Θέλω να μεταφέρω τον πόνο μου, πιστεύω στο κατάλληλο τόπικ, και συνάμα να κάνω μια προσωπική δήλωση. Σόρρυ για το σεντόνι...

Θεού θέλοντος στις 29 Ιουλίου θα ορκίζομαι και θα παίρνω το τιμημένο... το δίπλωμα. Μένει ένα μάθημα που δίνω σε 6 μέρες και 9 ωρες, καθώς και η παράδοση της διπλωματικής μου. Σ' αυτή θέλω να σταθώ.

Στο τμήμα μου κυκλοφορούν διπλωματικές όλων των ειδών, από πλήρως βιβλιογραφικές μέχρι 100% υλοποίησης και από διπλωματικές της πλάκας μέχρι διπλωματικές για genius φοιτητές. Προσωπικά δε μ' εμπνέουν οι θεωρίες, οπότε και πήρα μια διπλωματική υλοποίησης και από άποψη δυσκολίας πήρα κάτι που όταν το πήρα μου είπε ο καθηγητής ότι είναι μέσης δυσκολίας. Βοήθεια από μεταπτυχιακό δε θα είχα, παρά μόνο από έναν εξωτερικό συνεργάτη που δούλευε στο επιστημονικό πάρκο. Θα μου έδιναν έναν υπολογιστή σε ένα διπλανό του γραφείο και θα είχα μια συνεχή υποστήριξη. Αμ δε...

Ξεκινώντας στις αρχές του 5ου έτους να ασχολούμαι ο επιτηρητής μου παραιτήθηκε και έπιασε δουλειά στο δημόσιο. Strike 1. Οκ, θα μπορούσε να με βοηθάει τα απογεύματα. Αμ δε...

Έπιασε δουλειά και στα ΤΕΙ όπου άρχισε να διδάσκει τα απογεύματα. Strike 2. Ήταν μόνο αυτό; Όχι βέβαια...

Γέννησε και η γυναίκα του. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος και η οικογένειά του, αλλά όπως καταλαβαίνετε ένα μωρό θέλει το χρόνο του και από πού θα βρεθεί αυτός; Strike 3. Λέτε να τελείωσε το κακό; Μπα, ακόμα δεν άρχισε.

Αρρώστησε ο πατέρας του που ζούσε στη Λάρισα και έπρεπε να πηγαινοέρχεται, ακόμα και να μένει εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Strike 4.

Ο καιρός περνούσε, του είχα ζητήσει πράγματα να διαβάσω, μου είχε δώσει διάφορα, έλα όμως που όπως αποδείχτηκε στην πράξη δε μου χρειάστηκαν πουθενά.

Κάποια στιγμή άρχισα να μπαίνω στο κλίμα, φυσικά με καθαρά προσωπική δουλειά και σχεδόν μηδενική βοήθεια και πάνω που έφτασε η περίοδος που θα χρειαζόμουν σοβαρότερη υποστήριξη... Strike 5... ο πατέρας του χειροτέρεψε, ο επιτηρητής μου χάθηκε για μέρες και δυστυχώς τελικά ο πατέρας του πέθανε και από πάνω.

Επέστρεψε, μπόρεσα να τον συναντήσω και πάνω που τα πράγματα είχαν πάρει το ρυθμό τους αρρώστησε και ο πατέρας του καθηγητή μου. Strike 6. Χαμένος και αυτός για μέρες, εγώ σε φάση αναμονής. Τελικά πέθανε και αυτός. Μα καλά, πόσο πιθανό είναι να μου συμβεί αυτό; Έφτασα να ανησυχώ μήπως με έχουν ματιάσει, μήπως έφταιγα εγώ για τα κακά των άλλων.

Τελικά σιγά σιγά τα πράγματα εξομαλύνθηκαν, μπήκα στο νόημα αυτού που έφτιαχνα και πλέον ύστερα από δουλειά αρκετών μηνών δουλεύει το 95% αυτού που έπρεπε να φτιάξω. Όλα καλά θα έλεγε κανείς. Αμ δε... Stike 7... το πρόγραμμα για ανεξήγητο λόγο όταν κάνω compile έχοντας κάνει μια σύνδεση μεταξύ δύο components τρέχει κανονικά, δε δημιουργεί όμως εκτελέσιμο αρχείο στο τέλος, αν αφαιρέσω αυτή τη σύνδεση όταν κάνω compile δημιουργείται κανονικά το εκτελέσιμο αρχείο. Κανείς δε μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν τρέχει και βρίσκομαι ~25 ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας παράδοσης της διπλωματικής με μια διπλωματική που δουλεύει κατά τα 3/4, χωρίς φως όμως στον ορίζοντα για το άλλο 1/4. Αν δε δουλέψει θα το δώσω ως έχει, συνηθισμένο φαινόμενο άλλωστε έμαθα τα προβλήματα σε διπλωματικές που περιέχουν υλοποιήσεις με ηλεκτρονικά.

Που θέλω να καταλήξω...

Αυτό τον 1 χρόνο σοβαρής ενασχόλησής μου με τη διπλωματική έμαθα πράγματα που δεν είχα μάθει τα προηγούμενα 5 χρόνια στη σχολή. Είδα πώς είναι να έχεις σοβαρά κολλήματα και να τρως απίστευτες ώρες για να βρεις μια λύση, έμαθα πώς είναι να εξαρτάσαι από άλλους και να πρέπει να περιμένεις πότε αυτοί θα μπορούν για να προχωρήσει η δουλειά σου, έμαθα πώς είναι το να χαίρεσαι πραγματικά όταν κάτι που παιδεύεσαι βδομάδες και μήνες να φτιάξεις το βλέπεις ξαφνικά να δουλεύει μπροστά σου. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν έκανα καλά που πήρα μια τέτοια διπλωματική, ο πατέρας μου με έπεισε όμως ότι αποτελεί το καλύτερο 'σχολείο' για μένα αυτά τα 6 χρόνια των σπουδών μου.

Αντε να τελειώνουμε όμως... κουράστηκα...

Kαταρχήν, μην σε παίρνει από κάτω!

Κατά δεύτερον, να είσαι σίγουρος πως χάρη στην διπλωματική σου, θα ...τρως ψωμί στο μέλλον, αφού μόνον αυτό σε διαχωρίζει από τους υπόλοιπους που έχουν κάνει μια της πλάκας για να τελειώνουν το πτυχίο... Ομιλώ ως παθών και ως ...μαθών! 2 δουλειές που έχω βρει, τις βρήκα επειδή ήξερα να προγραμματίζω, μεταξύ άλλων (όχι δεν είμαι coder, ηλ. μηχανικός είμαι, αλλά βοηθά , πολύ μάλιστα... ).

Αλλο κοινό μας σημείο είναι πως κι εγώ την έκανα 100% μόνος μου, πως τελικά έκανα και το κομμάτι ενός άλλου παιδιού,γιατί αυτός δεν έκανε τίποτε, καθώς είχε παρατήσει την σχολή, οπότε θεώρησα πως έπρεπε να δώσω κάτι να δουλεύει, κάτι που κι εγώ έμαθα αργότερα, ΔΕΝ ισχύει πάντα...

Η διπλωματική μου είχε γίνει από μια κοπέλα παλιότερα σε Matlab (πολύ πιο εύκολο απ' ότι σε οποιαδήποτε γλώσσα προγραμματισμού, αφού έχεις άπειρα πράγματα κυριολεκτικά έτοιμα πχ γραφικές παραστάσεις... ), η οποία την παρέδωσε, όχι απλά ημιτελή, απλούστατα ...ΔΕΝ δούλευε: στα 3 sec κολλούσε!

Κι εγώ παρέδωσα πλήρες πρόγραμμα σε VB, που ήταν και...όμορφο, όπως απαιτούσε ο καθηγητής το οποίο ... δεν το βαθμολόγησε με 10, γιατί λέει μια μέτρησή μου με το πρόγραμμα , είχε απόκλιση σε σχέση με το ηχόμετρο....
Είμαι σίγουρος επίσης , πως η τύπισσα θα πήρε σίγουρα τουλάχιστον τον ίδιο βαθμό με μένα, αν δεν πήρε και 10άρι...

Πήρα το 9,5 μου δηλαδή, για μια διπλωματική που μου πήρε πάνω από 1,5 χρόνο να την τελειώσω και στο διάστημα αυτό, δεν τον ενόχλησα καθόλου, κάθησα και την έκανα μόνος μου και απλά μου έλεγε τι θα ήθελε να προσθέσω...

Αλλά τελικά, στ' @@ μου. Βαθμό πτυχίου ποτέ δεν μου ζήτησαν, αλλά VB, μου ζήτησαν και θα μου ζητήσουν πολλοί. Τελικά, εγώ κερδισμένος βγήκα , κι ας άξιζα προφανώς το 10άρι (γιατί όταν κάνει τόσες και τόσες μετρήσεις σωστά και σύμφωνα με το όργανο, δεν είναι κάτι τραγικό να έχει απόκλιση σε μία, μιλάμε πάντα για ένα software που με ένα μικρόφωνο προσπαθούσε να ανταγωνιστεί ένα επαγγελματικό ηχόμετρο! ).

Μην χαλιέσαι λοιπόν, έχε στο μυαλό σου να τελειώσεις απλώς και όλα θα πάνε καλά.

Όσο για το πρόβλημα με τα components, δοκίμασες να φτιάξεις από την αρχή το project, μήπως δουλέψει; Αλλιώς, κάνε καμιά ερώτηση σε κανένα σχετικό φόρουμ. Καλά ξεμπερδέματα εύχομαι!

Καταρχήν ευχαριστώ για την υποστήριξη! Πλέον δε με παίρνει από κάτω, με πήρε από κάτω μήνες πριν αλλά συνήθισα. Γι' αυτό λέω μεγάλο σχολείο η διπλωματική, πολύ μεγαλύτερο από το σύνολο των μαθημάτων
(την αξία των οποίων δεν αμφισβητώ καθώς χωρίς αυτά δε θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω.)
Ευχάριστο το να ακούς και άλλους που έχουν περάσει αντίστοιχα και σε παραπλήσιο αντικείμενο.

Εμένα το πρόβλημά μου εντοπίζεται σε γλώσσα VHDL, αν και το component που δημιουργεί το πρόβλημα είναι έτοιμο component της εφαρμογής και όχι component που έγραψα μόνος μου.

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
Όσο για το πρόβλημα με τα components, δοκίμασες να φτιάξεις από την αρχή το project, μήπως δουλέψει; Αλλιώς, κάνε καμιά ερώτηση σε κανένα σχετικό φόρουμ. Καλά ξεμπερδέματα εύχομαι!

Έχω κάνει σχετική ερώτηση σε δύο φόρουμ και στο support της εταιρίας που φτιάχνει τόσο το hardware, όσο και το software που χρησιμοποιώ. Δυστυχώς λύση δε μου έχει δοθεί μέχρι τώρα, απλά στο support με έχουν ενημερώσει ότι θα το ελέγξουν. Ο δε επιτηρητής μου δε ξέρει τι φταίει και μου δήλωσε ότι από την πλευρά του είναι οκ ακόμα και αν το αφήσουμε εδώ. Το ίδιο και ο συνεξεταστής. Μόνο ο 1ος εξεταστής επιμένει ότι θα βρεθεί τρόπος να δουλέψει, το οποίο και δεν είναι παράλογο (το να μην εγκαταλείπει ακόμα) δεδομένου ότι υπάρχει ~1 μήνας ακόμα, λύση βέβαια ο ίδιος επίσης δε ξέρει να μου προσφέρει. Ψάξιμο mode on λοιπόν...

Γενικά ο κώδικάς μου είναι σε C και σε Micro-C (για μικροσυστήματα) και με τη χρήση αυτών χειρίζομαι ένα σένσορα (ένα τσιπάκι κάμερας δηλαδή), ένα board με προγραμματιζόμενο FPGA και τη σύνδεση μεταξύ αυτών και μεταξύ του υπολογιστή και το board. Πρακτικά δηλαδή σχεδίασα από το μηδέν ένα σύστημα που δημιουργεί την κατάλληλη επικοινωνία μεταξύ ενός υπολογιστή και ενός board, συνέδεσα πάνω στο board το σένσορα κατασκευάζοντας μια ενδιάμεση πλακέτα και πλέον μπορώ να προγραμματίζω την κάμερα, να τραβάω φωτογραφίες και να μεταφέρω δεδομένα από το board στην κάμερα, τα οποία και μετατρέπω σε φωτογραφία. Το πρόβλημα βρίσκεται στη μεταφορά των δεδομένων από το σένσορα στο board, οπότε και για την ώρα ενώ τα 3/4 κομμάτια δουλεύουν δε μπορώ να δω την εικόνα.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...

Καταρχήν αφού ολοκλήρωσες την προσπάθεια σου ,αν και όχι στην έκταση που θα έπρεπε *θα ήθελε ο καθηγητής-επόπτης σου είναι κάτι. Μπράβο σου. Μεγάλο σχολείο τα χρόνια των σπουδών για όλους.Μαθαίνεις να ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις βάση των δυσκολιών αντιμετωπίζοντας τες. Μαθαίνεις τα όρια σου, αν και εγώ δεν τα έμαθα στο πρώτο πτυχίο αλλά στο δεύτερο το οποίο ήταν πιο απαιτητικό αφού έπρεπε και να δουλεύω.Τέλος καλό όλα καλά.Οι καθηγητές-επόπτες είναι λαχείο, μπορεί να σε βλέπουν σαν έναν ακόμη φοιτήτη τον οποίο τον έχει αναλάβει για να συμπληρώσει έναν ικανό αριθμό εποπτίας πτυχιακών, μπορεί όμως να γίνεις και κολλητός μαζί του και να συνεργαστείς επαγγελματικά, μου έτυχε πρόταση από τον επόπτη μου αλλά δεν την έχω σκεφτεί σοβαρά για δουλειά.Αφού άντεξες ένα χρόνο και + για να την ολοκληρώσεις είναι πολύ θετικό. Αν είχες και μαθήματα παράλληλα διπλό μπράβο.
Στην Πάτρα αν θυμάμαι καλά τελειώνεις έτσι? Έχεις σκεφτεί για MSc?

Έξι μήνες πριν έγινα δεκτός με υποτροφία για PhD σε Disegno e Metodi di Sviluppo Prodotto στο Politecnico di Milano. Το πώς το χάρηκα δεν περιγράφεται. Η προσπάθεια ήταν καθ' όλα δική μου μέσα από πολλές αντιξοότητες όλα τα χρόνια, ούτε «πλάτες» είχα ποτέ, ούτε όλα ευνοϊκά μου πήγαιναν πάντα. Ξεκίνησα λοιπόν να εξερευνώ τον καινούριο κόσμο του Ιταλικού Πανεπιστημίου και μάλιστα σε επίπεδο PhD, αφού το πέρασμά μου από τη Φλωρεντία «δεν ακούμπησε» (ιδιωτική σχολή, άλλη φιλοσοφία, ως επί το πλείστον ξένοι καθηγητές κλπ).

Από την αρχή ο υπεύθυνος καθηγητής του τμήματος έρευνας όπου βρισκόμουν έδειξε την ανησυχία του για το αν μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του γραφείου και το PhD γενικά. Τον διαβεβαίωσα, άλλωστε ήταν ένα όνειρο που γινόταν πραγματικότητα, ήμουν (και είμαι) γεμάτος ιδέες που περίμεναν να υλοποιηθούν. Με τις ευλογίες του λοιπόν (και την αμφιβολία του) ξεκίνησα να ετοιμάζω μία έρευνα για το sustainable design energy efficient οικιακών συσκευών.

Έξι μήνες μετά, και έχοντας κάνει -κάκιστα- ελάχιστες (δεν είχα μπει στο κλίμα) revisioni (= συνεδρίες για επίβλεψη; Δεν ξέρω πώς να το εκφράσω στα ελληνικά) με την tutor μου, έφτασα στο σημείο 3 εβδομάδες πριν την πρόοδο του εξαμήνου (παρουσίαση της πορείας της διατριβής ενώπιον του συμβουλίου των καθηγητών) να δεχτώ μια κατραπακιά από την καθηγήτρια διότι το θέμα που διάλεξα επ' ουδενί μοιάζει με διδακτορική διατριβή αλλά με απλή πτυχιακή, καθώς ούτε κάτι το θεωρητικό είναι ούτε έρευνα περιλαμβάνει, όλα αυτά που γράφονται είναι πράγματα γνωστά εδώ και 30 χρόνια μπλα μπλα μπλα και ότι σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Politecnico di Milano μπλα μπλα μπλα δεν είναι κατάλληλο για θέμα μπλα μπλα μπλα «και δεν ξέρω εγώ πώς δουλεύετε στα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα» μπλα μπλα μπλα.

Μέσα σε μία εβδομάδα άλλαξα θέμα διατριβής. Η νέα πρότασή μου είχε να κάνει με την ενσωμάτωση και βελτίωση της θεωρίας «Absorptive capacity» στο σχεδιασμό για το Sustainable development. Κανόνισα εκ νέου revisione με την tutor όπου εισέπραξα θετικά σχόλια για το θέμα, μπλα μπλα μπλα, «μπήκες επιτέλους στη φιλοσοφία του διδακτορικού» μπλα μπλα μπλα, και κανονίστηκε meeting για revisione με τον υπεύθυνο καθηγητή δύο μέρες μετά ώστε να αξιολογήσει κι αυτός το θέμα 2 εβδομάδες πριν την τελική παρουσίαση του εξαμήνου.

Πέντε ώρες πριν λοιπόν, έφαγα και δεύτερη κατραπακιά, πολύ μεγαλύτερη από την πρώτη αφού «εξακολουθώ να μη βλέπω την έρευνά σου», «αυτά που μου λες τα γνωρίζω ήδη, πες μου κάτι που δεν ξέρω, ΑΥΤΟ είναι έρευνα PhD», «ασχολείσαι με marketing, εδώ είναι Πολυτεχνείο και ασχολούμαστε με το design» (αλήθεια ρε μλκ; Τότε γιατί άλλαξα θέμα 7 ημέρες πριν; Μήπως γιατί ήταν καθαρά design και μου σπάσατε τα @@ ότι δε συνάδει με τη φιλοσοφία της έρευνας και γι' αυτό δεν το θέλατε;), «έξι μήνες πληρώνεσαι (υποτροφία) και δεν κάνεις έρευνα», «μάλλον δεν έχεις καταλάβει τι γίνεται στο PhD», «δε μου δίνεις το 'pezzetino culturale' που πρέπει να δώσει ένας ερευνητής» και άλλα όμορφα.

OK, περίμενα τέτοια συμπεριφορά από αυτόν, είναι ο άνθρωπος που και ΟΛΑ να τα έχεις κάνει όπως ΘΕΛΕΙ (προσοχή! όχι όπως ΠΡΕΠΕΙ) θα σου βρει κάτι που δεν έχεις κάνει, απλά για να τονίσει για μία ακόμη φορά ότι αυτός είναι ψηλά, όχι εσύ. Περισσότερο από όλα με ενόχλησαν τα λόγια της tutor μετά από τη συνάντηση με τον υπεύθυνο αφού «Υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας μια έρευνα PhD», «ξανασκέψου το. Μάλλον δεν κάνεις για ερευνητής, κάνεις για σχεδιαστής», «εγώ δεν είμαι αυτή που θα σου πει ποια θα είναι η έρευνά σου, εγώ έκανα το PhD μου, ΕΣΥ πρέπει να τη βρεις, δεν μπορώ να σε βοηθήσω, είμαι εδώ για να ασκώ κριτική» (αλήθεια, τι διάολο χρειάζομαι τον tutor αν δεν μπορεί να με βοηθήσει;) μπλα μπλα μπλα. Φυσικά, άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί μεν να τη γλιτώσω στην πρόοδο του Ιουλίου, αφού δεν υπάρχει βαθμολογία αλλά στην ετήσια πρόοδο του Δεκεμβρίου παίζω το κεφάλι μου και είναι ορατός ο κίνδυνος να μη με αφήσουν να συνεχίσω στο δεύτερο χρόνο, κάτι το οποίο σημαίνει και διακοπή της υποτροφίας για το διάστημα που θα «ξαναπαρακολουθήσω» τον πρώτο χρόνο.

Μέχρι ενός σημείου καταλαβαίνω ότι αυτά αποτελούν ψυχολογικό πόλεμο των καθηγητών. Άλλωστε όποιος έχει σπουδάσει σε ιταλικό Πανεπιστήμιο μπορεί να το επιβεβαιώσει. Μήπως όμως τελικά έχουν δίκιο; Μήπως δεν κάνω για ερευνητής; Από μικρός ούτως ή άλλως ήθελα να γίνω σχεδιαστής. Στο σημείο όμως που βρίσκομαι είναι λες και ξεκινάω από το μηδέν: σχεδιαστής δεν μπορώ να αποδείξω ότι είμαι, δεν έχω portfolio διότι δεν ασχολήθηκα τόσα χρόνια στο τμήμα Βιομηχανικού Σχεδιασμού του ΤΕΙ Κοζάνης με το design (κάναμε ό,τι άλλο μάθημα μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, ναι, μέχρι και ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ) και στη Φλωρεντία έχασα το ενδιαφέρον μου να ασχοληθώ με τη δημιουργία concepts. Ερευνητής δεν μπορώ να αποδείξω ότι είμαι, έχουν περάσει 6 μήνες χωρίς να υπάρχει έρευνα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλα το διάστημα αυτό. Τι είμαι τελικά;

Θα ήθελα πολύ να μου δώσει κάποιος που ανέβηκε το σκαλοπάτι του διδακτορικού ένα δικό του ορισμό για το τι σημαίνει «PhD» βάσει των εμπειριών του. Φυσικά απόψεις επί του γενικού θέματος είναι δεκτές από όλους.

Δύσκολη η φάση που μας περιγράφεις, κι εμείς που είμαστε απ'έξω μόνο γενικά σχόλια μπορούμε να κάνουμε.

Αρχίζοντας από την τελευταία ερώτησή σου, το PhD είναι μία εμβάθυνση σε μια επιστημονική περιοχή. Η εμβάθυνση αυτή θα πρέπει να έχει κάποια καινούργια συνεισφορά στην επιστήμη. Να λέει δηλαδή κάτι πρωτότυπο. Για να μπορέσεις να συνεισφέρεις κάτι καινούργιο στην επιστήμη πρέπει να ξέρεις τι έχουν πει οι υπόλοιποι, ποια είναι δηλαδή η στάθμη γνώσεων γύρω από το θέμα που θες να μελετήσεις. Αυτό από μόνο του είναι πολύ δύσκολο πράγμα για ένα παιδί που μόλις έχει βγει από μια σχολή, και θα πρέπει ο επιβλέπων να του δώσει κάποιες κατευθύνσεις. Το ότι δεν πίεσες για περισσότερο στενή συνεργασία με την επιβλέπουσα είναι ένα πρώτο λάθος, αλλά τώρα έγινε.

Γενικά στο PhD τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ο επιβλέπων (υπάρχει κι ένα σχετικό ανέκδοτο). Η συμπεριφορά των επιβλεπόντων σου, όπως μας τη μεταφέρεις, μου φαίνεται λίγο περίεργη και μάλλον όχι θετική, αλλά τέλος πάνων αυτούς δεν μπορείς να τους προσαρμόσεις, μπορείς μόνο εσύ να προσαρμοστείς.

Στο δια ταύτα, που είναι το τι μπορείς να κάνεις τώρα (πάντα με την επιφύλαξη ότι δεν ξέρω την περίπτωση άρα μόνο γενικές απόψεις μπορώ να εκφέρω). Πρώτα απ'όλα να διαβάσεις! Πρέπει να διαβάσεις τη βιβλιογραφία, τις δημοσιεύσεις δηλαδή που έχουν γίνει γύρω από το θέμα σου. Αυτό που σου είπε ο καθηγητής, ότι αυτά που λές είναι γνωστά εδώ και 30 χρόνια είναι λίγο χοντρό: σημαίνει ότι είτε αυτός είναι κάφρος, είτε εσύ δεν έψαξες σχεδόν καθόλου τη βιβλιογραφία, είτε ότι δεν μπόρεσες να παρουσιάσεις ποια είναι η δική σου καινούργια ιδέα. Ξεκίνα διαβάζοντας τις δημοσιεύσεις των επιβλεπόντων σου. Με τι ασχολούνται αυτοί; Τι έχουν γράψει; Τι διδακτορικά έχουν επιβλέψει; Ποιές είναι οι πρωτοτυπίες τους; Πώς θα μπορούσες εσύ να τα συμπληρώσεις; Το να διαλέξεις ένα θέμα που είναι στην ίδια επιστημονική περιοχή με τα ερευνητικά ενδιαφέροντα των επιβλεπόντων σου βοηθάει πάρα πολύ. Αλλιώς και να θέλουν να σε βοηθήσουν δε θα μπορούν. Το διάβασμα της βιβλιογραφίας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα και έμπειροι ερευνητές δυσκολεύονται. Αλλά από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Δεν ξέρω τι περιμένουν οι επιβλέποντές σου από εσένα, εγώ αυτό που θα θεωρούσα καλή πρόοδο για κάποιον που είναι στο πρώτο εξάμηνο του διδακτορικού (και που είναι ένα εξάμηνο χωρίς επίβλεψη) θα ήταν να έχει διαβάσει μερικές δεκάδες papers σε μία επιστημονική περιοχή, να έχει καταλάβει τι λένε και να έχει 2-3 ιδέες για το τι καινούργιο θα μπορούσε να διερευνήσει αυτός.

Το δεύτερο που πρέπει να κάνεις είναι να πιέζεις όσο το δυνατό περισσότερο για συνεργασία με τους επιβλέποντες. Η έρευνα όπως και όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι κάτι που μαθαίνεται, και προφανώς το να είσαι αυτοδίδακτος κάνει τη μάθηση πιο δύσκολη και λιγότερο αποτελεσματική από το να σε καθοδηγεί κάποιος άλλος. Αν συναντάς κάποιον μία φορά στο εξάμηνο είναι μάλλον απίθανο να πάρεις χρήσιμο feedback, και ακόμα πιο απίθανο να τον πείσεις ότι αυτό που κάνεις εσύ είναι χρήσιμο. Θα πρέπει να επιδιώκεις να συναντιέσαι με την άμεση επιβλέπουσα μία φορά την εβδομάδα, ή αν δεν είναι δυνατό 2-3 φορές το μήνα. Έτσι θα σε μάθει και θα τη μάθεις καλύτερα και θα καταλάβεις καλύτερα το τι θέλει από εσένα.

Τέλος, γενικότερη συμβουλή, πάντα να έχεις στο νού σου ότι πρέπει να γράφεις papers. Τα μόνα πράγματα που μετράνε στην έρευνα είναι τα λεφτά και τα papers. Λεφτά δεν περιμένει κανείς από εσένα να φέρεις, οπότε σου μένουν μόνο τα papers.

Δεν ξέρω αν σου είπα κάτι που δεν το είχες σκεφτεί ήδη, σε κάθε περίπτωση καλή δύναμη και μην απογοητεύεσαι, όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.

Για το Ίδρυμα (εκπαιδευτικό, ερευνητικό, ο,τι) PhD είναι :

1)Να μπορούν να σε βάζουν σε ευρωπαϊκά και ιδιωτικά (όπου αυτό 'επιτρέπεται') projects, και να δείχνεις αποτελέσματα. Δλδ να φέρνεις λεφτά στο Ίδρυμα.
2)Να γράφεις papers και να κάνεις δημοσιεύσεις. Δλδ να 'αυξάνεις' τη φήμη του ιδρύματος και του καθηγητή και να ανοίγεις έτσι το δρόμο για περισσότερα από τα 1)
3)Να αναλαμβάνεις προπτυχιακούς στην αποπεράτωση των σπουδών τους και την πιθανή εισαγωγή τους στο PhD. Δλδ να βγάζεις βάρος από τους ώμους τους και να φροντίζεις για την τροφοδοσία του 2) με νέους ανθρώπους.

Αυτά. Κοινώς PhD είναι η μέθοδος για να εξασφαλίζει ένα Ίδρυμα ότι μπορεί και θα μπορεί να βγάζει σημαντικά κέρδη .-

[Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά σε ελληνικά ιδρύματα αν εκεί πάει ο νους]

Εσύ από τη μεριά σου, που προφανώς θες κάποια στιγμή να ξεμπερδεύεις γιατί τα χρήματα που θα κερδίζεις εκεί θα είναι πολύ λιγότερα από αυτά που θα μπορείς να χτυπήσεις αλλού, προσπάθησε να ενταχτείς στα παραπάνω, αρχικά για να καταλάβεις τι είναι αυτό που μπορείς να θέσεις ως στόχο (δλδ να βρεις ένα θέμα) αλλά να θυμάσαι πάντα το στόχο και να προσπαθείς να μην παρεκτρέπεσαι. ΑΝ δουν πως είσαι καλός, θα προσπαθήσουν διαρκώς να σε χώνουν σε ολοένα και περισσότερα πράγματα με μικρά ανταλλάγματα. Π.χ. χώσου τώρα σε αυτό το project που συμμετέχουν τα τάδε και δείνα φοβερά εκπαιδευτικά ιδρύματα, ή επικεφαλής είναι η τάδε και η δείνα εταιρεία κλπ κλπ, θα σου κόβουμε και 1.000 παραπάνω, με κόστος προφανώς ότι δεν θα έχεις χρόνο για το δικό σου θέμα.

Για να βρεις όμως καλό θέμα, και να κάνεις και γνωριμίες με τον πραγματικό κόσμο, θα πρέπει εν αρχή να τα κάνεις. Μάθε ποια είναι τα σημαντικά conferences του χώρου σου (μια δημοσίευση δεν λέει από μόνη της κάτι, σημασία έχει το που έχει γίνει και πως). Δες τι θέματα παίζουν και τι γράφουν ως open points, future work κλπ. Μυαλό έχεις, συνδίασέ τα και πάτα πάνω σε υφιστάμενη δουλειά. Δεν νοείται δημοσίευση που να μην προσπαθεί να βελτιώσει προβλήματα που έχουν αναφερθεί. Μάθε τους κανόνες του παιχνιδιού, γιατί περί αυτού πρόκειται, ώστε να συντάσσεις papers που να δημοσιεύονται σε καλά συνέδρια. Βιομηχανία είναι, ξέχνα τα 'έρευνα για την πρόοδο και τον πολιτισμό'. Να αποκτήσεις μια επαγγελματική στάση και κουλτούρα. Δεν είσαι φοιτητής.

Ξεκίνα να κάνεις δημοσιεύσεις και ψάξου να σε χώσουν σε projects. Από τη στιγμή που θα αρχίσεις να φέρνεις χρήμα και 'δόξα' (δλδ prospective χρήμα) θα σε αντιμετωπίσουν αλλιώς (η επιτάχυνση της αποπεράτωσης του διδακτορικού είναι άλλη ιστορία). Και μέσα από αυτά που θα έχεις ήδη αρχίσει να κάνεις και να βλέπεις στην πράξη, θα καταφέρεις να σχηματίσεις μια πιο ακριβή εικόνα του θέματός σου.

(δεν πρόλαβα να δω το post του catalyst, και το δικό μου μάλλον είναι μια επανάληψη...)

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
(δεν πρόλαβα να δω το post του catalyst, και το δικό μου μάλλον είναι μια επανάληψη...)

όχι, έθεσες και το θέμα της ένταξης σε projects, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για έναν υποψήφιο διδάκτορα: αν ενταχθεί σε ένα project δε χρειάζεται να ψάχνει το θέμα του, γιατί το θέμα τίθεται από το project. Επιπλέον ο επιβλέπων θα τον παρακολουθεί συστηματικότερα, γιατί από τη δική του πορεία θα εξαρτάται και η πορεία του project. Απλά εγώ δεν το ανέφερα γιατί θεώρησα ότι για να τον έχουν αφήσει ένα εξάμηνο χωρίς επίβλεψη μάλλον δε θα τρελλαίνονται και στα projects.

kotetsi, μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι έγινες δεκτός και ξεκίνησε η διαδικασία της εκπόνησης, χωρίς να έχει προηγηθεί εισήγηση θέματος και έγκριση από την επιτροπή. Εκτός κι αν κάτι δεν κατάλαβα καλά...

Στο ελληνικό πανεπιστήμιο, τουλάχιστον στην Φιλοσοφική, για την οποία είμαι σε θέση να γνωρίζω, προαπαιτείται συζήτηση με τον δυνητικό επόπτη καθηγητή, εισήγηση θέματος, αποδοχή εκ μέρους του επόπτη, και έγκρισή του κατά τη διάρκεια του τμήματος και του τομέα. Κατόπιν όλων αυτών, και εφόσον το θέμα που πρότεινες έγινε δεκτό, ξεκινάς την έρευνα.
Προσωπικά, έχασα πάνω από έναν χρόνο, πιστεύοντας στις διαβεβαίωσεις της εφορείας αρχαιοτήτων, ότι θα μου παραχωρούσαν αδημοσίευτο, ανασκαφικό υλικό για την δημοσίευσή του υπό μορφή διδ.διατριβής, κατόπιν αίτησής μου, καθότι ο ανασκαφέας άλλαξε τελικά γνώμη, και αποφάσισε να μην το παραχωρήσει. Ως εκ τούτου και εγώ και ο επόπτης μου, που επίσης ήταν πεπεισμένος ότι το υλικό θα παραχωρείτο για την εκπόνηση πρωτότυπης εργασίας -και εφόσον είχαν κατατεθεί όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά-, βρεθήκαμε εκτεθειμένοι απέναντι στο πανεπιστήμιο.

Βλέποντας, ότι το πράγμα οδηγείται σε αδιέξοδο, εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να διεκδικήσω το υλικό, παρότι ο νόμος υπαγορεύει ρητά ότι σε περίπτωση που ο ανασκαφέας δεν δημοσιεύσει εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος το υλικό του, υποχρεούται να το παραχωρήσει σε άλλον ερευνητή για δημοσίευση, και ξαναχώθηκα στο σπουδαστήριο, ψάχνοντας τη βιβλιογραφία, ώστε να βρω παρθένο έδαφος για έρευνα.
Ύστερα από μελέτη μερικών εβδομάδων, κατέληξα σε δύο θέματα που προσφέρονταν για μελέτη, σε συνθετική εργασία πλέον, τα οποία πρότεινα στον επόπτη μου, και ενέκρινε το ένα εκ των δύο. Συστάθηκε τομέας, όπου και έγινε αποδεκτή η πρότασή μας, και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε.

Έχουν περάσει δύο χρόνια έκτοτε, και έχω προγραμματίσει να παρουσιάσω το 2010. Η δουλειά που απαιτείται είναι πολύ σοβαρή, με τεράστιες απαιτήσεις, χρονικές περισσότερο, οικονομικές λιγότερο, χωρίς όμως καμία χρηματοδότηση, που σημαίνει ότι αναγκάζεσαι και να δουλέψεις, κατά προτίμηση σε μερική απασχόληση, ώστε να εξασφαλίσεις και τον χρόνο που χρειάζεται.

Η δική μου συμβουλή είναι να μην τα παρατήσεις, επίμενε όσο είναι δυνατόν, καθότι οι καρποί που θα σου αποφέρει αυτή η πνευματική εργασία είναι ανεκτίμητοι.

@Pai Mei: την αρχική ιδέα για το θέμα την είχα παρουσιάσει στην εξέταση, πριν ακόμη μάθω αν γίνομαι δεκτός. Ακολούθως, την ανέπτυξα (όπως νόμιζα, δεν είχα πρότερη εμπειρία ούτε καποιον να με καθοδηγήσει) στον υπεύθυνο καθηγητή του τμήματος, και εκείνος μου ανέθεσε tutor. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

@all: Tο λάθος μου είναι απλά ότι δεν πήγαινα τακτικά στο γραφείο ώστε να βρίσκομαι κοντά στην επιβλέπουσα καθηγήτρια. Αν το έκανα θα είχα αποφύγει αυτά που πέρασα. ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ. Λυπάμαι ειλικρινά για τους μήνες που έχασα, καθώς δεν πρόκειται για ένα εξάμηνο κραιπάλης που παράτησα πχ τα μαθήματα του ΤΕΙ και, ωχ αδερφέ τι έγινε, θα τα αναπληρώσουμε στα χρόνια που θα έρθουν. Προσπάθησα να δουλέψω αλλά αυτό που έκανα προφανώς δεν είναι αρκετό και δε συνάδει με τη φιλοσοφία του διδάκτορα. Ακριβώς για το λόγο αυτό σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της αποχώρησής μου. Ξέρω ότι μπορεί να το μετανιώσω, μπορεί όμως και όχι. Σκεφτόμουν ότι ο τίτλος του διδάκτορα θα με έκανε καλύτερο άνθρωπο και ακόμα πιο χρήσιμο και το θέλω αυτό. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΘΕΛΩ! Αν είναι όμως να ΜΗΝ μπορώ τελικά να συνεισφέρω με το δικό μου «pezzetino culturale» τότε δεν έχει νόημα το PhD για μένα. Μπορώ να συνεισφέρω ως σχεδιαστής, είναι άλλωστε αυτό που ανέκαθεν επιθυμούσα να γίνω.

@kotetsi
δεν είναι 'κακό' να τα παρατήσεις
ξέρω ανθρώπους που τα έχουν παρατήσει απο διδακτορικό και μάλιστα με υποτροφίες σε σοβαρά αμερικάνικα πανεπιστήμια
το θέμα είναι οτι τώρα σκέφτεσαι 20% λογικά 80% συναισθηματικά

κάνε μια λίστα σοβαρών λόγων να τα παρατήσεις και μια λίστα σοβαρών λόγων να επιμείνεις
προσπάθησε να φτιάξεις ένα μικρό σχέδιο στο μυαλό σου για τη μια και την άλλη περίπτωση καθώς και fall back σενάρια και καταστάσεις, τόσο ακαδημαικά όσο και οικονομικά-επαγγελματικά

πιστεύω οτι θα πρέπει να συναντηθείς με τον καθηγητή σου τουλάχιστον 2 φορές ακόμα πριν απο την τελική σου απόφαση

Ο χρήστης kotetsi έγραψε:
@Pai Mei: την αρχική ιδέα για το θέμα την είχα παρουσιάσει στην εξέταση, πριν ακόμη μάθω αν γίνομαι δεκτός. Ακολούθως, την ανέπτυξα (όπως νόμιζα, δεν είχα πρότερη εμπειρία ούτε καποιον να με καθοδηγήσει) στον υπεύθυνο καθηγητή του τμήματος, και εκείνος μου ανέθεσε tutor. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

@all: Tο λάθος μου είναι απλά ότι δεν πήγαινα τακτικά στο γραφείο ώστε να βρίσκομαι κοντά στην επιβλέπουσα καθηγήτρια. Αν το έκανα θα είχα αποφύγει αυτά που πέρασα. ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ. Λυπάμαι ειλικρινά για τους μήνες που έχασα, καθώς δεν πρόκειται για ένα εξάμηνο κραιπάλης που παράτησα πχ τα μαθήματα του ΤΕΙ και, ωχ αδερφέ τι έγινε, θα τα αναπληρώσουμε στα χρόνια που θα έρθουν. Προσπάθησα να δουλέψω αλλά αυτό που έκανα προφανώς δεν είναι αρκετό και δε συνάδει με τη φιλοσοφία του διδάκτορα. Ακριβώς για το λόγο αυτό σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της αποχώρησής μου. Ξέρω ότι μπορεί να το μετανιώσω, μπορεί όμως και όχι. Σκεφτόμουν ότι ο τίτλος του διδάκτορα θα με έκανε καλύτερο άνθρωπο και ακόμα πιο χρήσιμο και το θέλω αυτό. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΘΕΛΩ! Αν είναι όμως να ΜΗΝ μπορώ τελικά να συνεισφέρω με το δικό μου «pezzetino culturale» τότε δεν έχει νόημα το PhD για μένα. Μπορώ να συνεισφέρω ως σχεδιαστής, είναι άλλωστε αυτό που ανέκαθεν επιθυμούσα να γίνω.

Σιγουρα δεν ειμαι το πιο καταλληλο ατομο να σου δωσει συμβουλες για τετοιου επιπεδου σπουδες.

Εχω ζησει/σπουδασει εξω ομως...και γενικα αντιλαμβανομαι εν μερη την ψυχολογια σου.

Δεν θα ειχα κανεναν ενδιασμο να τα παρατησω αν εβλεπα οτι κανω τα παντα, εχω την υποστηριξη/καθοδηγηση του tutor μου κλπ και δεν τα καταφερνω.....θα ελεγα τοσο μου κοβει, δεν παω παραπανω, οποτε τα παραταω. Απο την στιγμη που ειτε απο λανθασμενους χειρησμους δικους σου, ειτε απο κακη συνενοηση είτε κα ιεγω δεν ξερω απο τι, δεν εισαι στο σωστο δρομο....μπορεις ομως να το παλεψεις...γιατι να μην το κανεις? Εφαγες ενα καλο αγγουρι (θυμαμαι τα τρεχαματα που ειχες τοτε με το πανεπηστιμιο, αν θα σε δεχθουν κλπ πριν μερικους μηνες, και την χαρα σου οταν σε δεχθηκαν....) γιατι να τα παρατησεις λογω μιας στραβης?

Το διδακτορικό είναι ένας πάρα πολύ καλός τίτλος φίλε. Θα έλεγα να μην το παρατήσεις. Ιδίως αν σκεφτείς το ότι αργά ή γρήγορα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα είναι γεγονός είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σου χρησιμεύσει.

Αγαπητέ Κοτετσι ήρθε η ώρα για το 2ο μου πόστ, αν και είμαι στενοχωρημένος απο αυτά που διαβάζω

Δεν έχω ακριβή εμπειρία από διδακτορικό, ούτε ξέρω πόσο κοινότυπο είναι το θέμα σου, όμως εδώ και 2 χρόνια ξέρω το περιβάλλον του γραφείου όπου δουλεύεις και απ την καλή και απ' την ανάποδη.

Κατ'αρχάς ο μάστερ επιβλέπων είναι, όπως θα έχεις διαπιστώσει, τυπική φιγούρα 'φτασμένου' καθηγητή που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Το κακό με αυτόν τον άνθρωπο, όπως νομίζω και με πολλούς του ίδιου 'ύφους', είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τι από αυτά που λεει εννοεί και τι αναφέρει απλά για να σε μπριζώσει για να βγάλεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Θα σου πω ένα περιστατικό. Πέρυσι ήταν υπεύθυνος σε ένα πρότζεκτ μας. Δεν μπορείς να φανταστείς τι κατσάδα έπεφτε από την αρχή μέχρι το τέλος σε ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως τις ομάδες, και κυρίως στη δικιά μας, με σχόλια του τύπου 'δε μάθατε τίποτα 2 χρονια' και τέτοια. Φτάνουμε λοιπόν στην τελική παρουσίαση όπου άρχισαν τα 'πόσο περήφανος είμαι', 'μπράβο παιδιά' και λοιπά συναφή, και μαζεύαμε τα σαγόνια μας απ το πάτωμα.Τη Λουτσία δυστυχώς δεν την ξέρω προσωπικά και δεν ξέρω σε στυλ κινείται. Αυτό όμως που πρέπει να ξέρεις είναι ότι πιθανότατα και στο μέλλον θα είναι ζόρικα τα πράματα, το στυλάκι 'σε περιμένω στη γωνία' μυρίζει αρκετά στην ατμόσφαιρα.

Όσον αφορά την απόφαση, θα έλεγα το κύριο είναι, ΠΡΙΝ κάνεις κάποια κίνηση ορμώμενος συναισθηματικά όπως είπε κ ο φίλος wannabe να κοιτάξεις τι εναλλακτικές έχεις σε μαστερ, σε δουλειά, σε οτιδήποτε. Πώς βλεπεις δηλαδή τον εαυτό σου στη συνέχεια. Ως κάτι τελευταίο θα σου (ξανα)πω ότι από την προσωπική μου εμπειρία εχω δεί ότι όσες φορές έβαλα πάνω από τους τίτλους και τα τυπικά προσόντα το τι γούσταρα πραγματικα και τι θα μου έδινε περισσότερη ΟΥΣΙΑ, βγήκα κερδισμένος, συμπεριλαμβανομένης και της εμπειρίας στην Ιταλία. Στο λέω γιατί έχω καταλάβει οτι το designiλικι είναι κάτι που πραγματικά γουστάρεις.

Ελπίζω να βοήθησα λέμεεεε.
ps.Δε παίρνεις καμιά βδομαδούλα οφ να αράξεις σε καμιά παραλιούλα να ξεδιαλύνουνε τα πράματα?

@Odin: Αντρέα, η Lucia είναι άνθρωπος που όταν είναι μόνη της ενεργεί βάσει των δικών της «πιστεύω» και όταν είναι μαζί με τον ακατανόμαστο απλά δεν μπορεί να του πάει κόντρα. Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο που την προηγούμενη εβδομάδα που της παρουσίασα το νέο θέμα χάρηκε με την ξαφνική πρόοδο και την ένταξή μου στη φιλοσοφία και μετά την κατσάδα του γέρου χθες τσακίστηκε να τον υποστηρίξει ρίχνοντάς μου κι αυτή μία. Όσον αφορά το γέρο, ναι είναι φτασμένος καθηγητής, ναι συμπεριφέρεται έτσι (έχω δει παραδείγματα τέτοιων, όχι τόσο φτασμένων μάλιστα, στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας), όχι δεν τον έχω ψυχολογήσει ακόμα πότε λέει κάτι για να το πει και πότε γιατί το εννοεί και ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ να μου λέει ότι πληρώνομαι για να κάθομαι γιατί ΡΕ ΣΚΑΤΟΓΕΡΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ και εσύ δεν είσαι εργοδότης μου, είσαι καθηγητής μου.

@all: Προφανώς σκέφτομαι περισσότερο συναισθηματικά τώρα και σίγουρα δε θέλω να πάρω βιαστικές αποφάσεις που μπορεί να μετανιώσω αργότερα. Το ζήτημα όμως είναι ότι τελικά ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΩ στο διδακτορικό μου διότι ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ κάτι καινοτόμο. Μου λείπει το κομμάτι της ιδέας και περιορίζομαι σε αναλύσεις θεωριών και σε εφαρμογή τους. Πιστεύω ότι δεν μπορώ να ενεργήσω όπως προστάζει το διδακτορικό. Είμαι γεμάτος σκέψεις και ιδέες για καινοτόμα προϊόντα ή βελτιώσεις αυτών που είναι ήδη στην αγορά αλλά κενός από ιδέες για μια καινούρια θεωρία που θα αποτελέσει το θέμα της διατριβής μου. Αυτό που μπορεί να γίνει από δω κι έπειτα είναι να παραστώ στις 7 Ιουλίου στην εξάμηνη πρόοδο με ό,τι έχω δίνοντας έτσι στον εαυτό μου μια διορία ως το Δεκέμβριο για να δω τι τελικά θα κάνω. Παράλληλα, έχω σκεφτεί να αρχίσω να σχεδιάζω, φτιάχνοντας έτσι από την αρχή το portfolio μου, και να ψάχνω για κάποια δουλειά.

Κυρίες και Κύριοι σπουδαγμένοι, παρακαλώ τον οβολόν σας...

Ο νεότερος των υιών μου, παραβιάζοντας την οικογενειακή παράδοση, πήγε καλά στις πανελλήνιες, με αποτέλεσμα να μπορεί να διαλέξει ότι θέλει στο 5ο πεδίο και πολλά απο το 4ο.

Οι παράμετροι του προβλήματος είναι ελάχιστες, ήτοι:

Φαίνεται να προσανατολίζεται, ελαφρώς, στο 4ο πεδίο, ήτοι τεχνολογία κλπ χωρίς να απορρίπτεται το 5ο ήτοι οικονομικά κλπ.
Για λόγους διάφορους βολεύει η Πάτρα αλλά αν τα επιχειρήματα είναι εξαιρετικά ισχυρά, εξετάζονται και άλλες περιοχές
Δεν παίζει το πολιτικός μηχανικός και τα παράγωγά του.
Να ληφθεί υπόψιν ότι ο ίδιος φαίνεται να μπορεί να τα πάει καλά σε ότι κάνει και παρά την ελαφρά προτίμηση στο 4ο πεδίο, πρακτικά κινείται στην καμπύλη αδιαφορίας του.

Σας παρακαλώ λοιπόν, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες (κλιματισμός, σημαντικός χρόνος μέχρι ή από τις διακοπές κλπ ) αντλώντας απο τις ακαδημαϊκές και επαγγελματικές εμπειρίες σας, βοηθείστε και κάντε τη καλη πράξη της ημέρας.

Ο χρήστης kotetsi έγραψε:
ιδέες για μια καινούρια θεωρία που θα αποτελέσει το θέμα της διατριβής μου.

τι εννοείς με αυτό? μπορείς να φέρεις ένα παράδειγμα?

συγχαρητήρια στο γιο σου geolib.

Α του ΑΡΕΣΕΙ ο προγραμματισμός, η σχολή της Πάτρας των Μηχανικών Λογισμικού είναι ιδιαίτερα καλή απ' ότι έχω ακούσει..

geolib, μπράβο στονβ υιό!
Δεν έχω συγκεκριμένες γνώσεις για τα πεδία αυτά, αλλά γενικά θα λεγα να επιλέξει κάτι που θα του αφήνει διάφορες ανοιχτές πόρτες/επιλογές για το μέλλον, σε περίπτωση που δεν θέλει ν ασχοληθεί με καθαυτό το αντικείμενο της σχολής του.
Τώρα από κει και πέρα, αφού δεν υπάρχει κάτι που να τον συναρπάζειι...βλέποντας και κάνοντας. Κάπου θα βρει τον δρόμο του, αργότερα, καθώς καμιά σχολή δεν προσφέρει εχέγγυα και το πανεπιστήμιο είναι μια μεγάλη απογοήτευση σε σχέση μ' αυτό που θα φαντάζεται.