Ο χρήστης AlfaRomeo έγραψε:
Μην κάνεις τον κόπο να ψάξεις για δεύτερο λινκ, δεν διάβασα ούτε το πρώτο....Σου είπα, έχω μάθει για την αυτοκίνηση στην Αμερική, τόσα όσα είναι ερκετά για να τη σιχαθώ... Ξεκαθαρα πράγματα. Και γιατί τη σιχάθηκα? Γιατί δεν είναι ικανή να με συγκινήσει, δεν είναι ικανή να με κάνει να ονειρεύομαι, δεν είναι ικανή να με κάνει να δω την αυτοκίνηση γενικά διαφορετικά, δεν ήταν, δεν είναι και δε θα είναι ποτέ ικανή να με κερδίσει. Αυτά που με έχουν κερδίσει φίλε μου καλέ και αγαπημένε, είναι η εξέλιξη στην τεχνολογία που έχει επέλθει λόγω της ιστορίας που έχουν γράψει μερικές (δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη 'διάφορες' όταν τη χρησιμοποιώ για κάτι ιερό και δεν τη χρησιμοποιώ εδώ), απο τις φίρμες (δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη αυτοκινητοβιομηχανίες όταν τη χρησιμοποιώ για κάτι ιερό και δεν τη χρησιμοποιώ εδώ) που έχουν γεμίσει τα όνειρά μου, που έχουν γεμίσει τη ζωή μου. Με έχουν κερδίσει οι Φερράρι, οι Άλφα Ρομέο και οι Πόρσε (είδες?δεν είμαι κολλημένος...) στους υπέροχους αγώνες Τάργκα Φλόριο (δεν είναι καινούργια είδος πίτσας) με εκείνους τους υπέροχους οδηγούς (Vaccarella, Scarfiotti....) πίσω απο το τιμόνι να γεμίζουν τα όνειρά μου. Με έχει κερδίσει αυτό το ατέλειωτο πλήθος αγνών οπαδών της Φερραρι, να προσπαθεί έστω να ξεκλέψει μια ματιά απο την κούκλα (ο τέλειος χαρακτηρισμός για οποιαδήποτε Φερραρι, και κράτα τα ουδέτερα γένη για την πάρτη σου), να πανηγυρίσει μαζί με τους οδηγούς και τους μηχανικούς της ομάδας ακόμη μία νίκη. Με έχει κερδίσει ο ιερέας της εκκλησίας του Μαρανέλλο που σε κάθε νίκη της 'Ιταλίδας' χτυπάει ρυθμικά την καμπάνα, έτσι από πάθος και μόνο. Με έχει κερδίσει η ζωή και η ιστορία του Ένζο Φερραρι ο οποίος σε ηλικία 17 ετών και βλέποντας τον εαυτό του απέναντι στην τραγωδία που λέγεται θάνατος πατέρα και αδελφου, δεν τα παράτησε και δημιούργησε ένα θρύλο, μια φλόγα (και όχι μια εταιρεία-σιχαμένη λέξη όταν χρησιμοποιείται απερίβλεπτα, σαν το περίστροφο), ένα όραμα που πήρε ένα λαό και τον οδήγησε σε ένα όνειρο που μένει ακόμη και σήμερα ζωντανό. Με έχει κερδίσει το οτι ένα πάθος με οδήγησε σε ένα δρόμο, με έκανε να αγαπήσω ένα δρόμο, τον οποίο δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ αν δεν ήμουν ερωτευμένος με τη θεά, μου καθόρισε το μέλλον μου, μου είπε εσύ θα γίνεις μηχανολόγος μηχανικός, με την προοπτική κάποτε να περιποιήσαι τις θεές, γιατί δεν μπορείς να ζήσεις μακριά τους και τα κατάφερε, σπουδάζω μηχανολόγος και έχω την προοπτική αυτή...
Δεν με έχει κερδίσει η Αμερικανικη ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ, δεν με έχουν κερδίσει αυτά τα άψυχα, χωρίς δυνάτότητα επικοινωνίας αυτοκίνητα, αυτοκίνητα τα οποία έχουν φτιαχτεί μόνο και μόνο για να γεμίσει η τσέπη του boss ωραιότατα ντόλαρς. Δεν με έχει κερδίσει η τεχνολογια των αμερικάνικων αυτοκινήτων, όταν ακόμη και αγωνιστικά αυτοκίνητα του πρωταθλήματος Νάσκαρ χρησιμοποιούν καρμπιρατέρ για την τροφοδοσία των κινητήρων τους...όταν ο μεταβλητός χρονισμός εκκεντροφόρων ή βαλβίδων, άμεσος ψεκασμός καυσίμου κ.α. δεν περιλαμβάνονται στα τεχνολογικά επιτεύγματα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας... Δεν με έχει κερδίσει τίποτα όσον αφορά την αμερικανική αυτοκίνηση γιατί δεν έχει να μου προσφέρει ούτε το 10% αυτών που ζητάω εγώ για να είμαι ευχαριστημένος απο την αυτοκίνηση που διάλεξα... Και αυτά όχι μόνο μου τα προσφέρει η 'Ιταλίδα' (κυρίως αυτή), αλλά μου τα έχει μετετρέψει η ίδια πλέον σε ανάγκες...Γεια χαρά...
Κοίτα, δε διαφωνώ σε αυτά που λες. Κι εμένα μ'αρέσουν τα αυτοκίνητα που αναφέρεις, όπως και σε όλους πιστεύω. Όμως πόσοι από εμάς μπορούν να έχουν στην κατοχή τους και να συντηρούν μια ferrari ή μια Porche; Πολύ ελάχιστοι. Καλό είναι να θαυμάζεις ορισμένα αυτοκίνητα για τους λόγους που αναφέρεις, αλλά όταν ξέρω πως οι περισσότερες πιθανότητες είναι όχι να μην αποκτήσω ποτέ μου ένα τέτοιο αυτοκίνητο, αλλά ούτε καν να το οδηγήσω, με κάνουν να σκέφτομαι εντελώς διαφορετικά. Έτσι βρίσκω πιο λογικό να συγκρίνεις το αυτοκίνητο ενός μέσου Αμερικανού με κάποιο άλλο αυτοκίνητο και όχι supercar. Πάλι όμως η σύγκριση είναι αδύνατη, καθώς οι ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι για ένα αυτοκίνητο είναι διαφορετικές στην Αμερική από ότι στην Ελλάδα. Γι'αυτό ένα πετυχημένο ευρωπαϊκο μοντέλο μπορεί να μην κάνει και να μην πουλάει ή να μην εισάγεται καθόλου στην Αμερική και αντίστροφα. Δε βρίσκω όμως κακό να διαβάζω πληροφορίες για το πως είναι τα πράγματα εκεί.