Αντιμετωπίζω καθημερινά το εξής πρόβλημα:
Ανεβαίνω τον Κιφησό από Πέτρου Ράλλη μέχρι Βαρυμπόμπη για να πάω στη δουλειά μου, γύρω στις 8.30 -9.00, τη χειρότερη ώρα δηλεδή με την κίνηση στο peak της.
Οι περισσότεροι με μηχανή κινούμαστε ανάμεσα στην αριστερή και τη μεσαία λωρίδα, η οποία είναι σχετικα΄πιο ασφαλής από τις άλλες γιατί έχει τις λιγότερες αλλαγές από αυτοκίνητα, και η στοίχησή τους είναι καλύτερη.
Υπάρχουν μερικού τύποι με μηχανές οι οποίοι προκαλούν μπλοκάρισμα στις διόδους ανάμεσα στα αυτοκίνητα, και δεν λένε να ξεκουνηθούνε με τίποτα. Έχω εντοπίσει χοντρικά τις ακόλουθες κατηγορίες
-
Συντρίμι που κινείται με 20-25 km/h.
Ο οδηγός αδιαφορεί πλήρως για ότι γίνεται από πίσω, καθρέφτες δεν διαθέστει ούτως ή άλλως, και συνήθως σε ανταμίβει με τρομερή λαδίλα από την εξάμτιση. Το καλό είναι οτι πάει τόσο αργά που στο πρώτο άνοιγμα τον περνάς από το πλάι -
Σκουτεράκι από τα καινούργια. Ταχύτητα παραπλήσια, (25-20 km/h) θεωρεί ότι ο μοναδικός τρόπος οδήγησης είναι ο δικός του/της, ως εκτούτου, τι πρόβλημα έχεις εσύ από πίσω;
-
Μεγάλου κυβισμού μηχανή με πολύ 'trendy' οδηγό (συνήθως άσχετο και πάντα χωρίς κράνος) Εδώ το πρόβλημα είναι ακόμα χειρότερο. Στο πρώτο στένεμα κοκκαλώνει τη μηχανή και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός μη σκάσεις από πίσω του, με το που βρεθεί άνοιγμα το μαστιγώνει και δεν προλαβαίνεις με τίποτα να τον προσπεράσεις, ανοίγετε και οι δυο μέχρι να ξαναπλακωθείτε στα φρένα. Αγνοεί επιδεικτικά οποιοδήποτε σήμα από πίσω αλλά και τους καθρέπτες καθώς αισθάνεται υπεροχή απέναντι όλων των άλλων δυκύκλων
Αν κάποιος αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, πώς το χειρίζεστε ρε παιδία; Κορνάρεις λίγο, πολύ, καθόλου; Περνάς και του λές και κάτι; Το κάνεις γαργάρα; Αλλάζεις διάδρομο αν και ξέρεις ότι είναι λίγο πιο επικίνδυνο;