-
Έχοντας ζήσει την παιδική μου ηλικία στη δεκαετία του 80, οι αυτοκινητιστικές μου αναμνήσεις είναι ανάμικτες και με τα -τότε- σύγχρονα και άκρως αδιάφορα αυτοκίνητα, αλλά και με αυτά των δεκαετιών 50-60-70, απο τα οποία τότε έβλεπες πολλά στους δρόμους. Μικρός είχα μία μανία να ξεφυλλίζω το Χρυσό οδηγό και να χαζεύω τις καταχωρήσεις των μαντρών και αντιπροσωπειών με τα σήματα των αυτοκινητοβιομηχανιών. Έτσι ουσιαστικά είχα μάθει τις μάρκες σχεδόν με το που έμαθα να μιλάω κάτι που έκανε πιο εύκολη την παρατήρηση των τετράτροχων. Απο αυτή λοιπόν την εποχή, έχω να θυμάμαι...
-την πρώτη μου εκ των έσω γνωριμία με Renault 4L, του 1965, το οποίο αγοράστηκε απο μάντρα της Μεσογείων το 1985 για να εκτελεί χρέη εργάτη. Έχοντας συνηθίσει στα Corolla KE70 και Starlet KP60, τα πάντα στο 4L μου φαινόταν ενδιαφέροντα περίεργα...το μονοκόμματο κάθισμα, οι 3 ταχύητες, τα παράθυρα που άνοιγαν οριζόντια, η μυρωδιά του εσωτερικού του...μπορώ να πω ότι με γοήτευσε απο τότε. Συν ότι το είχα και σε αυτοκινητάκι Norev!
-το 2CV 4 που πήρε τη θέση του 4L πολύ σύντομα,και πουλήθηκε σχεδόν αμέσως αφού ήταν άβολο ως επαγγελματικό. Κι αυτό το αγάπησα εξίσου για την 'παραξενιά' του, αλλά κυρίως για την ανοιγόμενη οροφή του. Εντύπωση μου είχε κάνει και το μπουτόν που είχε για τη μίζα.
-Τα NSU, εκείνη την εποχή είτε ήταν ΤΤ είτε χιλιάρια, όλοι τους είχαν βάλει τους 3 λαστιχένιους τάκους που κρατάνε ανοιχτό το καπώ της μηχανής. Έμαθα λοιπόν απο μικρός ότι αυτά είχαν πρόβλημα θερμοκρασιών.
-Τα δίχρονα αυτοκίνητα όπως τα DKW,τα Wartburg και τα Barkas. Τα Suzuki μου ήταν ήδη γνωστά απο τις φωτογραφίες των οικογενειακών SS10 και SS20.- Το ότι το 'Μίνι Κούπερ', όπως συνηθιζαν να το λένε τότε, έβγαινε και σε ανοιχτό φορτηγάκι! (το είχε γείτονας, εντελώς ρημάδι)
-Τη μπορντώ Φούλβια πρώτης σειράς, επίσης γείτονα, ο οποίος κάθε Κυριακή καθάριζε το χώρο του κινητήρα με ξεσκονόπανο. Η συγκεκριμένη έφυγε άκλαφτη στην απόσυρση για να δώσει τη θέση της σε Lada Samara.
-Το -ολοκαινουριο τότε- Citroen Pony άλλου γείτονα, απάντηση στην ερώτηση μου αν η χώρα μας βγάζει αυτοκίνητα.
-Τα διάφορα Opel, Fiat 1100/1300/124, Ford Taunus και Cortina τα οποία κυκλοφορούσαν κατά χιλιάδες και δε μου προξενούσαν κανένα ενδιαφέρον όντας πολύ συμβατικά σε εμφάνιση. Το ίδιο και για παντός είδους Mercedes, τα είχα συνδέσει με ταξί και με άφηναν αδιάφορο. Γενικά με τραβούσαν τα περίεργα αυτοκίνητα.
-Το Singer Vogue του επιστάτη του σχολείου μας, για το οποίο εμείς οι πιτσιρικάδες ειχαμε βγάλει το συμπέρασμα ότι ήταν τόσο παλιό που δεν είχε χειρόφρενο (είχε το λεβιέ κάτω απο το ταμπλώ).
-Ένα Panhard που είχα δει, και απόρησα που δεν είχα ξανακούσει για αυτή τη μάρκα.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.
-Ένα Triumph Herald με διαλυμένο πίσω ακραξόνιο, το οποίο μου σχημάτισε την εντύπωση απο τότε, ότι όλα τα αγγλικά εκτός των Land Rover είναι ρημάδια...
και για να κάνω ένα άλμα λίγα χρόνια πιο μετά, τη μέρα που οδήγησα το τώρινό 4L μου, σε ηλικία 14 χρονών, σε δασικό χωματόδρομο της Β. Εύβοιας Πώς να μην αποφασίσω αμέσως, ότι αυτό θα ήταν το μελλοντικό αυτοκίνητό μου?
- Το ότι το 'Μίνι Κούπερ', όπως συνηθιζαν να το λένε τότε, έβγαινε και σε ανοιχτό φορτηγάκι! (το είχε γείτονας, εντελώς ρημάδι)
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.Πριν δυο χρόνια παζαρέψαμε ένα μαζδα 1500, αποχαρακτηρισμένο ταξί, τα χε όλα εκτός από ταξίμετρο. Ήταν ιδέα του αδελφού μου, να το επαναφέρουμε όπως ακριβώς ήταν, είχε και κατι άλλα τρελά, χτυπάγαν τις πόρτες και τις επενδύσεις, π.χ., για να κερδίσουν δυο-τρεις πόντους για να περάσει τις διαστάσεις-προδοαγραφές για δυο επιβάτες μπροστά.
Δυστυχώς δεν το δωσε. -
τα δικα μου παιδικα χρονια ξεκινανε με .....autobianchi
γυρω στο 1977 και σε ηλικια περιπου 5χρονων αποχτησαμε το πρωτο μας αυτοκινητο στην οικογενεια ενα elegant σειρα 3 -με καταβολες απο porsche-
το ομορφοπαιδο ειμαι εγω
καναμε πολλα ταξιδια με πιο εντυπωσιακο στα ματια μου και για την εποχη εκεινη τον γυρω της ευρωπης οπου καταληξαμε στην γλασκωβη της αγγλιας μαζι με ...τρειλερ .Περασαμε της αλπεις με τα προτοπορα -μαλλον -για την εποχη χιονολαστιχα ,δεσανε το αμαξι σε hovercraft με αλυσιδες για να περασουμε την Μαγχη πηγαμε Τορινο οπου ηθελε ο πατερας μου να δει το εργοστασιο της autobianchi ενω σε ολη την ιταλια ψαχναμε να βρουμε ξενοδοχειο με γκαραζ για να μην μας κλεψουν το αυτοκινητο.
Το 1979 το πουλησαμε αφου ειχε γινει abarth replica (μαλλον οικογενειακο ειναι)το ομρφοπαιδο και παλι εγω ειμαι (για τους πιο παρατηριτικους και οσο φαινονται τα αυτοκολητα στο τρειλερ ειναι απο τις χωρες που γυρισαμε)
Μετα την πωληση του αποχτησαμε ενα azzuro met σειρα 4 abarth γνησιο αυτην την φορα οπου σε αυτο εμα θα να οδηγω .
Το 1987 σε ηλικια περιπου 14 ετων τρακαρα με ενα μηχανακι και την ιδια χρονια ψαχνοντας πως στριβουμε καλυτερα στο χωμα γρατζουνισα λιγο τον.......ουρανο
στην φωτογραφια δεν ειμαι εγω γιατι μαλλον ντρεποντουσαν πια για μενα.Το σειρα 3 εχω να το δω απο τοτε που το πουλησαμε και δεν νομιζω να υπαρχει πια Το 4αρι αφου εψαχνα πολλα χρονια να το βρω απογοητευτηκα και αγορασα ολα τα υπολοιπα α112 που εχω ομως μετα το βρηκα 200 χλμ εξω απο την αθηνα να το εχει ενας φιλος και ιδιοκτητης μερικων ακομα α112 να περιμενει ελπιζω την σειρα του για να ανακατασκευαστει.
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.Ω ναι...
Καθώς και τα τιμόνια, λεβιέδες, επενδεδυμένα με αυτό το κακόγουστο πλαστικό, που έμοιαζε με μωσαϊκό και ήταν μόνιμο.
Τα κυρτά ανοξείδωτα φιλέτα στο πάνω μέρος τις ταπετσαρίας των πορτών, που είχαν και τρύπες στο σχήμα αστεριού και το κενό ήταν βαμμένο κόκκινο.
Το ταμπελάκι 'σιγά τις πόρτες' στην κάθε πόρτα και όχι μόνο. -
Ο χρήστης tsargy έγραψε:
.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.Ω ναι...
Καθώς και τα τιμόνια, λεβιέδες, επενδεδυμένα με αυτό το κακόγουστο πλαστικό, που έμοιαζε με μωσαϊκό και ήταν μόνιμο.
Τα κυρτά ανοξείδωτα φιλέτα στο πάνω μέρος τις ταπετσαρίας των πορτών, που είχαν και τρύπες στο σχήμα αστεριού και το κενό ήταν βαμμένο κόκκινο.
Το ταμπελάκι 'σιγά τις πόρτες' στην κάθε πόρτα και όχι μόνο.΄΄Ολα αυτά τα πράγματα........, υπάρχει κανένα τέτοιο ταξί άραγε σήμερα; Ή κανα μαγαζί που να τα πουλάει ακόμα; Πριν δέκα χρόνια είχα αγοράσει από την Τουρκία το αντίστοιχο 'σιγά τις πόρτες' αυτοκόλλητο, για ταξί, σε κόκκινο και εκεί. Κανα δύο τα έδωσα σε φίλους, ένα το βάλα μέσα στο μαζδα 6 SW, ξεθώριασε και το πέταξα. Πέρσι έψαξα να βρω το ίδιο, και δεν υπήρχε πλέον πουθενά ούτε εκεί...
-
Ο χρήστης tsargy έγραψε:
.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.Ω ναι...
Καθώς και τα τιμόνια, λεβιέδες, επενδεδυμένα με αυτό το κακόγουστο πλαστικό, που έμοιαζε με μωσαϊκό και ήταν μόνιμο.
Τα κυρτά ανοξείδωτα φιλέτα στο πάνω μέρος τις ταπετσαρίας των πορτών, που είχαν και τρύπες στο σχήμα αστεριού και το κενό ήταν βαμμένο κόκκινο.
Το ταμπελάκι 'σιγά τις πόρτες' στην κάθε πόρτα και όχι μόνο.Αν ενοείς αυτό το λευκό υλικό με τους ιριδισμούς, ήταν φίλτντισι...
-
Ο χρήστης tsargy έγραψε:
.
-Τα μηχανικά ταξίμετρα και η αλυσίδα ντυμένη με λάστιχο ποτίσματος που διαχώριζε οδηγό απο επιβάτες, στα ταξί.Ω ναι...
Καθώς και τα τιμόνια, λεβιέδες, επενδεδυμένα με αυτό το κακόγουστο πλαστικό, που έμοιαζε με μωσαϊκό και ήταν μόνιμο.
Τα κυρτά ανοξείδωτα φιλέτα στο πάνω μέρος τις ταπετσαρίας των πορτών, που είχαν και τρύπες στο σχήμα αστεριού και το κενό ήταν βαμμένο κόκκινο.
Το ταμπελάκι 'σιγά τις πόρτες' στην κάθε πόρτα και όχι μόνο.για να σας φτιαξω λίγο, αυθεντικο michelin σιγα τις πορτες ελληνικο
ερχεται και η δικια μου (μικρη) ιστορια.... -
Ο χρήστης ritmo130tc έγραψε:
...... πηγαμε Τορινο οπου ηθελε ο πατερας μου να δει το εργοστασιο της autobianchiEπίτρεψέ μου μια διόρθωση.Η autobianchi είναι μιλανέζικη μάρκα....που είχε την έδρα της στον ουρανοξύστη της Pirelli στο Milano και τα εργοστάσιά της στο Desio (provincia di Monza-Brianza).Στις εγκαταστάσεις του Desio κατασκευάστηκαν όλα τα μοντέλα της autobianchi,από τη bianchina ως το Υ10,μέχρι το 1992,οπότε και το εργοστάσιο έκλεισε.Και μαζί του εξαφανίστηκε και το λογότυπο της autobianchi (η παραγωγή των Υ10,ως Lancia πλέον, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της AR στο Arese μέχρι το 1995).
-
Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
...... πηγαμε Τορινο οπου ηθελε ο πατερας μου να δει το εργοστασιο της autobianchi
Eπίτρεψέ μου μια διόρθωση.Η autobianchi είναι μιλανέζικη μάρκα....που είχε την έδρα της στον ουρανοξύστη της Pirelli στο Milano και τα εργοστάσιά της στο Desio (provincia di Monza-Brianza).Στις εγκαταστάσεις του Desio κατασκευάστηκαν όλα τα μοντέλα της autobianchi,από τη bianchina ως το Υ10,μέχρι το 1992,οπότε και το εργοστάσιο έκλεισε.Και μαζί του εξαφανίστηκε και το λογότυπο της autobianchi (η παραγωγή των Υ10,ως Lancia πλέον, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της AR στο Arese μέχρι το 1995).
Τα μεγάλα γκρίζα κτίρια της Magnetti Marelli στο Sesto san Giovanni υπαρχουν ακόμα ? Κατέβαινα στο Sesto και έπαιρνα το λεωφορείο για Monza είχα δουλειές στην Banca Commerciale και μετά έκανα και μια βόλτα στην πίστα και στο πάρκο αν ο καιρός ήτανε καλός, αυτά στη 10ετία του '80, την εποχή που στο Duomo έφτιαχναν την καινούργια γραμμή της Metropolitana, ψώνια και καφέ στο Rinasecnte, βόλτες στη Monte Napoleone κλπ.
Πολλές φορές πήγαινα Monza με το λεωφορείο από το statione Centrale του Μιλάνο.
-
Ο χρήστης 21 Quadra έγραψε:
Τα μεγάλα γκρίζα κτίρια της Magnetti Marelli στο Sesto san Giovanni υπαρχουν ακόμα ? Κατέβαινα στο Sesto και έπαιρνα το λεωφορείο για Monza είχα δουλειές στην Banca Commerciale και μετά έκανα και μια βόλτα στην πίστα και στο πάρκο αν ο καιρός ήτανε καλός, αυτά στη 10ετία του '80, την εποχή που στο Duomo έφτιαχναν την καινούργια γραμμή της Metropolitana, ψώνια και καφέ στο Rinasecnte, βόλτες στη Monte Napoleone κλπ.
Πολλές φορές πήγαινα Monza με το λεωφορείο από το statione Centrale του Μιλάνο.
Αυτές είναι νεανικές αναμνήσεις...όχι παιδικές
Αν εννοείς το μεγάλο complex των εγκαταστάσεων της Marelli,έκλεισε στα μέσα της δεκαετίας του 90.Ήξερα ότι αποψιλώθηκε από μηχανήματα και γραμμές παραγωγής,αλλά δεν ξέρω αν έχει ολοκληρωθεί και η κατεδάφισή του.Το Sesto San Giovanni (το Stalingrad της Iταλίας) πέρασε δύσκολες ώρες τη δεκαετία του 90,εξαιτίας της αποβιομηχανοποίησης της πόλης.Έχει ξεκινήσει πάντως μια μεγάλη προσπάθεια τα τελευταία χρόνια,ώστε να σωθούν εγκαταστάσεις που φιλοξενούσαν από τις αρχές του novecento,βιομηχανίες όπως της Breda,της Falck,Marelli,Campari κλπ. και να μετατραπούν οι περιοχές αυτές σε ιστορικά βιομηχανικά πάρκα. -
Δεν το ανέφερα σαν παιδικές αναμνήσεις, αλλά μιας και αναφέρθηκες στο Μιλάνο κατην Autobianchi μου ήρθαν σαν φλασιά τα χρόνια που πηγαινοερχόμουνα εκεί.
-
Ο χρήστης Alba Parietti έγραψε:
...... πηγαμε Τορινο οπου ηθελε ο πατερας μου να δει το εργοστασιο της autobianchi
Eπίτρεψέ μου μια διόρθωση.Η autobianchi είναι μιλανέζικη μάρκα....που είχε την έδρα της στον ουρανοξύστη της Pirelli στο Milano και τα εργοστάσιά της στο Desio (provincia di Monza-Brianza).Στις εγκαταστάσεις του Desio κατασκευάστηκαν όλα τα μοντέλα της autobianchi,από τη bianchina ως το Υ10,μέχρι το 1992,οπότε και το εργοστάσιο έκλεισε.Και μαζί του εξαφανίστηκε και το λογότυπο της autobianchi (η παραγωγή των Υ10,ως Lancia πλέον, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της AR στο Arese μέχρι το 1995).
οποτε μαλλον να υποθεσω οτι ηταν το εργοστασιο της fiat (σε εργοστασιο πηγαμε που απο οτι μου λεγανε η γονεις μου ηταν της autobianchi)
H ηλικια μου σε αυτο το ταξιδι ηταν γυρω στα 6 οποτε ας μου συγχωρησετε μερικα πραγματα τα οποια σιγουρα δεν καταλαβαινα λογω ηλικιας και μαλλον μου τα μεταφερανε-καταλαβα λαθοςΤο εργοστασιο της abarth που ηταν?τα πρωτα α112 abarth δεν φτιαχνοντουσαν εκει?
-
Ο χρήστης ritmo130tc έγραψε:
H ηλικια μου σε αυτο το ταξιδι ηταν γυρω στα 6 οποτε ας μου συγχωρησετε μερικα πραγματα τα οποια σιγουρα δεν καταλαβαινα λογω ηλικιας και μαλλον μου τα μεταφερανε-καταλαβα λαθος
Το εργοστασιο της abarth που ηταν?τα πρωτα α112 abarth δεν φτιαχνοντουσαν εκει?
Παρενέβην όχι με σκοπό να σου κάνω παρατήρηση....
Και το Α112 Αbarth στο Desio συναρμολογείτο.Εξάλλου το μόνο που είχε από Abarth αυτή η έκδοση,ήταν η εξέλιξη του κινητήρα,με αύξηση της διαδρομής και της συμπιέσης του 903cc της Fiat.
H Αbarth & C Srl είχε όντως έδρα στο Torino,αλλά ουσιαστικά εξέλισσε και προετοίμαζε sport και αγωνιστικά αυτοκίνητα.Δεν συναρμολογούσε. Συναρμολόγηση (με χειρωνακτικό τρόπο) έκανε μόνο σε περιορισμένο αριθμό πρωτοτύπων και αγωνιστικών.
-
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
EDIT:
Ξεχασα και τις Mister-P W123 Mercedes-Benz που διαλύσαμε (για λόγους...επιστημονικούς) με τον αδερφό μου. Και αυτές συνυπεύθυνες για την καταστροφή... Η δική μου αστυνομική και του αδερφού μου καφέ μεταλλικό ( ). Αργότερα θυμάμαι και ένα μίνι της ίδιας εταιρίας (όλα στο βωμό της επιστήμης θυσιάστηκαν, είπαμε) αλλά σαν τις ΜΒ....
Αν κάποιος έχει δει κάποια τέτοια ξεχασμένη κάπου την αγοράζω ΟΣΟ ΟΣΟ....Είχα και εγώ μια τέτοια που την είχα βάψει πολιτική... Αλλά επειδή τα γκάζια της δεν μου έφταναν της είχα βαλει άλλες τρεις μπαταρίες εξωτερικά για να παντιλικώνει!!!! Μετά κάηκε το μοτερ και έκανα μεταμόσχευση το μοτέρ απο μια φόρμουλα Mistr-P.
Και για να σε κάνω να πεθάνεις απο ζήλεια, βρήκα πριν 4-5 χρόνια σε ενα παλιό βιβλιοπωλείο - παιχνιδάδικο στην Σύρο, καινούρια στο κουτί τους, μια W123 καφέ, ένα μίνι με τροχόσπιτο και μια Porsche αγωνιστική και τα 3 Mister P. Τώρα κοσμούν την βιβλιοθήκη μου.
Αααν είσαι καλό παιδί και με πας βόλτα με το audi μπορεί να σε αφήσω να 'οδηγήσεις' την w123 -
Έχω ξεκινήσει 5 φορές να γ΄ραψω κατι, αλλά συνέχεια μου έρχονται και άλλα και άλλα και άλλα.... σε λίγο θα χρειαστώ βιβλίο να τα γράψω.
Αν τα καταφέρω αύριο να τα βάλω σε μία τάξη θα προσπαθήσω να γράψω.... -
Άντε να γράψω κι εγώ να προχωρά το θέμα...
Ξεκινώντας με τα μέχρι στιγμής στατιστικά παρατηρώ ότι σχεδόν όλοι, έχουμε κολλήσει σε αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε. Παράδειγμα εξαίρεσης (ή μήπως εξαίρετο παράδειγμα;) αποτελεί ο φίλτατος Μονοφάρος που κάποια στιγμή, άγνωστο με ποιο τρόπο, δέχθηκε φώτιση από τους εκ δυσμάς γείτονες καθολικούς και απετάχθη το βδελυρό παρελθόν του.
(Χωρίς παραξήγηση ε Βασίλη;)
Περνώντας σε πρώτο πρόσωπο, κι εγώ μάλλον το είχα το μικρόβιο από γεννησιμιού μου. Σε πολύ τρυφερή ηλικία καθώς δεν έδειχνα και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το φαγητό, ζητούσα από τους γονείς μου να μου διηγούνται ιστορίες με αυτοκίνητα ως αντάλλαγμα για να κατεβάσω καμιά μπουκιά. Έλα όμως που απαιτούσα έντονη δράση, και οι μόνες διαθέσιμες ιστορίες δράσης με αυτοκίνητα που μπορούσαν να μεταφερθούν σχετικά εύκολα σε ένα παιδί με τον προφορικό λόγο ήταν... τρακαρίσματα και καραμπόλες. Κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο λοιπόν οι γονείς μου σκαρφίζονταν απίστευτες ιστορίες, συναγωνίζονταν άνετα τα πιο ευφάνταστα χολιγουντιανά σενάρια. Η γιαγιά μου που καθόταν παραδίπλα και άκουγε ψάρωνε: 'Άλήθεια γιε μου έγιναν όλα αυτά;' Αργότερα στα προνήπια σχεδόν κάθε μέρα μας ανέλυαν και ένα θέμα και μας έβαζαν να φιλοτεχνήσουμε κάτι σχετικό σε ένα κομμάτι χαρτί. Θέμα: Το φθινόπωρο: Τα άλλα παιδιά ζωγράφιζαν (καθ΄υπόδειξη) δέντρα, φύλλα κλπ. Εγώ, αυτοκίνητο. Θέμα: Η θάλασσα: Οι άλλοι ζωγράφιζαν .... θάλασσα, εγώ αυτοκίνητο. Σταθερή παράμετρος λοιπόν, και ευτυχώς τα γραπτά μένουν!
Το πρώτο υποκατάστατο ένα τετράτροχο ποδήλατο με 4 ρόδες και πεντάλια. Γυμνό, ένα σκέτο spaceframe χρωμιωμένο. Και επειδή το έξω δεν μου ήταν ποτέ αρκετό, το κυκλοφορούσα και μέσα στο σπίτι. Βέβαια, αν και πισωκίνητο, το όχημα είχε έντονες υποστροφικές τάσεις με αποτέλεσμα να έχω σακατέψει τα έπιπλα και τις πόρτες στο σπίτι. Τώρα τι έφταιγε γι' αυτό δεν ξέρω, πάντως η ασφάλειά μου έδειχνε ανοχή.1971 Austin 1100 MkII. Ουσιαστικά γεννήθηκα με αυτό. Οι πρώτες μνήμες του χαμένες στην ομίχλη του χρόνου. Θυμάμαι όμως πολύ καλά την πρώτη φορά που ο πατέρας μου με έβαλε να πιάσω το τιμόνι. Ούτε καν οκτώ χρονών, στην αγκαλιά του πατέρα μου, σε ένα άδειο κατηφορικό χωματόδρομο, το άφηνε να κυλά αργά κι εγώ έστριβα το τιμόνι. Ακόμα θυμάμαι πως ελάφρωνε χαρακτηριστικά το τιμόνι με το που άρχιζε το αυτοκίνητο να κινείται. Λίγο πιο μεγάλος και με άφησε να κρατάω το τιμόνι από το κάθισμα του συνοδηγού, ενώ πήγαινε με 50 - 60 χλμ. Ένα καλοκαίρι στο χωριό, πρέπει να ήμουν 11-12, βλέπω τον κατά 5 χρόνια μεγαλύτερο ξάδερφό μου να οδηγεί το αγροτικό του θείου μου. Ζήλια. Μέσα στο ίδιο απόγευμα έπεισα τον πατέρα μου να με μάθει να βάζω μπρος το Austin. Βγάζουμε ταχύτητα, γυρνάμε το κλειδί στην πρώτη σκάλα, μετά στη δεύτερη (μίζα) πατάμε λίγο γκάζι και... τα υπόλειπα είναι ιστορία. Έψαχνα αφορμές για να οδηγήσω.
Αλλά και γυρνώντας πάλι προς τα πίσω έχω κρατήσει σκόρπιες εικόνες και σαν απλός επιβάτης. Καλοκαίρι, διακοπές, ήλιος, η παλιά εθνική με τις πικροδάφνες και το ... μάρμαρο να χωρίζει τη βοηθητική λωρίδα, ανοιχτά παράθυρα, δεν μας πείραζε ούτε ζέστη ούτε θόρυβος, η κόκκινη ταινία στο κοντέρ του Austin να δείχνει σταθερά μεταξύ 100 και 110 Km/h, ο ανεμιστήρας του ψυγείου να βουίζει απόμακρα. Άλλοτε πάλι Κυριακή απόγευμα γυρνώντας από Σαββατοκύριακο στο Βόλο, βροχή, το ραδιόφωνο (μεσαία...) να αναμεταδίδει κάποιον αγώνα ποδοσφαίρου, οι υαλοκαθαριστήρες να κάνουν παράσιτα.
Οι χωματόδρομοι των ορεινών χωριών στα τέλη της δεκαετίας του '70, απίστευτη σκόνη, περάσματα ποταμών, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, ανηφορικές φουρκέτες με μπόσικο χοντρό χαλίκι, έβγαιναν μόνο με φόρα κι όποιος αντέξει, αλλά εκεί που έφτανες το τοπίο σε αποζημίωνε. Ο πατέρας μου (μηχανολόγος) το συντηρούσε μόνος του. Μαζί κι εγώ, να βοηθάω και να μαθαίνω.Land Rover Series 2A. Της ΔΕΗ, βαμμένα στο χαρακτηριστικό πορτοκαλί. Ο θρύλος τα έχει ζώσει στα παιδικά μου μάτια. Μας πήγαιναν και σχολείο όταν το μικρό λεωφορείο (πρώτα Bedford και μετά Renault) τα έβρισκε σκούρα από τα χιόνια, ή ήταν χαλασμένο (σύνηθες). Ασυνχρόνιστες πρώτη - δευτέρα, τα γρανάζια να διαμαρτύρονται στις αλλαγές όταν ο οδηγός τεμπέλιαζε, το γουργουρητό της εξάτμισης, το δάσος από λεβιέδες στο εσωτερικό, το ταμπελάκι με τις οδηγίες για την τετρακίνηση 'to engage four wheel drive in high range depress the yellow knob...' , τα μπροστινά φανάρια εσωτερικά στη μάσκα, η διπλή οροφή safari με τους αεραγωγούς εσωτερικά στον ουρανό, τα συρταρωτά παράθυρα και οι χωνευτές λαβές στις πόρτες, τα κεντρικά τοποθετημένα όργανα στο ταμπλώ, τα τεράστια πεντάλ, το βουητό από τη μετάδοση, η ρεζέρβα στο καπώ ή τη σχάρα της οροφής, οι οδηγοί που τα έπλεναν και από μέσα με τη μάνικα, οι πίσω αντικρυστές θέσεις που ήταν η χαρά του παιδιού. Δεν έμοιαζαν με τίποτε άλλο στο δρόμο ή εκτός. Το οβάλ σήμα στο πίσω μέρος: Land Rover Solihull Warwickshire England, Four Wheel Drive Station Wagon
Ακόμα θέλω ένα...Rover 2000 TC. Άλλο μυστήριο κι αυτό. Σαν παιδί είχα δει μόνο ένα μια φορά. Περιμένοντας το λεωφορείο μετά το σχολείο το είδα να σταματά σε μια διασταύρωση, λευκό, ο οδηγός νομίζω ότι ήταν ηλικιωμένος, μαρσάρει και ξεκινά με την χαρακτηριστική βραχνάδα της εξάτμισης των TC. Δεν ήξερα τι είναι, αλλά μου φάνηκε ότι αυτό το αυτοκίνητο ήταν σοβαρό και 'καθώς πρέπει' αλλά εξέπεμπε και μια αλήτικη γοητεία συνάμα, οι γραμμές του, ο ήχος... Πολύ πολύ αργότερα έμαθα τι είναι, και μόλις πριν από 3 χρόνια απέκτησα ένα.
Renault 4 L. Της ΔΕΗ κι αυτό. Δεν έμοιαζε με κάτι άλλο, το σχήμα του (προφίλ) μοναδικό, σαν παιδί νόμιζα ότι οι πίσω ρόδες ήταν πιο μεγάλες από τις μπροστινές (που να είχα προσέξει και τα πίσω φτερά ), για να ανοίξεις τις πόρτες από μέσα έπρεπε να βάλεις το χέρι σου σε μια οβάλ τρύπα και να πατήσεις κάτι, που δεν πατιόταν με τίποτα. Το πλαστικό καφετί ταμπλό μου φαινότανε πολύ μοντέρνο, ο λεβιές ταχυτήτων απλώς εξωγήινος, ο καθρέφτης που στηριζόταν στο ταμπλώ (καλά ποιός το σκέφτηκε αυτό;) το τιμόνι από ένα ημιδιαφανές πλαστικό στο χρώμα του κεχριμπαριού... Παρατηρώντας και την DS ενός συναδέλφου του πατέρα μου και το Renault 12 TS ενός θείου μου, ήταν πια προφανές. Οι Γάλλοι είναι περίεργοι άνθρωποι.
Ψυχανάλυση τέλος!
-
Ας γραψω κι εγω αλλο ενα σεντονακι..οχι δε με κουραζει ουτε το κανω επιτηδες..απλα τη βρισκω.
Οπως θα εχετε καταλαβει μεγαλος δεν ειμαι για να εχω να θυμαμαι..φοιτητης ειμαι.Σε καμποσες δεκαετιες θα εχω να λεω αυτα που τωρα ζω.Ωστοσο ασχετα απο τα αυτοκινητα της οικογενειας ,τη gs ,τη cx και το talbot που εγω εζησα απο μεσα εχω να θυμαμαι πολλα πραγματα που μου εκαναν εντυπωση καθως περπαταγα στο δρομο και σαν πιτσιρικι ρωταγα και μαθαινα με περιεργεια. Αλλωστε αυτος ειναι και ο βασικος λογος που με εκαναν να θελω να σπουδασω μηχανολογος.ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.Το κολλημα το απεκτησα απο μωρο σχεδον με τον παππουλη μου να με κραταει στα ποδια του και να με μαθαινει τις μαρκες..το ιδιο και στο δρομο (αυτο ειναι εκεινο αυτο το αλλο)..Ο πατερας μου απο την αλλη δε καθοταν και αυτος ησυχος..Μαζι διαβαζαμε 4τροχους και εκεινος απανταγε σε καθε απορια μου. 3 χρονων με πηρε στην πρωτη μου εκθεση αυτοκινητων στο σταδιο ειρηνης και φιλιας αν δεν κανω λαθος ?? καπου το '92..Με ξυπναει η μανα μου και μου λεει ο μπαμπας, σου εχει μια εκπληξη..Περιμενα καρτερικα στο τζαμι στο νοικιαρικο στο γαλατσι...και ακομα θυμαμαι τη gs να μου πεταει φωτα οτι εφτασε. Απο την εκθεση δε θυμαμαι τιποτα κοιμομουνα την περισσοτερη ωρα..
Αλλο χομπι ηταν να αγοραζω αυτοκινητακια και να τα γκαζωνω κιολας..Ηχοι απο φρεναρισματα επιταχυνσεις και τα σχετικα επαιρναν το κεφαλι της μανας μου που μου φωναζε να 'κοψω'.. Καθε μερα για μια εποχη ο παππους εκανε επισκεψη και μετα τη παιδικη χαρα μου αγοραζε ενα matchbox..Μπαιναμε μαζι στο ζαφειροπουλο στο γαλατσι και διαλεγα..Πολλα τα εχω ακομα καπου στην αθηνα..
Η πλακα ηταν οτι με τον καιρο αρχιζα να μαθαινω επικινδυνα για την ηλικια μου και να εκπλησω γονεις και φιλους τους..Ο πατερας ειχε κατι χαρακες, αυτοι οι τριγωνικοι που ειναι ουσιαστικα 3 ενωμενοι..3 χρονων αναγνωρισα το εμβλημα της Mitsubishi στο σχημα της πλαγιας τομης του χαρακα.. Ακομα και σημερα γουσταρουν οι δικοι μου να μου διηγουνται την ιστορια..4 χρονων επισης αναγνωρισα μια παρκαρισμενη και κουκουλωμενη e36 απο το τασι της.. Παθαν πλακα ολοι οι παρεβρισκομενοι..Αυτοκινητα εχω να θυμαμαι πολλα.Στις βολτες πριν τα matchbox περναγαμε απο τη volkswagen στο γαλατσι εκει διπλα που ειναι ο σκλαβενιτης στη προφητη ηλια..Θυμαμαι χαρακτηριστικα τι εντυπωση μου εκαναν τα golf mk2 τα gti..μου φαινοταν τοσο αγρια..ακομα θυμαμαι ενα κοκκινο να περναει πλακωμενο και να χανεται..Μαλλον πρεπει να μου εκαναν εντυπωση τα διπλα φαναρια,γενικα μου αρεσαν μικρος τα διπλοφαναρα αυτοκινητα..
Η ascona των κουμπαρων των γονιων μου, μου αρεσε επισης πολυ..τα καθισματα απο μαυρη δερματινη
και το αγωνιστικο τριακτινο μεταλλικο τιμονι..
Θυμαμαι ακομα τη λευκη 33 του γειτονα την οποια χαζευα απο το μπαλκονι στο γαλατσι καθως πεταγα κορομηλα στο κυρ γιαννη απο κατω.. (εντωμεταξυ μεχρι μεγαλος νομιζα οτι το κυργιαννης ειναι ονομα.. αφου ετσι τον φωναζαν) Ποσο μ αρεσε ο ηχος της.. 33 εχει ακομα και καλος φιλος του πατερα μου ,οι ιστοριες που εχω ακουσει για αυτο το αμαξι με εκαναν να γουσταρω τοσο τις alfa..
Απεναντι επισης απο το σπιτι αραζαν 2 οpel μια λευκη ascona και ενα μπορντω kadett..Ακομα θυμαμαι τον ηχο τους και να τα βλεπω παρκαρισμενα εκει συνεχεια.
Φοβερη επισης εντυπωση μου εκανε ενα χρυσο renault 15 κι αυτο εκει στο γαλατσι..απιστευτο σχημα μου φαινοταν και τεντωνομουν να το δω πριν χαθει στη στροφη..
Τρελο κολλημα ειχα επισης με το 200sx του νονου μου ,πολυ κοκκινο μου φαινοταν και πολυ supercar επισης..Κριμα που ο νονος δεν ηταν ανταξιος του αυτοκινητου του..
Στη κεφαλλονια επισης περναγα ολες μου τις καλοκαιρινες διακοπες απο πολυ μικρος..Στον πορο λοιπον μεναμε στο τελευταιο σπιτι 'στα ραγια'..εκει καθε χρονο ηταν ενα παρατημενο 4L με χρωματισμενες τις πορτες..Καθε χρονο λοιπον με το που εφτανα εψαχνα να δω αν ειναι ακομα εκει..Ο γερακος επισης που μας νοικιαζε το σπιτι ειχε ενα opel kapitan εκεινο με το μεγαλο σημα, το σημα λοιπον μου εχει μεινει ακομα καρφωμενο στο μυαλο.
Στην αγια παρασκευη πια ,ενας εργολαβος ερχοταν συχνα αφου εχτιζε μια πολυκατοικια διπλα στο σπιτι ..Ερχοταν ομως με ενα κοκκινο buggy μετατροπη σκαραβαιου..μια μερα με εβαλε μεσα να δω πως ειναι..Κατενθουσιαστηκα.
Ακομα στην αγια παρασκευη στο δημοτικο σχολειο μου ηταν ενας γειτονας μπεμβεδακιας ,τον οποιο περιμενα να περασει στα διαλλειματα με τις φτιαγμενες e21 του..Ενω με ξεσηκωνανε και την ωρα του μαθηματος με τα ουρλιαχτα τους..θυμαμαι και το subaru ενος γειτονα ,ακομα δεν εχω βρει τι ηταν.. παντως μου φαινοταν απιστευτα ασχημο και με φοβιζε λιγο..
Ολες οι alfa επισης παντοτε με συγκινουσαν και ιδιαιτερα η alfetta και η αντιστοιχη gtv.. τα ιδια και με τις 02 τις bmw και με τις citroen ds και τα 2cv.
Το talbot solara του παππουλη μου..εισαγωγη καινουργιο απο αγγλια το '81 μ αρεσε ιδιαιτερα..φανταζεστε τι ηταν 1500 κυβικα το '81 ετσι..?
Το talbot το ειχε βγαλει 'Ηλια' η μανα μου απο το solar-ηλιος-ηλιας.. περιττο να πω οτι το φωναζαμε λιακουρα και αλλα τετοια ωραια.. Αυτο που θυμαμαι απο αυτο το αυτοκινητο ηταν το απαραδεκτο κιβωτιο απο καινουργιο απ οτι μου ελεγε η μανα μου και απ οτι εβλεπα και ο ιδιος..Σε καθε φαναρι παλευε να βαλει πρωτη με το που αναβε το κοκκινο για τους πεζους..Επισης η πρωτη φορα που ενιωσα σα παιδι στο πισω καθισμα την ουρα να ξεκολλαει..Θυμαμαι επισης τη χαρακτηριστικη κορνα που ειχε και οταν ακομα το ειχε ο παππουλης μου στα χερια του..να κορναρει ανεβαινοντας τη ερημη δερβενακιων στην αγια παρασκευη πριν απο 15 χρονια και να βγαινω εξω να τον περιμενω..Αφου οταν ακουγαμε παρομοια κορνα για καιρο αφοτου απεβιωσε μας επιανε κατι..Αυτα λοιπον και ελπιζω να μη σας κουρασα πολυ..
-
-
Ο χρήστης 7pas100 έγραψε:
Το πλαστικό καφετί ταμπλό μου φαινότανε πολύ μοντέρνο, το τιμόνι από ένα ημιδιαφανές πλαστικό στο χρώμα του κεχριμπαριού...
Αυτό ήταν το τιμόνι, ή το πορτοκαλί?
Το ταμπλώ ήταν ακριβώς έτσι, και το χρώμα ίδιο, αλλά το τιμόνι ήταν όντως κάτι σε πορτοκαλί!
-
Ο χρήστης Δημήτρης Ραζής έγραψε:
EDIT:
Ξεχασα και τις Mister-P W123 Mercedes-Benz που διαλύσαμε (για λόγους...επιστημονικούς) με τον αδερφό μου. Και αυτές συνυπεύθυνες για την καταστροφή... Η δική μου αστυνομική και του αδερφού μου καφέ μεταλλικό ( ). Αργότερα θυμάμαι και ένα μίνι της ίδιας εταιρίας (όλα στο βωμό της επιστήμης θυσιάστηκαν, είπαμε) αλλά σαν τις ΜΒ....
Αν κάποιος έχει δει κάποια τέτοια ξεχασμένη κάπου την αγοράζω ΟΣΟ ΟΣΟ....Είχα και εγώ μια τέτοια που την είχα βάψει πολιτική... Αλλά επειδή τα γκάζια της δεν μου έφταναν της είχα βαλει άλλες τρεις μπαταρίες εξωτερικά για να παντιλικώνει!!!! Μετά κάηκε το μοτερ και έκανα μεταμόσχευση το μοτέρ απο μια φόρμουλα Mistr-P.
Και για να σε κάνω να πεθάνεις απο ζήλεια, βρήκα πριν 4-5 χρόνια σε ενα παλιό βιβλιοπωλείο - παιχνιδάδικο στην Σύρο, καινούρια στο κουτί τους, μια W123 καφέ, ένα μίνι με τροχόσπιτο και μια Porsche αγωνιστική και τα 3 Mister P. Τώρα κοσμούν την βιβλιοθήκη μου.
Αααν είσαι καλό παιδί και με πας βόλτα με το audi μπορεί να σε αφήσω να 'οδηγήσεις' την w123Δημήτρη ο Διγέτιος είναι Μερσεντάκιας και δεν έχει Audi. Οπότε προσφέρομαι να σε επάνω εγώ μια βόλτα με Audi για να αφήσεις τον φίλο μου να ¨οδηγήσει' την W123!
παιδικές αναμνήσεις ιστορικών (και μη)