Γεμίσαμε τζαμπουκάδες!!!!
Κινούμαι Παπάγου και φτάνω σε διασταύρωση που έχω stop και κίνηση στον κάθετο δρόμο που τυγχάνει και διπλής κατευθύνσεως (χωρίς φανάρι). Από πίσω μου σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αρχίζει κορνάρισμα παρατεταμένο (τουλάχιστον 20-30 δευτερόλεπτα αλλά δεν κράταγα και ώρα - μάλλον παραπάνω). Εν τω μεταξύ μπροστά περνούν αυτοκίνητα, ακόμη και λεωφορείο.
Ο δρόμος δεν άδειαζε και περιμένω γύρω στα 1-2 λεπτά, οπότε ο από πίσω με σπρώχνει με το αυτοκίνητο! Τραβάω χειρόφρενο να κατέβω να δω τι γίνεται αλλά το ξανασκέφτομαι, καθώς ζημιά αποκλείεται να είχε γίνει και παράλληλα ο προφυλακτήρας δεν είναι και σένιος.
Ξαφνικά βλέπω τον τύπο που έχει αρχίσει τα καντύλια (ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς ξεστόμιζε) να βγαίνει και να πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις. Μη θέλοντας να δώσω έκταση προχωρώ, εκβιάζοντας και λίγο την κίνηση μπροστά που δεν είχε αδειάσει.
Με ακολουθεί και φυσικά του κάνω χώρο να προσπεράσει μπας και γλυτώσουμε, οπότε περνάει ξυστά δίπλα μου και σταματά μπροστά μου (κάνοντας μάλιστα και μερικές στραβοτιμονιές νομίζοντας μάλλον ότι θα τον προσπεράσω).
Κατεβαίνει συνεχίζοντας πάντα να βρίζει και τρέχει προς το μέρος μου (βρισκόμαστε Πίνδου τώρα για όσους ξέρουν), οπότε βάζω όπισθεν και φεύγω. Αρχίζει να με κυνηγά (!!!) αλλά εκεί δεν το έπαιξα σωστά. Έπρεπε να κάνω όπισθεν με μικρή ταχύτητα για να μην παραιτηθεί αμέσως.
Τέλος πάντων, αυτό είναι το νοστιμότερο που μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα.
Ευτυχώς που μου συνέβη εκείνη τη στιγμή που είμουν σε φάση χαλάρωσης, γιατί 2-3 μέρες νωρίτερα είχα πολύ άγριες διαθέσεις και η συμπλοκή θα ήταν βέβαιη (όποιος και να κέρδιζε).
Μήπως να πάρω ένα μπαστούνι μπέιζμπολ για το πορτ-μπαγκάζ για καλό και για κακό;