo με το σειριακό με τις 'πεταλούδες' πίσω από το τιμόνι ή μία special edition της 360 με το ίδιο επίσης σύστημα και φυσικά χωρίς συμπλέκτη. Αλλά επειδή δεν μπορώ και δεν πρόκειται να μπορέσω ποτέ, προτιμώ το manual!

gia na arxisoume apo ta basics to klassiko automato kibwtio einai teleiws diaforetiko se sxediasi kai tropo leitourgias apo to mixaniko kibwtio h to mixaniko me automato systima epilogis (typoy Selespeed, SMG, 360 F1 klp).

χειροκίνητο, με συμπλέκτη, και μάλιστα ο συμπλέκτης να 'πιάνει' χαμηλά

είμαι ο μόνος?

Σπύρος

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:
χειροκίνητο, με συμπλέκτη, και μάλιστα ο συμπλέκτης να 'πιάνει' χαμηλά

είμαι ο μόνος?

Σπύρος

Όχι και άλλοι 4 !!!!!

Ο χρήστης sirgus έγραψε:

χειροκίνητο, με συμπλέκτη, και μάλιστα ο συμπλέκτης να 'πιάνει' χαμηλά

είμαι ο μόνος?

Σπύρος

Όχι και άλλοι 4 !!!!!

το είδα το poll φίλε, αλλά δεν τους άκουσα να μιλάνε

τέλοσπάντων, εγώ πολύ γουστάρω που κάνω το κατεβασματάκι μου μόνος μου, συγχονίζοντας τις στροφές μόνος μου, χωρίς να κλωτσάει το αυτοκίνητο. Με αυτόματο η selespeed ή tiptronic ή ότιδήποτε άλλο τέτοιο πώς γίνεται αυτό???

Σπύρος

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

χειροκίνητο, με συμπλέκτη, και μάλιστα ο συμπλέκτης να 'πιάνει' χαμηλά

είμαι ο μόνος?

Σπύρος

Όχι και άλλοι 4 !!!!!

το είδα το poll φίλε, αλλά δεν τους άκουσα να μιλάνε

τέλοσπάντων, εγώ πολύ γουστάρω που κάνω το κατεβασματάκι μου μόνος μου, συγχονίζοντας τις στροφές μόνος μου, χωρίς να κλωτσάει το αυτοκίνητο. Με αυτόματο η selespeed ή tiptronic ή ότιδήποτε άλλο τέτοιο πώς γίνεται αυτό???

Σπύρος

Όλα αυτά σωστά και συμφωνώ και εγώ μαζί σου...
Απλά εγώ απάντησα με βάση το πώς το χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο προσωπικά (λογικό)

Όταν είσαι μέσα στο αυτοκίνητο με 45C κάτω από τον ήλιο με την τεχνολογία του 65 τότε τι κιβώτιο να συγχρονίσεις?? Το ασυγχρόνιστο από την κατασκευή του?? Που η 1η μπαίνει μόνο σταματημένος και αφού βάλεις 2α πρώτα??

Αλλά άσχετα και με αυτό, και με το τελειότερο κιβώτιο...κουραστικά!

Τώρα εκτός Αθηνών με ωραίες διαδρομές αλλάζει το θέμα!

Την τελευταία δεκαετία έχει τύχει να πέσουν στα χέρια μου διάφορα αυτοκίνητα με αυτόματο ή ημιαυτόματο κιβώτιο και παρότι 'ορκισμένος' οπαδός του 'manual' έχω αναθεωρήσει μερικές προτιμήσεις μου.

Οι πρώτες μου εμπειρίες ήταν επάνω σε αυτοκίνητα του συγγενικού ή φιλικού μου περιβάλλοντος - μια παμπάλαια εξακύλινδρη Mercedes με κινητήρα 2500 κ.εκ. (εκείνη με τα φτερά που έμοιαζε με το 'αυτοκίνητο' του Batman...) την οποία δεν ήμουν σίγουρος αν την οδηγούσα εγώ ή με πήγαινε μόνη της, ένα 3-τάχυτο Volvo 244 (2100 κ.εκ.) το οποίο λόγω των αραιών του σχέσεων και του μεγάλου βάρους του εκτός του ότι ήταν ψοφίμι έπινε βενζίνη σα μπεκρής, μια Jaguar XJS 4.2 (επίσης 'αλκοολική', και είχε και 2 ντεπόζιτα!), μια BMW 530i (εκεί τα πράγματα κάπως άρχισαν να βελτιώνονται σε αίσθηση και επιδόσεις, αλλά πάλι κυριαρχούσε το χασμουρητό), ένα ταπεινό Nissan Sunny (ψόφιο αλλά έκανε πολύ ξεκούραστες αλλαγές και για απλές μετακινήσεις στην πόλη ήταν - ντρέπομαι που το παραδέχομαι - απολαυστικό), για να καταλήξω στα πιο πρόσφατα Lexus IS200 (παρά το V6 κάθε άλλο παρά έβαζε φωτιά στο δρόμο αλλά ήταν τόσο όμορφη και ξεκούραστη η βόλτα Αθήνα-Ναύπλιο-Αθήνα και η καθημερινή μετακίνηση στην πόλη που αν μου το χάριζαν θα το σκεφτόμουν πολύ πριν το πουλήσω) και Audi Allroad (με 5-τάχυτο tiptronic) το οποίο αν το είχα για κάτι λιγότερο από μια μέρα μου χάρισε πραγματικά αυθεντική απόλαυση - και στην πόλη και έκτός, αφού και καλό τράβηγμα είχε και καλό έλεγχο με το κιβώτιο (πιο άμεσες αλλαγές συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα και στο ανέβασμα και στο κατέβασμα) αλλά και καλή κατανάλωση για αυτοκίνητο με βάρος κοντά στους 2 τόνους και 2700 κ.εκ. (biturbo).

Αυτό όμως που με έκανε να αναθεωρήσω κάποια πράγματα - και κυρίως τον παράγοντα 'οδηγική απόλαυση με αυτόματο' - ήταν η συμβίωσή μου με ένα ταλαίπωρο (αυτόματο πάντα) Hyundai Scoupe που μου άφησε ένας φίλος πρίν από 3 περίπου χρόνια αντί να το πουλήσει για εξευτελιστική τιμή, μια και ήταν μοντέλο '91 με μερικές εκατοντάδες χιλιάδων χιλιόμετρα στο οδόμετρο και διάφορα μικροπροβλήματα... Το χρησιμοποιούσα αρκετά συχνά πηγαίνοντας στη δουλειά στο κέντρο της Αθήνας και πραγματικά είχα βρει την υγεία μου, όση κίνηση και να είχε. Μειονέκτημα του παλιού 4-τάχυτου κιβωτίου [κλασικό P-R-N-D-2-1] ότι δεν 'κρατούσε' την 3η σχέση κατά την επιτάχυνση και περνούσε πολύ νωρίς στην 4η (εκτός κι αν έβαζες το δεξί πόδι στο πάτωμα) οπότε η κατανάλωση ήταν αρκετά αυξημένη (έπινε περί τα 14.5 lt/100 km, με κινητήρα 1500 κ.εκ). Άλλο μειονέκτημα ήταν ο χρόνος που έκανε στα χειροκίνητα κατεβάσματα σε 2α και 1η (μια και ήταν ο μόνος τρόπος να κινηθείς 'σωστά' σε κατηφορική διαδρομή με αλλεπάλληλες στροφές: Έπρεπε να κατεβάζεις αρκετά νωρίτερα από κει που χρειαζόσουν τη κοντύτερη σχέση! Χωρίς υπερβολή, ήθελε δύο περίπου δευτερόλεπτα από την αλλαγή στον επιλογέα από τη θέση 'D' στη θέση '2' ή από το '2' στο '1' για να αποφασίσει να κατεβάσει από 3η σε 2α (η ίδια η αλλαγή ήταν αρκετά γρήγορη) ή από 2α σε 1η. Η εναλλαγή του επιλογέα μεταξύ του 'D' (3η και 4η) και του '2' ήταν μονόδρομος για σβέλτες για τα όρια του αυτοκινήτου διαδρομές σε δρόμους με συνεχόμενες στροφές, είτε ανηφορικούς, είτε κατηφορικούς. Αλλιώς, στην ανηφόρα έπρεπε να θυσιάσεις είτε τράβηγμα είτε βενζίνη (μια και η επιλογή 'D' διατηρούσε τον κινητήρα σε χαμηλές στροφές αν δεν έδινες τέρμα γκάζι) και στην κατηφόρα να θυσιάζεις ... τακάκια (αφού στο 'D' δε φρέναρε με το κιβώτιο). Συνήθως το άφηνα στο '2' (έβαζε μόνο του 1η ή 2α) μέχρι τα 70-80 χ.α.ω. και μετά το πήγαινα στο 'D', ώστε να έχει λίγη σπιρτάδα παραπάνω κατά την επιτάχυνση μέχρι τα 80.

Κατά τ' άλλα τίποτα το ιδιαίτερο - ένα ξεκούραστο ψοφίμι ήταν κι αυτό! Εκεί όμως που άρχισα να το συμπαθώ περισσότερο ήταν μετά τις πρώτες βόλτες στο βουνό με το αριστερό πόδι να ελέγχει το φρένο - μια και είχε βαρεθεί να κάθεται άπραγο! Tο Scoupe (με την κίνηση στους εμπρός τροχούς) είχε την τάση να υποστρέφει αρκετά με γρήγορη είσοδο σε κλειστές στροφές, οπότε έπρεπε να κόβεις περισσότερο και νωρίτερα απ' ότι θα ήθελες. Σε κατηφορικά στροφιλίκια με 'κλειδωμένη' 2α στο κιβώτιο και σβέλτους ρυθμούς ο έλεγχος του φρένου με το αριστερό την ίδια στιγμή που το δεξί πόδι αναλάμβανε (μέσω του κινητήρα) να εξουδετερώσει μέρος του φρεναρίσματος στους εμπρός τροχούς, σε άφηνε να το κινείς σα να ήταν πισωκίνητο, με την ουρά να ανοίγει γλυκά την τροχιά της και τη μούρη να κλείνει τη δικιά της, διαγράφοντας την επιθυμητή πορεία. Μπορούσε, μάλιστα, να γίνει και αρκετά προκλητικό με αυτό τον τρόπο εάν άγγιζες την υπερβολή (σε κατηφορική πάντα διαδρομή λόγω έλλειψης δύναμης!) αλλά το καλό ήταν ότι αν συνήθιζες το 'ένα πεντάλ ανά πόδι' είχες πολύ καλύτερο έλεγχο και γρηγορότερο φρενάρισμα 'πανικού' ώστε, μετά, το συμβατικό σου φαινόταν ξεπερασμένο!

Σοβαρό μειονέκτημα, πάντως, του παραδοσιακού αυτόματου (μου συνέβει) ότι αν μείνεις από μπαταρία ή μίζα... Τον ήπιες (=δεν παίρνει μπρος με σπρώξιμο). Δε γνωρίζω στα σημερινά νέας γενιάς ημι-αυτόματα αν υπάρχει τρόπος επίλυσης του συγκεκριμένου...

Όσο για την επιλογή μου, ελπίζω σύντομα να έχω την ευκαιρία να οδηγήσω ένα Audi εξοπλισμένο με ημι-αυτόματο κιβώτιο τύπου DSG που συνδιάζει - πιστεύω - κατά τον καλύτερο τρόπο την ξεκούραστη οδήγηση στην πόλη με τις σχεδόν αγωνιστικών προδιαγραφών αλλαγές ταχυτήτων στη γρήγορη βόλτα.

Αυτά - ζητώ ταπεινά συγνώμη αν σας κούρασα.

To Lexus IS 200 einai i6 kai exei 155 mono ippous. To IS300 me 215 ipous pou exw odigisei einai kai grigoro syn ta alla pou egrapses.

Ο χρήστης nidosan έγραψε:

[snip]
Σοβαρό μειονέκτημα, πάντως, του παραδοσιακού αυτόματου (μου συνέβει) ότι αν μείνεις από μπαταρία ή μίζα... Τον ήπιες (=δεν παίρνει μπρος με σπρώξιμο). Δε γνωρίζω στα σημερινά νέας γενιάς ημι-αυτόματα αν υπάρχει τρόπος επίλυσης του συγκεκριμένου...
[snip]

Έχω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να σπρώχνεις για να πάρει μπρός κανένα από τα σύγχρονα αυτοκίνητα (ανεξαρτήτως κιβωτίου).

Ο χρήστης migf1 έγραψε:

[snip]
Σοβαρό μειονέκτημα, πάντως, του παραδοσιακού αυτόματου (μου συνέβει) ότι αν μείνεις από μπαταρία ή μίζα... Τον ήπιες (=δεν παίρνει μπρος με σπρώξιμο). Δε γνωρίζω στα σημερινά νέας γενιάς ημι-αυτόματα αν υπάρχει τρόπος επίλυσης του συγκεκριμένου...
[snip]

Έχω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να σπρώχνεις για να πάρει μπρός κανένα από τα σύγχρονα αυτοκίνητα (ανεξαρτήτως κιβωτίου).

Nαι γιατί μπορεί να πάει άκαυστη βενζίνη στον καταλύτη και να του μειώσει τη διάρκεια ζωής, αν όχι να τον καταστρέψει, οπότε μόνο καλώδια

Ο χρήστης nidosan έγραψε:

Κατά τ' άλλα τίποτα το ιδιαίτερο - ένα ξεκούραστο ψοφίμι ήταν κι αυτό! Εκεί όμως που άρχισα να το συμπαθώ περισσότερο ήταν μετά τις πρώτες βόλτες στο βουνό με το αριστερό πόδι να ελέγχει το φρένο - μια και είχε βαρεθεί να κάθεται άπραγο! Tο Scoupe (με την κίνηση στους εμπρός τροχούς) είχε την τάση να υποστρέφει αρκετά με γρήγορη είσοδο σε κλειστές στροφές, οπότε έπρεπε να κόβεις περισσότερο και νωρίτερα απ' ότι θα ήθελες. Σε κατηφορικά στροφιλίκια με 'κλειδωμένη' 2α στο κιβώτιο και σβέλτους ρυθμούς ο έλεγχος του φρένου με το αριστερό την ίδια στιγμή που το δεξί πόδι αναλάμβανε (μέσω του κινητήρα) να εξουδετερώσει μέρος του φρεναρίσματος στους εμπρός τροχούς, σε άφηνε να το κινείς σα να ήταν πισωκίνητο, με την ουρά να ανοίγει γλυκά την τροχιά της και τη μούρη να κλείνει τη δικιά της, διαγράφοντας την επιθυμητή πορεία. Μπορούσε, μάλιστα, να γίνει και αρκετά προκλητικό με αυτό τον τρόπο εάν άγγιζες την υπερβολή (σε κατηφορική πάντα διαδρομή λόγω έλλειψης δύναμης!) αλλά το καλό ήταν ότι αν συνήθιζες το 'ένα πεντάλ ανά πόδι' είχες πολύ καλύτερο έλεγχο και γρηγορότερο φρενάρισμα 'πανικού' ώστε, μετά, το συμβατικό σου φαινόταν ξεπερασμένο!

Αυτός είναι ο τρόπος να περπατάς ένα αυτόματο, 'ένα πεντάλ ανά πόδι' και με βαριά πόδια μάλιστα.