Το να ισχυρίζεται κανείς (ή και να αναπαραγάγει ως πληροφορία) ότι τα (δημόσια) πανεπιστήμια της χώρας είναι “άριστα” σημαίνει ότι δεν έχει μέτρο σύγκρισης με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο (ή ότι η κρίση του έχει επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες και δεν είναι αντικειμενική). Τότε δηλαδή η Οξφόρδη, το Χάρβαρντ, το Κέιμπριτζ, το Μπέρκλει, το MIT, το Ιμπίριαλ, το Πρίνστον, το Γέιλ, η Σορβόννη, η Εκόλ Πολυτεκνίκ, η Εκόλ Νορμάλ, το Στάνφορντ, το Κολούμπια, το Σικάγο, η Μόσχα (Λομονόσοφ), το Κυότο, η Ζυρίχη, η Αγ. Πετρούπολη κλπ πως θα πρέπει να χαρακτηρισθούν? Πως είναι δυνατόν να έχεις “άριστα” πανεπιστήμια αλλά κανένα επιστήμονα με κάποιο διεθνές βραβείο (Νομπέλ, Φίλντς, Crafoord, Turing Award, Abel prize, Wolf prize κλπ, πχ το Κέιμπριτζ μόνο του, κορυφαίο διεθνώς στον τομέα αυτό έχει βγάλει πάνω από 80 Νομπελ-χωρίς να περιλαμβάνοντια τα υπόλοιπα!) Πως είναι δυνατόν να έχεις άριστα πολυτεχνεία σε μια χώρα που δεν παράγει ουσιαστικά τίποτε σχετικό με την τεχνολογία (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα κλπ) αλλά μόνο καταναλώνει (με δανεικά εννοείται)? Τα νεο-ελληνικά δημόσια ΑΕΙ και η ανώτατη εκπαίδευση έχουν την ίδια γενικά εικόνα με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα της χώρας (πολεοδομίες, περίθαλψη κλπ), γιατί να αποτελούν εξαίρεση? Άλλωστε οι απόφοιτοί τους στελεχώνουν και τους τομείς αυτούς (κατά κανόνα). Εάν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν πρόκειται ποτέ να βγούμε από το τέλμα...Πάνω στην τεμπελιά και τον ωχαδερφισμό μας χτίζουν οι διάφοροι πολιτικοί, συνδικαλιστές, φοιτητο/εργατο-πατέρες όλου του πολιτικού φάσματος (από αριστερά μέχρι δεξιά) και μας αποκοιμίζουν λέγοντας πως είμαστε άριστοι ή πως έλα μωρέ, δεν βαριέσαι, και οι άλλοι τα ίδια είναι... Στην χώρα υπάρχουν μόνο νησίδες, προσέχω την διατύπωση, επιστημονικής σοβαρότητας (αν και βέβαια, κλασικά νεο-ελληνικά όλοι νομίζουν ότι βρίσκονται πάνω σε μια απο αυτές, αλλά τόσες νησίδες θα έκαναν στεριά βρε παιδιά! Άσε που και οι περισσότεροι σοβαροί νεο-έλληνες επιστήμονες είναι στο εξωτερικό).
Και για να πιάσω και τις κλασικές/ανθρωπιστικές σπουδές, (με αφορμή και την κυκλοφορία ενός βιβλίου ενός Ζουράρη με κάπως προκλητικό τίτλο που στην νεο-Ελλάδα το παίζει/ θεωρείται(?) μέγας και τρανός) πόσοι από εσάς ξέρετε πως οι νεο-έλληνες δεν έχουμε καν εκδόσεις των αρχαίων ελληνικών κειμένων? (τη στιγμή που έχει μέχρι και...η Κορέα? Ουσιαστικά στον τομέα αυτό είμαστε στην ίδια μοίρα με την Ζιμπαμπουε, την Κολομβία, την Ακτή Ελεφαντοστού, ούτε αυτοί έχουν εκδόσεις των αρχαίων κειμένων αλλά αυτοί μπορεί κάλιστα και να αδιαφορούν, ενώ εμείς κοπτόμαστε για τους προγόνους, τον Μ.Αλέξανδρο κλπ). Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που με έχει κάνει να ντρέπομαι συχνά στο εξωτερικό όταν συζητώ με σοβαρούς φιλολόγους σαν τον Martin West, Peter Parsons της Οξφόρδης (και όχι με τύπους σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη, τον Μαρωνίτη, τον Μπαμπινιώτη και τον Ζουράρη...στα νεο-ελληνικά τηλε-παράθυρα και πάνελς). Ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν τι θα πει εκδόσεις αρχαίων κειμένων, δεν έχω χρόνο να γράψω πολλά, μόνο να ξέρετε ότι είναι όσα χρειάζεται να γίνουν από τη στιγμή που κάποιος αρχαιολόγος ανακαλύπτει έναν μισοκατεστραμμένο πάπυρο μέχρι να βγει ένα (όσο γίνεται) ολοκληρωμένο κείμενο, πραγματικά τιτάνια δουλειά! (φαντάζεστε πως εκτός από άριστη γνώση της γλώσσας χρειάζεται να ξέρει κάποιος ένα σωρό άλλα πράγματα για να προσπαθήσει να ανασυνθέσει κείμενο όπως κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ιστορικά, ακόμη και το στυλ και το ύφος ενός συγγραφέα!!!) Ε λοιπόν όλα τα αρχαία κείμενα που διαβάζουμε—όσοι μπορούμε-- (Όμηρος, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, λυρική ποίηση κλπ), το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο, είναι εκδόσεις κυρίως της Οξφόρδης (διεθνώς θεωρούνται οι εκδόσεις αναφοράς)-βασικά πάπυροι Οξυρύγχου-(αλλά και Λειψίας και Χάρβαρντ-εκδόσεις Loeb- και λιγότερο Πρίνστον, ειδικά στα ομηρικά). Για την υποχρηματοδότηση, κλασική νεο-ελληνική (αριστερή και όχι μόνο βέβαια) συνδικαλιστική νοοτροπία, για όλα φταίει η έλλειψη (προσωπικού και) χρημάτων, δείτε τα πανεπιστήμια της Σιγκαπούρης αλλά και της Ρωσίας που παρά τα οικονομικά προβλήματα διαπρέπουν, υπάρχουν περίοδοι που δεν έχουν ούτε ίντερνετ όπως μου έλεγε φίλος ρώσος φυσικός στο cern, που πραγματικά αριστεύουν με μικρότερο μπάτζετ. Εάν θέλετε να δείτε σύγκριση των νεο-ελληνικών με τα σοβαρά πανεπιστήμια του εξωτερικού απλά, κάντε αίτηση να πάτε για να διαπιστώσετε τις διαφορές με τα μάτια σας! Τα διάφορα διεθνή rankings που δημοσιεύονται κατά καιρούς (από διάφορες πηγές, αμερικανικές, ευρωπαϊκές, κινεζικές), χωρίς να είναι ευαγγέλιο, είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα απο αυτές τις ψευτο-αξιολογήσεις (κανένα εγχώριο ΑΕΙ πάνω από τη θέση 200 διεθνώς ενώ στα πρώτα 500 συγκαταλέγονται μόνο 3 ελληνικά, Καποδιστριακό, Αριστοτέλειο και Κρήτη με τη σειρά που τα γράφω). Για αυτούς που λειτουργούν με τους υπεραπλουστευτικούς ποδοσφαιρικούς όρους, είναι σαν να συγκρίνει κάποιος τον “θρύλο” και την “πανάθα” (στο ποδόσφαιρο) με Μπάρτσα, Μάντσεστερ κλπ. Καημένη νεο-ελλάδα...Μέχρι πότε θα κοιμάσαι μέσα στις αυταπάτες σου?
ΥΓ 1: Την καλύτερη βασική και μέση εκπαίδευση διεθνώς την έχει ως γνωστόν η Φινλανδία η οποία έχει 4 φορές μικρότερη αναλογία εκπαιδευτικών / μαθητών από την Ελλάδα (και χωρίς να υπολογίζουμε την ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια με τα οποία η αναλογία γίνεται 8 φορές μικρότερη), αλλά κάθε χρόνο οι νεο-έλληνες συνδικαλιστές μιλάνε για ελλείψεις προσωπικού!
ΥΓ 2: Για να κρατήσω και κάποιες ισορροπίες και για να μην μηδενήσω τα ελληνικά πανεπιστήμια, κάτι που θα ήταν άδικο όπως άδικα (υπερβολικά) είναι και τα αριστεία (ένα χαρακτηριστικό της νεο-ελλάδας είναι ότι έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου ακόμη και στην γλώσσα), θα αναφέρω και τούτο: Αν σκεφτεί κανείς ότι διεθνώς υπάρχουν ας πούμε κάπου 2000-3000 ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης γενικά (πάνω από 1000 έχουν μόνο οι ΗΠΑ), το να έχουμε 3-4 μέσα στα 500 πρώτα ίσως δεν είναι και τόσο άσχημα για κάποιους, δηλαδή αν δει κανείς την συνολική εικόνα βλέπει 1-2 ελληνικά στο top 10% (στα πρώτα 300) διεθνώς, κάτι που δεν είναι και άσχημο. Πάντως αν κάποιος θέλει να κάνει αυτό που λέμε state of the art research πρέπει αναμφίβολα να φύγει στο εξωτερικό. Η διαφορά των ελληνικών ΑΕΙ με αυτά που ανέφερα στην αρχή (που λίγο-πολύ καταλαμβάνουν τις πρώτες 10-20 θέσεις διεθνώς σε όλες τις αξιολογήσεις) είναι πάντως τεράστια (πέρα από τα rankings το λέγω και από προσωπική πείρα και από τα δύο).