Θέλω να μεταφέρω τον πόνο μου, πιστεύω στο κατάλληλο τόπικ, και συνάμα να κάνω μια προσωπική δήλωση. Σόρρυ για το σεντόνι...
Θεού θέλοντος στις 29 Ιουλίου θα ορκίζομαι και θα παίρνω το τιμημένο... το δίπλωμα. Μένει ένα μάθημα που δίνω σε 6 μέρες και 9 ωρες, καθώς και η παράδοση της διπλωματικής μου. Σ' αυτή θέλω να σταθώ.
Στο τμήμα μου κυκλοφορούν διπλωματικές όλων των ειδών, από πλήρως βιβλιογραφικές μέχρι 100% υλοποίησης και από διπλωματικές της πλάκας μέχρι διπλωματικές για genius φοιτητές. Προσωπικά δε μ' εμπνέουν οι θεωρίες, οπότε και πήρα μια διπλωματική υλοποίησης και από άποψη δυσκολίας πήρα κάτι που όταν το πήρα μου είπε ο καθηγητής ότι είναι μέσης δυσκολίας. Βοήθεια από μεταπτυχιακό δε θα είχα, παρά μόνο από έναν εξωτερικό συνεργάτη που δούλευε στο επιστημονικό πάρκο. Θα μου έδιναν έναν υπολογιστή σε ένα διπλανό του γραφείο και θα είχα μια συνεχή υποστήριξη. Αμ δε...
Ξεκινώντας στις αρχές του 5ου έτους να ασχολούμαι ο επιτηρητής μου παραιτήθηκε και έπιασε δουλειά στο δημόσιο. Strike 1. Οκ, θα μπορούσε να με βοηθάει τα απογεύματα. Αμ δε...
Έπιασε δουλειά και στα ΤΕΙ όπου άρχισε να διδάσκει τα απογεύματα. Strike 2. Ήταν μόνο αυτό; Όχι βέβαια...
Γέννησε και η γυναίκα του. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος και η οικογένειά του, αλλά όπως καταλαβαίνετε ένα μωρό θέλει το χρόνο του και από πού θα βρεθεί αυτός; Strike 3. Λέτε να τελείωσε το κακό; Μπα, ακόμα δεν άρχισε.
Αρρώστησε ο πατέρας του που ζούσε στη Λάρισα και έπρεπε να πηγαινοέρχεται, ακόμα και να μένει εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Strike 4.
Ο καιρός περνούσε, του είχα ζητήσει πράγματα να διαβάσω, μου είχε δώσει διάφορα, έλα όμως που όπως αποδείχτηκε στην πράξη δε μου χρειάστηκαν πουθενά.
Κάποια στιγμή άρχισα να μπαίνω στο κλίμα, φυσικά με καθαρά προσωπική δουλειά και σχεδόν μηδενική βοήθεια και πάνω που έφτασε η περίοδος που θα χρειαζόμουν σοβαρότερη υποστήριξη... Strike 5... ο πατέρας του χειροτέρεψε, ο επιτηρητής μου χάθηκε για μέρες και δυστυχώς τελικά ο πατέρας του πέθανε και από πάνω.
Επέστρεψε, μπόρεσα να τον συναντήσω και πάνω που τα πράγματα είχαν πάρει το ρυθμό τους αρρώστησε και ο πατέρας του καθηγητή μου. Strike 6. Χαμένος και αυτός για μέρες, εγώ σε φάση αναμονής. Τελικά πέθανε και αυτός. Μα καλά, πόσο πιθανό είναι να μου συμβεί αυτό; Έφτασα να ανησυχώ μήπως με έχουν ματιάσει, μήπως έφταιγα εγώ για τα κακά των άλλων.
Τελικά σιγά σιγά τα πράγματα εξομαλύνθηκαν, μπήκα στο νόημα αυτού που έφτιαχνα και πλέον ύστερα από δουλειά αρκετών μηνών δουλεύει το 95% αυτού που έπρεπε να φτιάξω. Όλα καλά θα έλεγε κανείς. Αμ δε... Stike 7... το πρόγραμμα για ανεξήγητο λόγο όταν κάνω compile έχοντας κάνει μια σύνδεση μεταξύ δύο components τρέχει κανονικά, δε δημιουργεί όμως εκτελέσιμο αρχείο στο τέλος, αν αφαιρέσω αυτή τη σύνδεση όταν κάνω compile δημιουργείται κανονικά το εκτελέσιμο αρχείο. Κανείς δε μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν τρέχει και βρίσκομαι ~25 ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας παράδοσης της διπλωματικής με μια διπλωματική που δουλεύει κατά τα 3/4, χωρίς φως όμως στον ορίζοντα για το άλλο 1/4. Αν δε δουλέψει θα το δώσω ως έχει, συνηθισμένο φαινόμενο άλλωστε έμαθα τα προβλήματα σε διπλωματικές που περιέχουν υλοποιήσεις με ηλεκτρονικά.
Που θέλω να καταλήξω...
Αυτό τον 1 χρόνο σοβαρής ενασχόλησής μου με τη διπλωματική έμαθα πράγματα που δεν είχα μάθει τα προηγούμενα 5 χρόνια στη σχολή. Είδα πώς είναι να έχεις σοβαρά κολλήματα και να τρως απίστευτες ώρες για να βρεις μια λύση, έμαθα πώς είναι να εξαρτάσαι από άλλους και να πρέπει να περιμένεις πότε αυτοί θα μπορούν για να προχωρήσει η δουλειά σου, έμαθα πώς είναι το να χαίρεσαι πραγματικά όταν κάτι που παιδεύεσαι βδομάδες και μήνες να φτιάξεις το βλέπεις ξαφνικά να δουλεύει μπροστά σου. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν έκανα καλά που πήρα μια τέτοια διπλωματική, ο πατέρας μου με έπεισε όμως ότι αποτελεί το καλύτερο 'σχολείο' για μένα αυτά τα 6 χρόνια των σπουδών μου.
Αντε να τελειώνουμε όμως... κουράστηκα...