Με τα μικρά τους τους φωνάζω τους γονείς μου εδώ και αρκετά χρόνια.. Πιο σπάνια τους λέω και με το όνομα τους αλλά σε αναλογία 1/10..

Σε κάποια πράγματα πιστέυω ότι πρέπει να είμαστε 'παλιομοδίτες', ένα από αυτά είναι και η προσφώνηση των γονέων μας.
Μαμά, (έστω κι αν αυτό με κάνει λιγότερο άντρα στα μάτια ορισμένων) και ελπίζω να τη λέω έτσι για πολλά χρόνια ακόμη.
Μπαμπά, αν κι αυτή τη λέξη τελευταία φορά την είπα το 1989, δυστυχώς.

Θυμηθείτε ένα τραγούδι που λέει 'η πρώτη λέξη μάνα κι τελευταία μου' .

Αντώνη και Σμαράγδα τους φωνάζω 'εξ' απ' ανέκαθεν' που λένε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ξεκίνησε, αλλά κάποια στιγμή θέλω να τους ρωτήσω. Πάντως, πιστεύω πως σέβομαι πολύ περισσότερο τους γονείς μου από άλλους που ακολουθούν το παραδοσιακό τυπικό. Τις περισσότερες φορές (πάνω από 90%) όμως φωνάζει ο ένας τον άλλο με συγκεκριμένα υποκοριστικά/χαϊδευτικά.
Μπροστά σε ξένους πάντα 'η μητέρα μου'-'ο πατέρας μου'.
Πάντως σε αρκετούς συνομήλικους μου τους φαινόταν περίεργο το ότι μίλαγα στους γονείς μου με το μικρό τους. Μάλιστα ένας με είχε ρωτήσει αν είμαι θετός υιός (που δεν είμαι).

Κάποια στιγμή (πρώτη λυκείου) άρχισα να τους φωνάζω με τα μικρά τους ονόματα (Αλέκος & Πέπη)... Μου φαινόταν παράλογο αν ήμουνα π.χ. σε ενα αεροδρόμιο ή σταθμό το να φωνάξω 'μπαμπά' ή 'μαμά'... Θα γυρνούσανε 30 άτομα.

Κι απο τότε έχει κάτσει έτσι... Προφανώς και δεν τους πειράζει, αντιθέτως πιστεύω οτι κάνει την σχέση πιο φιλική, πράγμα που ανέκαθεν ίσχυε με τους γονείς μου...

Σε καμία περίπτωση δεν θα φώναζα τους γονείς μου με τα μικρά τους ονόματα( γιατί εγώ ο ίδιος θα ντρεπόμουνα: είναι οι γονείς μου και όχι τίποτα 'γνωστοί').

Όσο για το πώς τους φωνάζω μπροστά σε άλλους, μπορεί είτε 'μαμά/μπαμπά' είτε 'μάνα/πατέρα', όπως μου έρθει εκείνη τη στιγμή(ποσώς θα ενδιαφερόμουνα το τι θα πούνε οι 'άλλοι' για τη σχέση μου με τους γονείς μου, και ούτε τους πέφτει και κανένας λόγος --- όσο για ντροπή μπροστά σε 'άλλους' για το πώς φωνάζω τους γονείς μου; Καλά, σοβαρά μιλάμε τώρα ή παίζουμε; Σε αυτές τις περιπτώσεις(μπροστά σε 'άλλους'), η σημασία της 'ντροπής' δεν υπάρχει καταχωρημένη στον σκληρό δίσκο ).

Ο χρήστης Asimov έγραψε:
:lol:
Τα θεματα αυτού του Forum ειναι ανεξαντλητα!

Εγω λεω μαμα, μπαμπα (ελπιζω να μην διαβασει ο TRAVELLER και παω τοιχο-τοιχο - ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ)
Και στα 80 μου ετσι θα λέω
Της αδερφης μου το νηπιο αρχισε να την φωναζει 'Μίνα'!
Μιας ξαδερφης μου τη φωνάζει 'χοντρούλα μου', πιανεται;

Θα ήθελα να πει τη γνωμη του κι ο Random

Να μαι και γω αφου με ζητησες Ασιμοβ -ακο..

Λοιπον οι γονεις ειναι πολυ σημαντικοι για εμας..Μην πικραινετε τους γονεις σας με απρεπεις εκφρασεις και υβρεις..γιατι καποια μερα θα το μετανιωσετε αλλα τοτε θα ναι αργα..

Δειξτε τους την αγαπη σας και εκεινοι οπως και αν τους φωναζετε θα σας αγαπουν.. Σημασια δεν εχει ο τιτλος(τυπος) αλλα η ουσια..

Και επισης προσπαθηστε να καταλαβετε το δυσκολο ρολο που εχουν και την αγωνια που νοιωθουν για εσας.. Οταν καποιοι απο εμας γινουμε γονεις τοτε ισως καταλαβουμε..Η θεωρια απο την πραξη απεχει, αλλα για τους γονεις το παιδι θα ναι παντα παιδι..

Αν η μητερα σας σας πρηζει με τα τηλεφωνα, αν ο πατερας σας φωναζει γιατι ξενυχτατε η οτι δε διαβαζετε..ειναι απλα επειδη σας αγαπουν κ ενδιαφερονται...Ακουστε τους..δεν θα χασετε....Ειναι οι μονοι ανθρωποι που θελουν το καλο σας και οι μονοι που σας αγαπουν ανιδιοτελως..

Ωραία υπογραφή

Η πρώτη επιλογή με εκφράζει πλήρως με τις παραλλαγές μπαμπά (δεν το έχω πει από το 95 ) και μαμά.

Πάντως, δε θεωρώ έλλειψη σεβασμού την προσφώνηση με τα μικρά ονόματα αλλά απλώς δεν μου αρέσει να το κάνω άρα και να το ακούω.

Εκείνο που με βγάζει όμως έξω από τα ρούχα μου είναι τα 'γέρος' και 'γριά' που ακούω αρκετά συχνά. Απαράδεκτο!

Με τα μικρά τους λένε οι φίλοι τους, με τα μεγάλα οι γνωστοί και υφιστάμενοι.
Έχω την τιμή να είμαι κάτι παραπάνω από αυτό, οπότε και το 'εκμεταλλεύομαι'. Μαμά και μπαμπάς.

Παντως με τον πατερα μου εχω πολυ καλη σχεση,. του λεω πραγματα που δεν τα λεω ουτε στον κολλητο (από κοπέλες εργασιακα, θεματα που με απασχολουν) χωρις να τον 'φοβάμαι¨' και παντα με σεβασμό..

Δεν με έχει κακομάθει, πάντα τη συμβου΄λή του μου τη δινει με τη μορφή γνώμης και όχι σαν στρατιωτικός, δεν εχει πρόβλημα να τον πω με το μικρό του ή πατέρα, βγαίνουμε μαζί όταν έχει χρόνο, περνάμε όμορφα.

Δεν ξέρω, θεωρώ ότι ο τρόπος που μας εχει μεγαλώσει ειναι αξιοθαυμαστος. Τον σεβόμαστε και τον θεωρουμε και κατι παραπάνω από φιλο ή απλά πατέρα..

Αντίθετα με τη μητέρα μου ειναι διαφορετικά... Εννοώ ότι δεν της μιλάω πολύ μια τυπικά καλή σχέση μανας γιου.

ο πατερας ειναι μπαμπας, νταντης, φαδερ, πατερουλης κλπ κλπ κλπ
η μητερα ειναι μαμα, μαμακα, μανουλα κλπ κλπ κλπ

σε ολους εσας που υποστηριζετε οτι προσφωνιζετε τους γονεις σας με τα βαπτιστικα τους ονοματα επειδη αυτο σας βοηθαει στο να κρατατε μια πιο φιλικη και ζεστη σχεση, θα σας πω το εξης: Γιατι την επομενη φορα δεν δοκιμαζετε να προσθεσετε και το 'Μ@λ@κ@' στην προσφωνιση σας?
Αυτο δε θα δειξει οτι η σχεση ειναι πιο οικεια και ειστε ο ενας τοσο κοντα στον αλλον?

Και μην μου πειτε οτι δεν το κανετε λογω σεβασμου Δηλαδη τον κολλητο σας ή τον αδερφό σας που τον αποκαλειτε μερικες φορες (αν οχι παντα ) 'μ@λ@κ@', δεν τον σεβοσαστε σαν προσωπικοτητα? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

Ο χρήστης SPITFIRE έγραψε:
ο πατερας ειναι μπαμπας, νταντης, φαδερ, πατερουλης κλπ κλπ κλπ
η μητερα ειναι μαμα, μαμακα, μανουλα κλπ κλπ κλπ

Τα υποκοριστικά μπαίνουν σε ειδικές περιπτώσεις όπως στην διαφήμιση 'ε, φανταστικέ πατέρα' ?

Ο χρήστης SPITFIRE έγραψε:

σε ολους εσας που υποστηριζετε οτι προσφωνιζετε τους γονεις σας με τα βαπτιστικα τους ονοματα επειδη αυτο σας βοηθαει στο να κρατατε μια πιο φιλικη και ζεστη σχεση, θα σας πω το εξης: Γιατι την επομενη φορα δεν δοκιμαζετε να προσθεσετε και το 'Μ@λ@κ@' στην προσφωνιση σας?
Αυτο δε θα δειξει οτι η σχεση ειναι πιο οικεια και ειστε ο ενας τοσο κοντα στον αλλον?

Και μην μου πειτε οτι δεν το κανετε λογω σεβασμου Δηλαδη τον κολλητο σας ή τον αδερφό σας που τον αποκαλειτε μερικες φορες (αν οχι παντα ) 'μ@λ@κ@', δεν τον σεβοσαστε σαν προσωπικοτητα? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

Σε λίγο καιρό θα μας το παρουσιάζουν σαν κάτι προοδευτικό και ότι θα προσφέρει στην κοινωνία στο μέλλον, σαν τους γάμους ομοφυλόφιλων(Εγώ: είσαι παντρεμένος; 'Ναι, είμαι'. Που είναι η γυναίκα σου; 'Μου δείχνει το Ρούλη'. Να το κάνουμε με γυναίκες; Εγώ: είσαι παντρεμένη; 'Ναι, είμαι'. Πού είναι ο άντρας σου 'Φοράει το σεξοπαίχνιδο για να το παίξει άντρας, ή παλήκαρος η Γιώργαινα').

Επεξεργάστηκε

Ο χρήστης SPITFIRE έγραψε:
ο πατερας ειναι μπαμπας, νταντης, φαδερ, πατερουλης κλπ κλπ κλπ
η μητερα ειναι μαμα, μαμακα, μανουλα κλπ κλπ κλπ

σε ολους εσας που υποστηριζετε οτι προσφωνιζετε τους γονεις σας με τα βαπτιστικα τους ονοματα επειδη αυτο σας βοηθαει στο να κρατατε μια πιο φιλικη και ζεστη σχεση, θα σας πω το εξης: Γιατι την επομενη φορα δεν δοκιμαζετε να προσθεσετε και το 'Μ@λ@κ@' στην προσφωνιση σας?
Αυτο δε θα δειξει οτι η σχεση ειναι πιο οικεια και ειστε ο ενας τοσο κοντα στον αλλον?

Και μην μου πειτε οτι δεν το κανετε λογω σεβασμου Δηλαδη τον κολλητο σας ή τον αδερφό σας που τον αποκαλειτε μερικες φορες (αν οχι παντα ) 'μ@λ@κ@', δεν τον σεβοσαστε σαν προσωπικοτητα? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

Με το μικρό του τον αδερφό, και ποτέ μαλάκα, σπάνιο, ακόμα και αν πλακωνόμαστε στο ξύλο!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Τα παιδιά μας (8)) μας φωνάζουν μπαμπά (και daddy η κόρη) και μαμά (ή και 'μητέρα' όταν θέλει να την πειράξει ο γυιός)...

Όπως φώναζα και εγω τους γονείς μου (ο πατέρας μου 'έφυγε' το 1991)

Το συζητήσαμε όταν ήταν έγκυος η γυναίκα μου!

Και συμφωνήσαμε ότι δεν μας άρεσε να μας φωνάζουν με τα μικρά μας ονόματα!

Οι γονείς δεν είναι φιλαράκια με τα παιδιά τους! Είναι (ή πρέπει να είναι φίλοι) αλλά και δάσκαλοι! Και αυτό απαιτεί ακόμα και σημειολογικές πράξεις σεβασμού!

Eγώ είμαι και ¨δάσκαλος¨ και οι μαθητές μου με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα,δεν έχω διαπιστώση κάποια έλλειψη σεβασμού.
Τους γονείς μου τους φωνάζω ανάλογα με την περίπτωση, τον πατέρα μου δεν τον φωνάζω ποτέ μπαμπά-πατέρα κ.τ.λ. δεν μου αρέσει

μαμά και πατέρα...τον οποίο φωνάζω με το μικρό του όνομα μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις επιπλήξης, γιατι με λέει κι εκείνος με το βαπτιστικό μου που δεν μ'αρέσει να χρησιμοποιώ...έτσι έμαθα, μ'εμαθαν και δεν θα ήθελα να το αλλάξω...με τα παιδιά μου δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά με τα βαπτηστήρια μου τους λέω να με φωνάζουν απλά Νονα ή Νονά Ρένα (η μία έχει τέσσερεις ), το νιώθω πιο ζεστό, απο το όνομα μου σκέτο...

αν τους δύο γονείς τους φωνάζει Γιώργο-Γιάννη (Μαρία-Ελένη) πειράζει;

Ο χρήστης lkar έγραψε:
αν τους δύο γονείς τους φωνάζει Γιώργο-Γιάννη (Μαρία-Ελένη) πειράζει;

Ο χρήστης Kid έγραψε:
Με τα μικρά τους τους φωνάζω τους γονείς μου εδώ και αρκετά χρόνια.. Πιο σπάνια τους λέω και με το όνομα τους αλλά σε αναλογία 1/10..

Τα μικρά τους δεν είναι το όνομά τους;

Και εγώ στο 'μαμά-μπαμπάς' και 'πατέρας-μάνα' είμαι. Δημήτρη και Ελένη και να τους φωνάξω, δεν θα με καταλάβουν, αφού έχουν άλλα, δικά τους ονόματα!

Ακούγεται κάπως, το 'Πσιτ, Γιωργάκη, πιάσε μια μπίρα' στα αυτιά μου...