ακριβώς γι αυτό τόν λόγο δεν μπορούμε να τον θεωρούμε ως το μοναδικό μοχλό, ούτε να τον θεοποιούμε όπως κάνει ο καπιταλισμός

Η απληστία (όπως λέω) ή δικαίωμα στο όνειρο (όπως αναφέρει σωστότερα ο nass) αποτελεί το εγγενές πρόβλημα κατά τη γνώμη μου του Κομουνισμού και το μεγάλο όπλο του Καπιταλισμού.

Μπορούμε πάντα να προσπαθούμε να κινηθούμε εμπρός. Μπορεί να έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια από την εποχή που ένας πρόγονος μας σκότωσε κάτι με τα ίδια του χέρια για να το φάει. Αλλά ο βασικός μηχανισμός λειτουργίας μας παραμένει ο ίδιος. Πράττουμε με στόχο τη δική μας και μόνον μακροημέρευση. Βέβαια είμαστε αρκετά ευφυείς να καταλάβουμε ότι από μόνοι μας δεν μπορούμε να πετύχουμε πολλά οπότε και κινούμαστε σε ομάδες. Ομάδες που υπάρχουν μόνον όσο τα συμφέροντα των ατόμων που τις αποτελούν συνεχίζουν να εξυπηρετούνται. Δικαίωμα στο όνειρο;; Απληστία;; Ό,τι θέλουν οι κύριοι.

Φαντάζει σκληρό αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Ο καθένας μας είναι ο εαυτούλης μας. Και μέσα από τον ατομισμό (που στην Ελλάδα είναι σε τέτοιο βαθμό που απειλείται και η ίδια η συνοχή της κοινωνίας) με συνεργασίες που στόχο έχουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων όλων των μερών, προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη θέση μας στη γενικότερη ομάδα ως ότου να φτάσουμε στην κορυφή. Αυτό αποτελεί και το τυράκι σε ένα παιγνίδι που δεν έχει τελειωμό καθώς η κορυφή γίνεται ολοένα και πιο δυσπρόσιτη (για τους παραδοσιακούς παίκτες) ως ότου εμφανιστεί κάποιος που να ξαναγράψει τους κανόνες του εταιρικού/κοινωνικού παιγνιδιού, να στείλει την παλαιά τάξη των αρχόντων στον κάλαθο των αχρήστων και να αποτελέσει το νέο φάρο.

Τώρα για αυτά που αναφέρει ο mjacob περί ταχύτητας ανάπτυξης της ΕΣΣΔ. Αν και το συγκεκριμένο θαύμα αμφισβητείται σήμερα από πολλούς θα σημειώσω ότι δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί με απλούς όρους κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Η Τσαρική Ρωσία δεν γνώρισε ποτέ τη Βιομηχανική Επανάσταση στο βαθμό που τη γνώρισε η Δύση. Όχι ότι δεν υπήρχαν μυαλά ή ότι η άρχουσα τάξη δεν στηριζόταν στα θαύματα της. Αλλά ουδέποτε η Τσαρική Ρωσία δεν χρειάστηκε να απεμπολήσει τη νωθρή και συντηρητική νοοτροπία μίας ιδιότυπης Φεουδαρχίας ίσως και για λόγους επιβίωσης του ίδιου της του Μορφώματος (μία πολύ-πολιτισμική αυτοκρατορία). Το να φέρεις τη χώρα αυτή στον 20ο αιώνα από τον 17ο ήταν κάτι το πολύ πιο εύκολο και απλό. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί είχαν ένα όραμα και όπως αποδείχτηκε και τη κυνικότητα να το εφαρμόσουν ακόμα και αν αυτό σήμαινε το θάνατο εκατομμυρίων.

Μετά τον πόλεμο, η ΕΣΣΔ είχαν πχ έναν Sergei Pavlovich Korolev ο οποίος την έφερε αρκετά ψηλά και της έδωσε την πρωτοπορία για πολλά χρόνια στην Εξερεύνηση του Διαστήματος. Όμως πλην αυτού και κάποιων άλλων μεγάλων ονομάτων το μέσο μέλος του Κόμματος που είχε σπαταλήσει όλη την ενέργεια στην ανέλιξη του μέσα από τους διαδρόμους του κόμματος και το οποίο έπρεπε να διαχειριστεί και να κατευθύνει κάποιον σημαντικό τομέα απλά δεν ήταν ικανός να το πράξει. Οπότε ήταν νομοτελειακό να μείνει πίσω η ΕΣΣΔ και μαζί της να πεθάνει και το συγκεκριμένο πείραμα. Η θνησιγένεια του είχε και ως αιτία γέννησης και το απλό γεγονός ότι στον Καπιταλισμό κάτι που δεν δουλεύει, απλά πεθαίνει. Ο αποτυχημένος επιχειρηματίας θα ήταν απλά μία ανάμνηση ενώ το αποτυχημένο κομματικό στέλεχος απλά έβρισκε μία άλλη θέση σε κάποιο άλλο πόστο ή μέσα από δολοπλοκίες και συνωμοσίες ανέβαινε ακόμα ψηλότερα ή αν δεν ήταν επαρκώς ευφυής και δολοπλόκος ίσως να έβρισκε τον εαυτό του σε κάποιο Γκούλαγκ ή σε κάποιο χαντάκι. Αλλά η ταχύτητα εξέλιξης του Καπιταλισμού ήταν τέτοια που ο Κομουνισμός δεν θα μπορούσε να επιζήσει μακροπρόθεσμα όπως και έγινε.

Δεν θα μιλήσω για το νεωτερισμό. Δεν θα μιλήσω για το ρίσκο. Γιατί το βασικό σε θεωρητικό επίπεδο πρόβλημα του Μαρξ ήταν η αδυναμία του να καταλάβει ότι για κάθε επιτυχημένο Καπιταλιστή υπάρχουν και 1000 wannabies που απλά εξαφανίστηκαν στη διαδικασία. Ομοίως δεν είναι δυνατόν με τον τρόπο δόμησης της Μαρξιστικής σκέψης να χωρέσει ένα θαύμα όπως η Oracle, η Google, το Facebook ή ακόμα και η ίδια η Apple & φυσικά η Microsoft. Τέλος πολύ μα πολύ δύσκολα βλέπω να ισχύει το αξίωμα (Συσσώρευση Κεφαλαίου = Επιπλέον Κέρδη + Περισσότερο Κεφάλαιο) στο οποίο στηρίχτηκε η απόρριψη του Καπιταλισμού. Μία ματιά στο δείκτη του NYSE σήμερα και 50 χρόνια πριν θα αποδείξει το ακριβώς αντίθετο. Εταιρείες όπως η WallMart, Exxon κ.λπ. αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Οι Εταιρείες γεννιούνται, γιγαντώνονται και νομοτελειακά πεθαίνουν. Αντίστοιχα και το αρχικό τους κεφάλαιο στη διαδικασία αυτή εξανεμίζεται. Τι μένει;; Το Έργο που έκαναν και τα κέρδη που μοίρασαν.

@ mjacob

Η λογική του κεντρικού σχεδιασμού μου θυμίζει λίγο τη λογική που σήμερα έχει η Microsoft. Δεν θα έλεγες ότι αυτή η εταιρεία είναι παράδειγμα προς μίμηση. Ο μηχανισμός όπου ο κάθε πιτσιρικάς μπορεί να προσφέρει ένα προϊόν ή μία υπηρεσία σε όλον τον κόσμο και μέσα από αυτό να κερδίσει πολλά απουσιάζει παντελώς από ένα σύστημα που βασίζεται μόνον στις αποφάσεις μίας Επιτροπής. Και καλώς ή κακώς η εμπειρία μας διδάσκει ότι η Επιτροπή αυτή ακόμα και αν αποτελείται από τους πλέον ικανούς δεν έχει τη δυνατότητα, ή δεν μπορεί να καταπιέσει τον εγωισμό της όπως θες πες το, να δει πέρα από τις ιδέες που παράγει αυτή. Αποτέλεσμα. Η αφαίρεση από τη μάζα, κάθε δυνατότητας ανέλιξης, πλην των παραδοσιακών οδών μέσω του κόμματος, με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό της.

ΥΓ. Παράδειγμα που γνωρίζουμε όλοι και μπορεί ίσως να αποτελέσει τροφή για σκέψη. Η ΔΕΗ ως εταιρεία ξεκίνησε με έναν εξαιρετικό στόχο που τον πέτυχε εν τέλει. Στην αρχή τουλάχιστον η πορεία της ήταν αξιοθαύμαστη γιατί στηριζόταν και σε έναν κοινό όραμα και γιατί όλοι οι παίχτες είχαν τον ίδιο στόχο. Κάποια στιγμή όμως, όταν η πρώτη φουρνιά έφυγε ή όταν η εταιρεία άρχισε να γιγαντώνεται (για τα Ελληνικά Δεδομένα) ξεκίνησαν και τα παρατράγουδα. Στην εξουσία της βρέθηκαν άνθρωποι ανίκανοι να κατανοήσουν βασικά πράγματα ή και λαμόγια που με τη χρήση της κομματικής τους ταυτότητας χαντάκωσαν την Εταιρεία. Σήμερα η ΔΕΗ είναι ένας οργανισμός που πέρα από Λιγνίτη και ΥΗΕ δεν ξέρει να διαχειρίζεται τπτ άλλο. Και αυτό όχι και με τον καλύτερο τρόπο (βλέποντας και τα αποτελέσματα και συναφών εταιρειών που έπρεπε να επιζήσουν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον ή που βρέθηκαν μέσα σε ένα πραγματικά ανταγωνιστικό περιβάλλον). Νεωτερισμός;; Ακόμα και αν υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, απλά αυτοί συνθλίβονται μέσα από το κατεστημένο το οποίο κινούμενο ως ένα φοβισμένο ζώο 'προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε και αν σώζετε'. Η πορεία της ΔΕΗ δυστυχώς, θυμίζει σε αδρές γραμμές την πορεία του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ. Και πολύ φοβάμαι ότι σύντομα όπως το ΚΚΣΕ θα αποτελεί μία ανάμνηση.

Η όλη κουβέντα γίνεται σε περίοδο που πνίγομαι, αλλά τώρα που έχω διαλειμμα ας κάνω μία παρατήρηση:

Εχετε (ειδικά εσυ mjacob) πολύ επιπόλαια αναλύσει το θεσμό του κεντρικού σχεδιασμού. Πραγματικά απορώ για τα τυχόν υποκατάστατα ειδικά αν σκεφτούμε πως αυτάρκες κράτος ή ακόμα περισσότερο τοπική κοινότητα δεν υπάρχει. Bypass του κεντρικού σχεδιασμού με απευθείας ανταλλαγές των σοβιέτ μεταξύ τους, έχει πιθανότητες να είναι αποτελεσματικότερο από έναν κεντρικό σχεδιασμό την εποχή της απόλυτης επικράτησης των υπολογιστών, λιγότερες απο 0.

'Αρα το θέμα είναι η σοφία των κεντρικών σχεδιαστών (να μπορέσουν να καθορίσουν τα απαραίτητα για την κοινωνία και για κάθε κοινότητα χωριστά) και όχι αν θα γίνει κεντρικός σχεδιασμός ή σε επίπεδο σοβιέτ (ή κομμούνας ή οπως θελετε το λέτε).

Πίσω στο μάθημα, αύριο 'ισως επεκταθώ ένεκα απεργία

2- 3 πραγματάκια σκορπια, ισως βοηθούν.

Η 'ιδιωτική πρωτοβουλία' ή ιδιωτική σκέψη όπως θελετε πειτε το, υπήρχε στην ΕΣΣΔ. Αν ειχες καλή ιδέα (χρήσιμη και να δούλευε τελος παντων) έμπαινε σε παραγωγή και αμειβόσουν.
To AK 47 δεν βγηκε απο το κομμα. Το κομμα ήθελε νεο όπλο, κληθηκαν μερικοι οπλουργοί να δωσουν ιδέες, τους δοθηκε και χρηματοδοτηση για να τις αναπτύξουν, τα βαλανε να ριχνουν και τα περασαν μερικα τεστ όλες τις προτάσεις, και τελικα αποφασίστηκε το καλύτερο με βάση τα κριτήριά τους και χρηματοδοτήθηκε γιανεο πρωτοτυπο και μπήκε την παραγωγή. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γινονται τα bids για πχ τα νεα αεροσκάφη στην Αμερική μονο που απευθύνονται σε εταιρίες. Μεχρι τοτε ο Μιχαλακης ο Καλασνικοβ, ήταν ενας απλός οπλουργός. Ξερω προσωπικα περιπτωση που άτομο σχεδίασε μηχάνημα, το προτεινε παραπάνω και αμειφθηκε καλα για τις υπηρεσίες του. Πήρε χρηματικό 'μπόνους', πήρε και άλλα εύσημα κλπ. Δεν αλλαξε η ζωη του όπως του Καλασνικοβ, αλλά δεν ήταν και σπουδαγμένος, ούτε ανηκε στο Κόμμα. Ευτυχής ήταν όμως.

Ο Κόρολεβ και ο Τουπολεβ, ήταν για αρκετό καιρό διακοπες στη Σιβηρία, σε φανταστικά μερη όπως τα ορυχεια χρυσου στον Κολίμα, μερίμνη του φιλαράκου μας Ιωσήφ. Μετά τους έφεραν και εργάζονταν σε μυστικα εργαστήρια, ενώ ήταν ακόμη κρατούμενοι. Ηρωες μπορει να έγιναν, ειδικα όμως ο Κόρολεβ πεθανε νωρίς απο τη ζημιά που ειχε υποστεί στα Γκουλάγκ.

Οπως ειπώθηκε παραπάνω, το να παει η ΕΣΣΔ απο το 17ο αιώνα στον 19ο, ηταν ευκολο. Μετά αρχισαν τα ζόρια, όταν το ιδιο το μαγαζί αρχισε να πριονίζει το κλαδί που καθόταν. Οταν παιζει η νοοτροπία 'το μελος του Κόμματος ειναι εξυπνότερο από τους άλλους ανθρώπους', πας κατα διαόλου. οταν γινεται στο όνομα της επανάστασης η καθαριστρια προισταμένη και ο σουβλατζής διευθυντής, τι περιμενετε να γινει?

Όσον αφορά την απληστία, ειναι λιγο πιο περιπλοκα τα πράγματα, ειναι βαριά για εμένα λέξη. Οταν λειτουργεις μεσα σε πολυ κλειστα πλαίσια, κι εχεις ενα σπιτακι να μη βρεχεσαι, δουλειά σε εργοστάσιο, σχολειο για τα παιδιά, λιγο φαγητο στην κατσαρόλα κλπ εισαι μια χαρα. Αμα όμως παρεις χαμπαρι πως 'οι άλλοι' εχουν όλα αυτά και επιπλέον ένα αυτοκινητο εστω του κώλου, και πανε και μια εβδομάδα το χρόνο και μια εβδομαδα διακοπές στη λούτσα, χωρις να κανουν κατι διαφορετικό απο ότι εσύ, και το θες και εσύ, τοτε εισαι απληστος? Το προβλημα στο Ανατολικο Μπλόκ ειναι το αυτοκινητάκι, οι διακοπες στη Λούτσα κλπ. Οταν λεγανε οι παλιότεροι 'βγάζεις γκόμενα με οδοντόκρεμα' το εννοούσαν. Θεία μου εξυπηρετήθηκε σε κατι σιγουρα αρκετα σοβαρό απο μια Βουλγάρα τη δεκαετία του '70, δεν ξερω καν τι ήταν αυτό που εξυπηρετήθηκε, τελος παντων, και ηθελε να ανταποδώσει την εξυπηρετηση, 'τι να σου δωσω σε παρακαλω ειμαι υποχρεωμένη, πες μου τι θελεις'. Η Βουλγάρα ουτε λεφτά ουτε τιποτα, της ζήτησε Φορνέτ, ναι ρε, μη γελάτε, φορνέτ, αυτό το κωλοσπρέι που καθαρίζει τους φούρνους. Συζητάμε για το πως έπεσε ο Κομμουνισμός? Φταει ο Γκορμπατσώφ μετα?

Ο χρήστης nass έγραψε:
@rx8_drifter

Θεωρώ ότι τόσο η ίδια η ανάλυση του Μαρξ είναι παρωχημένη σε σχέση με τα σύγχρονα δεδομένα (πχ. την ύπαρξη της μεσαίας τάξης) όσο και ως προς τις προτεινόμενες 'πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι' λύσεις.

Σε σχέση με τα παραπάνω, να προσθέσω ότι όπως εγώ λέω ότι η λύση είναι ένας 'καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο' έτσι εξίσου έγκυρα μπορεί κάποιος άλλος να ισχυριστεί ότι η λύση είναι ένας 'σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο' διορθώνοντας τα σφάλματα της πρώτης προσπάθειας. Και ομολογώ ότι και γω αυτό πίστευα προ πολλών ετών αλλά μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και ότι από το να πεθάνω κυνηγώντας την ουτοποία προτιμώ να βελτιώσω όσο μπορώ το παρόν και το μέλλον των παιδιών μου (αν αυτό με κάνει μικροαστούλη δεν έχω πρόβλημα, στο κάτω-κάτω δεν παίρνουμε μαζί μας στον τάφο ούτε τα λεφτά ούτε τις ταμπέλες).

@mjacob
Δεν έχω χρόνο για άλλη συζήτηση απλά να πω ότι το να διαχωρίσω στο μυαλό μου το μαρξισμό από το ΚΚΕ δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις αλλά επειδή είμαι πρακτικός και ρεαλιστής άνθρωπος, ξέρω ότι the proof of the pudding is in the eating και άρα αν είναι να συζητάμε για το θεωρητικό φασισμό ξεχνώντας το Μουσσολίνι και το θεωρητικό μαρξισμό ξεχνώντας το Στάλιν και τον Πολ Ποτ μπορούμε να το κάνουμε σε φάση μπυρίτσα κτλ. **(και τότε μάλλον θα συμφωνούσαμε) **αλλά τελικά με ενδιαφέρουν οι λύσεις που πηγάζουν από την κάθε θεωρία. Διαφορετικά στη θεωρία 'όλοι καλοί είναι'.
Οσο για Κίνα-Ινδία, εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα, προς το παρόν όλοι στεκόμαστε πάνω στο φράχτη...

Η θα έπεφταν μπουνιδια ειδικα μετα τις μπύρες και τελικα θα βλεπαμε ποιοι θα κερδιζαν, οι Seals ή οι Spetznaz, ο Ρόκυ ή ο Ντράγκο, γαμώ το Στάλιν σου γαμώ κλπ

Μια φορά ο Νίκος Παπαντρέου είχε ρωτήσει τον πατέρα του Ανδρέα τι σημαίνει 'σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο΄(το οποίο και ο τελευταίος επαγγέλετο) και αυτός του απάντησε : καπιταλισμός μέχρι εκεί που μας παίρνει. Το έχει γράψει σε βιβλίο του.

Ο χρήστης greo έγραψε:
Εχετε (ειδικά εσυ mjacob) πολύ επιπόλαια αναλύσει το θεσμό του κεντρικού σχεδιασμού. Πραγματικά απορώ για τα τυχόν υποκατάστατα ειδικά αν σκεφτούμε πως αυτάρκες κράτος ή ακόμα περισσότερο τοπική κοινότητα δεν υπάρχει. Bypass του κεντρικού σχεδιασμού με απευθείας ανταλλαγές των σοβιέτ μεταξύ τους, έχει πιθανότητες να είναι αποτελεσματικότερο από έναν κεντρικό σχεδιασμό την εποχή της απόλυτης επικράτησης των υπολογιστών, λιγότερες απο 0.

'Αρα το θέμα είναι η σοφία των κεντρικών σχεδιαστών (να μπορέσουν να καθορίσουν τα απαραίτητα για την κοινωνία και για κάθε κοινότητα χωριστά) και όχι αν θα γίνει κεντρικός σχεδιασμός ή σε επίπεδο σοβιέτ (ή κομμούνας ή οπως θελετε το λέτε).

Εγώ πάλι νομίζω πως απαντάς σε αυτό που γράφω, χωρίς να πολυξέρεις αυτό στο οποίο αναφέρομαι (βλ. θεωρία κατανεμημένων συστημάτων).
Αλλιώς δεν θα έφερνες σαν 'αντι'παράδειγμα τον 'κεντρικό σχεδιασμό στην εποχή της επικράτησης των υπολογιστών' μεταξύ μη-αυτάρκων μονάδων. Γιατί εγώ προτείνω τη λύση που έχει βρει η 'εποχή της απόλυτης επικράτησης των υπολογιστών' ακριβώς γι΄αυτό το πρόβλημα, το πως δλδ μη-αυτάρκεις και απομακρυσμένες μονάδες μπορούν να πετύχουν ένα συνολικό σκοπό με το πιο αποδοτικό τρόπο

H αλήθεια είναι ότι λόγω έλλειψης χρόνου διάβασα τα περισσότερα διαγώνια, αλλά τι ακριβώς εννοείς 'κεντρικό σχεδιασμό'; Ενα τραπέζι με Μαΐληδες και Κολοζόφ να λένε τι πρέπει να θέλει ο καθένας; Γιατί αυτό δεν είναι.

Γιατί υπήρχαν τείχη και σύρματα από τα ανατολικά προς τα δυτικά, με τους σκοπούς να κοιτάζουν προς τα 'μέσα, αλλά κάθε δυτικός μπορούσε όποτε ήθελε να πάει να κατοικήσει ανατολικά;

Γιατί οι δικοί μας κομμουνισταί δεν πήγαιναν να ζήσουν στην ΕΣΣΔ; Εύκολα έφευγαν για το Παρίσι, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία, αλλά από τους παραδείσους ούτε για πλάκα δεν πέρναγαν.

Δηλαδή, μπορεί να κάθεται καθένας να πίνει βότκες μέχρι να βρει την αλήθεια, να ψάχνει για κεντρικούς σχεδιασμούς και την επιφοίτηση του θείου Μαρκς, όμως τους λαούς γιατί δεν τους κοιτάζει; Γιατί, μόλις χαμήλωσαν οι κάνες, ξεχύθηκαν οι λαοί που είχαν μεγαλώσει μέσα στον κομμουνισμό και γκρέμισαν τα καθεστώτα, ανέδειξαν καπιταλιστικά συστήματα και εξαφάνισαν ό,τι τους θύμιζε τα ΚΚ τους;

Τι κάθομαι και ρωτάω.

Μερικές (πολλές) χιλιάδες πήγαν ανατολικά. Στοιχειώδης νεώτερη ιστορία θα βοηθούσε...

Πες και γιατί.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Γιατί υπήρχαν τείχη και σύρματα από τα ανατολικά προς τα δυτικά, με τους σκοπούς να κοιτάζουν προς τα 'μέσα, αλλά κάθε δυτικός μπορούσε όποτε ήθελε να πάει να κατοικήσει ανατολικά;

Γιατί οι δικοί μας κομμουνισταί δεν πήγαιναν να ζήσουν στην ΕΣΣΔ; Εύκολα έφευγαν για το Παρίσι, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία, αλλά από τους παραδείσους ούτε για πλάκα δεν πέρναγαν.

Δηλαδή, μπορεί να κάθεται καθένας να πίνει βότκες μέχρι να βρει την αλήθεια, να ψάχνει για κεντρικούς σχεδιασμούς και την επιφοίτηση του θείου Μαρκς, όμως τους λαούς γιατί δεν τους κοιτάζει; Γιατί, μόλις χαμήλωσαν οι κάνες, ξεχύθηκαν οι λαοί που είχαν μεγαλώσει μέσα στον κομμουνισμό και γκρέμισαν τα καθεστώτα, ανέδειξαν καπιταλιστικά συστήματα και εξαφάνισαν ό,τι τους θύμιζε τα ΚΚ τους;

Τι κάθομαι και ρωτάω.

Εύκολο, γιατι δεν ειναι όλες οι θεωρίες εφικτές, για αυτό...
Και οι δικοι μας το ήξεραν... άσε που υποψιάζομαι οτι οι πρισσότεροι θεωρητικοι του κομμουνισμου, ειδικα στην Ελλάδα, ειχαν λυμένα τα βασικα προβλήματα τους και ΔΕΝ ανηκαν στις μάζες...

Ο χρήστης greo έγραψε:
Μερικές (πολλές) χιλιάδες πήγαν ανατολικά. Στοιχειώδης νεώτερη ιστορία θα βοηθούσε...

Μιλας γιααυτους που πηγαν τρεχοντας μετα τον εμφυλιο για να μη σκοτωθουν?
Ξαναήρθαν...

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:

Το αν ήθελε κάποιος να πάει από τη μια πλευρά στην άλλη φαίνεται και από το ποιός απαγόρευε την έξοδο...

ετρωγαν καραντινα για το καλο τους. Αιντε γιατι σε λιγο θα μας πεις οτι ο Σταλιν ηταν δικτατορας!

Ο χρήστης spiros έγραψε:

Το αν ήθελε κάποιος να πάει από τη μια πλευρά στην άλλη φαίνεται και από το ποιός απαγόρευε την έξοδο...

ετρωγαν καραντινα για το καλο τους. Αιντε γιατι σε λιγο θα μας πεις οτι ο Σταλιν ηταν δικτατορας!

Αμα το ξαναπεις θα τσακωθουμε.

εχωτην εντυπωση πως ειμαστε οφφ τπικ, με την ννοια οτι ησυζητηση εδω ειναι στο θεωρητικο κομματι. Σωστα τα λεω?

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Η λογική του κεντρικού σχεδιασμού μου θυμίζει λίγο τη λογική που σήμερα έχει η Microsoft. Δεν θα έλεγες ότι αυτή η εταιρεία είναι παράδειγμα προς μίμηση

μάλλον την apple εννοείς, γιατί η Microsoft δεν λειτουργεί όπως περιγράφεις

Τι είναι αριστερό;

Tου Διονυση Γουσετη / diongus@otenet.gr

Ο αγώνας ενάντια στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχει καταδικαστεί από τον Μαρξ. Το ίδιο και η προώθηση των συμφερόντων της αριστοκρατίας του προλεταριάτου. Ομως, η περίπτωση της παραχώρησης τμήματος του λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική εταιρεία COSCO έδειξε ότι αριστερά κόμματα της χώρας, όπως ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν τα ακριβώς αντίθετα. Το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ για τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έχει πλέον την ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Στους New York Times δημοσιεύτηκε άρθρο κατά το οποίο στα δύο χρόνια λειτουργίας της, η COSCO υπερδιπλασίασε τον όγκο των εμπορευμάτων που διακινεί στο τμήμα του λιμανιού που ελέγχει. Το ελληνικό Δημόσιο, εκτός από το μισό δισ. που εισέπραξε αρχικά, εισπράττει και τους αντίστοιχους φόρους. Τόσα χρήματα δεν εισέπραττε όσο το λιμάνι ανήκε στον ΟΛΠ. Πού πρέπει να κρυφτεί ο κ. Τ. Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ, που διατυμπάνιζε ότι «η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική για το ξεπούλημα των κερδοφόρων επιχειρήσεων του Δημοσίου»;

Επίσης, η εταιρεία προσφέρει 1.000 θέσεις εργασίας σε Ελληνες, έναντι των 800 του υπό ελληνικό έλεγχο τμήματος. Τι έχει να πει ο κ. Λαφαζάνης που στενοχωριόταν επειδή «η μεγάλη πλειοψηφία των εξειδικευμένων και με εμπειρία εργαζομένων στον ΟΛΠ, πετιούνται στα “αζήτητα” του ελληνικού Δημοσίου»; Η ανταγωνιστικότητα της εταιρείας οφείλεται κυρίως στο ότι, αντί να στηρίζεται στη φαυλότητα της αριστοκρατίας του προλεταριάτου, στηρίζεται σε αξιοπρεπείς εργαζόμενους. Αντί των τερατωδών μισθών των $181.000, πληρώνει κάτι λιγότερο από $23.300, δηλαδή 1.450 ευρώ τον μήνα. Πού είναι ο τότε νομάρχης Πειραιά, που μιλούσε για μελλοντικούς χαμηλόμισθους ανασφάλιστους εργαζόμενους; Ακόμα, η εταιρεία δεν διοικείται από τους προνομιούχους συνδικαλιστές, αλλά από τη… διοίκησή της, που προωθεί τα νόμιμα συμφέροντά της. Οταν π.χ. ο εργαζόμενος κ. Δ. Μπατσούλης προσπάθησε να οργανώσει τους εργαζόμενους σε διαμαρτυρία για μειωμένα μέτρα ασφαλείας, απολύθηκε. Είχε δίκιο ο κ. Μπατσούλης; Θα αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη στην οποία προσέφυγε και όχι οι εκβιασμοί του εφιαλτικού παρελθόντος, η παράνομη απεργία, η κατάληψη, η καθυστέρηση διακίνησης προϊόντων που σαπίζουν, οι διαδηλώσεις, το μπουκάρισμα στις συνεδριάσεις του Δ.Σ., οι ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων στα νησιά, συγχρόνως με τη ζημιά της εταιρείας. Τέλος, ας θυμηθούμε ότι η εταιρεία δεν είναι ιδιωτική, αλλά ανήκει στο κινεζικό κράτος. Πράγμα που αποδεικνύει ότι και κρατικές εταιρείες μπορεί να είναι ανταγωνιστικές όταν λειτουργούν με ιδιωτικά κριτήρια συμφέροντος της εταιρείας και όχι των βδελλών που την περιβάλλουν. Η αντιπαραγωγική και αντιμαρξιστική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα δεν περιορίζεται στην COSCO. Και αν έρθουν ποτέ στην κυβέρνηση, θα υποχρεωθούν να την αναθεωρήσουν, για να μην καταρρεύσουν. Οι καιροί δεν ευνοούν παιχνίδια τύπου Α. Παπανδρέου. Ας αρχίσουν από τώρα. Θα είναι μια πράξη αριστερή, συμφέρουσα γι’ αυτούς και για τη χώρα.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 012_498965