Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Και η Φυσική ας πούμε υποστηρίζει ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια, υποστηρίζοντας ακράδαντα συγκεκριμένους 'νόμους'. Τα μαθηματικά ακόμα περισσότερο.
Το νόημα ήταν στη διαφορά της αλήθειας μιας μεθόδου που κρίνεται βάσει παρατήρησης και αποτελέσματος με στόχο την 'εύρεση' νέων συμπερασμάτων, και μιας a priori αλήθειας που έχει αξία καθαυτή. Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται ως 'επιστημονική' η δεύτερη ως 'θρησκευτική'.
Η κβαντομηχανική συγκεκριμένα νομίζω πως έχει προσφέρει άριστα επιχειρήματα στον μαρξισμό
Τέσπα, διαχώρισε ποιοτικά τα δύο είδη 'αλήθειας' -δλδ αποτελέσματος και μεθόδου-.
Αυτό ήθελα να πω.
Κατ' αρχας , καλημερα.
Η Επιστημολογια (ιδιαιτερα ο τομεας των προβληματων λογικης της επιστημης ) οσον αφορα στις θεωριες και στα συμπερασματα (με επαγωγικη ή οποια αλλη μεθοδο) δεχεται τα πιο κατω
- Ενα συνολο πεποιθησεων ειναι ορθολογικο εαν δεν ειναι λογικα αντιφατικο και αλλαζει (ή εγκαταλειπεται) οταν ερθει σε συγκρουση με νεα εμπειρικα δεδομενα
- απολυτη βεβαιοτητα για τη γνωση δεν υπαρχει και καθε γνωση ειναι προσωρινη (αλλιως ειναι πιστη)
- κριτηριο για τον βαθμο επιστημονικοτητας μιας θεωριας ειναι η δυνατοτητα της να διαψευσθει. Επικρατουν οι θεωριες που δεν εχουν διαψευσθει (αρα ειναι πιο κοντα στην αληθεια)
Οι θεωριες λοιπον , «πρεπει» να προτεινουν **πιθανα και οχι δεδομενης αναγκαιοτητας και απολυτης αληθειας ** συπερασματα/λυσεις
Υφιστανται συνεχη κριτικη και η κριτικη ειναι ο μονος μηχανισμος διασφαλισης της ορθλογικοτητας της θεωριας. Αν οι προβλεψεις δεν επαληθευονται τοτε η θεωρια αλλαζει ή εγκαταλειπεται.
Η Φυσικη αλλα και τα Μαθηματικα δεν δεχονται την υπαρξη απολυτης αληθειας, αλλα αληθειας στις συγκεκριμενες συνθηκες και χρονικη στιγμη.
Αρχη_της_Απροσδιοριστιας (Κβαντομηχανικη) : Απλα και μονο η παρατηρηση ενος φαινομενου το καθιστα ικανο να επιλεξει μια απο τις πολλες ενναλακτικες καταστασεις/ενδεχομενα του.
Ο μαρξισμός, ως διαλεκτικός υλισμός, έχει ένα πολύ πολύ κεντρικό σημείο στη θεώρηση του. Το σχήμα της 'θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης'. Αν κάποιος δεν έχει κατανοήσει αυτό, τότε μάλλον δεν έχει κατανοήσει τπτ από το μαρξισμό.....
Σαφως πολυ κεντρικο σημειο στο Μαρξισμο ειναι το σχημα 'θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης', ** με τη διαφορα οτι (συμφωνα με τον Μαρξισμο παντα) μονο οι παραγωγικες σχεσεις μπορουν να δημιουργησουν αντιφασεις οι οποιες με τη σειρα τους ειναι ικανες και αναγκαιες για να αλλαξει η ροη της ιστοριας **
Ποιες ειναι οι παραγωγικες σχεσεις στην αταξικη κοινωνια και ποιες αντιφασεις δημιουργουν που ειναι ικανες και αναγκαιες να αλλαξουν τη ροη της ιστοριας ? (συμφωνα με τον Μαρξισμο παντα)
Από εκεί και πέρα, για μένα, η διαφορά του δογματικού είναι στο κατά πόσον υποφέρει από θεωρητικές αντιφάσεις τις οποίες απλώς δέχεται ως έχουν και δεν μπορεί να επιλύσει. Ή ακόμα στο κατά πόσον αυτά που πιστεύει τα τεκμηριώνει ή όχι.** Στο συγκεκριμένο, η τεκμηρίωση έρχεται βάσει παρατήρησης της ιστορίας και της πραγματικότητας**.
Ακομη και αν δεχθουμε οτι στο συστημα Σ1 το αιτιο α1 δινει ** παντα ** το αποτελεσμα β1 , γιατι ** απαραιτητα** και στο συστημα Σ2 (διαφορετικης μορφης απο το Σ1) θα πρεπει το αιτιο α1 να δινει το αποτελεσμα β1 ?
Αυτά.
Αυτα κι' απο εμενα, με την καλη εννοια ομως.
Ασχετο, μπαινω στο φορουμ μονο εν ωρα εργασιας (8 - 4++) και μονο αν εχω το χρονο.