Ο χρήστης taurus έγραψε:

Aυτό είναι μια κλασική καραμέλα των πολέμιων της θητείας, που δεν ισχύει. Αυτός που θα το κάνει στον στρατό, έχει τις ίδιες πιθανότητες να το κάνει και στη ζωή, στην πρώτη στραβή. Απλά στο στρατό βρίσκει τον τρόπο και το μέσο να το κάνει. Έξω θα το έκανε είτε παίρνοντας φάρμακα, είτε με κανα ξυράφιασμα, είτε πέφτοντας από καμια ταράτσα. Ε, το όπλο είναι πιο εύκολο...

Οχι απαραιτητα αδερφε
Η καταθλιψη ειναι παιδι της μοναξιας. Μην την υποτιμας αυτην, στρεβλωνει τον νου...
Οπως μην υποτιμας την ιδιοτητα που εχει η στρατιωτικη θητεια (λογω του χαρακτηρα της) να γινεται μεγεθυντικός φακος, στραμμένος ισια στα σκοτεινα της ψυχης μας.

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Αυτός που θα το κάνει στον στρατό, έχει τις ίδιες πιθανότητες να το κάνει και στη ζωή, στην πρώτη στραβή. Απλά στο στρατό βρίσκει τον τρόπο και το μέσο να το κάνει. Έξω θα το έκανε είτε παίρνοντας φάρμακα, είτε με κανα ξυράφιασμα, είτε πέφτοντας από καμια ταράτσα. Ε, το όπλο είναι πιο εύκολο...

Αυτό κι αν είναι κλασική καραμέλα...
Τα ποσοστά στο στρατό είναι κατά πολύ αυξημένα και όχι τυχαία...

Πόσο αυξημένα; Και σε σχέση με ποια περίοδο; Μήπως ξεχνάμε ορισμένα βασικά πράγματα;
Σε περίπτωση πολέμου υπάρχει περίπτωση να αντέξει το ψυχολογικό βάρος ένας άμαθος στην πίεση και τη στρατιωτική ζωή;
Μήπως νομίζει κανείς ότι η στρατιωτική υποχρέωση συνίσταται σε σεμινάρια περί χρήσης των όπλων; Μήπως ν' αντικατασταθεί η θητεία με μαθήματα μέσω internet; Μήπως την παίζουμε ως έθνος που περιτριγυρίζεται από επιθετικούς λαούς με βλέψεις στα μισά νησιά, τη Θράκη, την Ήπειρο και τη Μακεδονία (προς το παρόν);

Ο χρήστης kovathe έγραψε:
Έχουνε σκοτωθεί πολλά παιδιά στο σχολείο επειδή τους βάλανε να μετακινήσουν μεταλλικό κοντάρι σημαίας εν μέσω καταιγίδας??

Έχετε ιδέα πόσα τέτοια 'ατυχήματα' συμβαίνουν καθημερινά στο στρατό?

Αυτός που θα το κάνει στον στρατό, έχει τις ίδιες πιθανότητες να το κάνει και στη ζωή, στην πρώτη στραβή. Απλά στο στρατό βρίσκει τον τρόπο και το μέσο να το κάνει. Έξω θα το έκανε είτε παίρνοντας φάρμακα, είτε με κανα ξυράφιασμα, είτε πέφτοντας από καμια ταράτσα. Ε, το όπλο είναι πιο εύκολο...

Αυτό κι αν είναι κλασική καραμέλα...
Τα ποσοστά στο στρατό είναι κατά πολύ αυξημένα και όχι τυχαία...

Πολύ αυξημένα σε σχέση με τι?

Όσο για τα ατυχήματα, έχεις υπόψη σου πόσα θανατηφόρα εργατικά γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση?

Ο χρήστης Bagus έγραψε:
Οχι ρε..

Δευτερα...

Ποντίκια μπήτε στη γραμμή
Στραβάδια στοιχειθήτε
Ο Βάγγος απολύεται
να πα να γ@#$%%^&

Καλός πολίτης Γιατρε!

Ευχαριστωωωω.

Βαγγελάκο καλός πολίτης!!!!

Ο χρήστης manosk έγραψε:

Πόσο αυξημένα; Και σε σχέση με ποια περίοδο; Μήπως ξεχνάμε ορισμένα βασικά πράγματα;
Σε περίπτωση πολέμου υπάρχει περίπτωση να αντέξει το ψυχολογικό βάρος ένας άμαθος στην πίεση και τη στρατιωτική ζωή;
Μήπως νομίζει κανείς ότι η στρατιωτική υποχρέωση συνίσταται σε σεμινάρια περί χρήσης των όπλων; Μήπως ν' αντικατασταθεί η θητεία με μαθήματα μέσω internet; Μήπως την παίζουμε ως έθνος που περιτριγυρίζεται από επιθετικούς λαούς με βλέψεις στα μισά νησιά, τη Θράκη, την Ήπειρο και τη Μακεδονία (προς το παρόν);

Αυξημένα προφανώς σε σχέση με την υπόλοιπη εκτός στρατού κοινωνία.
Μιλάμε για ποσοστά της τάξης των 12 αυτοκτονιών/έτος, χωρίς να μετράμε τους 'θανάσιμους τραυματισμούς οπλιτών' και τα άπειρα 'ατυχήματα' που φυσικά όλα κουκουλώνονται και ποτέ κανείς δε φταίει...
Ποιος μίλησε για πόλεμο?? Μιλάμε για κανονικές συνθήκες και παροντικό χρόνο..
Τώρα τα υπόλοιπα περί απειλούμενου έθνους και λοιπά παραμύθια, δε μπαίνω στον κόπο να εξηγήσω τα αυτονόητα. Οι 'εχθροί' μας είναι εσωτερικοί και τους αντιμετωπίζουμε καθημερινά.. Πάντως ότι την παίζουμε ως 'έθνος' είναι το μόνο σίγουρο.. και δεν είναι μόνο η στρατιωτική θητεία αυτό στο οποίο είμαστε έτη φωτός πίσω...

Πολύ αυξημένα σε σχέση με τι?

Όσο για τα ατυχήματα, έχεις υπόψη σου πόσα θανατηφόρα εργατικά γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση?

Στο 1ο απάντησα, όσο για το 2ο μίλησα για 'ατυχήματα' και όχι ατυχήματα.
Η πιθανότητα ατυχήματος είναι δεδομένη σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες (άσε, τα ξέρω από 1ο χέρι - 1 σπασμένη επιγονατίδα, και οι 2 ώμοι βγαλμένοι από 2-3 φορές, διαστρέμματα ούτε θυμάμαι πόσα κλπ). Το θέμα είναι ότι τη γνωρίζουμε και πράττουμε αναλόγως. Κανείς δε με υποχρέωσε πχ να σκαρφαλώνω τα βουνά ή να τρέχω με enduro, ξέρω όμως τις αυξημένες πιθανότητες ατυχήματος και επιλέγω να το κάνω...
Αυτό στο στρατό δεν ισχύει όπου και αποκρύπτονται και κουκουλώνονται οι πραγματικές πιθανότητες - στατιστικές και με υποχρεώνουν να πάω και να τις επωμιστώ...

Α, ώστε οι εχθροί της χώρας είναι εσωτερικοί. Δηλαδή λύσαμε τα προβλήματα με τους εξωτερικούς, δεν απειλούμαστε καθόλου. Το casus belli στο Αιγαίο το σκαρφίστηκε ο Δήμος Βερύκιος για να πουλάει μούρη, οι χάρτες του UCK με τη Μεγάλη Αλβανία που φτάνει ως την Πρέβεζα είναι μούφα, ενώ η Κύπρος κάνει ό,τι γουστάρει στο εσωτερικό της ως κυρίαρχο κράτος. Επίσης ο ελληνισμός στη Μικρασία περνάει μια χαρά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο προστατεύεται επαρκώς και όλοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους εσωτερικούς εχθρούς - δηλαδή τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Ο χρήστης manosk έγραψε:

Και μαθητές έχουν αυτοκτονήσει λόγω της πίεσης για την 'επιτυχία'. Μήπως φταίει το σχολείο;

Γιατί το σχολείο δεν πιέζει πολύ τα παιδιά;
Εγώ 10 χρόνια μετά την αποφοίτηση μου και βλέπω καμιά φορά στον ύπνο μου ότι πάω σχολείο και δεν έχω διαβάσει και ότι θα με εξετάσουν..
Η ψυχολογική πίεση που υπέστην κατά τα σχολικά μου χρόνια ήταν τεράστια..

Δεν τα πιέζει το σχολείο, αλλά οι γονείς. Όποιος δεν θέλει να πιεστεί, δεν πιέζεται. Τα παρατάει και βλέπει κινούμενα σχέδια ή κάνει κοπάνες αρκούμενος στη βάση για να πάρει το απολυτήριο. Μήπως να κάνουμε και το σχολείο προαιρετικό; Να μειώσουμε τη σχολική 'θητεία' στα 10-8-6 χρόνια; Μήπως μείναμε και σ' αυτόν τον τομέα 'πίσω';

Καλά νταξ, εφιάλτες ότι με εξετάζουν και δεν ξέρω μάθημα δεν είχα ούτε στο δημοτικό.. Πόσο μάλλον μεγαλώνοντας..

Ρε το ξέχασα αυτό το topic. Παιδιά ήταν να απολυθώ 5/11 και απολύθηκα τελικά στις 6. Δεν τους έκαναν οι φωτος με τη καλοκαιρινή στολάρα . Αλλά δε πειράζει. Μετά από 1 μήνα άδεια πήρα και σήμερα 20ήμερη άδεια από τη δουλειά μετ' αποδοχών. Αλλά δυστυχώς όχι για ξεκούραση . Οικογενειακές υποχρεώσεις. Όσον αφορά τη θητεία, έτσι όπως είναι δε προσφέρει ΤΙΠΟΤΑ. Ή κάντε τη 6μηνη πραγματική θητεία με εκπαίδευση στα όπλα και ενδυνάμωση των φαντάρων κτλ ή καταργείστε τη. Το να σε στέλνουν να πληρώνεις τους λογαριασμούς τους, να τους κάνεις δουλειές του σπιτιού τους, τα ψώνια τους -λόγω ύψους με στείλανε να ξεκρεμάσω και να κρεμάσω κουρτίνες - δεν είναι θητεία, είναι μ@λ@κία. Και δεν το παίζω πατριώτης ή στρατόκαυλος γράφοντας τα παραπάνω για την εκπαίδευση. Απλώς ή εκπαιδεύστε μας ή παρατάτε μας. Μόνο μη μας χέζετε με τις δουλειές σας.

Αληθεια εκτος απο μια Α/α θωρακος τι αλλο πρεπει να εχουμε μαζι μας την ημερα της απολυσης ? ? ?

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Δεν τα πιέζει το σχολείο, αλλά οι γονείς. Όποιος δεν θέλει να πιεστεί, δεν πιέζεται. Τα παρατάει και βλέπει κινούμενα σχέδια ή κάνει κοπάνες αρκούμενος στη βάση για να πάρει το απολυτήριο. Μήπως να κάνουμε και το σχολείο προαιρετικό; Να μειώσουμε τη σχολική 'θητεία' στα 10-8-6 χρόνια; Μήπως μείναμε και σ' αυτόν τον τομέα 'πίσω';

Οι γονείς μου δε με πίεσαν ποτέ.. Αλλά πάντα ένοιωθα πίεση από το σχολείο..Και όχι πίεση για να πετύχω απλά για να έχω αξιοπρεπή παρουσία.
Το να ανοίγει ο καθηγητής τον κατάλογο και να περνάει βασανιστικά τα ονόματα δεν είναι αγχωτικό;

Γνώμη μου δεν είναι φυσικά να μειώσουμε τα χρόνια αλλά να αλλάξει η μορφή του σχολείου και να γίνει πιο ευχάριστο και δημιουργικό..
Και πρώτα πρώτα να καταργηθούν οι βαθμοί μέχρι και το γυμνάσιο..Γιατί δηλαδή πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση;Όταν κάνεις κάτι που σου αρέσει(πχ μαθήματα κιθάρας) δεν υπάρχει βαθμολογία αλλά μαθαίνεις και μάλιστα καλύτερα..

Τέλος!

Ρε Μπάγκους στο ΠΝ δεν είσαι; Αν είσαι χρειάζεσαι 2 έγχρωμες φωτογραφίες με χειμερινή στολή, το λουκάνικο και τις 2 κουβέρτες

Όχι ακτινογραφία. Τουλάχιστον εμένα δε μου ζήτησαν. Καλός πολίτης.

Πριν πω την 'σοφία' μου θα πώ πως υπηρέτησα 22 μήνες στρατό ξηράς, εκ των οποίων τους
τελευταίους ..17 στον Έβρο.

Η άποψή μου είναι πως οποιαδήποτε εμπειρία είναι ικανή να σε κάνει καλύτερο, αρκεί να την επεξεργαστείς
κατάλληλα.
Αν και η ύπαρξη και μόνο του στρατού αποτελεί απόδειξη πως ο άνθρωπος τα χει σκατώσει σαν είδος,
και παρά το γεγονός ότι μέσα απ το στρατό ανατρέπεται η άποψη για το ποσοστό μ@λ@κίας που επικρατεί στην
κοινωνία μας(υπερ των μ@λ@κων φυσικά), είναι μια εμπειρία που μπορει να σε κάνει ανθεκτικότερο και δυνατότερο.

Η εκπαίδευση σε σχέση με τον χρόνο που υπηρετεί κάποιος είναι μηδαμινή.
Εκτός κι αν σημαντικότερη εκπαίδευση θεωρείται η ανοχή στην μ@λακία των άλλων.

Χαμένα χρόνια; Εγω δεν θεωρώ καμιά μέρα της ζωής μου χαμένη. Σ αυτό συμφωνώ με τον Πεταλούδα.
Μού έμειναν φιλίες, αξιόλογες αναμνήσεις, αξιόλογα άτομα.

Οσο για την καταπίεση, αυτή πάντα βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας. Ενα ελεύθερο πνεύμα είναι ελεύθερο όπου
και να βρίσκεται.

Το θέμα είναι να μην πάρει κανεις στα σοβαρά τις προσοχές, και τις βαράει και μετά τον στρατό...

Στρατο ξηρας ειμαι....

Την ακτινογραφια την θελουν παντως σιγουρα εκει που ειμαι εγω....

υποτιθεται οτι πρεπει να χεις οτι σου χει δωσει ο ΕΣ αλλα αμα ζητησουν κατι ειναι το λουκανικο...
να πας νωρις να μη σε ταλαιπωρησοιυν...

καλος πολιτης!

Ο χρήστης narc έγραψε:

ειναι οπως αμα πας στο εξωτερικο για ενα διαστημα, ειναι λογικο να χαθεις με καποιους κ να μην κανετε παρεα γι´αυτον ακριβως το λογο.

εδω εινια η διαφορα φιλε!

Αν παω εξωτερικο θα παω για δικο μου λογο. Για να σουδασω καλυτερα για να δουλεψω με πιο πολλα χρηματα γιατι παντρευτικα μια γυναικα και μενω εκει.... ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΨΕΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ για να εχουν καποιοι καραβαναδες υποκομους στα camping τους, οδηγους για να τους πηγενουν στην δουλεια τους ( λες και θα τους πεσει ο κολος να οδηγησουν μονοι τους. Κανουν τοσο πολυ κουραστικη δουλεια που θελουν και οδηγο ) και ολα τα υπολοιπα στρατιωτικα...

ο στρατος ειναι ενα ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ επειδη ζεις σε μια χωρα οπου εχεις δικαιωματα αλλα και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.
και εγω δεν γουσταρα οταν πηγα στρατο στα 28 μου και με κοψαν μεσα απο μεταπτυχιακα οδοντιατρικης.και εβριζα το συστημα και ακομα το κανω.
παρολα αυτα ηταν μια αξεχαστη εμπειρια.
υπηρξε τρομερο γελιο και στιγμες που θα τις θυμαμαι μια ζωη.
και να θυμασαι η ζωη δεν ειναι μονο προσωπικες επιλογες.

τοσοι και τοσοι πηγαν φανταροι,και οι περισσοτεροι θυμουνται με χαμογελο τη θητεια τους.
οσο για αυτους που αυτοκτονουν,
ε τοτε σορρυ ρε μαγκες αλλα αν δεν την παλευουν στη θητεια,
η οποια ειναι ενα κολλεγιο πλεον,
τοτε πως θα την παλεψουν στη ζωη μετα η οποια ειναι απειρως πιο σκληρη.