To προβλημα της οικονομιας μας ειναι οτι δεν εχουμε οικονομια!!!

Ενα συνοθυλευμα απο φαιρδους νομους του 50-60' με το κρατος να προσπαθει να τα παρει χοντρα, και τους φορολογουμενους να προσπαθουν να κλεψουν το κρατος...

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Τι λέμε τώρα... Εδώ στα χωριά αφήνουν τα σταφύλια να σαπίσουν στ' αμπέλια γιατί 'δεν έχει τιμή το σταφύλι' και βαριούνται να φτιάξουν ένα κρασί της προκοπής - και πίνουν κρασί από μούστο κατεψυγμένο εισαγωγής, ουίσκι μπόμπες, μπύρες για κλάματα και τσίπουρα εισαγωγής από τους Βαλκάνιους γείτονές μας. Εισάγουμε αφυδατωμένους χυμούς σε παγοκολώνες και πληρώνουμε 340 δρχ για ένα μπουκάλι νερό, όταν ένα κιλό σταφύλια για οινοποίηση πληρώνονται ... 34 δρχ...

Ακριβως ililias.
Πριν παω φανταρος αποφασισα να ασχοληθω με την αμπελουργια.
Εψαξα και βρηκα καλες ποικιλιες αμπελιων ντοπιες και ξενες και φυτεψα συνολικα 15 στρεμματα σε γραμμικη καλλιεργεια.
Οταν απολυθηκα (και αφου τις αδειες μου τις ετρωγα στο αμπελι) τα αμπελια μου ειχαν αρχισει να αποδιδουν και μετα απο ενα χρονο με σκληρη και κοπιαστικη δουλεια εφτασα να εχω ενα ικανοποιητικο ογκο παραγωγης περιπου 30 τονων αριστης ποιοτητας σταφυλιων.
Εφτασα μαλιστα να παραγω μεχρι 45 τονους αριστης ποιοτητας σταφυλια
Σε πληροφορω λοιπον, οτι κανενας οινοποιος μικρος η μεγαλος, δεν εδωσε σημασια στην ποιοτητα, μιας και τη συντριπτικη πλειοψηφια τους τους ενδιεφερε να γεμισουν τις δεξαμενες με οτιδηποτε μυριζε κρασι, αφου ετσι κι αλλιως θα επιδοτουνταν απο την ΕΕ για να αποσταξουν το αχρηστο προ'ι'ον.
Ετσι λοιπον τα σταφυλια μου τα εδωσα σε εξευτελιστικες τιμες παρα το γεγονος οτι το (αμφιβολης ποιοτητας και φυσικα χυμα) κρασι πουλιοταν σε τιμη δεκαπλασια απο την τιμη που αγορασαν τα σταφυλια μου.

Εψαξα να αγορασω δικα μου μηχανηματα οινοποιησης, και σε τιμες του 1990 ηθελα περιπου 120 εκ, για μια καλη γραμμη παραγωγης και εμφιαλωσης,και σε καποιες επαφες που ειχα με μεγαλες καβες και σουπερ μαρκετ, μου ζητουσαν ενα πολυ σημαντικο ποσο για να μπει το κρασι στα καταστηματα τους.
Για περιοπτη θεση αστο, να μη πω τι ποσα επεσαν στο τραπεζι.
Φυσικα εγκατελειψα καθε σκεψη.

Απο το αμπελι καθε χρονο εμπαινα μερικες εκατονταδες χιλιαδες δραχμες μεσα χωρις να υπολογιζω φυσικα την προσωπικη εργασια ολοκληρης της οικογενειας μου, μονο και μονο 'για να μην αφηνω τα σταφυλια να σαπιζουν επειδη δεν εχουν τιμη'.

Η οικονομικη αιμορραγια συνεχιστηκε για αλλα πεντε χρονια, ωσπου το 1998 το αμπελι εκριζωθηκε, και σημερα το χωραφι νοικιαζεται για την παραγωγη (επιδοτουμενων) δημητριακων.

Δεν εχουν και τοσο αδικο λοιπον αυτοι που αφηνουν τα σταφυλια να σαπιζουν στο αμπελι.....

τελικα αυτη η παγκοσμιοποιηση μας την επαιξε πολυ ασχημα,μπορουσαμε να κανουμε και τιποτα για να την αποφυγουμε ομως??
μαλλον ετσι θα εχουμε σε αρκετα χρονια μια εξομοιωση του βοιοτικου επιπεδου στον πλανητη που σημαινει οτι εμεις θα ζουμε χειροτερα αποτι ζουμε τωρα

Ο χρήστης ΚRΙΕΖΑ έγραψε:
...Εψαξα να αγορασω δικα μου μηχανηματα οινοποιησης, και σε τιμες του 1990 ηθελα περιπου 120 εκ, για μια καλη γραμμη παραγωγης και εμφιαλωσης,και σε καποιες επαφες που ειχα με μεγαλες καβες και σουπερ μαρκετ, μου ζητουσαν ενα πολυ σημαντικο ποσο για να μπει το κρασι στα καταστηματα τους.........

Κοίτα τι πήγες να κάνεις: Να γίνεις Μπουτάρης, με το καλημέρα. Αν παρήγαγες 450 αντί 45 τόνους και είχες χρήμα διαθέσιμο για προώθηση του προϊόντος σου (120 εκ δρχ δεν σε έφταναν πουθενά για μια πιστοποιημένη μονάδα, με τις άδειές της και τα ωραία της) και συμμετοχή σε εκθέσεις κλπ, μπορεί και να πετύχαινες. Κατ' εμέ, οι δυσκολίες που συνάντησες στην προώθηση σε έσωσαν από τα χειρότερα.

Φίλος κουρέας, τα πήρε στο κρανίο με τις υφιστάμενες τιμές και αποφάσισε να οινοποιήσει τα σταφύλια του. Πούλησε περί τους 20 τόνους κρασί την πρώτη χρονιά, 5 από τους οποίους σε πλαστικές φιάλες από νερό, ΜΕΣΑ από το κουρείο του! Αν θέλεις, να του βγάλω και φωτο και να την ανεβάσω, με τις μπουκάλες δίπλα στον καναπέ. Τους υπόλοιπους 15 τόνους, σε ταβέρνες και εστιατόρια! Πηγαίνει με το αγροτικό του στην Αθήνα μια - δυο φορές το μήνα, μεταφέροντας 500 - 1.000 κιλά κάθε φορά σε δυο ταβέρνες που βρήκε εύκολα στο Περιστέρι, με 1,5 ευρώ το κιλό.

Αν έκανες κάτι αντίστοιχο με 40 - 50 τόνους κρασί το χρόνο, αγοράζοντας δλδ επιλεγμένα σταφύλια κι από άλλους και οινοποιώντας παραδοσιακά (με μικρό κόστος), πιθανότατα σε 5 - 6 χρόνια θα μπορούσες να κάνεις μια σύγχρονη μονάδα μόνος σου!

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Κοίτα τι πήγες να κάνεις: Να γίνεις Μπουτάρης, με το καλημέρα. Αν παρήγαγες 450 αντί 45 τόνους και είχες χρήμα διαθέσιμο για προώθηση του προϊόντος σου (120 εκ δρχ δεν σε έφταναν πουθενά για μια πιστοποιημένη μονάδα, με τις άδειές της και τα ωραία της) και συμμετοχή σε εκθέσεις κλπ, μπορεί και να πετύχαινες. Κατ' εμέ, οι δυσκολίες που συνάντησες στην προώθηση σε έσωσαν από τα χειρότερα.

To λαθος μου δεν ηταν οτι πηγα να γινω Μπουταρης με το καλημερα, το λαθος μου ηταν που πιστεψα οτι ενα ποιοτικο προ'ι'ον εχει μελλον και οτι μπορει να γινει και στην Ελλαδα οτι γινεται στην Ιταλια π.χ. με το λαδι.
Τυποποιηση.

Φίλος κουρέας, τα πήρε στο κρανίο με τις υφιστάμενες τιμές και αποφάσισε να οινοποιήσει τα σταφύλια του. Πούλησε περί τους 20 τόνους κρασί την πρώτη χρονιά, 5 από τους οποίους σε πλαστικές φιάλες από νερό, ΜΕΣΑ από το κουρείο του! Αν θέλεις, να του βγάλω και φωτο και να την ανεβάσω, με τις μπουκάλες δίπλα στον καναπέ. Τους υπόλοιπους 15 τόνους, σε ταβέρνες και εστιατόρια! Πηγαίνει με το αγροτικό του στην Αθήνα μια - δυο φορές το μήνα, μεταφέροντας 500 - 1.000 κιλά κάθε φορά σε δυο ταβέρνες που βρήκε εύκολα στο Περιστέρι, με 1,5 ευρώ το κιλό.

A ομως αυριο ερθει εισαγωμενο κρασι συσκευασμενο σε εκατολιτρα δοχεια, πιστοποιημενο, με προελευση παραγωγης, σουφραήδες και βουλες ο φιλος σου ο κουρεας θα γυρισει στα ψαλιδια και στα ξυραφια του και σιγουρα κι αυτου τα σταφυλια θα σαπισουν στο αμπελι....

Αν έκανες κάτι αντίστοιχο με 40 - 50 τόνους κρασί το χρόνο, αγοράζοντας δλδ επιλεγμένα σταφύλια κι από άλλους και οινοποιώντας παραδοσιακά (με μικρό κόστος), πιθανότατα σε 5 - 6 χρόνια θα μπορούσες να κάνεις μια σύγχρονη μονάδα μόνος σου!

Nα λοιπον ενα κυριο προβλημα της Ελληνικης οικονομιας.
Αυτο που πρεπει να γινει στην αρχη το παραπεμπουμε στις καλενδες και εν τω μεταξυ αφηνουμε τους ξενους να αλωνιζουνμε τα δικα τους 'επωνυμα' προ'ι'οντα αντι να ενθαρρυνουμε ατομα σαν το φιλο σου τον κουρεα (ή σαν εμενα αν θελεις) με ορεξη και μερακι να φτιαξουν τα δικα τους ποιοτικα προ'ι'οντα.
Παρεπιπτοντως χτες βραδυ ζητησαμε ενα μπουκαλι κοκκινο κρασι σε καφε-μπαρ και μας εφεραν κρασι Καλιφορνιας.
Ζητησαμε Νεμεας ή καποιο Ελληνικο και μας ειπαν οτι δεν εχουν γιατι ειναι ακριβα..

Ο χρήστης ΚRΙΕΖΑ έγραψε:

To λαθος μου δεν ηταν οτι πηγα να γινω Μπουταρης με το καλημερα, το λαθος μου ηταν που πιστεψα οτι ενα ποιοτικο προ'ι'ον εχει μελλον και οτι μπορει να γινει και στην Ελλαδα οτι γινεται στην Ιταλια π.χ. με το λαδι.
Τυποποιηση.

Στραφηκες στην ελληνικη αγορά,εκει δηλαδη που κανεις (εμπορος,μεταπωλητης,καταναλωτης) δεν ρωταει 'τι ειναι αυτο;' (ας ειναι και πυρηνικα αποβλητα) αλλα ρωτάει 'ποσο κανει;'

Εφοσον εφτιαχνες ποιοτικο προϊόν,επρεπε να στραφεις εξω.
Εφοσον δεν ειχες την οικονομικη δυνατοτητα για τυποποίηση,ελεγχο ποιότητας,εξοπλισμο,πολυ απλα δεν πηγες εξω.

Εν ολίγοις,ησουν καταδικασμενος απο την αρχη αφού δεν ήξερες οχι απλως σε ποιον θα πουλήσεις αλλα τι ακριβως κρασί θα πουλησεις.Πρωτα ξεκινησες δουλειες και εξοδα να τρεχουν,και μετά αρχισες να προβληματίζεσαι για την διαθεση του προϊόντος.Κλασσικο λάθος που κανουν μεχρι και (μικρές) εταιρείες.

Τωρα ο κουρεας της ιστοριας δεν ξερω που κολλαει,τετοιου ειδους προϊόντα οταν μου τα χαριζουν τα κανω πασα κατευθειαν σε καποιον που θα εκτιμησει το τσάμπα και θα αγνοησει το ρισκο για την υγεια του.Δεν αποκαλουμε κρασι οτιδήποτε ειναι κιτρινο,και τα ούρα έχουν τετοιο χρώμα.

Πως να νιώθει άραγε στην ψυχολογία ο καναλάρχης που αφήνει την Cayenne Turbo του και πάει προς φυλακή??????

Εν μέρη σχετικό.
Η βαθμολογία χωρών όσων αφορά τη χρήση του Internet.
Μπορεί κάποιος να παρατηρήσει οτι οσο πιο αναπτυγμένη οικονομικά χώρα,
τόσο περισσότερο χρήση του διαδικτύου γίνεται.

http://www.weforum.org/site/homepublic. ... ogy+Report

Πιστευω με την διάδοση του Internet περισσότερο στην Ελλάδα, ένα μέρος προβλημάτων οικονομίας ίσως λυθεί. Κυρίως γιατι θα εκτίθονται άτομα σε
διαφορετικούς τρόπους σκέψη, εμπορίου κλπ.

Φιλικά,
Δημήτρης

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

Εφοσον εφτιαχνες ποιοτικο προϊόν,επρεπε να στραφεις εξω.
Εφοσον δεν ειχες την οικονομικη δυνατοτητα για τυποποίηση,ελεγχο ποιότητας,εξοπλισμο,πολυ απλα δεν πηγες εξω.

Εν ολίγοις,ησουν καταδικασμενος απο την αρχη αφού δεν ήξερες οχι απλως σε ποιον θα πουλήσεις αλλα τι ακριβως κρασί θα πουλησεις.Πρωτα ξεκινησες δουλειες και εξοδα να τρεχουν,και μετά αρχισες να προβληματίζεσαι για την διαθεση του προϊόντος.Κλασσικο λάθος που κανουν μεχρι και (μικρές) εταιρείες.

Εγω καταρχην δεν ξεκινησα να φτιαξω καλο κρασι αλλα καλα σταφυλια και πιστεψα οτι λογω της ποιοτητας τους θα ειχαν καλυτερη τιμη στα οινοποιεια.
Η ιστορια με την οινοποιηση ξεκινησε οταν ειδα οτι δεν μας ενδιαφερει η ποιοτητα αφου ετσι κι αλλιως εμεις θα επιδοτηθουμε για να πεταξουμε το σκαρτο προ'ι'ον μας που φτιαχτηκε και απο καλα υλικα....

Το κρασί του κουρέα είναι εξαιρετικό. Το εισαγόμενο κρασί που πληροί προδιαγραφές είναι πανάκριβο σε σχέση με το δικό του και ΟΧΙ καλύτερο.

Τυποποίηση σε 10 - 15 τόνους κρασί ή λάδι δίχως ουσιαστικές γνώσεις και δίκτυο πωλήσεων, είναι καταδίκη. Είπαμε: ένα σοβαρό συσκευαστήριο που να πληροί τις προδιαγραφές της ΕΕ στοιχίζει τουλάχιστον 2 εκ ευρά (και λίγα λέω).

Στα υπόλοιπα, απλά διαφωνούμε ή ψάχνουμε δικαιολογίες.

Αν μου πει σερβιτόρος κάτι σαν >Ο χρήστης ΚRΙΕΖΑ έγραψε:

Παρεπιπτοντως χτες βραδυ ζητησαμε ενα μπουκαλι κοκκινο κρασι σε καφε-μπαρ και μας εφεραν κρασι Καλιφορνιας.
Ζητησαμε Νεμεας ή καποιο Ελληνικο και μας ειπαν οτι δεν εχουν γιατι ειναι ακριβα..

απλά θα σηκωθώ και θα φύγω από το μαγαζί του. Δεν νοιώθω ΤΟΣΟ μλκς...

Ο χρήστης cpp έγραψε:
Πως να νιώθει άραγε στην ψυχολογία ο καναλάρχης που αφήνει την Cayenne Turbo του και πάει προς φυλακή??????

πρωτογνωρα συναισθηματα .....ειναι ο πρωτος

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Αν μου πει σερβιτόρος κάτι σαν >

Παρεπιπτοντως χτες βραδυ ζητησαμε ενα μπουκαλι κοκκινο κρασι σε καφε-μπαρ και μας εφεραν κρασι Καλιφορνιας.
Ζητησαμε Νεμεας ή καποιο Ελληνικο και μας ειπαν οτι δεν εχουν γιατι ειναι ακριβα..

απλά θα σηκωθώ και θα φύγω από το μαγαζί του. Δεν νοιώθω ΤΟΣΟ μλκς...

Τις προάλλες παρήγγειλε φίλος μου ΜΕΓΑΣ ΟΙΝΟΣ του Σκούρα με €38, πολύ καλό αλλά ακριβό. Προτιμώ να δίνω παραπάνω λεφτά στο ελληνικό κρασί γιατί τα λεφτά δεν φεύγουν αλλά πιστεύω ότι ένα εξίσου καλό κρασί εισαγωγής θα ήταν φθηνότερο.

Τα κρασιά από τη Καλιφόρνια είναι καλά για τα λεφτά τους και όποιος θέλει ας τα πίνει (και να ζορίζει τους γελοίους εντόπιους παραγωγούς). Αν όμως το κατάστημα δεν μου δίνει την επιλογή μπορεί και να έφευγα.

Προσωπικά, δεν θα με πείραζε αν δεν είχε άλλο από Καλιφορνέζικο, το πολύ - πολύ να δοκίμαζα μια φορά και να μην ξαναπήγαινα.
Θα με πείραζε όμως μέχρις αναχωρήσεως αν μου έλεγε ότι δεν έχει Ελληνικά γιατί είναι ακριβά.

Ο χρήστης leonp έγραψε:

Τα κρασιά από τη Καλιφόρνια είναι καλά για τα λεφτά τους και όποιος θέλει ας τα πίνει (και να ζορίζει τους γελοίους εντόπιους παραγωγούς). Αν όμως το κατάστημα δεν μου δίνει την επιλογή μπορεί και να έφευγα.

Δεν εχω απαίτηση κάθε κατάστημα να έχει μόνο ελληνικά κρασιά αλλά πέπει να σου δίνει την επιλογή.

......

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Τυποποίηση σε 10 - 15 τόνους κρασί ή λάδι δίχως ουσιαστικές γνώσεις και δίκτυο πωλήσεων, είναι καταδίκη....

Το παραδειγμα της Ιταλιας αυτο δειχνει??
Που εκτος απο τα αγροτικα προ'ι'οντα η Ιταλικη οικονομια στηριζεται στους μικρους παραγωγους-βιοτεχνες??
Που παραγουν οτι μπορεις να φανταστεις απο αγροτικα εργαλεια και ποδηλατα μεχρι εξειδικευμενα ηλεκτρικα εργαλεια??
Φτασαμε σε σημειο να εισαγουμε μικρα αγροτικα Μηχανηματα με μηχανες Goldoni Lombardini Bertolini.Ποιος ομως ξερει οτι αυτες οι μηχανες ηταν Ελληνικες πατεντες και ποιος γνωριζει γιατι τα εργοστασια που τις κατασκευαζαν (Παπαθανασιου* στη Χαλκιδα με χρηση σε αντλητικα συγκροτηματα και Μαλκοτσης στον Πειραια που εβγαζε ολοκληρα τρακτερ) εκλεισαν??
Δε θελω να δικιολογησω τιποτα ililias.
Απλα θελω να δειξω οτι το Ελληνικο κρατος ευνοει τους μεταπρατες τους εμπορους και τους μεσαζοντες εναντι των παραγωγων οποιουδηποτε προ'ι'οντος....

*Μια Παπαθανασιου δουλευε χωρις καμμια επισκευη επι 53 ολοκληρα χρονια βγαζοντας νερο απο το πηγαδι μας...
Περυσι συνταξιοδοτηθηκε και τωρα αναπαυεται ησυχα δουλευοντας για κανα τεταρτο τη βδομαδα ετσι για συντηρηση.Φυσικα μεγαλυτερη πιθανοτητα εχει να πουληθει το πηγαδι και το κτημα παρα η ακουραστη Μαρμαρω μας...

Φίλε, μεταξύ του μικροπαραγωγού - τυποποιητή της Ιταλίας και του αντίστοιχου της Ελλάδας, υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά: Ότι ο Έλληνας έτυχε, ενώ ο Ιταλός σκέφτηκε, αποφάσισε και, φυσικά, πέτυχε. Ο Ιταλός είναι οργανωμένος, εκεί που ο Έλληνας ξαφνικά ένα πρωί αποφασίζει να γίνει εξαγωγέας πχ καρπουζιών ή λαδιού.
Μια Μαλκότσι που κληρονόμησα δουλεύει ακόμα, αλλά η εταιρία έκλεισε γιατί απέτυχε να ανταγωνιστεί τα εισαγόμενα φθηνά χρέπια, λένε. Εγώ έχω την εντύπωση ότι ήταν κι αυτή μια εταιρία one man show κι έκλεισε χτυπημένη από τον ιό της Ελλάδας, γνωστό και ως Greek Virus, που προκαλεί αδυναμία κατανόησης της σημερινής οικονομικής κατάστασης και έχει σαν πρώτο σύμπτωμα να κάνει τους ιδιοκτήτες προσωπικών εταιριών να βάζουν στην επωνυμία της εταιρίας τους, δίπλα στο επώνυμό τους, το 'και υιός'...

Επανέρχομαι, μερικές μέρες και έναν αιώνα μετά, για να αναφωνήσω - επιβεβαιώσω:

ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ.

Πέρυσι τέτοια εποχή, ετοίμαζα για κατάθεση σε αναπτυξιακό νόμο ένα σχέδιο για μια νέα μικρή μονάδα τυποποίησης. Συζητώντας με φίλο που είχε μαζέψει κάτι χρήματα κι έλεγε να πάρει ΙΧ και να κάνει κι ένα ταξίδι, τον έπεισα να δει την περίπτωση να στήσει μια αντίστοιχη μονάδα στη Βουλγαρία. Του βρήκα επαφές, πήγε ένα ταξιδάκι, μίλησε με ανθρώπους, Δημόσιες Υπηρεσίες, Τράπεζες. Και το αποφάσισε.
Εγώ κατέθεσα το φάκελο Μάϊο του 2005, το ίδιο κι αυτός. 45% επιδότηση εγώ, 55% αυτός. Το Δεκέμβρη έπρεπε να πάρω την απόφαση του Σεβαστού μας υπουργείου. Αρχές Μάρτη, μας είπαν τελικά. Τέλη Μάρτη, μας είπαν Ιούλιο. Και δεν έχουν περάσει ακόμα γνωμοδοτική, ώστε να μπορώ τουλάχιστον να αρχίσω να στήνω τη μονάδα...
Τον Ιούλιο του 2005 πήρε την έγκριση, από τον Ιούνιο είχε αρχίσει τις κατασκευές. Πάει με 1000, πήρε κι αυτοκίνητο, του εγκρίθηκε μόλις και το σχέδιο επέκτασης. Στη Βουλγαρία! Μου λένε, μάλιστα, ότι στη Ρουμανία τα πράγματα είναι ακόμα πιό εύκολα.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Επανέρχομαι, μερικές μέρες και έναν αιώνα μετά, για να αναφωνήσω - επιβεβαιώσω:

ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ.

Πέρυσι τέτοια εποχή, ετοίμαζα για κατάθεση σε αναπτυξιακό νόμο ένα σχέδιο για μια νέα μικρή μονάδα τυποποίησης. Συζητώντας με φίλο που είχε μαζέψει κάτι χρήματα κι έλεγε να πάρει ΙΧ και να κάνει κι ένα ταξίδι, τον έπεισα να δει την περίπτωση να στήσει μια αντίστοιχη μονάδα στη Βουλγαρία. Του βρήκα επαφές, πήγε ένα ταξιδάκι, μίλησε με ανθρώπους, Δημόσιες Υπηρεσίες, Τράπεζες. Και το αποφάσισε.
Εγώ κατέθεσα το φάκελο Μάϊο του 2005, το ίδιο κι αυτός. 45% επιδότηση εγώ, 55% αυτός. Το Δεκέμβρη έπρεπε να πάρω την απόφαση του Σεβαστού μας υπουργείου. Αρχές Μάρτη, μας είπαν τελικά. Τέλη Μάρτη, μας είπαν Ιούλιο. Και δεν έχουν περάσει ακόμα γνωμοδοτική, ώστε να μπορώ τουλάχιστον να αρχίσω να στήνω τη μονάδα...
Τον Ιούλιο του 2005 πήρε την έγκριση, από τον Ιούνιο είχε αρχίσει τις κατασκευές. Πάει με 1000, πήρε κι αυτοκίνητο, του εγκρίθηκε μόλις και το σχέδιο επέκτασης. Στη Βουλγαρία! Μου λένε, μάλιστα, ότι στη Ρουμανία τα πράγματα είναι ακόμα πιό εύκολα.

Για την αντίστοιχη επιχείρηση εσύ περιμένεις ακόμα τις άδειες και ο φίλος σου θα ξεκινήσει επέκταση;

Περαστικά μας!

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Επανέρχομαι, μερικές μέρες και έναν αιώνα μετά, για να αναφωνήσω - επιβεβαιώσω:

ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ.

Πέρυσι τέτοια εποχή, ετοίμαζα για κατάθεση σε αναπτυξιακό νόμο ένα σχέδιο για μια νέα μικρή μονάδα τυποποίησης. Συζητώντας με φίλο που είχε μαζέψει κάτι χρήματα κι έλεγε να πάρει ΙΧ και να κάνει κι ένα ταξίδι, τον έπεισα να δει την περίπτωση να στήσει μια αντίστοιχη μονάδα στη Βουλγαρία. Του βρήκα επαφές, πήγε ένα ταξιδάκι, μίλησε με ανθρώπους, Δημόσιες Υπηρεσίες, Τράπεζες. Και το αποφάσισε.
Εγώ κατέθεσα το φάκελο Μάϊο του 2005, το ίδιο κι αυτός. 45% επιδότηση εγώ, 55% αυτός. Το Δεκέμβρη έπρεπε να πάρω την απόφαση του Σεβαστού μας υπουργείου. Αρχές Μάρτη, μας είπαν τελικά. Τέλη Μάρτη, μας είπαν Ιούλιο. Και δεν έχουν περάσει ακόμα γνωμοδοτική, ώστε να μπορώ τουλάχιστον να αρχίσω να στήνω τη μονάδα...
Τον Ιούλιο του 2005 πήρε την έγκριση, από τον Ιούνιο είχε αρχίσει τις κατασκευές. Πάει με 1000, πήρε κι αυτοκίνητο, του εγκρίθηκε μόλις και το σχέδιο επέκτασης. Στη Βουλγαρία! Μου λένε, μάλιστα, ότι στη Ρουμανία τα πράγματα είναι ακόμα πιό εύκολα.

Τι διαφορά έχει η δική σου αίτηση από την δική του ;