-
Μα και η τελειομανία νεύρωση είναι ουσιαστικά...
-
Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Σχετικά με την τελειομανία του: Πρίν κανα 2 μήνες είχα πάει σε συναυλία του Φοίβου Δεληβορία και εκεί μας είπε για ένα τραγούδι του (Το πα το κανα ο τίτλος του) στο οποίο ζήτησε από τον ΘΒ να συμμετέχει. Όταν πήρε τον ΘΒ στο στούντιο και του έπαιξε το τραγούδι, τον είδε κάπως σαστισμένο και προβληματισμένο. Ο Φοίβος τότε του είπε πως αν δε θέλει να το πει, δεν υπάρχει πρόβλημα, το καταλαβαίνει κλπ, μα ο Βέγγος του απάντησε πως το τραγούδι είναι μια χαρά και θα το πεί, αλλά το πρόβλημα του ήταν το στούντιο, του οποίου το πάτωμα ήταν πολύ σκονίσμενο και αμέσως ο ίδιος ζήτησε σφουγγαρίστρα και άρχισε να το σφουγγαρίζει μόνος του! Μόνο αφότου το σφουγγάρισε ξεκίνησε την ηχογράφηση του κομματιού
Αυτό δεν είναι τελειομανία, κάποιας μορφής νεύρωση είναι.
η οποία αποκτήθηκε λένε από την ατελειώτη σκόνη που είχε εισπνεύσει από το 1948 έως το 50 στην Μακρόνησο που τον είχαν να σπάει πέτρες.
-
Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Μα και η τελειομανία νεύρωση είναι ουσιαστικά...Δίκιο έχεις, χωρίς να μπαίνω (δεν μπορώ δηλ.) στην αμιγώς ιατρική πλευρά του ζητήματος. Η παρατήρησή μου μάλλον είχε το νόημα να προσδιορίσει ότι η 'τελειομανία' είναι πρόβλημα/νόσος και όχι προτέρημα, όπως μερικές φορές αφήνεται να εννοηθεί.
-
Ο χρήστης cavallino έγραψε:
Εγώ θα θυμάμαι πάντα το περιστατικό που μας είχε διηγηθεί στις αρχές τις δεκαετίας του '90 η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, η οποία έμενε στο δίπλα τετράγωνο από το σπίτι του Θανάση Βέγγου σε μια γειτονιά στην Αγία Παρασκευή. Είχε κατέβει η γιαγιά μου να κάνει διάφορα ψώνια κάτω στην Τόμπρα, στη Μεσογείων. Όταν τελείωσε, ξεκίνησε σιγά σιγά φορτωμένη με τις σακούλες από το φούρνο, το μανάβη και τον χασάπη να γυρίσει στο σπίτι της. Ξαφνικά ακούει 'ΜΑΝΟΥΥΥΛΑΑΑΑ!!!!', σηκώνει το βλέμμα και κοιτάει τον Βέγγο να τρέχει σπριντ τρελό για περίπου 50-60 μέτρα προς το μέρος της. 'Μανούλα! Άσε με να σε βοηθήσω!' και κάνει να της πάρει τις τσάντες. Η γιαγιά μου σάστισε βέβαια, 'κύριε Βέγγο μου... δεν είναι ανάγκη' και έκανε να τις τραβήξει, ο ΘΑΝΑΣΗΣ όμως επέμεινε, πήρε όλες τις τσάντες και γύρισε μαζί της πίσω κουβαλώντες τις 300-400 μέτρα ανηφόρα μέχρι την πόρτα της πολυκατοικίας που έμενε η γιαγιά μου, για να ξανακατέβει μετά πάλι προς τα κάτω για τις δικές του δουλειές. Απεριόριστος σεβασμός και συγκίνηση για το χαμό του.Από τί υλικά ήταν φτιαγμένος αυτός ο άνθρωπος?
-
-
Ο χρήστης VATANEN έγραψε:
Εγώ θα θυμάμαι πάντα το περιστατικό που μας είχε διηγηθεί στις αρχές τις δεκαετίας του '90 η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, η οποία έμενε στο δίπλα τετράγωνο από το σπίτι του Θανάση Βέγγου σε μια γειτονιά στην Αγία Παρασκευή. Είχε κατέβει η γιαγιά μου να κάνει διάφορα ψώνια κάτω στην Τόμπρα, στη Μεσογείων. Όταν τελείωσε, ξεκίνησε σιγά σιγά φορτωμένη με τις σακούλες από το φούρνο, το μανάβη και τον χασάπη να γυρίσει στο σπίτι της. Ξαφνικά ακούει 'ΜΑΝΟΥΥΥΛΑΑΑΑ!!!!', σηκώνει το βλέμμα και κοιτάει τον Βέγγο να τρέχει σπριντ τρελό για περίπου 50-60 μέτρα προς το μέρος της. 'Μανούλα! Άσε με να σε βοηθήσω!' και κάνει να της πάρει τις τσάντες. Η γιαγιά μου σάστισε βέβαια, 'κύριε Βέγγο μου... δεν είναι ανάγκη' και έκανε να τις τραβήξει, ο ΘΑΝΑΣΗΣ όμως επέμεινε, πήρε όλες τις τσάντες και γύρισε μαζί της πίσω κουβαλώντες τις 300-400 μέτρα ανηφόρα μέχρι την πόρτα της πολυκατοικίας που έμενε η γιαγιά μου, για να ξανακατέβει μετά πάλι προς τα κάτω για τις δικές του δουλειές. Απεριόριστος σεβασμός και συγκίνηση για το χαμό του.
Από τί υλικά ήταν φτιαγμένος αυτός ο άνθρωπος?
Απο αυτά που δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί αυτό που φροντίζουν να μαθαίνουμε καθημερινά, είναι πώς ξυρισε το μ.....ί της η Χάιδω. Γιατί συμπεριφορές σαν του Βέγγου, δεν έχουν αξία και δεν αποτελούν παράδειγμα. Ο Φουρθιώτης, ο Πανταζής και η Βίσση, ο Ρουβας, ο Παπακαλιάτης και οι λοιποί (και τα πεπραγμενα αυτών) είναι στο επίκεντρο....Οι 'Βεγγοι' είναι στο περιθώριο. Κι εχουμε και πολλούς να ισχυρίζονται οτι οι άνθρωποι πάμε 'μπροστά'...Εξελισσόμαστε και βαδίζουμε προς το καλύτερο....
-
Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Εγώ θα θυμάμαι πάντα το περιστατικό που μας είχε διηγηθεί στις αρχές τις δεκαετίας του '90 η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, η οποία έμενε στο δίπλα τετράγωνο από το σπίτι του Θανάση Βέγγου σε μια γειτονιά στην Αγία Παρασκευή. Είχε κατέβει η γιαγιά μου να κάνει διάφορα ψώνια κάτω στην Τόμπρα, στη Μεσογείων. Όταν τελείωσε, ξεκίνησε σιγά σιγά φορτωμένη με τις σακούλες από το φούρνο, το μανάβη και τον χασάπη να γυρίσει στο σπίτι της. Ξαφνικά ακούει 'ΜΑΝΟΥΥΥΛΑΑΑΑ!!!!', σηκώνει το βλέμμα και κοιτάει τον Βέγγο να τρέχει σπριντ τρελό για περίπου 50-60 μέτρα προς το μέρος της. 'Μανούλα! Άσε με να σε βοηθήσω!' και κάνει να της πάρει τις τσάντες. Η γιαγιά μου σάστισε βέβαια, 'κύριε Βέγγο μου... δεν είναι ανάγκη' και έκανε να τις τραβήξει, ο ΘΑΝΑΣΗΣ όμως επέμεινε, πήρε όλες τις τσάντες και γύρισε μαζί της πίσω κουβαλώντες τις 300-400 μέτρα ανηφόρα μέχρι την πόρτα της πολυκατοικίας που έμενε η γιαγιά μου, για να ξανακατέβει μετά πάλι προς τα κάτω για τις δικές του δουλειές. Απεριόριστος σεβασμός και συγκίνηση για το χαμό του.
Από τί υλικά ήταν φτιαγμένος αυτός ο άνθρωπος?
Απο αυτά που δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί αυτό που φροντίζουν να μαθαίνουμε καθημερινά, είναι πώς ξυρισε το μ.....ί της η Χάιδω. Γιατί συμπεριφορές σαν του Βέγγου, δεν έχουν αξία και δεν αποτελούν παράδειγμα. Ο Φουρθιώτης, ο Πανταζής και η Βίσση, ο Ρουβας, ο Παπακαλιάτης και οι λοιποί (και τα πεπραγμενα αυτών) είναι στο επίκεντρο....Οι 'Βεγγοι' είναι στο περιθώριο. Κι εχουμε και πολλούς να ισχυρίζονται οτι οι άνθρωποι πάμε 'μπροστά'...Εξελισσόμαστε και βαδίζουμε προς το καλύτερο....
Συμφωνώ.
Ο Βέγγος ήταν εξαιρετικός άνθρωπος. Όμως υπάρχουν κι άλλοι δίπλα μας που έχουν παρόμοια αντίληψη, έστω με λίγο διαφορετικό τρόπο. Δυστυχώς όμως η κοινωνία επιλέγει να ασχοληθεί με τους σκάρτους, τα κουτσομπολιά είναι πιο καλά όταν αφορούν σκουπίδια και φυσικά καλό δεν ακούς για κανέναν...Δείτε πόσες φορές τυχαίνει σε μικρές κοινωνίες να υπάρχουν άνθρωποι αυθεντικοί (γιατί τέτοιος ήταν ο Θανάσης) και αυτό να ερμηνεύεται απο τους υπόλοιπους ως αδυναμία ή ως αλλοπρόσαλλη (στην καλύτερη περίπτωση) συμπεριφορά.Ένα ολίγον off-topic σχόλιο: Όταν πέθανε ο Παπάζογλου, πέτυχα στην τηλεόραση τον καλύτερο 'τίτλο' από ρεπορτάζ ειδήσεων και μάλιστα από το χειρότερο κανάλι, το Σταρ. Έγραφε πως 'Αυτή η χώρα ερημώνει επικίνδυνα' Δυστυχώς και στην περίπτωση του Θου-Βου ισχύει ακριβώς αυτό...
-
Συμφωνώ και εγώ με τη σειρά μου, φίλε Θύμιο!
Υπάρχουν αλλά αυτή κοινωνία έχει αλλοτριωθεί τόσο πολύ, έχει αποξενωθεί τόσο πολύ από ό,τι ανθρώπινο, τίμιο και καθαρό (και μιλώ και για μένα) που ή δεν δίνει την παραμικρή σημασία ή χαρακτηρίζει βλάκες, γραφικούς και ανίκανους να δουν το συμφέρον τους, αυτούς τους ανθρώπους...
Και όντως η χώρα αυτή ερημώνει επικίνδυνα και θα ερημώσει και άλλο καθώς οι εναπομείναντες 'μεγάλοι' είναι πλέον αρκετά μεγάλοι. -
Ο χρήστης thymios έγραψε:
Ένα ολίγον off-topic σχόλιο: Όταν πέθανε ο Παπάζογλου, πέτυχα στην τηλεόραση τον καλύτερο 'τίτλο' από ρεπορτάζ ειδήσεων και μάλιστα από το χειρότερο κανάλι, το Σταρ. Έγραφε πως 'Αυτή η χώρα ερημώνει επικίνδυνα' Δυστυχώς και στην περίπτωση του Θου-Βου ισχύει ακριβώς αυτό...
+1, δυστυχώς.
-
Ο χρήστης thymios έγραψε:
Ένα ολίγον off-topic σχόλιο: Όταν πέθανε ο Παπάζογλου, πέτυχα στην τηλεόραση τον καλύτερο 'τίτλο' από ρεπορτάζ ειδήσεων και μάλιστα από το χειρότερο κανάλι, το Σταρ. Έγραφε πως 'Αυτή η χώρα ερημώνει επικίνδυνα' Δυστυχώς και στην περίπτωση του Θου-Βου ισχύει ακριβώς αυτό...
Aν θες να το πιστέψεις, η πρώτη μου σκέψη μετά το 'οχι ρε γμτ' (αφου διαβασα εδω την είδηση για τον Βέγγο), ηταν κάτι παρόμοιο με το παραπάνω. 'Φτωχαίνουμε απο κάθε άποψη ρε πστη μου...!!!'
-
Συμφωνώ με αυτό, αλλά το να λέει τέτοιο πράγμα το Σταρ μου θυμίζει λίγο το Χάρυ Κλυν που έλεγε 'πήρε φόρα η βαζελίνη και ζητάει μερτικό από το μ@μ^%$σι'
-
Άκουσα σε καποιο ρεπορτάζ να τον χαρακτηρίζουν ''σταρ'', και δεν μου άρεσε καθόλου. Έτσι όπως αντιλαμβάνονται το σταριλίκι θεωρώ οτι ήταν προσβολή για τον Βέγγο ,που η στάση ζωης του ήταν παράδειγμα σεμνότητας και αξιοπρέπειας ,το άκρως αντίθετο δηλαδή από τους λεγόμενους ''σταρ'' της εποχής μας.
Όχι ''στάρ'' λοιπόν ,αλλά ένας Μεγάλος Άνθρωπος καί Ηθοποιός που όσο τον θυμόμαστε θα είναι παρών.... -
Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Εγώ θα θυμάμαι πάντα το περιστατικό που μας είχε διηγηθεί στις αρχές τις δεκαετίας του '90 η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, η οποία έμενε στο δίπλα τετράγωνο από το σπίτι του Θανάση Βέγγου σε μια γειτονιά στην Αγία Παρασκευή. Είχε κατέβει η γιαγιά μου να κάνει διάφορα ψώνια κάτω στην Τόμπρα, στη Μεσογείων. Όταν τελείωσε, ξεκίνησε σιγά σιγά φορτωμένη με τις σακούλες από το φούρνο, το μανάβη και τον χασάπη να γυρίσει στο σπίτι της. Ξαφνικά ακούει 'ΜΑΝΟΥΥΥΛΑΑΑΑ!!!!', σηκώνει το βλέμμα και κοιτάει τον Βέγγο να τρέχει σπριντ τρελό για περίπου 50-60 μέτρα προς το μέρος της. 'Μανούλα! Άσε με να σε βοηθήσω!' και κάνει να της πάρει τις τσάντες. Η γιαγιά μου σάστισε βέβαια, 'κύριε Βέγγο μου... δεν είναι ανάγκη' και έκανε να τις τραβήξει, ο ΘΑΝΑΣΗΣ όμως επέμεινε, πήρε όλες τις τσάντες και γύρισε μαζί της πίσω κουβαλώντες τις 300-400 μέτρα ανηφόρα μέχρι την πόρτα της πολυκατοικίας που έμενε η γιαγιά μου, για να ξανακατέβει μετά πάλι προς τα κάτω για τις δικές του δουλειές. Απεριόριστος σεβασμός και συγκίνηση για το χαμό του.
Από τί υλικά ήταν φτιαγμένος αυτός ο άνθρωπος?
Απο αυτά που δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί αυτό που φροντίζουν να μαθαίνουμε καθημερινά, είναι πώς ξυρισε το μ.....ί της η Χάιδω. Γιατί συμπεριφορές σαν του Βέγγου, δεν έχουν αξία και δεν αποτελούν παράδειγμα. Ο Φουρθιώτης, ο Πανταζής και η Βίσση, ο Ρουβας, ο Παπακαλιάτης και οι λοιποί (και τα πεπραγμενα αυτών) είναι στο επίκεντρο....Οι 'Βεγγοι' είναι στο περιθώριο. Κι εχουμε και πολλούς να ισχυρίζονται οτι οι άνθρωποι πάμε 'μπροστά'...Εξελισσόμαστε και βαδίζουμε προς το καλύτερο....
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι φταίνε οι άλλοι που δεν τα μαθαίνουμε 'αυτά τα υλικά'; Μήπως επειδή δεν ψάχνουμε εμείς αρκετά;
Γιατί έχουμε αφήσει τους εαυτούς μας να περιμένουμε να μας τα μάθουν κάποιοι άλλοι;
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Οι άλλοι έχουν δικαίωμα να προσπαθούν να μας πασάρουν ό,τι τους βολεύει. Εμείς από την πλευρά μας τι κάνουμε γι΄ αυτό;
-
Τι μπορώ να κάνω πχ εγώ απ το να έχω κλειστή την Tv?
Κι άντε εγώ κάνω τις επιλογές μου,με τα παιδιά που αναπόφευκτα διαμορφώνουν 'ιδανικά' του κώλου επειδή δν υπάρχει άλλη επιλογή ακόμα και με αυστηρή οικογενειακή αστυνόμευση,τι γίνετε? -
Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Συμφωνώ με αυτό, αλλά το να λέει τέτοιο πράγμα το Σταρ μου θυμίζει λίγο το Χάρυ Κλυν που έλεγε 'πήρε φόρα η βαζελίνη και ζητάει μερτικό από το μ@μ^%$σι'Συμφωνώ απόλυτα με τη λογική σου. Απλά η έκφραση δεν παύει να έχει εφαρμογή, δυστυχώς...
-
Να σας πω κι εγώ την μία και μοναδική φορά που συνάντησα τον Θανάση από κοντά.
1984. Πέρασμα φαραγγιού Σαμαριάς. Στο τέλος της διαδρομής ο Βέγγος μαζί με πολύ κόσμο παραλαμβάνει τιμητικά βραβείο-δίπλωμα επειδή πέρασε το Φαράγγι, συμβολικά με το τρέξιμο που έχει ρίξει στη ζωή του. Αφού γίνεται ο σχετικός χαβαλές (να παίρνει παιδάκια στους ώμους του και να τα κάνει βόλτα κλπ), προσφέρει το δίπλωμα για να τοιχοκολληθεί, λέγοντας ότι θα είναι κίνητρο και για άλλους να το περάσουν. Το 1991 που το ξαναπέρασα, ήταν εκεί, σε κορνίζα (στην έξοδο του Φαραγγιού). Σήμερα δεν ξέρω.
Είμαι άτυχος, γιατί αν είχα ξεκινήσει το πέρασμα μισή ώρα νωρίτερα, θα είμασταν μαζί σε όλη την διαδρομή (18 χιλ). -
Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:
Δεν ήμουν από τους φαν του Βέγγου. Παλιά, με ψιλο-χαλάγανε οι ταινίες τύπου ΘουΒου. Μέχρι που σε κάποια συνομιλία -παιδάκι εγώ τότε- άκουσα από κάποιο σκηνοθέτη που μιλούσε με τον πατέρα μου, να αναφέρεται στο υποκριτικό ταλέντο του, το οποίο -κατ'αυτόν τότε- ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της φαρσοκωμωδίας. Ομολογώ ότι, αν και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία σε αυτην την κουβέντα, κάτι έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Μετά, πολύ μετά, κάτι με τις 'Ήσυχες μέρες του Αυγούστου', κάτι με το 'Βλέμμα του Οδυσσέα', (αλλά και με 'φρέσκο' κοίταγμα των γνωστών του ταινιών), κάτι με τη γενικότερη στάση-κοσμοθεωρία που φαινόταν πλέον ότι είχε αυτός ο άνθρωπος, άρχισα να βλέπω διαφορετικά.Πριν καμιά δεκαετία, τον πέτυχα σε μια παράσταση Αριστοφάνη (Αχαρνής?), μετά την οποία βγήκε ο Θανάσης και είπε λίγα λόγια. Λόγια για την παράσταση, ανακατεμένα με κάποια σχόλια για την -τότε- τρέχουσα κατάσταση, μαζί με τη δική του αυτοκριτική. Δε θυμάμαι ούτε λέξη από όσα είχε πεί: θυμάμαι όμως τον *τρόπο *που είχε μιλήσει, έναν τρόπο που ξεχείλιζε ειλικρίνεια, ταπεινοφροσύνη και ανθρωπιά.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτός, ο 'εθνικός μας παπατρέχας', ο 'καρπαζοεισπράκτορας', που είχε κατά πάσα πιθανότητα ευημερήσει μέσα από ταινίες τύπου ΘουΒου, είχε μείνει απέξω από αυτή τη σκατοσαχλαμάρα που κατέκλυζε και συνεχίζει να πλημμυρίζει την εγχώρια σοουμπιζ, την κατινιά, την απαξία και τη ρουφιανιά. Η προσωπικότητά, το ήθος του αποτέλεσαν αδιαπέραστη ασπίδα απέναντι στη βρώμα που διαπερνά κάθε παράγοντα, 'σταρ', 'προσωπικότητα' ή 'σελέμπριτυ'.
Ηρθε, μεγάλωσε, έφυγε όπως ήταν. Καθαρός. Σεμνός. Άνθρωπος.
Στο καλό, Θανάση.Πολυ πολυ σπουδαιος ηθοποιος δεν υπηρξε, κατα τη γνωμη μου. Ισως φταιει οτι τυποποιηθηκε, με αυτους τους ρολους του ΘΒ (που παντως εχουν την αξια τους, λογω του σουρεαλ χαρακτηρα τους), ενω ειχε και τις ατυχες (οχι μονο οικονομικα, αλλα και δημιουργικα) στιγμες της δεκαετιας του '70. Επισης το περασμα του απο την τηλεοραση ειναι καλυτερο να ξεχαστει.
Εγω τον χαιρομαι σε ταινιες που ξεφευγει απο την παγιδα της μανιερας: κωμικους ρολους μεν, που ειναι σαφως το φορτε του, αλλα σε δευτερο πλανο, σαν το αλατι για να νοστιμισει το φαγητο. Ο Θρασυβουλας ή ο τσιγγουνης στο 'Θα σε κανω Βασιλισσα' ή στο πλαι του Χ''χρηστου στον Ηλια του 16ου ειναι επικες στιγμες -οι καλυτερες του.
Στις ταινιες του Βουλγαρη και του Αγγελοπουλου ηταν καλος, αλλα δεν ηταν ο Βεγγος, με ο,τι αυτο συνεπαγεται. Η αλλαγη προφιλ που επεδιωξε προς το τελος της καριερας του ειναι κατανοητη, αλλα υπηρχαν και υπαρχουν αλλοι, καλυτεροι για αυτη τη δουλεια.
Καλος ανθρωπος ηταν σιγουρα, ολοι εχουν να πουν μια σχετικη ιστορια και ειναι κριμα να χανονται οι καλοι ανθρωποι...
Παντως καλο ειναι να τον κρινουμε ή να τον θυμομαστε ξεχωριστα ως ηθοποιο και ξεχωριστα ως ανθρωπο για ευνοητους λογους.ΥΓ. IMHO ο καλυτερος ΗΘΟΠΟΙΟΣ (πολυ πολυ υψηλου επιπεδου, παγκοσμιου κλασης) της εποχης ηταν ο Χ''χρηστος και μετα ο Ηλιοπουλος. Το πως και το γιατι, μεγαλη κουβεντα, βεβαια.
ΥΓ2. Δεν μπορω (ολες αυτες τις μερες) να ακουω και να διαβαζω αποψεις του στυλ: οι καλοι ηθοποιοι της χωρας τελειωσαν με τον Κωστανταρα, τον Βουτσα, τον Βεγγο κλπ κλπ. Καλοι και καλυτεροι και ιερα τερατα υπηρχαν, υπαρχουν και θα υπαρξουν στο μελλον. Οτι δεν τους βλεπουμε συχνα στην tv ή οταν τους βλεπουμε ειναι σε σαχλες, δε σημαινει οτι εχει πεθανει καθε υποκριτικο ταλεντο! -
Eμένα δεν με ενδιαφέρει να κρίνω την υποκριτική δεινότητά του (μολονότι στη 'βασίλισσα' έδειξε τεράστια κλάση, ξεφεύγοντας όπως είπε κι ο Χρήστος από τη μανιέρα, αλλά και στους δραματικούς ρόλους), αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι υπήρξε ένας σπουδαίος Άνθρωπος.
Έχω ακούσει ιστορίες από τον πατέρα μου, που έτυχε να βρεθεί μαζί με άλλα παιδιά της εποχής (δεκαετία '60), κοντά σε κάποια γυρίσματα, και όλα όπως και όλες οι μαρτυρίες που γράφτηκαν και εδώ, συγκλίνουν στο ότι πάνω από όλα ο Βέγγος ήταν μια τεράστια παιδική καρδιά, δοκιμασμένη όμως και βασανισμένη από πολλές περιπέτειες. Όλα αυτά τον έκαναν ΑΤΣΑΛΙ, ένα ατσάλι όμως που ήταν πάντα ταπεινό. Μέσα σε όλα αυτά τα σκουπίδια και τους λαμπρούς πουθενάδες αυτής της κοινωνίας, το κενό που αφήνει πίσω του -ως παράδειγμα έστω για λίγους-είναι τεράστιο.
Μου την έσπασε που τον πιάσαν στο στόμα τους τα κανάλια και οι διάφοροι κενόδοξοι με μεγαλοστομίες και δήθεν συγκίνηση.
-
Αυθεντικος clownista , καλος ηθοποιος και το σημαντικοτερο ωραιος ανθρωπος και με συνεπεια λογου και στασης ζωης.
Μια σκηνη (σουρεαλ γραφη και πολυ καλη κινηματογραφηση) απο καποια Θου Βου ταινια του (γυρισμενη πριν απο καμια 40αρια χρονια)
-
Ο χαρακτηρισμός «Louis de Funès της Ελλάδος» , νομίζω τον περιγράφει πολύ καλά.
Έφυγε ο Θανάσης Βέγγος