Προσωπικά δεν θα είχα κάποιο θέμα να διαλυθεί η νδούλα , αλλά εδώ έχουμε κάτι που την διαφοροποιεί και το ξεχνάς .
Εχουμε τους Ιστορικούς κομματικούς χώρους . Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά .
Αρχίζοντας από την Αριστερά , εδώ δεν έχουμε κάποιο σοβαρό ακόμα κόμμα . Εχουμε το ΚΚΕ που είναι ακόμα στο 1989 και κάνει εσωτερική ανάλυση γιατί έπεσε ο σοσιαλισμός , ενώ κάποιοι είναι ακόμα στο 1949 και ελάχιστοι στο 1919 και ασχολούνται με οργανωτικά θέματα του 1ου συνεδρίου...
Εχουμε διάφορες ομάδες που κινούνται ανάμεσα στην δημοκρατική νομιμότητα , την τρομοκρατία , την παραβατικότητα και τον ολοκληρωτισμό , με συνεχή περάσματα από την μία μορφή στην άλλη και έχουμε και διάφορους διάττοντες αστέρες , όπως ο Λ. Κύρκος που ήταν εξαιρετικός ως άνθρωπος και ρήτορας και πολύ συμπαθής σε όλους , αλλά ψήφους δεν έπαιρνε και τώρα τον Τσίπρα που εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες πήρε ψήφους .
Τώρα θα κριθεί στην αντιπολίτευση και αν καταφέρει να δημιουργήσει ένα κόμμα αρχών που θα μπορεί να διατηρηθεί στο μέλλον και μετά από αυτόν , η απλά θα διαλυθεί πάλι σε ομάδες , φράξιες και γκρουπούσκουλα .
Στον χώρο του κέντρου , είχαμε μέχρι το 1967 διάφορα προσωπικά κόμματα που ενίοτε κυβερνούσαν , αν βρίσκονταν με κάποιο δυνατό αρχηγό , ενώ η δεξιά ήταν αδύναμη . Από το 1974 μέχρι το 1996 κυριάρχησε ο Ανδρέας . Ο Ανδρέας όμως πέραν του πολιτικού του κυνισμού , που έκανε τα πάντα προκειμένου να εκλεγεί , είχε και προσωπικό κυνισμό και ήθελε να περνάει καλά σαν άτομο . Ετσι μετά τον θάνατο του , ο οποίος συνέβη την εποχή που το κόμμα του ήταν στην εξουσία , η εκλογή Σημίτη ήταν εύκολη και ανέφελη κομματικά . Οταν άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα το 2003 έδωσε το δαχτυλίδι σε ένα αστείο σκηνικό που το Παιντί κατέβηκε μόνος του υποψήφιος , σε λογική Κιμ . Εχασε , προσπάθησε να γίνει σαν τον πατέρα του το 2009 , αλλά δεν ήταν σαν τον πατέρα του , οπότε το κόμμα του όταν βρέθηκε στα δύσκολα , δεν είχε την κομματική οργάνωση , ούτε τα αυτόφωτα στελέχη που θα μπορούσαν να το στηρίξουν . Εκεί υπήρχε ο Ανδρέας και μετά από αυτόν το χάος . Ετσι όταν έχασαν την εξουσία ήλθε το χάος . Τώρα η Φώφη θα είναι ο νέος Ζίγδης και θα αρχίσει να διαγράφει και αν ο Αλέξης είναι έξυπνος θα λεηλατήσει το μισό ΚΙΝΑΛ και θα γίνει Κεντροαριστερό κόμμα , αλλά θα πρέπει να αφήσει πίσω του λογικές του μπάχαλου .
Στον χώρο της δεξιάς έχουμε κάτι εντελώς διαφορετικό και πρέπει κάποια στιγμή να το δεις και αυτή είναι η αιτία που το κόμμα αυτό δεν διαλύεται και δεν πρόκειται να διαλυθεί . Γιατί απλά έχει περάσει την δύσκολη εμπειρία της ενηλικίωσης .
Η Δεξιά στον 19ο αιώνα δεν υπήρχε ως έννοια στην Ελλάδα . Στον 20ο αιώνα , λόγω των γεγονότων της δεκαετίας του 10 , μπλέχτηκε στον Διχασμό και τάχθηκε με την Βασιλεία και όλο το σκηνικό διατηρήθηκε μέχρι το 1936 . Μετά από την μία η δικτατορία του Μεταξά , ο θάνατος του Βενιζέλου , τα συνεχή πραξικοπήματα του Κονδύλη και το μπλέξιμο στον αστικό κόσμο , δεν είχαμε κόμματα αρχών .
Από το 1944 μέχρι το 1949 είχαμε τον εμφύλιο και μετά μέχρι το 1967 είχαμε επίσης αρχηγικά κόμματα . Από το 1974 είχαμε τους δύο ΚΚ Ι και ΑΓΠ . Αλλά είχαμε την πρώτη μεγάλη αλλαγή στην Δεξιά . Ο ΚΚ Ι τελείωσε οριστικά το πολιτειακό και έτσι έπαψε η Δεξιά να έχει αναφορές στον Βασιλιά ως διαφοροποίηση , αλλά έγινε ένα σύγχρονο κόμμα αρχών , όπως τα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης . Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα της ενηλικίωσης .
Οταν το 1977 ο ΚΚΙ κέρδισε τις εκλογές αλλά είδε τον Ανδρέα να έρχεται και επειδή δεν ήθελε να ξαναγίνει Τριανταφυλλίδης , προχώρησε στην διαδικασία της εκλογής του στην ΠτΔ .
Τότε άρχισε η δεύτερη φάση της ενηλικίωσης . Είχαμε την εκλογή νέου αρχηγού στο κόμμα το 1980 . Αυτό ήταν πρωτόγνωρο για την χώρα μας , που μέχρι τότε είχε αποκλειστικά προσωποπαγή κόμματα . Βρισκόταν κάποιος αστέρας , έκανε κόμμα και κυβερνούσε . Μετά χανόταν και αυτός και το κόμμα .
Η εκλογή του Ράλλη , ήταν όμως εκλογή αρχηγού σε κόμμα που ήταν σε πτώση και έχανε την εξουσία . Η δε πολιτική στάση του Ράλλη , να διατηρήσει υψηλό επίπεδο πολιτικού πολιτισμού με τα 'Δεν θέλω Ου' , οδήγησε σε βήματα ενηλικίωσης και τους οπαδούς του κόμματος .
Ετσι όταν ήρθε ο Ανδρέας , υπήρξε ανοχή από τους δεξιούς , στο να δούμε τι θα κάνει και αυτός . Η ενηλικίωση συνεχιζόταν στην ΝΔ . Ο Ράλλης παραιτήθηκε και είχαμε νέες εκλογές όπου εκλέχτηκε ο Αβέρωφ . Ο Αβέρωφ δεν έκανε γκελ στον κόσμο , αλλά έκανε πολλά καλά στο κόμμα . Ασχολήθηκε με αυτό , έφτιαξε οργανώσεις , έφτιαξε νεολαία , έβγαλε στελέχη και έτσι αποσύνδεσε το κόμμα από τον εκάστοτε αρχηγό . Αυτό ήταν η ενηλικίωση της ΝΔ . Πλέον θα υπάρχει ως κόμμα για πολλά χρόνια , ανεξάρτητα από ποιόν αρχηγό έχει και ανεξάρτητα από το αν είναι στην εξουσία ή στην αντιπολίτευση . Θα έχει πάντα ένα ισχυρό κομμάτι που θα είναι γύρω στο 30-35 % , έστω και αν στις μεγάλες κρίσεις , έχουμε και διάφορα άλλα θνησιγενή κόμματα του χώρου που παίρνουν ποσοστά και όταν είναι στα πάνω του θα περνάει το 40 και θα πλησιάζει το 50 % .
Ο Αβέρωφ κράτησε την ΝΔ την εποχή που την χώρα κυβερνούσε η παρέα των πρασινοφρουρών , με κομματικά χαρτιά και πράσινα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων . Και μάλιστα ενώ το 1981 ή ΝΔ έχασε με 13 μονάδες διαφορά , το 1984 στις ευρωεκλογές η διαφορά μειώθηκε στις 3 . Ο Αβέρωφ ήταν μεγάλος με προβλήματα υγείας και έτσι έκανε νέες εκλογές το 1984 που τις κέρδισε ο Μητσοτάκης . Συνεχίστηκε η ενηλικίωση του κόμματος παρ΄ ότι είχαμε νέα ήττα το 1985 με 5 μονάδες διαφορά .
Μετά πάμε σε πιο πρόσφατα γεγονότα . Ο Μητσοτάκης κυβέρνησε και όταν έχασε το 93 , στις νέες εκλογές επικράτησε ο Εβερτ , που μετά την ήττα του 96 , είχαμε νέες εκλογές και επικράτησε ο ΚΚ ΙΙ και φτάσαμε στο 2009 .
Εκεί η εκλογή του Σαμαρά ήταν μη αναμενόμενη . Στην κρίση λοιπόν συνέβη το εξής . Το κόμμα υπήρχε , ανεξάρτητα από τους εκάστοτε αρχηγούς . Ο κόσμος ήξερε ότι την μεγάλη ευθύνη για την κρίση την έχει το πασοκ .
Ο Σαμαράς όμως άρχισε να μιλάει για Ζάππεια , μετά ήρθε ο Παπαδήμος , αλλά μόνο στον στενό ηγετικό πυρήνα υπήρξε ευφορία . Γιατί αυτοί μπορεί να νοιάζονταν να γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός , αλλά οι πολίτες έβλεπαν ότι ακόμα κυβερνούσε το πασοκ και βόλευε τους γνωστούς ξύστες . Ετσι υπήρξε ο θυμός του Μαίου του 2012 που ο Σαμαράς πήρε 19 % και ο Καμμένος 11 και η ΧΑ 7 % . Ενώ είχαμε και άλλο ένα 10 % από Κεντροδεξιά και δεξιά κόμματα που δεν μπήκαν στην Βουλή . Δηλαδή το σύνολο του χώρου Δεξιά του πασοκ ήταν στο 47 % .
Αυτός ο κατακερματισμός και ο θυμός , οδήγησε στις εκλογές του Ιουνίου , όπου ο Σαμαράς πήρε 30 % , ο Καμμένος 8 , η ΧΑ 7 και εκτός βουλής Καρατζαφέρης και Τζήμερος με άθροισμα 48 % .
Τώρα είδα ότι σε εκείνες τις εκλογές ο Σαμαράς είχε πάρει 129 έδρες , ο Καμμένος 20 , που σημαίνει ότι είχαν 149 και θα μπορούσαν να βάλουν τον Κουβέλη με τους 17 μαζί και να έχουμε ησυχάσει από το πασοκ .
Οπως έχουμε πει πολλές φορές ο Σαμαράς προκειμένου να είναι πρωθυπουργός παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας στο πασοκ . Αυτό μπορεί να οδήγησε τον Τσίπρα στην εξουσία , με τον θυμό των ΝΔτων , αλλά δεν σημαίνει ότι τους έδιωξε από το κόμμα . Γιατί το κόμμα πλέον υπάρχει εδώ και δεκαετίες ανεξάρτητα από αρχηγούς . Αυτοί όλοι είναι αναλώσιμοι .
Ετσι ενώ μέχρι τις ευρωεκλογές , όλοι σκεφτόμαστε τον Κούλη , όταν είδαμε ότι τελικά είναι Κυριάκος , τότε όλοι επιστρέψαμε στο κόμμα με αποτέλεσμα να πατήσει το 40 % και όπως βλέπουμε και στις νέες δημοσκοπήσεις , ήδη είναι παραπάνω και θα ανέβει και άλλο αν πάει καλά , αφού τα μικρά κόμματα εξαφανίζονται .
Ο κόσμος της ΝΔ σε μεγάλο ποσοστό είναι ο κόσμος της εργασίας και της παραγωγής . Εχει και η ΝΔ βέβαια τους δικούς της ξύστες του δημοσίου , λογικό αφού το 1/3 του ενεργού πληθυσμού ανήκει στις τάξεις των ξυστών , αλλά οι περισσότεροι έδειξαν το αυτονόητο . Δεν είμαστε δεδομένοι στο κόμμα . Αν κάνει μλκιες πάμε αλλού στον ευρύτερο χώρο . Αν είναι σωστοί επιστρέφουμε .
Οπότε είναι άλλος ο λόγος που η ΝΔ δεν θα γίνει πασοκ . Γιατί η ΝΔ είναι εδώ και 45 χρόνια κόμμα αρχών , ενώ το πασοκ ψάχνει να βρει τον νέο Ανδρέα και νομοτελειακά θα βρει τον νέο Ζίγδη .
fanis75
limited_one