Παρατήρησα πως η τυπική αυτή ευχή προκαλεί μια δυσθυμία.
Αν και το καλοκαίρι ημερολογιακά τελείωσε, οι ηλιόλουστες μέρες, και η καλοκαιρινή αύρα που ακόμη απομένει δεν μας αφήνουν ν' αποδεχτούμε την επερχόμενη αλλαγή.
Καλώς ή κακώς, δεν ξέρω, έχουμε συνδυάσει το καλοκαίρι με διασκέδαση, ανεμελιά, δραπέτευση από την ρουτίνα μας.
Πάντως κακώς, αυτό το ξέρω, ταυτίζουμε την καθημερινότητα με τη ρουτίνα.
Πιστεύω πως μπορούμε να συμπεριλάβουμε στην μέρα μας τόσα ' μικρά όμορφα πράγματα' που να την κάνουμε αν όχι συναρπαστική, σίγουρα ενδιαφέρουσα.
Δεν χρειάζονται δραστικές αλλαγές. Ξέρετε αυτές τις αποφάσεις που παίρνουμε για το θα κάνω αυτό και εκείνο μεγαλεπήβολα δηλαδή και και ανέφικτα σχέδια.
Όταν γεμίζουμε το χρόνο μας ουσιαστικά, επαναπροσδιορίζουμε τις αξίες μας, τις σχέσεις μας με την οικογένεια, την εργασία, τους φίλους, όταν αντλούμαι ευχαρίστηση από τα απλά, τότε αναμφισβήτητα έχουμε ανοσία σε μελαγχολίες, ανίες, καταθλίψεις.
Στο κάτω κάτω υπάρχουν και τα 'εσωτερικά' ταξίδια, ταξίδια του νου, της ψυχής, της φαντασίας, της ενδοσκόπησης.
Υπάρχουν και τα όνειρα και δεν κοστίζουν ακριβά!!