Ο ισχυρός άντρας των προηγούμενων κυβερνήσεων αιτιολόγησε αυτό που είπε υπογραμμίζοντας ότι η σπατάλη δεν έχει σταματήσει, ενώ και οι περιττές δαπάνες συνεχίζονται. Ο κ. Πάγκαλος συνέχισε λέγοντας ότι πρέπει να φύγουν όλοι από τη Βουλή και να σταματήσουν τα μυθεύματα προς τον ελληνικό λαό.

εγώ θα συμφωνήσω μαζί του ( μπλιαχ, αηδίασα) αλλά δεν τον θυμάμαι να είπε κάτι από αυτά, τόοοοοοοσα χρόνια στην 'καρέκλα'....έστω να κάνει μια διαμαρτυρία....μια απεργία πείνας λίγων ωρών.....

O Θ. Πάγκαλος είπε επίσης: «Πολλοί που κλέβουν λίγο κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από λίγους που κλέβουν πολύ»,

να και ο συμψηφισμός ως υπερασπιστική γραμμή του σιναφιού του....

Πάγκαλε δεν ήσουν μεγάλος πολιτικός.....μεγάλο λαμόγιο ήσουν και είσαι βεβαίως...

Ολι Ρεν: «Στην Ελλάδα έχουν γίνει περισσότερα από όσα πιστεύει κανείς»
Σε άρθρο του στην WSJ ο φινλανδός αξιωματούχος διαπιστώνει ότι η Ευρωζώνη είναι σε κρίσιμο σημείο

H Ευρωζώνη βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Όλι Ρεν, σε άρθρο του στην Wall Street Journal με τίτλο «Πώς θα χτίσουμε την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση 2.0».

Ο Φινλανδός αξιωματούχος περιγράφει τα βήματα που έχουν γίνει στις χώρες της Ευρωζώνης για τη διόρθωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών.
Μάλιστα για την Ελλάδα αναφέρει ότι έχουν γίνει περισσότερα από όσα συχνά πιστεύει κανείς, κάνοντας μνεία στις δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης, η οποία -όπως αναφέρει- απολαμβάνει ισχυρής κοινοβουλευτικής στήριξης.
Υπογραμμίζει ότι τον Σεπτέμβριο θα υπάρχει ένας συγκεκριμένος Οδικός Χάρτης για ένα ισχυρότερο Ευρώ.
«Η Επιτροπή θα παρουσιάσει την πρότασή της για το μηχανισμό διάσωσης των τραπεζών, στον οποίο θα έχει συμμετοχή και η ΕΚΤ. Μόλις αυτός ο μηχανισμός δημιουργηθεί, ο ESM θα έχει πλέον τη δυνατότητα άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
» Αυτό σημαίνει ότι τα κεφάλαια που θα είναι απαραίτητα για αυτό το σκοπό δεν θα επιβαρύνουν το χρέος χωρών που ήδη βρίσκονται υπό πίεση από τις αγορές.
Στο ίδιο άρθρο ο Όλι Ρεν ότι η διαδικασία της από κοινού ανάληψης του οικονομικού ρίσκου είναι μια δύσκολη διαδικασία που απαιτεί ταυτόχρονα εμβάθυνση της «από κοινού λήψης δημοσιονομικών αποφάσεων».
Τέλος, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις βολές που κατά καιρούς εκτοξεύονται από τις ΗΠΑ σχετικά με τον τρόπο που η ΕΕ αντιμετωπίζει την κρίση χρέους.
Αφού επισημαίνει ότι η κάθε πλευρά έχει τα δικά της προβλήματα να επιλύσει, τονίζει: «Ας μην κατηγορούμε ο ένας τον άλλο. Ας εργαστούμε μαζί και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος και να βγούμε ισχυρότεροι και με πιο βιώσιμη περπατησιά από την κρίση.»

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=470781

τελικά είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων και μεταγενέστερων ελλήνων. αναπτύξαμε το χάρισμα του σκλάβου για την επιβίωση.....την υπομονή...

Αυτους ψηφισαμε,αυτα μας αρμοζουν.Τελικα,του κιοτη η μανα κλαιει δυο φορες.

'Παγκόσμιο ρεκόρ κρατικής ενίσχυσης προς τις τράπεζες για την Ελλάδα;
www.tvxs.gr
Πολύ πριν ξεσπάσει η ‘ελληνική κρίση’ η κυβέρνηση Καραμανλή ενέκρινε πακέτο κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες αξίας 28 δις ευρώ, δηλαδή πολύ μεγαλύτερο απ’ το 10% του ΑΕΠ της χώρας. (Ν. 3723 ΦΕΚ 250-9 ΔΕΚ 2008).
Όταν η κρίση ήταν πια δεδομένη και η συμφωνία για το πακέτο στήριξης είχε κλείσει, η κυβέρνηση Παπανδρέου έσπευσε να εγκρίνει νέες κρατικές εγγυήσεις για τις τράπεζες ύψους 15 δις ευρώ, δηλαδή ποσοστό που ξεπερνούσε το 5% του ΑΕΠ (Παπανδρέου: -Ν.3845 ΦΕΚ65 6ΜΑΙ 2010 – 15δις ευρώ).
Ενώ η χώρα βρισκόταν υπό στήριξη και λάμβανε κατά κοινή πια ομολογία τα σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα που έχει λάβει ποτέ αναπτυγμένη χώρα στη μοντέρνα ιστορία, προσπαθώντας να αποφύγει την πτώχευση, η κυβέρνηση Παπανδρέου ενέκρινε καιτρίτο πακέτο κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες, ύψους 10 δις ευρώ ( Ν. 3864 ΦΕΚ 119 21 ΙΟΥΛ 2010).
Παρά το γεγονός πως η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε σφόδρα η τότε κυβέρνηση ενέκρινε άλλα τρία πακέτα κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες συνολικού ύψους 85 δις ευρώ:
Ν. 3672 ΦΕΚ 148 3 ΣΕΠΤ 2010 - 25 δις ευρώ
Ν. 3965 ΦΕΚ 113 18 ΜΑΙ 2011 - 30 δις ευρώ
Πρ Νομ Περ. ΦΕΚ 203 14 ΣΕΠΤ 2011- 30 δις ευρώ
Με την Ελλάδα να έχει ήδη αποδεχτεί την αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεων της και να έχει συμφωνήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους της εν μέσω μία δραματικής ύφεσης, η κυβέρνηση Παπαδήμου προχώρησε στην έγκριση και νέου πακέτου κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες ύψους 30 δις ευρώ (Ν. 4031 ΦΕΚ 256 – 9 ΔΕΚ 2011 – 30 δις ευρώ).
Έτσι, το σύνολο των κρατικών εγγυήσεων που έλαβαν οι ελληνικές τράπεζες ανήλθε στα 168 δις ευρώ. Πέρα απ’ αυτό με βάση τη συμφωνία για το PSI η Ελλάδα θα παράσχει 50 δις ευρώ από τα 130 δις ευρώ του δεύτερου πακέτου στήριξης για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Έτσι, το σύνολο εγγυήσεων και δανείων που παράσχει το κράτος στις τράπεζες ανέρχεται στα 218 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί, σχεδόν, στο 100% του ΑΕΠ της χώρας.
Κατ’ αναλογία και αν η συγκεκριμένη στήριξη παρεχόταν απ’ τις ΗΠΑ, το αμερικανικό κράτος θα έπρεπε να έχει εγγυηθεί και δανείσει στις αμερικανικές τράπεζες περισσότερα από 14 τρις δολάρια.
Σημειώνεται πως στην Ισπανία, όπου κατά κοινή παραδοχή η κρίση είναι ‘τραπεζική’, το πακέτο στήριξης που εγκρίθηκε πρόσφατα ανέρχεται στα 100 δις ευρώ.
Τα κύρια ερωτήματα που ανακύπτουν απ’ τα παραπάνω και στα οποία καλείται να απαντήσει η ελληνική κυβέρνηση είναι τα εξής:
Υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα ή οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο που να παρείχε συνολικά ως δάνεια και κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες της σχεδόν το 100% του ΑΕΠ της;
Πώς είναι δυνατόν η ‘ελληνική κρίση’ να μη θεωρείται πρωτίστως τραπεζική όταν προκειμένου να στηριχτούν μερικές απ’ τις τράπεζες της χώρας χρειάστηκε, μέχρι στιγμής, τόσο εντυπωσιακά μεγάλη στήριξη απ’ το κράτος;
Οι ζημίες των ελληνικών τραπεζών απ’ τη συμμετοχή τους στο PSI ανήλθαν στα 28 δις ευρώ. Ωστόσο, το ελληνικό κράτος δανείζεται 50 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. α) Τα υπόλοιπα κράτη των οποίων οι τράπεζες συμμετείχαν στο PSI παρείχαν κεφάλαια για να καλύψουν τις απώλειες τους ή πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο, β) Τα επιπλέον των 28 δις ευρώ, 22 δις ευρώ που θα διατεθούν απ’ τα κρατικά χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για ποιο λόγο δε χαρακτηρίζονται επισήμως ως πακέτο στήριξης του τραπεζικού κλάδου αλλά και για ποιο λόγο διατίθενται. Δεδομένου ότι το ποσό αυτό θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη υπολογιζόμενων επισφαλειών των τραπεζών μέσα στα επόμενα τρία χρόνια δε συνεπάγεται πως το κράτος αναλαμβάνει να πληρώσει τις ζημίες των τραπεζών οι οποίες προέκυψαν μέσα στα πλαίσια των κινδύνων που αναλαμβάνουν παρέχοντας δάνεια; γ) Έχει προηγηθεί έλεγχος για τις ευθύνες των τραπεζών όσον αφορά τις ζημίες από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τους; Γιατί συνάγεται πως είναι ανεύθυνες και ως εκ τούτου δικαιούνται τη σωτηρία τους με κρατικά χρήματα όταν ο ελληνικός λαός υποφέρει;
Εφόσον οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει τόσο μεγάλης κρατικής στήριξης γιατί δεν προχωρούν άμεσα στην απόσβεση του χρέους των ιδιωτών που έχουν πραγματική αδυναμία αποπληρωμής του και αντίθετα διεκδικούν τα χρήματα αυτά, στέλνουν τους Έλληνες πολίτες στα δικαστήρια υποβάλλοντας τους στην εξευτελιστική και ψυχοφθόρα διαδικασία της δίκης αλλά και αρνούνται να δεχτούν τις πρωτόδικες αποφάσεις όταν δεν τις ικανοποιούν και προχωρούν σε εφέσεις, παρατείνοντας την ταλαιπωρία αυτών που με τα χρήματα τους διασώζονται;
Γιατί οι τράπεζες συνεχίζουν να προχωρούν σε κατασχέσεις κατοικιών και να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς αφού καλύπτουν τις απώλειες τους από την κρατική ενίσχυση;
Γιατί δεν αναδείχθηκε απ’ την τρέχουσα και τις προηγούμενες κυβερνήσεις η ευθύνη των τραπεζών στο δρόμο για την κρίση;
Ποιο είναι, τελικά, το πραγματικό ύψος το οποίο έχουν λάβει οι τράπεζες απ’ τον ελληνικό λαό, αν υπολογιστεί και η συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών στις δημόσιες εγγραφές, τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και την αγορά τραπεζικών μετοχών μέσω του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, δεδομένου ότι οι μετοχές αυτές τελικά απαξιώθηκαν και οι Έλληνες πολίτες έχασαν τα χρήματα που έδωσαν στις τράπεζες;
Την ώρα που ζητείται απ’ τον ελληνικό λαό να υποστεί νέα μέτρα ύψους 15 δις ευρώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τη λήψη αμέριστης κρατικής στήριξης και δανείων ύψους 50 δις ευρώ. Γιατί απ’ το δεύτερο πακέτο στήριξης ύψους 130 δις ευρώ οι τράπεζες να λάβουν 50 δις ευρώ, δηλαδή περίπου 90% περισσότερα απ’ τις απώλειες τους απ’ το PSI αντί να λάβουν πολύ λιγότερα και με το υπόλοιπο να καλυφθούν οι απώλειες των ταμείων και να εξοικονομηθούν χρήματα για την ανάπτυξη που τόσο έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία;
Ποιος αποφάσισε πως το σημαντικότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι οι τράπεζες; Ως πότε θα συντηρηθεί ο μύθος πως η ελληνική κρίση δεν είναι τραπεζική και μέχρι πότε θα σώζονται οι τράπεζες και θα υποφέρουν οι πολίτες; Γιατί δεν αποφασίζουμε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να σώσουμε τον ελληνικό λαό και να αφήσουμε τις τράπεζες να αναλάβουν τις ευθύνες τους; '

Τους αλήτες τους δικαστές, χαρίζουν τα χρέη του κοσμάκη αντί να τους πάρουν τα σπίτια.
Και οι καυμένοι οι τραπεζίτες θα πεινάσουνε?

Καλά ο τύπος βάζει μαζί εγγυήσεις και ανακεφαλαιοποίηση.
Αλλά για το κοινό που απευθύνεται μια χαρά τα λέει.

ε!!! καλα τωρα ο Κουλογλου και το παρεακι του... τι θελεις δλδ... να βγει να πει καλη κουβεντα για την οποια κυβερνηση??... Το οτι οι τραπεζιτες μας ειναι αλλου... δεν αλλαζει την κατασταση....επι 30 χρονια μπαιναμε μεσα 10δισ..οι φτηνοι εργατες που εισηγαμε τα εβγαζαν εξω για να στηριξουν τις οικογενειες τους στις χωρες τους οποτε που να βρεθουν τα λεφτα??? Καναμε τους ενδιαμεσους με δικη μας εγγυηση και τωρα πρεπει να πληρωσουμε... απλο....

• παρτυ τραπεζιτων με κοκες και πτανες

http://www.market-talk.net/index.php/id/11027

Οι Ελληνες θέλουν την Ευρώπη μόνο για τις επιδοτήσεις
(*Συνέντευξη Παναγιώτη Γεννηματά)

[spoiler=Το κείμενο....:2632zt2g]Οι Ελληνες θέλουν την Ευρώπη μόνο για τις επιδοτήσεις

Εφημερίδα: “Ελευθερία” 11-12/08/2012

Στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου και του Ιουνίου τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας απώλεσαν μεγάλο τμήμα της δύναμης του. Εκτιμάτε ότι ο ελληνικός λαός γύρισε για πάντα την πλάτη στα δυο αυτά κόμματα;

Κατά την εκλογή της 7ης Μαϊου η λαϊκή ψήφος οδήγησε στην αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος των τελευταίων τριάντα ετών. Πολλοί επίστεψαν ότι από την αποσύνθεση αυτή προέκυπταν για τον επόμενο εκλογικό γύρο προϋποθέσεις δημιουργικής ανασύνθεσης του κομματικού και πολιτικού σκηνικού, με αναδιάταξη των κομματικών σχημάτων και κινητοποίηση νέων πολιτικών δυνάμεων. Δυνάμεων που περιμέναμε να εμφανιστούν ως προϊόντα της βίαιης κοινωνικής μόχλευσης που προκάλεσε ο ασυνάρτητος, αναποτελεσματικός και καταστροφικός τρόπος υλοποίησης του λεγομένου «Μνημονίου». Δυστυχώς στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, υπό το κράτος των εκβιαστικών διλημμάτων που επεκράτησαν, οδηγηθήκαμε σε μια εκβιασμένη πολιτική ανασύνθεση με κύριους άξονες αφ’ ενός και πάλι τη Νέα Δημοκρατία και αφ’ ετέρου τον ΣΥΡΙΖΑ που απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος του κρατικίστικου εθνοπατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Νέες όμως υπολογίσιμες πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα προς την κατεύθυνση του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού που αποτελεί και τον ουσιαστικό πυρήνα των στοχεύσεων του μνημονίου, δυστυχώς δεν εμφανίστηκαν, ενώ κάποιοι παλαιοί σημαιοφόροι της ευρωπαϊκής μεταρρύθμισης κατέγραψαν απογοητευτικά μικροποσοστά. Το πολιτικό σύστημα παραμένει ως εκ τούτων σε φάση πλήρους αβεβαιότητας.

Όσον αφορά τώρα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., εφ’ όσον και τα δύο κόμματα εμφανίζονται μετεκλογικά να επιμένουν στην πολιτική της συνέχειας προς την δεδομένη από πριν τις εκλογές ερμηνεία της εφαρμογής του μνημονίου και δεν διανοούνται κάποιο διαφοροποιημένο τρόπο δημοσιονομικής προσαρμογής, λογικό είναι να προεξοφλεί κανείς ότι το μέλλον τους θα είναι ακόμα περισσότερο προβληματικό. Ασφαλώς το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για το ΠΑΣΟΚ που αντιμετωπίζει πλέον ζήτημα επιβίωσης. Η συντηρητική παράταξη έχει πάντοτε μεγαλύτερα περιθώρια ασφαλείας, ιδιαίτερα όταν το ριζοσπαστικό κέντρο εμφανίζεται αποδυναμωμένο.

Ας το εξετάσουμε πιο αναλυτικά. Το ΠΑΣΟΚ έκανε εγκληματικά λάθη και βρίσκεται πλέον με την πλάτη στον τοίχο. Εχει ελπίδες ανάκαμψης;

Το ΠΑΣΟΚ έχει σήμερα υποστρέψει στα εκλογικά επίπεδα του 1974. Με τη διαφορά ότι το ΠΑΣΟΚ του σήμερα δεν είναι πλέον ο υποσχόμενος φορέας της προοδευτικής αλλαγής (την κουρελιασμένη αυτή σημαία υψώνει τώρα χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση και πρωτοτυπία ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά ένα αποκαμωμένο συμβατικό συντηρητικό κόμμα. Είναι σαφές ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον καμμιά διαφορά από τη Ν.Δ. Ο σημερινός αρχηγός του, ο οποίος, προς τιμήν του, ούτε είχε ποτέ και ούτε επιθυμεί να έχει καμμία σχέση με το σοσιαλισμό, πασχίζει καθ’ εκάστην να επινοεί ψευτοδιαφοροποιήσεις τακτικού χαρακτήρα απλώς για να συντηρεί μια τεχνητή αυθυπαρξία. Υπό τους όρους αυτούς η μοίρα οδηγεί πλέον το ΠΑΣΟΚ σε ένωση με τη Ν.Δ, όπως ιστορικά άλλωστε συμβαίνει με όλα τα κόμματα του κέντρου, όταν χάνουν τον ιστορικό λόγο ύπαρξής τους. (Βλέπε και Κόμμα Φιλελευθέρων με ΕΡΕ, ΕΔΗΚ με Ν.Δ. κλπ). Με αυτά τα δεδομένα ο χώρος του ριζοσπαστικού μεταρρυθμιστικού κέντρου μένει χέρσος, πολύ περισσότερο αφού οι εκλογές απέδειξαν ότι δεν έχει πελατεία. Οι πλειοψηφία των ελλήνων δεν φαίνεται άλλωστε να θέλει και πολύ τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτός διασύρεται ως αντιϊστορική λιτότητα του χειρότερου αλλά και πλέον αναποτελεσματικού είδους. Οι περισσότεροι έλληνες θέλουν την Ευρώπη μόνο για τις επιδοτήσεις, όχι για ένα κράτος διαφορετικό.

Η Νέα Δημοκρατία πριν γίνει εταίρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου εξέφραζε αντιμνημονιακό λόγο. Στις εκλογές του Ιουνίου εμφανίσθηκε ως εγγυήτρια της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. Πως σχολιάζετε αυτή την αλλαγή στάσης;

Η Ν.Δ., ως λαϊκό συντηρητικό κόμμα προσανατολίστηκε εξ αρχής απέναντι στη μνημονιακή λιτότητα αρνητικά. Το έκανε εν μέρει από πολιτικό ένστικτο, εν μέρει από τακτικίστικο αντιπαπανδρεϊσμό. Ο πολιτικός όμως καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ, που είχε διαφανεί ήδη από τα μέσα του 2011, υποχρέωσε τη Ν.Δ. ως κόμμα ευθύνης και εξουσίας να κάνει τη στροφή προς το ρεαλισμό ώστε να αποφευχθεί η ανάδειξη της νέας αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) σε μόνη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Η Ν.Δ. όφειλε να κάνει τη στροφή για να διαφυλάξει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας. Εάν ο Αντ. Σαμαράς ήθελε να γίνει πρωθυπουργός έπρεπε να συμβιβαστεί με την Κα Μέρκελ. Η στροφή προς το ρεαλισμό έγινε σταδιακά, μέσω της επιλεκτικής συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου για να ολοκληρωθεί μετεκλογικά. Όμως η στροφή αυτή όφειλε να συνοδεύεται από πολιτικό επανεξοπλισμό του κόμματος σε στελέχη και ιδέες ώστε ο ελιγμός αυτός τελικά να δικαιωθεί. Αυτό μέχρι σήμερα ο Αντ. Σαμαράς έχει παραλείψει ως τώρα να το κάνει με κίνδυνο να το πληρώσει.

Ανεξάρτητα από τις δηλώσεις και τις προθέσεις, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά μπορεί να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας;

Πρέπει να το παλέψει δυνατά. Για να το επιτύχει πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις από τον ευρύτερο χώρο του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Πρέπει όμως εξ ίσου να αποφύγει την παγίδα της ολοκληρωτικής συμβατοποίησης με τις επιταγές του μνημονίου. Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι το μνημόνιο στηρίχτηκε σε εσφαλμένη σε πολλά ανάγνωση της ελληνικής οικονομίας. Πολλά σημεία του είναι απατηλά. Είπαμε ότι ο Αντ. Σαμαράς έκανε μια οφειλόμενη στροφή στο ρεαλισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως και μερκελικότερος της Κας Μέρκελ. Ασφαλώς πρέπει να δείξουμε προς τους εταίρους ότι σεβόμεθα τις δεσμεύσεις και επί τέλους είμαστε ικανοί για αποτελεσματικό έργο. Αλλά να μην γίνουμε και παρανάλωμα της τρόϊκας! Σε πολλά σημεία χρειάζεται γνήσια μεσσηνιακή πονηριά-όχι, προς θεού, κουτοπονηρία…..

Σύμφωνα με δημοσιεύματα οι Ευρωπαίοι εταίροι υποστηρίζουν ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει… ενάμιση υπουργό. Υπάρχει πράγματι τόσο μεγάλη έλλειψη ικανών στελεχών;

Άντε νάχει δυόμιση ή τρισήμιση……Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Δεν είναι πάντως κυβέρνηση αυξημένου βάρους, όπως απαιτούν οι περιστάσεις. Το αν υπάρχουν στελέχη δεν θέλω να το πολυσχολιάσω… Ασφαλώς υπάρχουν. Το ζήτημα είναι αν τα θέλουμε. Και γιατί τα αποφεύγουμε συστηματικά; ….Η φοβία απέναντι στην ποιότητα και την ικανότητα είναι θλιβερό σύνδρομο της μεταπολιτευτικής μας ζωής.

Σε κάθε περίπτωση η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλαδας θα καθοριστεί από την έκβαση του… πολέμου στην οικονομία. Που βρισκόμαστε σήμερα;

Στο χειρότερο δυνατό σημείο. Η ύφεση καλπάζει και τα έσοδα αντιστοίχως υστερούν. Ο εκσυγχρονισμός του κράτους έχει καθυστερήσει τραγικά. Τα διαρθρωτικά μέτρα που έπρεπε από το 2008 να είναι η απόλυτη προτεραιότητα τώρα μόλις φαίνεται να δρομολογούνται ενώ η εισοδηματική λεηλασία της κοινωνίας δια μέσου ασύνετων και απρόσφορων φορολογικών επιδρομών έχει αφήσει καμμένη γή. Το τραπεζικό σύστημα ευρίσκεται ακόμη σε μεταιχμιακή φάση με αποτέλεσμα να αδυνατεί να προσφέρει ουσιαστικές υπηρεσίες σε μια στεγνή από ρευστό οικονομία. Η λύση που δόθηκε στην Αγροτική είναι «μια κάποια λύση» σε ένα χρόνιο πρόβλημα από την αιμορραγία του οποίου απαλλάσσεται επί τέλους το δημόσιο και οι φορολογούμενοι. Παρά τις περικοπές κόστους που οπωσδήποτε έχουν γίνει στη λειτουργία του δημοσίου απέχουμε πάντως ακόμη πολύ από τον ισοσκελισμό των πρωτογενών λογαριασμών. Και εν πάση περιπτώσει απέχουμε πολύ από το να έχουμε σιγουρέψει τη θέση μας στο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η επόμενη αναδιάρθρωση χρέους που οπωσδήποτε θα γίνει με τους μη ιδιώτες διακατόχους του (ευρωπαϊκά κράτη, ΕΚΤ, ΕFSF και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ) θα μας φέρει πλησιέστερα στην επιθυμητή ασφάλεια.

Το πρέπει να γίνει για να γίνει βιώσιμο το χρέος της Ελλάδας;

Η αναδιάρθρωση με τους μη ιδιώτες πιστωτές που μόλις προανέφερα. Αυτό όμως συνιστά μια τυπική, ας την πούμε, βιωσιμότητα. Η ουσιαστική βιωσιμότητα του χρέους σχετίζεται πρωτίστως με την ικανότητα της οικονομίας να το εξυπηρετεί σε τακτική βάση. Το ονομαστικό ύψος του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ παραμένει ακόμη τεράστιο. Μόνο μια νέα διαγραφή θα το μειώσει. Μια σοβαρή κυβέρνηση που αρχίζει να εργάζεται συστηματικά προς τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου μπορεί πάντως να την διεκδικήσει. Είμαι σίγουρος ότι ο Αντ. Σαμαράς το έχει αντιληφθεί και θα το επιδιώξει. Γι αυτό και προσπαθεί να φανεί συνεπής προς τους εταίρους μας απέναντι στις ανειλημμένες υποχρεώσεις. Απώτερος στόχος βέβαια των προσπαθειών είναι το διατηρήσιμο πρωτογενές πλεόνασμα από το οποίο όμως, ας μην αυταπατώμεθα, είμαστε ακόμη πολύ-πολύ μακρυά.

Είναι εφικτή η μείωση του ελλείμματος χωρίς να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο;

Το ζήτημα του μεγέθους του ελληνικού δημοσίου τομέα είναι μια αμφιλεγόμενη ιστορία. Η αριστερά επ’ αυτού έχει μάλλον δίκιο. Το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα δεν είναι σχετικά μεγάλο. Είναι αποδεκτό. Είναι μάλλον μικρότερο του μέσου όρου των εταίρων μας. Το ζήτημα είναι το κόστος λειτουργίας του σε σχέση με την μειωμένη αποδοτικότητά του. Αυτό είναι το σημείο που η αριστερά και οι κρατικιστές κάνουν πως δεν βλέπουν. Για την αριστερά η αποδοτικότητα δεν αποτελεί πολιτική και κοινωνική αξία. Είναι όμως το κατ’ εξοχήν ζητούμενο σε μια ανταγωνιστική οικονομία. Τα ελλείμματα επομένως του ελληνικού δημοσίου δεν είναι συνάρτηση μεγέθους αλλά συνάρτηση σχετικού κόστους. Είναι δηλαδή συνάρτηση απαρχαιωμένης οργάνωσης, επικαλυπτόμενων διοικητικών μονάδων, αχρήστων πρακτικά φορέων που μόνον την κομματική σκοπιμότητα υπηρετούν και κακής, κακίστης βεβαίως διαχείρισης. Φυσικά στα ελλείμματα συμβάλλει τα μέγιστα και η λεγόμενη φοροδιαφυγή η οποία όμως δεν είναι τόσο…φοροδιαφυγή όσο αδιαφορία του ίδιου του δημοσίου και των μηχανισμών του να εισπράξουν αυτά που δικαιούνται. Να εισπράξουν δηλαδή λογικούς φόρους. Προσέξτε: επιμένω πολύ σ’ αυτό. Η λεγόμενη φοροδιαφυγή είναι καθαρά πολιτική (δηλαδή κομματική) ευθύνη. Αποτελεί μεγάλη υποκρισία και κίβδηλο άλλοθι των πολιτικών να την μεταφέρουν εξ ολοκλήρου στους φορολογουμένους. Αν η πολιτική βούληση ήταν αντίθετη δεν θα υπήρχε καθόλου φοροδιαφυγή. Ο κάθε έφορος στην κάθε εφορία ξέρει πολύ καλά όλους τους φοροφυγάδες της περιοχής ευθύνης του. Ο ίδιος τους κάνει φοροφυγάδες και ο πολιτικός του προϊστάμενος!

Οπωσδήποτε πάντως όλα τα προαναφερόμενα στη φάση που διερχόμαστε μεταφράζονται αναγκαστικά σε συρρίκνωση του κράτους. Συρρίκνωση όμως χωρίς ουσιαστική αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμό δεν θα επιλύσει το πρόβλημα. Θα συντελέσει σε μεταβατική εξοικονόμηση κόστους η οποία όμως δεν υπόσχεται διατηρησιμότητα. Η λύση επομένως δεν έγκειται τόσο στην συρρίκνωση όσο στην ριζοσπαστική αλλαγή. Στην αναθεμελίωση του κράτους. Στην ίδρυση ενός αποδοτικού κράτους.

Τελικώς πόσο υπαρκτός είναι ο κίνδυνος της εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ;

Αντικειμενικά είναι υπαρκτός. Πως να το κάνουμε… Έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να καταστήσουμε τη θέση μας στο ευρώ επισφαλή και επιπλέον για να κερδίσουμε και την καθολική δυσπιστία των αγορών και των εταίρων μας. Για την αποφυγή όμως ευρυτέρων πολιτικοοικονομικών κλονισμών της ευρωζώνης οι εταίροι μας χρηματοδοτούν εξακολουθητικά την παραμονή μας στο ευρώ. Φυσικά δεν θα το κάνουν αιώνια αν εμείς δεν κάνουμε τα ελάχιστα από τα δέοντα και τα υπεσχημμένα. Το μνημόνιο είναι σκληρό ασφαλώς και έχει σε μεγάλο βαθμό αποδειχτεί λανθασμένο. Σύμφωνοι. Στηρίζεται όμως σε συνεχώς ανανεούμενη συναίνεση των κυβερνήσεων. Ας υλοποιήσουμε επομένως εκείνα τουλάχιστον που είναι τα σωστά και άμεσης αποδοτικότητας: Τα διαρθρωτικά…Για την ώρα πάντως διατελούμε υπό αναστολή. Εφ’ όσον η κυβέρνηση δείχνει συνεργασιμότητα με τους εταίρους ο κίνδυνος μιας κρίσης ρευστότητας (από τον οποίον κυρίως εξαρτάται η παραμονή μας) δεν φαίνεται απειλητικός. Αν η κυβέρνηση κινηθεί άμεσα και σχετικώς αποτελεσματικά προς τους στόχους πιστεύω ότι θα διαφύγουμε τον κίνδυνο. Σ’ αυτό έχει τη στήριξη όλων μας.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις ή επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν επιστροφή στη δραχμή.

Πρώτον δεν μπορώ να το φανταστώ. Δεύτερον δεν τα έχω εντοπίσει. Πιστεύω πάντως ότι μόνον αδαείς και τυφλωμένοι ψευτοεθνικοπατριώτες μπορεί να θέλουν επιστροφή στην…. Ψωροκώσταινα της δραχμής. Στην οικονομία δηλαδή του εγγενούς πληθωρισμού και της συναλλαγματικής αγωνίας. Το δήθεν επιχείρημα ότι σε καθεστώς δραχμής η Ελλάδα θα αγοραστεί… φθηνά (!!!) είναι κωμικό. Θα την αγοράσουν ποιοι και γιατί;;; Να την κάνουν αλήθεια τι;;; Αφήστε που για να σταθεί στοιχειωδώς μια Ελλάδα της δραχμής στο διεθνή ανταγωνισμό χρειάζονται τρεις φορές σκληρότερα μνημόνια, ώστε να την καταστήσουν βιώσιμη αλλά με βιοτικές συνθήκες της Κίνας του ’80 και του ’90…..

**Προβλήματα εκτός από την Ελλάδα αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Πως θα ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα. Με αυστηρή δημοσιονομική πολιτική όπως θέλει η Γερμανία ή με χαλάρωση της λιτότητας όπως επιθυμούν οι “νότιοι” ; **

Είναι πολύ δύσκολο ερώτημα. Γι αυτό και βλέπετε το αδιέξοδο να διαιωνίζεται. Όλες οι χώρες του νότου βρέθηκαν με πρόβλημα χρεών, από διαφορετικές όμως σε σχέση με την Ελλάδα αιτίες. Όλες επίσης παρουσιάζουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας που κυρίως είναι πρόβλημα ασθενούς παραγωγικής δομή, πλην ίσως της Ιταλίας, και γενναιόδωρης εισοδηματικής πολιτικής μετά το ευρώ. Το ζήτημα των χρεών πρέπει προφανώς να τύχει κάποιας γενικότερης κεντρικής ρύθμισης από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό προϋποθέτει τροποποιήσεις των συνθηκών ώστε η Ε.Ε. να αποκτήσει τα αναγκαία εργαλεία. Όσο υπάρχει βραδυπορεία σε σχέση με αυτό, τόσο το πρόβλημα των χρεών θα παραμένει αποτελματωμένο. Η βραδυπορεία όμως της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν αφήνει άλλη προοπτική από τη λιτότητα, στην οποία βεβαίως φαίνεται να επιμένει η Γερμανία (και μάλιστα εις βάρος των συμφερόντων της!!!) μέχρι να κινηθεί το τραίνο της Ευρώπης προς τα εμπρός. Χαλάρωση πάλι της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, πριν η υπερχρέωση των χωρών υποχωρήσει….Αδιέξοδο. Κατά βάθος η μόνη λύση είναι η διαγραφή των χρεών και η συνολική αντιμετώπιση της ζημιάς των τραπεζών σε ευρωπαϊκή πλέον βάση (ανακεφαλαιοποιήσεις από την ΕΚΤ και τον ΕFSF). Αυτό μου μοιάζει η καλλίτερη λύση- ναι, απολύτως εφικτή.

**Ας επιστρέψουμε στην ελληνική πολιτική σκηνή. Πως σχολιάζετε τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ και την αποδοχή τους από μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. **
Οι πνιγμένοι απ’ τα μαλλιά τους πιάνονται…. Η καταστροφική εφαρμογή του μνημονίου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις έστρεψε τις λαϊκές ελπίδες για ανακοπή του εισοδηματικού Αρμαγεδώνα στα κόμματα της αντιμνημονιακής ρητορείας. Έτσι ένας όμιλος αριστερίστικης αδολεσχίας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%, ξαφνικά ξεπετάχτηκε στα εκλογικά ύψη. Είναι σαφές ότι η προσαρμογή του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ στις ευθύνες του σημερινού εκλογικού του ποσοστού παρουσιάζει δυσκολίες. Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κατορθώσει να σχηματίσει εικόνα κόμματος εξουσίας. Είναι εξ ίσου σαφές ότι περιμένει τις πρώτες σκληρές επιλογές του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού για να επιτεθεί στην κυβέρνηση με τον εύκολο καταγγελτικό λόγο. Η τελική πάντως τύχη αυτού του πολιτικού μορφώματος και η τυχόν πολιτική στροφή προς τον ρεαλισμό που κάποια στιγμή θα υποχρεωθεί να επιχειρήσει, εντάσσονται στις γενικότερες αβεβαιότητες του πολιτικού μας συστήματος που περιγράψαμε στην απάντηση στην πρώτη σας ερώτηση.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής σας προβληματίζει;

Κάθε έξαρση εξτρεμισμού και πολιτικής ανοησίας πρέπει να μας προβληματίζει. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι χαρακτηριστικό σημείο των καιρών. Ας το δούμε όμως με ψυχραιμία. Πρόκειται για ένα μείγμα συναισθηματικής λαϊκής αντίδρασης μαζί με σημειολογία ακραίας απογοήτευσης, μέχρι και αποστροφής, απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Υπεύθυνα για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι πάντως τα ίδια τα κόμματα εξουσίας. Η πολιτική ανεπάρκεια μπορεί να γεννήσει κάθε είδους τέρας….

**Υπάρχει περιθώριο για εμφάνιση πραγματικών νέων πολιτικών δυνάμεων ή απλώς θα δούμε στο μέλλον τους γνωστούς πολιτικούς σε νέα κόμματα;
**
Νομίζω ότι έχω απαντήσει και σ’ αυτό. Νομίζαμε πολλοί ότι η σκληρή κοινωνική εμπειρία που έχει προκαλέσει η στρεβλή εφαρμογή του μνημονίου θα αναδείκνυε νέες πολιτικές δυνάμεις, κυρίως στον μεταρρυθμιστικό-εκσυγχρονιστικό χώρο. Διαψευστήκαμε οικτρά. Το αντιμνημονιακό μένος γέννησε τέρατα. Μας προέκυψαν εφήμερα κόμματα-φορείς πολιτικού ανορθολογισμού και απίστευτης πολιτικής πρεσβυωπείας. Η υποτονική ΔΗΜΑΡ είναι πολύ άνευρο σχήμα για να θεωρηθεί ανανεωτικός οργανισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως ότι πιο ανανεωτικό σε πολιτική ζωτικότητα. Και να σκεφτεί κανείς ότι εκφράζει πολύ παληές και φθαρμένες αντιλήψεις. Συμπέρασμα: Ρευστότητα και αβεβαιότητα….

**Στην μετά κρίση εποχή ποια είναι η θέση της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου στο οικονομικό χάρτη της Ελλάδας; **

Μιλάτε για ένα απώτερο και πολύ θαμπό μέλλον…. Ασφαλώς η Μεσσηνία μας και ολόκληρος ο Μωρηάς θα παραμείνουν όμορφοι και ελκυστικοί τόποι. Η κρίση μάλιστα θα έχει συντελέσει στην ανακοπή ασχημιών που συνδέονται με την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα θα έχει δώσει το περιθώριο για νέες αναπτυξιακές σκέψεις, πιο συμβατές με το περιβάλλον και πιο κοντά σε μια ήπια προσέγγιση του ανθρωποβιότοπου. Τώρα, με την εμπειρία της χρεωκοπίας, μπορούμε να δούμε το μέλλον του τόπου μας, αλλά και όλης της Ελλάδας, χωρίς ψευτοαναπτυξιακή, στο βάθος αυτοκαταστροφική, παραφροσύνη. Με ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και μετριοπάθεια. Η κρίση είναι η καταλληλότερη εισαγωγή στη «φιλοκαλία μετ’ ευτελείας». Στα πραγματικά πλούτη που φέρνει η λιτότερη προσέγγιση της οικονομίας και της ζωής.

Παλαιότερα είχα για το Μωρηά μια πιο σύνθετη αναπτυξιακή άποψη. Τον έβλεπα πολυκλαδικά ανεπτυγμένο και ανταγωνιστικά προς την Κρήτη, την Κύπρο και τη Σικελία. Είχα μάλιστα διανοηθεί να τον εντάξω σε ένα δίκτυο μεσογειακών περιοχών που συνεζητείτο να συγκροτηθεί στη δεκαετία του ’90, τότε που κι εγώ μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο. Σε ένα δίκτυο περιοχών με κοινά στοιχεία περιβάλλοντος και προβλημάτων. Σήμερα βλέπω τα πράγματα με απλούστερο αναπτυξιακό πρίσμα. Ο Μωρηάς, αγροτικά αποχερσωμένος, προσφέρεται αύριο για προσεκτική αγροτοτουριστική ανάπτυξη και ελαφρά βιομηχανία αγροτικών και τροφίμων. Σαν κλίμακα περιβάλλοντος δεν χωράει πολλά «Costa Navarino». O ποιοτικός ξενώνας του ταιριάζει περισσότερο. Και ας λειτουργούν καλά τα όσα μεγάλα ξενοδοχεία ήδη υπάρχουν. ‘Οσον αφορά την ένταξή του στο σύνολο του ελληνικού οικονομικού χάρτη θα σας πω τούτο μόνο: τον έβλεπα πάντα και τον βλέπω ως κομμάτι αναπόσπαστο της κοινής μεσογειακής μοίρας στην οποία σύγκορμα ανήκει. Ο Μωρηάς ανήκει στα μεσογειακά νησιά….

**Υπάρχουν πολιτικοί που θα οραματιστούν την Μεσσηνία και την Πελοπόννησο του 21ου αιώνα. **

Εσείς πόσους ξέρετε;

Παναγιώτης Γεννηματάς

Επίτιμος Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ)[/spoiler:2632zt2g]

Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
Καλά ο τύπος βάζει μαζί εγγυήσεις και ανακεφαλαιοποίηση.
Αλλά για το κοινό που απευθύνεται μια χαρά τα λέει.

Γιατί οι εγγυήσεις τι είναι?
Χρήμα δεν είναι?
Το κοινό που ΔΕΝ απευθύνεται είναι κάπως.....

η κωλοφάρα οι έλληνες φταίνε για όλα....ακόμη και για τη δυσκοιλιότητα της βασίλισσας της αγγλίας....
είναι οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες.....
οι μεγαλύτεροι μπαταξήδες....
τα μεγαλύτερα λαμόγια....
είναι ρατσιστές, ξενοφοβικοί, εγκληματίες....την έχουν μικρή....κλπ κλπ

καλά που βρίσκονται και κάποιοι αλλοδαποί και αναφέρονται στην χώρα και τους κατοίκους της με καλύτερα λόγια...

σε ότι αφορά τα ποσοστά μπαταξήδων...
οι ιρλανδοί για παράδειγμα με ΑΕΠ περίπου το 70% του δικού μας ανέβασαν πέρυσι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια κατά 10% την στιγμή που στην ελλάδα αυξήθηκαν κατά 50%........(μη βιάζεστε...)

ελλάδα από 27 δις σε 40 δις
ιρλανδία από 109 δις σε 119 δις.

Ο χρήστης nass έγραψε:

Πραγματικά πάντως είμαι περίεργος, αν λέγαμε 'να πάνε να γαμηθούνε οι Τράπεζες' και τις αφήναμε να ακολουθήσουν την τύχη της Lehman Brothers, τι θα γινόταν Δε νομίζω ότι θα ήμασταν καλύτερα πάντως (ένα απλό ερώτημα: θα έχανε ή όχι ο κόσμος μέρος ή ολες τις καταθέσεις του ? Δε φαντάζομαι να έχει κανείς την αφέλεια ότι στη φάση 'Αρμαγεδδώνα' για τις Τράπεζες θα υπήρχε περίπτωση να βρεθούν λεφτά για την εγγύηση των καταθέσεων -υπενθυμίζω ότι αυτό ακριβώς συνέβη στις Ισλανδικές Τράπεζες, οι καταθέτες χάσανε τα λεφτά τους)

Το να μπουν κάποιοι απ τους διευθύνοντες φυλάκα, και να βγει επιτέλους στη δημοσιότητα τί και ποιος ωφελήθηκε ως ενδιάμεσο στάδιο απ αυτό που λες δεν σου πέρασε απ το μυαλό

Τελικά, δανειστήκαμε μέσω εντόκων γραμματίων για να αποπληρώσουμε το ομόλογο της ΕΚΤ που λήγει;

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Πραγματικά πάντως είμαι περίεργος, αν λέγαμε 'να πάνε να γαμηθούνε οι Τράπεζες' και τις αφήναμε να ακολουθήσουν την τύχη της Lehman Brothers, τι θα γινόταν Δε νομίζω ότι θα ήμασταν καλύτερα πάντως (ένα απλό ερώτημα: θα έχανε ή όχι ο κόσμος μέρος ή ολες τις καταθέσεις του ? Δε φαντάζομαι να έχει κανείς την αφέλεια ότι στη φάση 'Αρμαγεδδώνα' για τις Τράπεζες θα υπήρχε περίπτωση να βρεθούν λεφτά για την εγγύηση των καταθέσεων -υπενθυμίζω ότι αυτό ακριβώς συνέβη στις Ισλανδικές Τράπεζες, οι καταθέτες χάσανε τα λεφτά τους)

Το να μπουν κάποιοι απ τους διευθύνοντες φυλάκα, και να βγει επιτέλους στη δημοσιότητα τί και ποιος ωφελήθηκε ως ενδιάμεσο στάδιο απ αυτό που λες δεν σου πέρασε απ το μυαλό

και αυτό παίζει αλλά οι τράπεζες σήμερα είναι τόσο απαραίτητες όσο το κωλόχαρτο στην τουαλέτα.
ακόμη και γι αυτό (το κωλόχαρτο) για να εισαχθεί (είτε έτοιμο είτε πρώτη ύλη, χημικά, πλαστικό συσκευασίας κλπ) απαιτείται η διαμεσολάβηση τράπεζας είτε για πληρωμή μετρητοίς είτε επί πιστώσει....ο οποίος δεύτερος τρόπος ήταν (πλέον γιόκ) σχεδόν ο αποκλειστικός τρόπος πληρωμής...
εκτός των στεγαστικών, πιστωτικών, μισθοδοσιών κά που πλέον τα κόψαμε λόγω κρίσης και ανεργίας δεν θα μπορούν να εισαχθούν ακόμη και τα πλέον απαραίτητα. (φάρμακα, πετρέλαιο, κωλόχαρτο κλπ κλπ)
αυτό επειδή το γνωρίζουν (το πόσο απαραίτητες είναι) το εκμεταλλεύονται δεόντως μέσω υψηλών επιτοκίων, πιέσεων προς τις κυβερνήσεις κλπ. κλπ.
δεν αναφαίρομαι στις καταθέσεις όπου εκτός των ιδιωτών κινδυνεύουν και οι καταθέσεις των ηγετών και λοιπών νομοθετών...

επειδή λοιπόν είναι απαραίτητες και επειδή αυτοί που τις διοικούσαν είναι λαμόγια, ας μπούν άξιοι

Είπαμε, μόνο ο Άκης έκλεβε.

Η Φινλανδία προετοιμάζεται για διάλυση της ευρωζώνης
17 Αυγούστου 2012, 07:56

Ο υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας μιλώντας σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα «Daily Telegraph» ο Ερκι Τουομιόγια τονίζει ότι η χώρα του έχει προετοιμαστεί για τη διάλυση της ζώνης του ευρώ, κίνηση που θα πρέπει να μιμηθούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι.
«Δεν υπάρχουν κανόνες για την έξοδο από το ευρώ, είναι μόνο θέμα χρόνου. Είτε ο Νότος ή ο Βορράς θα αποχωρίσουν γιατί ο “ζουρλομανδύας” αυτού του νομίσματος έχει φέρει δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους και καταστρέφει το μέλλον της Ευρώπης. Είναι η απόλυτη καταστροφή. Έτσι όπως πάμε θα μείνουμε χωρίς χρήματα. Όμως κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει να φύγει πρώτος και να πάρει την ευθύνη», τόνισε.
«Αυτό δεν είναι κάτι που προωθούμε στην Φινλανδία, ούτε η ίδια η κυβέρνηση. Όμως πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Η διάλυση της Ευρωζώνης δεν σημαίνει το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να κάνει την Ε.Ε. να λειτουργεί καλύτερα», πρόσθεσε.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=470996

να αλλάξεις σελίδα? να σηκώσεις τους ώμους? να τα κάνεις $ ? να πάρεις φακές ή να πάρεις κοντόκανη......