Περί Ξανθούλη (χωρίς να ξέρω ποιός είναι)
+οο σε όσα γράφει με την προϋπόθεση ότι καταλαβαίνετε το αλληγορικό του πράγματος.
Η ζωή πιο παλιά ήταν πιο απλή (δεν μιλάω για ασβεστωμένες αυλές αλλά 2 προηγούμενες δεκαετίες.
Το ότι τώρα αγχωνόμαστε και προβληματιζόμαστε για μλκίες είναι δεδομένο.
Το ότι τα παιδιά όσο πάνε και ξεφεύγουν με την κακή έννοια είναι δεδομένο.
Το ότι είμαστε όλοι καταθλιπτικοί ακριβώς έπειδη μας έχουν περάσει ένα συγκεκριμένο, εξωτικό (και πολλές φορές ψεύτικο) τρόπο ζωής που απέχει από την πραγματικότητα μας το βλέπουμε σε ένα βαθμό όλοι.
Γιατί σήμερα όλοι θέλουν να γίνουν τραγουδιστές, ηθοποιοί, μοντέλα (και ειδικά τραγουδιστές); Γιατί αυτό το μήνυμα περνάνε οι τηλεοράσεις. Μήπως ξαφνικά με το νέο αιώνα μπήκε κάποια παράξενη καλλιτεχνική αύρα στην Ελλάδα; Σίγουρα όχι.
Τώρα αν εσείς κολήσατε στα ζαρζαβατικά, τα φασόλια, τις αυλές και τα μνημόσυνα τι να πω...