Επιτέλους οδήγησα (πριν μερικές ημέρες) το νέο C-HR, εκδοση C-HIC με το υβριδικό σύνολο των 140 ίππων. Την είχα για 1 ώρα (Ευχαριστώ την Tοyota Polis Σταυρός και τον Δημήτρη) και έκανα την "κλασσική"- για εμένα - διαδρομή: Σταυρός - Λαυρίου - Αεροδρόμιο (μέσω Α.Ο) - Σπήλαιο Παιανίας - Σταυρός. Συνολικά περί τα 50-60χλμ.
Εξωτερικό
Το αυτοκίνητο συνολικά μου αρέσει πολύ. Μπροστά είναι αρκετά επιθετικό, αν και το προηγούμενο μου άρεσε περισσότερο στο εμπρός μέρος. Πίσω όμως το νέο είναι σαφώς πολύ πιο όμορφο και αρμονικό (για εμένα) και η φωτιζόμενη μπάρα με το λογότυπο προσθέτει αρκετά. Γενικά το νέο μου φαίνεται συνολικά πιο αρμονικό σαν σύνολο, πιο ώριμο θα έλεγα. Βέβαια γούστα ειναι αυτά, οπότε ό,τι αρέσει στον καθένα.
Εσωτερικό
Εδώ τα πράγματα ειναι λίγο διφορούμενα για εμένα. Απο την μία έχουμε ένα πολύ όμορφο εσωτερικό, με επενδύσεις αλκαντάρα, ζουληχτά πλαστικούλια, ατμοσφαιρικό φωτισμό με 64 χρώματα κλπο. κλπ. Από την άλλη υπάρχουν ποιοτικές αστοχίες, όπως το ντουλαπάκι συνοδηγού που νομίζεις ότι θα φύγει από την θέση του, το υποβραχιόνιο που έχει απίστευτα σκληρή (τραχιά) επένδυση, χειρότερη και από του Γιάρις Κρος (καμια σχέση με την απίστευτη επένδυση στην Κορόλα)! Γενικά έχουν κάνει κάποιες άστοχες επιλογές που χαλάνε την συνολική εικόνα, από πλευράς ποιότητας. Και μιλάμε για την έκδοση C-CHIC. Στην C-ULT, που την είδα στην έκθεση, τα πράγματα ειναι ακόμα χειρότερα, αφού φαίνεται άσχημα το μαύρο πλαίσο στην οθόνη και απουσιάζει η αλκαντάρα, ο ατμοσφαιρικός και οι καλύτερες επενδύσεις.
Ο ψηφιακός πίνακας οργάνων είναι υπερ-πλήρης και έχει αρκετές παραμετροποιήσεις (δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ) και το ίδιο και η κεντρική οθόνη. Οπότε κανένα παράπονο σε αυτό τον τομέα. Γενικά ειναι προσεγμένο σε πολλά σημεία που στο παρελθόν οι Ιάπωνες δεν έδιαν σημασία και δεν ασχολιόντουσαν. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ο νέος λεβιές του κιβωτίου. Γενικά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η συγκεκριμένη υλοποίηση με το μικρό λεβιεδάκι που όμως είναι διακόπτης στην ουσία – προτιμώ κλασσικό λεβιέ αυτόματου κιβωτίου ή μετά περιστροφικό ή κουμπιά. Αυτό και χώρο πιάνει (αφού πιάνει σχεδόν όσο χώρο ο κλασσικός λεβιές) και δυσχρηστό ειναι. Στο C-HR ειναι ακόμα πιο δύσχρηστο, γιατί για επιλογή του Β θέλει μετακίνηση στα δεξιά και μπερδεύει και επίσης δεν είναι ιδιαίτερα ποιοτικός (και το «κλικ» ότι ευδιάκριτο) και μπερδεύει στην χρήση.
Οδηγώντας
Στην οδήγηση τώρα, το αυτοκίνητο είναι συνολικά βελτιωμένο, κυρίως στο κινητήριο σύνολο αλλά και στην ανάρτηση ελαφρώς. Νοιώθεις αμέσως την διαφορά στην ιπποδύναμη, τόσο στο ξεκίνημα όσο κυρίως στις ρεπρίζ. Η διαφορά (σε αίσθηση, δεν έχω όργανα να μετρήσω) είναι ότι η διαφορά με το προηγούμενο C-HR δεν είναι μόνο 18 άλογα αλλά τουλάχιστον 30. Επίσης, έχει πολύ μεγάλη διαφορά ο ήχος (θόρυβος, βουητό, πείτε όπως θέλετε), καμία σχέση με το μούγκρισμα του προηγούμενου (και της Κορόλα μου), ειναι πολύ πιο χαμηλό σε ένταση και πιο ευχάριστο σε χροιά. Πλέον θα έλεγα ότι δεν ενοχλεί καθόλου! Δεν ξέρω εαν είναι επιπλέον ηχομόνωση ή καλύτερο υβριδικό σύνολο. Πάντως εμένα μου θύμισε το νέο 2λιτρο τόσο σε ήχο όσο και σε λειτουργία του υβριδικού συστήματος. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά και αναβάθμιση του αυτοκινήτου – είναι απίστευτα αναβαθμισμένο σε σχέση με το προηγούμενο, τοσο διαφορά που θα συγχωρούσα τις όποις αστοχίες στο εσωτερικο, μόνο και μόνο για το νέο υβριδικό σύνολο – τόσο καλό ειναι.
Επίσης, έχουν κάνει μικρές βελτιώσεις και στην ανάρτηση. Συνεχίζει να είναι -σχεδόν- «μαγικό χαλί» - δεν φτάνει την Κορόλα Κρος, είναι σαφώς πιο σφιχτό, αλλά και πάλι η ανάρτηση καταπίνει τα πάντα. Και οδήγησα την έκδοση με 19αρες ζάντες και ελαστικά 225/50/19 – που βέβαια για 19αρα το προφίλ δεν ειναι χαμηλο. Δεν είναι μόνο ο μειωμένος θόρυβος κύλισης αλλά και η άνεση και λειτουργία της ανάρτησης. Δεν έχω οδηγήσει το προηγούμενο C-HR με 19αρες – μόνο με 17” & 18”. Όμως το νέο μου φάνηκε να έχει την ίδια άνεση που έχει το προηγούμενο με τις 18αρες. Θα έλεγα ότι συνολικά, η εξαιρετική ανάρτηση που ήδη είχε, ειναι οριακά βελτιωμένη.
Συνολικά λοιπόν υπάρχει βελτίωση σε αυτούς τους 2 τομείς (ανάρτηση και κινητήρας) σε ένα αυτοκίνητο που ήδη είχε κορυφαία ανάρτηση αλλά υστερούσε στο κινητήριο σύνολο, για εμένα. Θα ήθελα πολύ να οδηγήσω το συγκεκριμένο αυτοκίνητο με το νέο 2λιτρο υβριδικό σύνολο με τους 197 ίππους ή ακόμα καλύτερα το PHEV!
Μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις:
- Επιτέλους οι Ιάπωνες αποφάσισαν να προσφέρουν ό,τι οι άλλοι κατασκευαστές εδώ και 20+ χρόνια. Δηλαδή ατομοσφαιρικό φωτισμό ρυθμιζόμενο (το είχα στο mini το 2007), παραμετροποιήσει φωτισμού, welcome lights, άνοιγμα και κλείσιμο χώρου αποσκευών από το κλειδί, κλπ.
- Όταν απενεργοποιείται το χειρόφρενο κάνει ένα «γκουπ» πολύ δυνατό, το οποίο σε ξαφνοιάζει και είναι και ενοχλητικό. Δεν ξέρω απο που ακούγεται, αλλά μου έκανε μεγάλη (αρνητική) εντύπωση.
- Φοβερή η λειτουργία (η οποία απενεργοποιείται ολικώς ή μερικώς) να μετακινείται το ηλεκτρικό κάθσιμα προς τα πίσω κατά την είσοδο και έξοδο από το αυτοκίνητο, βοηθάει πάρα πολύ!
To μεγάλο ερώτημα που ίσως έρχεται στο μυαλό αρκετών είναι εαν αξίζει η διαφορά στην τιμή σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο. Θα έλεγα ναι, για νέο αγοραστή αλλά ίσως όχι για κάποιον που έχει το προηγούμενο και θέλει να το αλλάξει. Και το λέω αυτό γιατί ενώ συνολικά ειναι βελτιωμένο σαν αυτοκίνητο (και σε εξοπλισμό), ποιοτικά υστερεί σε κάποια σημεία και άρα ειναι καθαρά υποκειμενικό θέμα που δίνει βαρύτητα ο αγοραστής.
Το αυτοκίνητο είναι σαφώς αναβαθμισμένο στους τομείς που έπασχε (εκτός των χώρων φυσικά), προσφέρει φοβερή άνεση και οδική συμπεριφορά (η ανάρτηση για εμένα είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του αυτοκινήτου) και πλέον και ένα πολύ καλό υβριδικό σύνολο με λυμένα σχεδόν όλα τα προβλήματα του παρελθόντος (εγώ δεν βγήκα μειονέκτημα στο υβριδικό σύνολο).
Δεν είχε ήλιο και το χρώμα, αν και φανταστικό, φαίνεται αρκετά πιο σκούρο από όσο είναι.
Με τα φώτα πορείας και μετά τους προβολείς (λεπτομέρεια, ανάβει ένα ακόμα στοιχείο led)
Μερικές από το εσωτερικό, βλέπουμε και τις μνήμες για τα καθίσματα.
