Α ρε lkar τι θέμα άνοιξες! Ιστορίες να θες, αλλά δυστυχώς από τις περισσότερες έχω πικρές αναμνήσεις. Ας ξεκινήσω από τις πιο παλιές.
Το 92 ήθελα να αγοράσω αυτοκίνητο με απόσυρση. Εκείνη την εποχή ακουγόταν διάφορες ιστορίες 'φίδια', οπότε αποφάσισα να πάω σε αντιπρόσωπο της Renault που ήξερε πολύ καλά ο πατέρας μου.
Μου έκλεισε λοιπόν τηλεφωνικά ο πατέρας μου ραντεβού, πήγα από εκεί, είπα το όνομά μου και κάθισα να περιμένω.
Μετά από μισή ώρα ρωτάω τη γραμματέα αν θα αργήσει πολύ ο κύριος .... Όχι, μου λέει, ξέρει οτι είστε εδώ. Έχει κάποιο πελάτη αυτή τη στιγμή. Τελειώνει κι θα κατέβει να σας δει.
Μετά από άλλη μισή ώρα, αποφασίζω να φύγω. Με προλαβαίνει στην έξοδο ένας πωλητής. Μη φεύγετε μου λέει, όπου να ΄ναι τελειώνει ο κύριος.... και κατεβαίνει να σας δει. Του εξηγώ οτι ήδη έχω χάσει 1 ώρα από τη δουλειά μου και οτι το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να δω ένα συγκεκριμένο μοντέλο, να το κλείσω και να φύγω. Με πάει λοιπόν στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο και μου λέει 'Δείτε το με την ησυχία σας γιατί εγώ έχω κάποιους πελάτες και τα ξαναλέμε'.
Άρχισα λοιπόν να περιεργάζομαι το αυτοκίνητο. Ρύθμισα τα καθίσματα, άνοιγα πόρτες, έκλεινα πόρτες, άνοιγα καπώ, δίπλωνα καθίσματα, μέχρι και κάτω από το αυτοκίνητο ξάπλωσα να δω πως είναι. Σ' όλο αυτό το διάστημα οι πωλητές εξυπηρετούσαν τον ένα πελάτη πίσω από τον άλλο και στα απεγνωσμένα νοήματα που τους έκανα μου έκλειναν καθησυχαστικά το μάτι.
Κάποια στιγμή, αφού πέρασαν άλλα 45 λεπτά, κατεβαίνει επιτέλους από το γραφείο του ο κύριος..... Συνοδευόμενος από μια δίμετρη ξανθιά που την κρατούσε αγκαλιά από τη μέση.
Πρέπει να βρόντησα πολύ δυνατά την πόρτα όταν έφυγα, γιατί ήρθαν 3 πωλητές από πίσω μου παρακαλώντας να γυρίσω πίσω.
Μετά από το συμβάν, ανέβαλα την αγορά του αυτοκινήτου για 2 χρόνια. Να τελείωνε πρώτα η απόσυρση.