Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:
Είναι Β.Α.Ο. όπως και ο Πασχος!!!!

Ο χρήστης cmarin έγραψε:

Είναι Β.Α.Ο. όπως και ο Πασχος!!!!

Β αθειά Α σχετος Ο παδός

Το να είσαι γονιός δεν σημαίνει να παρέχεις στο παιδί μόνο χρήματα για την εκπαίδευσή του, τα παιχνίδια, την ασφάλειά του, αλλά κυριότερα να δίνεις αγάπη και στοργή. Και αυτό από ότι βλέπω και ακούω εσύ την αγάπη σου την δίνεις απλόχερα στην μικρή σου πριγκίπισσα και αυτό σε τιμαει σαν άνθρωπο.

** Φορά «βρεγμένες» πάνες στα χέρια!
Ένας πρωταθλητής πυγμαχίας απεκάλυψε πως χρησιμοποιεί τις «βρεγμένες» πάνες του γιου του για να μην πρηστούν τα χέρια του!

Ο κύριος Vitali Klitschko από την Ουκρανία είπε σε συνέντευξη του πως χρησιμοποιεί τις «βρεγμένες» πάνες έπειτα από την νίκη του στο WBC εναντίον του Νιγηριανού Samuel Peter που του απέφερε τον τίτλο του πρωταθλητή.

«Τα ούρα του μωρού είναι καλά διότι είναι αγνά και δεν περιέχουν τοξίνες,» είπε ο 37-χρονος πυγμάχος.

Ο κύριος Vitali Klitschko είπε πως τυλίγει την βρεμένη πάνα του τρίχρονου γιου του γύρω από την γροθιά του προσθέτοντας ότι την ιδέα του την έδωσε η γιαγιά του!

«Κρατάνε τον ιδρώτα και βοηθούν στο να μην πρηστούν τα χέρια από τα χτυπήματα,» ανέφερε ο κύριος Vitali Klitschko.

Πηγή: Έθνος**

Ε, καλα, εννοειται οτι θα κερδιζει, αφου σιγα μη θελει ο αλλος να τον χτυπησει με τη κατουρημενη πανα, κι'ας ειναι μεσα απο το γαντι..

Ο χρήστης askos έγραψε:
Το να είσαι γονιός δεν σημαίνει να παρέχεις στο παιδί μόνο χρήματα για την εκπαίδευσή του, τα παιχνίδια, την ασφάλειά του, αλλά κυριότερα να δίνεις αγάπη και στοργή. Και αυτό από ότι βλέπω και ακούω εσύ την αγάπη σου την δίνεις απλόχερα στην μικρή σου πριγκίπισσα και αυτό σε τιμαει σαν άνθρωπο.

αν ειναι να διαλεξεις ομως να δωσεις κατι απο τα δυο, καλυτερα να δωσεις χρηματα

Ο χρήστης kouk έγραψε:

Είναι Β.Α.Ο. όπως και ο Πασχος!!!!

Β αθειά Α σχετος Ο παδός

Β αθειά Α σχετος Ο δηγός (αν μιλάμε για τον pasxos)

Επιταγή έκοψες ή της έδωσες την κάρτα αναλήψεων απευθείας?!

αρχισε το αρμεγμα μπαρμπα megane98hp...

αλλη μια απο τα ιδια και το κατερινιω...

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:
Να μην το ξεχάσω μιάς και το... θυμηθηκα!!!!
Τις προάλλες συναντηθηκαμε στον ίδιο παιδότοπο ο ομιλων με την οικογένεια του με τον αξιότιμο Εμμανουηλ - κι αυτος με την οικογένεια του - γνωστο μοδερεϊτορ και αξιαγάπητο μέλος αυτου του φόρουμ αν και έχει ένα μειωνεκτημα σαν άνθρωπος. Είναι Β.Α.Ο. όπως και ο Πασχος!!!!
Τεσπα ....

Ετυχε να ακούσω μια συνομιλία που ειχε ο Εμμανουηλ με τη γυναικα μου σχετικα με την κοράκλα μου.

'Ξέρουμε πότε περπατησε, ξέρουμε πότε έφαγε, ξέρουμε πότε είπε μπαμπα, ξέρουμε ποτε έκανε κακά της'
της έλεγε ο Μανος αλλά κουφάλες το λέω άλλη μια φορά ειμαι χαζομπαμπας και το χαίρομαι δεν πτοούμαι από τέτοιες επιθεσεις!!!!!

από Megane98hp την 16/10/08 12:19
Ωχ ωχ ωχ πάει αυτό ήταν!!!!
Αρχίζουν τα δύσκολα!!!
Ηταν 2 χρονών, 8 μηνων, 28 ημερών και 5 ωρών όταν αναφώνησε για πρώτη φορα πριν λίγο:
'Μπαμπα δωσε μου λεφτά' !!!!

Τώρα ποια ξέρουμε περισσότερα!!!

Καλησπέρα,

Σε λίγο καιρό κλείνουμε το 1ο τρίμηνο και βαδίζουμε καλά (Δ.Τ.Θ).....

Αναρωτιέμαι πόσο μεγάλο άραγε είναι το σοκ περνώντας απ'το 1 παιδί στα 2???

οικονομικά θα είναι λογικά στα +500 ευρώ το μήνα...
συναισθηματικά θα είναι 2 φορές καλύτερα...
χρονικά θα απαιτεί 2 φορές περισσότερο χρόνο...

με το καλό Μάριε!!!

Σε εμάς το δεύτερο παιδί εξαφάνισε για αρκετούς μήνες κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου, σε σημείο που είχαμε ξεχάσει πως αυτό το είδος χρόνου υπάρχει. (ζούμε βέβαια μακρυά από παππούδες και γιαγιάδες )

Όταν γεννήθηκε ο μικρός, η κόρη μας ήταν περίπου 4 και ήθελε πολύ αδερφάκι, οπότε ο ερχομός του τη βοήθησε να αισθανθεί καλύτερα και επίσης να σταθεί καλύτερα μέσα στην οικογένεια. Δύο χρόνια τώρα τον αγαπά και τον φροντίζει πολύ, ενώ τώρα που μεγάλωσε και αυτός τα αισθήματα είναι αμοιβαία. (υπάρχουν και οι τσακωμοί αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια)

Δε θα το έλεγα σοκ, αλλά μία απαιτητική φάση μέσα από την οποία όλη η οικογένεια βρίσκει ένα καλύτερο δρόμο.

Με το καλό λοιπόν και μην κολλάτε πουθενά!

Σ' εμάς το δεύτερο παιδί βοήθησε πολύ, αφού απασχόλησε το πρώτο γλιτώνοντάς μας από (τουλάχιστον) 100 ερωτήσεις την ημέρα (τις άλλες 500, βέβαια, δεν τις αποφύγαμε).
Μια χαρά είναι, πολλά γίνονται καλύτερα με το δεύτερο παιδί. Πρώτα απ' όλα, γίνεται πραγματική οικογένεια!

Εμένα θυμάστε πέρυσι με τις καταλήψεις, που με είχε γράψει η εφημερίδα; Φέτος είμαι ΠΟΛΥ πιό συνειδητοποιημένος. Χθες βράδυ σε 'σύσκεψη' των γονέων και του γυμνασιάρχη τους τα είπα ένα - δυο χεράκια. Το ευχαριστήθηκα, ομολογώ. Άη παρατάτε με, χαζοβιόληδες! Σήμερα, που όσα κι αν μάθεις δεν είναι αρκετά, χαϊδεύουμε παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, συζητώντας μαζί τους το αν και πόσες εκδρομές θα χάσουν αντί να τους εξηγήσουμε άπαξ ότι αυτό που κάνουν είναι ούτως ή άλλως παράνομο, ή ότι αιτήματα 'είναι ακριβές οι τυρόπιτες στο κυλικείο' και 'δεν μας αρέσει ο Τσίτσος' (καλός καθηγητής μαθηματικών, που όμως έκανε το ατόπημα να τους βάζει ασκήσεις για το σπίτι) μόνο κακό μπορούν να τους κάνουν, τώρα και στο μέλλον.
Τώρα πηγαίνω στο σχολείο με το ρεμαλάκι μου , να δω τι παίζει. Αν κάνουν μάθημα καλά, αν όχι τον παίρνω για δουλειά.

Γύρισα.
Πάλι κόπηκαν αλυσίδες, πάλι παιδιά έκλαιγαν από θυμό, πάλι οι καθηγητές εξαφανισμένοι, πάλι οι γονείς τα φταίνε όλα κ πρέπει να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Αλλά ήταν παράξενη η εξέλιξη: Μια μαθήτρια, ξαφνικά, πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Στήθηκε, κοντούλα αλλά με ψυχή, μπρος στον 'αρχηγό' της κατάληψης (το κύριο 'δεν ακουμπάει κανείς τις αλυσίδες' και 'δεν θέλει κανείς να μπει για μάθημα', ένα παιδόπουλο 1,80) και του είπε 'θέλω να κάνω μάθημα, κάναμε την πλάκα μας αλλά πρέπει αυτό να σταματήσει'. Ένα τέταρτο της ώρας (που πέρασαν οι πρωτεργάτες πολύ αμήχανα, αφού είχαν υποσχεθεί ότι κι ένας αν ήθελε να μπει θ' άνοιγαν το λουκέτο) μετά, άνοιξε και η τελευταία αλυσίδα. 4 παιδιά έμειναν έξω, όλα τα άλλα μπήκαν.

Η ουσία είναι η εξής: Ένας αποφασίζει να βάλει αλυσίδες και κλειδαριές στις πόρτες και 15 - 20 παιδιά είναι μαζί του. Και κλείνουν ένα σχολείο 300 παιδιών.

Όταν έφυγα η διαπραγμάτευση ήταν για τις απουσίες των καταληψιών: Θέλαν μια 10αριά παιδιά να πάνε Λεωφόρο για καφέ, αλλά να μην πάρουν απουσίες. Αγώνας - σε άλλο επίπεδο.

Α, ξέχασα...
ililias: 'Γιατί κάνεις κατάληψη, παιδί μου;'
Παιδί: Γιατί ο Τσίτσος μας βρίζει (σσ. αυτόν και τον αδελφό του), όταν πηγαίνουμε αδιάβαστοι.
ililias: Και γιατί εσείς δεν πηγαίνετε διαβασμένοι, να μην σας βρίζει;
Παιδί (φεύγοντας, με επί τόπου μεταβολή): Τι λες ρε, που θα γίνω εγώ φυτό για να μη με βρίζει ο Τσίτσος.
Απευθυνόμενος στου συμμαθητές του: Τι λέει αυτός, ρε...

Ο χρήστης tt έγραψε:
Σε εμάς το δεύτερο παιδί εξαφάνισε για αρκετούς μήνες κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου, σε σημείο που είχαμε ξεχάσει πως αυτό το είδος χρόνου υπάρχει. (ζούμε βέβαια μακρυά από παππούδες και γιαγιάδες )

Όταν γεννήθηκε ο μικρός, η κόρη μας ήταν περίπου 4 και ήθελε πολύ αδερφάκι, οπότε ο ερχομός του τη βοήθησε να αισθανθεί καλύτερα και επίσης να σταθεί καλύτερα μέσα στην οικογένεια. Δύο χρόνια τώρα τον αγαπά και τον φροντίζει πολύ, ενώ τώρα που μεγάλωσε και αυτός τα αισθήματα είναι αμοιβαία. (υπάρχουν και οι τσακωμοί αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια)

Δε θα το έλεγα σοκ, αλλά μία απαιτητική φάση μέσα από την οποία όλη η οικογένεια βρίσκει ένα καλύτερο δρόμο.

Με το καλό λοιπόν και μην κολλάτε πουθενά!

Σε μας που η πρώτη από την δεύτερη κόρη έχουν 8 χρόνια διαφορά , το σοκ ήταν μεγάλο για εμένα και την γυναίκα μου.

Ξανά όλα από την αρχή , ξενύχτια ( και επακόλουθοι εκνευρισμοί από την αϋπνία ) και βέβαια χρόνο για την μεγάλη. Πολλή περισσότερη δουλειά για εμένα ( δεν με πειράζει ) μιας που σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά η γυναίκα μου να σταματήσει την δουλειά μετά την άδειά της ή να ξαναμείνει έγκυος ( το δεύτερο το σκέφτομαι εγώ βασικά εκείνη όχι και τόσο ). Η σύζυγος ψάχνει από την αρχή να βάλει ( βάλουμε ) σειρά στην μικρούλα μας αφού είχε και εκείνη τακτοποιηθεί αρκετά με την μεγάλη που είχε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Οι πρώτες μας 45 ημέρες ήταν κάπως δύσκολες και υποθέτω θα είναι έτσι για ακόμη ένα τρίμηνο.

Συναισθηματικά : Φύτρωσε ακόμη ένα δάχτυλο στο χέρι μας. Το αγαπάμε , το πονάμε και πονάει το ίδιο με το πρώτο δάχτυλο. Είναι αυτό το μυστήριο στους γονείς που το βλέπω και εγώ τώρα. Η αγάπη που δίνεις στο πρώτο παιδί δεν μοιράζεται με το δεύτερο , τρίτο κτλ. Κάθε παιδί έχει δική του δεξαμενή αγάπης και ο γονιός νιώθει πλήρης εις διπλούν , τριπλούν κτλ.

Σε μας πάλι, τα 2 παιδιά έχουν μόνο 20 μήνες διαφορά! Το σοκ ήταν αρκετά μεγάλο για το πρώτο παιδί αφού ήταν σε φάση του 'καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου αλλά δεν μπορώ να εκφραστώ, ούτε να ακούσω συζήτηση' λόγω της ηλικίας του. Για 6-8 μήνες αντιδρούσε όταν έβλεπε την μαμά να θηλάζει μέχρι τον βραδινό ύπνο (έπρεπε πάντα ο ένας να κοιμίζει το μωρό και ο άλλος την μεγάλη). Είναι μια απειλή που νομίζει (και δεν κάνει λάθος) ότι χάνει την αποκλειστικότητα με τους γονείς. Και οι γονείς για το παιδί είναι τα πάντα.

Σήμερα 6 και 4 ετών, είναι μια χαρά και αγαπημένοι ιδιαίτερα ο μικρός προς τη μεγάλη που την έχει σαν πρότυπο και εκείνη το παίρνει πάνω της

Γενικά, αν το πρώτο παιδί είναι μικρό που δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του, δεν χρειάζεται να ξέρει για την εγκυμοσύνη παρά μόνο τις τελευταίες 15-20 μέρες πριν τη γέννηση. Τα παιδιά ακούνε πολλά και φαντάζονται ακόμη περισσότερα. Λέγοντας συνέχεια ότι 'θα αποκτήσεις ένα αδερφάκι που θα βγει από την κοιλιά της μαμάς', φαντάζονται ότι θα βγει κάποιο τέρας που θα μπει στη ζωή του. Συγχύζει τις καταστάσεις και η φαντασία του καλπάζει. Υπάρχουν πολλά βιβλία και παραμύθια για κάθε ηλικία για τον ερχομό του 2ου παιδιού που μπορείτε να του τα διαβάσετε.

Οταν ο γιος μου ηταν 3 ετων του ελεγα ,,,θες ενα αδελφακι να σου φερουμε?
---ΟΧΙ,,,,,μου ελεγε.
Τωρα στα 4 ,,τον ρωταω,,,θες να σου φερουμε ενα αλλο παιδακι στο σπιτι ?
----ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ,,,Μα γιατι?,,,,,ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΦΑΕΙΘ,,, ,,,,(Αυτο το ακουσε απο εμας),,