Εμένα ο πρώτος στην δευτέρα δημοτικού ποια και ο δεύτερος στον παιδικά από την προηγούμενη δευτέρα. Απίστευτη προσαρμοστικότητα. Ούτε για ένα λεπτό δεν μας αναζήτησε. Ούτε με τον πρώτο είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά τις 3 με 4 πρώτες μέρες ήθελε λίγο σπρώξιμο. Με τον μικρό κάνουμε διπλή βάρδια το πρωί στον παιδικό και το απόγευμα στη λογοθεραπία. Να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν, απλά ο ελεύθερος χρόνος μειώθηκε ακόμα περισσότερο.

Σε μια τάξη φροντιστηρίου ο καθηγητής κάνει πάντα ένα συμβιβασμό. Καθώς τα παιδιά σπάνια έχουν όλα την ίδια ακριβώς ικανότητα και όρεξη για μάθηση, είναι υποχρεωμένος να κινείται περίπου στον μέσο όρο της τάξης. Αν πηγαίνει πιο γρήγορα, οι αδύνατοι μαθητές δεν μαθαίνουν. Αν κινείται πιο αργά, οι δυνατοί μαθητές μένουν αναίτια πίσω και χάνουν το ενδιαφέρον τους. Σε γενικές γραμμές πάντως το σύστημα λειτουργεί πολύ καλά.

Το βασικό πλεονέκτημα των ιδιαίτερων από την άλλη μεριά, είναι ότι -ακριβώς επειδή ο καθηγητής δεν έχει να κάνει με άλλους μαθητές- μπορεί να προσαρμόζει το μάθημα στις ανάγκες και τις πραγματικές δυνατότητες του παιδιού*.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η ύλη καλύπτεται ταχύτερα, μπορεί όμως ο καθηγητής να διαπιστώσει ότι ένα παιδάκι αφομοιώνει την γνώση πιο αργά, οπότε οφείλει να επιβραδύνει τους ρυθμούς, ακόμα και αν αυτό δυσαρεστεί τους γονείς που δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι οι γρηγορότεροι ρυθμοί δεν είναι πάντα προς όφελος του παιδιού τους.

Η επαγγελματική μου συμβουλή είναι να κοιτάτε ως γονείς πως τα παιδιά σας θα μάθουν Αγγλικά σωστά, όχι ποιος καθηγητής θα τα προχωράει πιο γρήγορα σε ένα βιβλίο.

*Μιλώντας πάντα για καθηγητές που ξέρουν την δουλειά τους, πράγμα που δεν είναι πάντα τόσο αυτονόητο όσο θα έπρεπε.

Ρε παιδιά, για πείτε τι να κάνω:

Το μικρό μου, πρωτάκι, να το στείλω καράτε ή τάε κβον ντο;

Κι έχω και μια πρόταση: Να βάλουμε φωτογραφίες των μικρών μας από την πρώτη μέρα στο σχολείο; Δίχως να αναγνωρίζονται, αν θέλουμε.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Ρε παιδιά, για πείτε τι να κάνω:

Το μικρό μου, πρωτάκι, να το στείλω καράτε ή τάε κβον ντο;

μπαλέτο μαζι με τον nasos/sti

τάε κβον ντο να τον στειλεις!
Αν θες με πμ σου εξηγω τα θετικα και τα αρνητικα!
Φιλικα Θανος

Xe xe η μεγάλη μου (3ετών) ξεκίνησε παιδικό πριν μια βδομάδα.......ανεξάρτητος χαρακτήρας δεν μας αναζήτησε καθόλου....

σε αυτό το διάστημα μας ζήτησε η νηπιαγωγός να μας...μιλήσει

ο λόγος.... δάγκωσε (δις) έν άλλο παιδάκι (ευτυχώς μόνο 'ενα κ ευτυχώς ο γιος του κουμπάρου μας που μένουμε στην ίδια οικοδομή κ φυσικά πλακώνοντε κάθε μέρα....αλλά χώρια δεν μπορούνε )

η δασκάλα με κατανόηση.....πρότεινε να βρούμε καμμιά εξτρα δρααστηριότητα απογευματινή 1-2 φορές τη βδομάδα γιατί έχει αυξημένη ενέργεια....

Έχουμε κοινόχρηστο κήπο 1 στρέμα κ τσακαλοπαρέα 8-10 πιτσιρίκια καθημερινά πρωι απόγευμα αλωνίζουν ελεύθερα αλλά ενέργεια πάντα περισσεύει,,,, υπομονή

από πισω υπάρχει αντρας 10 μηνών με ενδείξει duracell
άντε να δούμε πως θα περάσει ο χειμώνας με το να κυνηγάμε κ αυτόν
τώρα μπουσουλάει.....

ΥΓ ένα βηχαλάκι το πήραμε ήδη κ χάσαμε 2 μέρες προληπτικά......

Ευχές για ελάχιστες ή καλύτερα καμια σχολική αρρώστεια...
υγεία κ όλα παλεύονται

Ο χρήστης Thanix έγραψε:
τάε κβον ντο να τον στειλεις!
Αν θες με πμ σου εξηγω τα θετικα και τα αρνητικα!
Φιλικα Θανος

Δε ξέρω πόσα θετικά έχει, ως παιδάκι όμως και γω που είχα πάει να μάθω ταε κβον ντο απλά σοκαρίστηκα (με τα τότε απονήρευτα μυαλά μου )

Στο πρώτο μάθημα ο παπαροδάσκαλος μας είπε πώς τα πιάνουμε τον άλλο από τ' @@ και να τον κάνουμε να χάνει την αναπνοή του από τον πόνο

Δε ξέρω αν έπεσα σε κακό δάσκαλο, ως παιδάκι του δημοτικού όμως άλλα περίμενα... και άντεξα μόλις 2 βδομάδες

Στο πρώτο μάθημα ο παπαροδάσκαλος μας είπε πώς τα πιάνουμε τον άλλο από τ' @@ και να τον κάνουμε να χάνει την αναπνοή του από τον πόνο

Kαμια σχεση αδερφε μου...ειναι το πιο ευγενες πολεμικο αθλημα!Μαλλον επεσες σε λαθος ανθρωπο!

Εμενα με εμαθαν να σεβομαι ,να μην προκαλω ,να αμυνομαι μονο και να μην ορμαω και πολλα πολλα αλλα!
Ηταν ενα απο τα καλυτερα πραγματα της ζωης μου και στεναχωριεμαι που σταματησα λογω τραυματισμου οντας πρωταθλητης ελλαδος!

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Απίστευτη προσαρμοστικότητα. Ούτε για ένα λεπτό δεν μας αναζήτησε.

[στο μυαλό του μικρού mode on]...και με το που φτάσω 18, ούτε που θα ξαναγυρίσω σπίτι! Το πρώτο βήμα έγινε! [/στο μυαλό του μικρού mode off]

Κι ο δικός μου ταε κβον ντο πηγαίνει και του αρέσει. Έπεσε σε πολύ καλό δάσκαλο. Thanix πες τα συν και πλην δημοσίως αν θέλεις. Με ενδιαφέρει και μένα.

Προ ολίγου άκουσα την ακόλουθη συζήτηση ανάμεσα στην μία μου κόρη (5) και τον γιό μου (7):

• Γιώργο είναι πολύ 2 ώρες;
• Εξαρτάται. Όταν κάνεις κάτι καλό είναι λίγο. Όταν δεν κάνεις κάτι καλό είναι πολύ!

Λοιπον κατι εν συντομια!
Ειναι η πιο ευγενης πολεμικη τεχνη!Δηλαδη μαθαινουμε να αμυνομαστε και οχι να επιτιθεμεθα!Απο εκει και περα διδασκεται ο σεβασμος προς τον συνανθρωπο ασχετα απο τον σωματικο του χαρακτηρα!Μαθαινεται η πειθαρχια και η αυτοσυγκρατηση!
Εχει καλη γυμναστικη και σωστη δομη κινησιολογιας!
Αυτα τα λιγα για την ωρα γιατι πρεπει να αποχωρησω...παντως αν ενδιαφερεστε μπορω να πω και αλλα μετα απο ερωτησεις σας!Χαρα μου θα ηταν να ασχοληθουν μικρα παιδια με κατι τοσο σωστο!
Φιλικα προς ολους τους μπαμπαδες Θανος!

Aserf, αν ήταν αυτός ο δάσκαλος, τον ξέρω και εγώ! Έχει μια σχολή (Kobra Kai λέγεται) και είναι παλιοχαρακτήρας!

Πρέπει να έπεσες σε ταλέντο πάντως! Ευτυχώς που έφυγες σύντομα...

@Thanix
Μάλλον έχεις δίκιο, εμένα πάντως απλά με έκανε να θέλω να 'φύγω τρέχοντας'

@funkyreverend

Δε ξέρω σε τι λαλάκα έπεσα, ντρεπόμουν και να τω πω στους γονείς μου όμως, οπότε απλά είπα ότι δε μ' ενδιαφέρουν τελικά οι πολεμικές τέχνες

Τελικά ασχολήθηκα με το Kick-Boxing για 2 περίπου χρόνια, το εγκατέλειψα και αυτό όμως προ των πανελληνίων της 2ας Λυκείου με το φόβο ενδεχόμενου τραυματισμού. Από εκείνη τη στιγμή και μετά όλο λέω ότι θα ξαναπάω, δεν το παίρνω όμως απόφαση.

Προφανώς και σκοπός μου δεν είναι να σας αποτρέψω από το να γράψετε τα παιδιά σας σε κάποια πολεμική τέχνη, απλά να σας τονίσω ότι πρέπει να το ψάξετε κάπως πρώτα το θέμα, το ποιός δηλαδή θα τα διδάσκει.

Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:

Aserf, αν ήταν αυτός ο δάσκαλος, τον ξέρω και εγώ! Έχει μια σχολή (Kobra Kai λέγεται) και είναι παλιοχαρακτήρας!

Πρέπει να έπεσες σε ταλέντο πάντως! Ευτυχώς που έφυγες σύντομα...

έριξα το απίστευτο γέλιο!!!

αχαχαχαχαχαχαχαχα-χαχαχαχαχαχαχα-αχαχαχαχαχαχαχαχα

μπράβο ρε Νίκο!

ακόμα γελάω...

αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ταε κβον ντο πάει εδώ και ένα χρόνο ο μεγάλος μου και έχω μόνο καλά λόγια να πω για το δάσκαλο του αλλά και για την επιρροή του πάνω στο παιδί και σωματικά (μέσω της άσκησης) αλλά και σε συμπεριφορά. Συνεχίζουμε κανονικά και φέτος. Δεν ξέρω αν θα το ακολουθήσει σαν άθλημα ή αν θα μείνει μόνο σαν ενασχόληση μακριά από αγώνες. Ότι κι αν επιλέξει πάντως εγώ θα τον στηρίξω.

Ηλία, θα συμφωνήσω.

Ο δικός μου κάνει TKD εδώ και σχεδόν 6 χρόνια, και μόνο καλό του έχει κάνει. Έχει φτάσει στη μαύρη και 2ο ντάν.
Μεγάλη σημασία έχει ο δάσκαλος, ώστε να τους δώσει και φιλοσοφία εκτός από γύμναση.
Και βέβαια, να μη γίνεται με το ζόρι. Μόνο αν πραγματικά το θέλει.

Έστειλα τον μεγάλο (όταν ήταν μικρός ) tkd, πήγε 4 μήνες και δεν ξαναπήγε. Ίσως ήταν πολύ μικρός, μόλις 5 τότε. Την επόμενη χρονιά διάλεξε ποδόσφαιρο, έμεινε κι εκεί μερικούς μήνες μόνον, κι έκτοτε έχουμε ΜΙΑ αγάπη: Το μπάσκετ.

Ο μικρός όμως όχι μόνον το θέλει, αλλά επιμένει κιόλας. Και για να μας αποδείξει ότι είναι έτοιμος να πάει, μας επιδεικνύει κάθε βράδυ από 'ένα καινούριο κόλπο καράτε που έμαθε σήμερα'.

Κατά το τέλος του μήνα, μάλλον, μπορεί να τα πούμε από κοντά.
Θα σου φέρω μερικά βιντεάκια από επιδείξεις και αγώνες του γιού μου, να δούμε αντιδράσεις.

Μικρού παιδιού κι αγίου μην του τάξεις, έ; Περιμένουμε.