4 κύκλους and counting...
Grissom rulezzzz

SIC!! SIC!! SIC!! ρε σεις ημαρτον!! Οχι και τετοια πραγματα!! Δηλαδη ποια η χρησιμότητα του να δουμε κατι τετοιο??

Λέω να το βγάλει σε κόπιες ο Βουλγαράκης και να το μοιράζει στα διόδια κατά τις μεγάλες εξόδους. Μετά ας στείλει τους τροχονόμους για καφέ.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Λέω να το βγάλει σε κόπιες ο Βουλγαράκης και να το μοιράζει στα διόδια κατά τις μεγάλες εξόδους. Μετά ας στείλει τους τροχονόμους για καφέ.

Κάπως έτσι θέλουν κάποια ζώα για να συνετιστούν... Αν και 'γαϊδουρινό το πρόσωπο, ζωή χαριτωμένη', που λένε και οι παππούδες μου...

Ο χρήστης Funis έγραψε:
SIC!! SIC!! SIC!! ρε σεις ημαρτον!! Οχι και τετοια πραγματα!! Δηλαδη ποια η χρησιμότητα του να δουμε κατι τετοιο??

Ρε συ Funis, εδώ δεν αντέχεις τις ταινίες που δεν έχουν happy end, γιατί το άνοιξες;

Το αν κάτι τέτοιο μας ευαισθητοποιεί στ' αλήθεια, δεν το ξέρω... Θυμάμαι πως σε μια κλινική είχαμε δει κάποιον ασθενή, 4 μήνες μετά από τροχαίο, με βιδωμένο (στην κυριολεξία) το κεφάλι του, μάθαμε ότι ήταν κάμποσο καιρό σε κώμα και ότι είχε σκοτωθεί η γυναίκα του... Η αντίδραση όλων ήταν του τύπου 'ρε γμτ, δεν ξανατρέχω στο δρόμο, κοίτα τι μπορεί να σου συμβεί'.

Περιττό να σας πω πόσο 'σιγά' πήγαιναν κάποιοι στην επιστροφή, μετά από δυο ώρες... Πόσο μάλλον μετά από δυο μέρες ή βδομάδες...

οταν τα δεις με τα ματια σου να συμβαινουν τοτε σοκαρεσαι αρχικα αλλα μετα απο λιγο παλι τα ιδια..ειναι η φυση του ανθρωπου τετοια!
σ'ενα ταξιδι στην ισπανια φετος ετυχε να παρουμε ενα ταξι γαι να παμε προς το γιβραλταρ...πηγαινοντας ξαφνικα φρεναρουμε,κοιταω στο απεναντι ρευμα που ειχαν σταματησει εντελως και λεω'καποια τρακα θα εγινε'...μπροστα στο πρωτο αμαξι του μποτιλιαρισματος ηταν ενας ογκος μεσα στο αιμα που εγω νομισα στην αρχη οτι ηταν ζωο...δυστυχως δεν ηταν...ολα αυτα μεσα στη μεση της εθνικης οδου!
αναλογα οι αντοχες του καθενος!

Ο χρήστης adis4gr έγραψε:
οταν τα δεις με τα ματια σου να συμβαινουν τοτε σοκαρεσαι αρχικα αλλα μετα απο λιγο παλι τα ιδια..ειναι η φυση του ανθρωπου τετοια!

Νομίζω πως κατά βάθος, όλοι πιστεύουμε πως είμαστε άτρωτοι, ό,τι και να λέμε...

Έχει δίκιο ο Adis.
Το αρχικό σοκ, διαδέχεται γρήγορα η εξοικείωση, ο ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας, ενεργοποιημένος στον καθένα μας, που υποβάλλει την ιδέα ότι σε μας ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, και εντέλει η απώθηση.

Aν ορέγεστε για τέτοια εικόνες, το rotten.com είναι το site σας.

Αυτό, που πάντα αναρωτιόμουν, και ίσως οι γιατροί του forum να μπορούσαν να μας κατατοπίσουν, είναι αν σε περίπτωση ακαριαίων θανάσιμων τραυματισμών, το θύμα προλαβαίνει να αντιληφθεί τι έχει συμβεί, ή να νιώσει πόνο ή αν η απώλεια των αισθήσεων είναι τόσο απότομη, που δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Υποπτεύομαι, ότι νιώθεις ότι κάτι κακό συμβαίνει, αλλά διαδραματίζονται όλα τόσο γρήγορα, που ίσως δεν προλαβαίνεις καν να νιώσεις πόνο.
Ίσως νιώθεις στιγμιαία μια οδυνηρή ένταση.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, για να αφηγηθώ μια δική μου ιστορία, βγήκαμε μια βόλτα με το φουσκωτό. Είναι ένα μικρό RIB 4.30, το οποίο συνηθίζει να διαπλέει τα περίεργα νερά του ευβοικού.
Η μέρα ήταν ζεστή.
Είχε βγάλει ένα γεμάτο 4άρι προς 5άρι, και με πλώρη προς Αλιβέρη costa costa, από Ερέτρια, το διασκεδάζαμε αρκετά.
Είχαμε τον καιρό κόντρα, ότι έπρεπε για τη γάστρα μας, που έκοβε το κύμα χωρίς δυσάρεστους κραδασμούς.
Βέβαια, επειδή 4άρι προς 5άρι σημαίνει κύμα γύρω στο 1+ μέτρο, το σκάφος αποθαλασσωνόταν συνέχεια, γγγγγουαααα η προπέλα στον αέρα, φλαπππ ξανά η γάστρα στο νερό.
Ο φίλος μου μπροστά, στο μεσαίο κάθισμα να τραβάει βίντεο με το κινητό του, εγώ όρθιος στο τιμόνι και δίπλα μου η κοπέλα μου.
Η μανέττα φουλ κατεβασμένη, το τριμ επίσης κατεβασμένο να κρατάει την πλώρη χαμηλά όσο ήταν δυνατόν, και όλα πήγαιναν μια χαρά!

Ξαφνικά, κύμα μπροστά, πρώτη η είσοδος της γάστρας το κόβει, το σκάφος στον αέρα, σκάει στο νερό και στο επόμενο μιλισεκόντ, στρίβει απότομα δεξιά ενώ είχαμε γύρω στους 35 κόμβους, και φεύγω όπως είμαι στο νερό...

Δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε...
Ένιωσα βίαιη ένταση, ένιωσα ότι αυτό που έγινε δεν ήταν καθόλου καλό, δεν θυμάμαι αν πρόλαβα να φοβηθώ για την προπέλα...

Είμαι μέσα στη θάλασσα, βγαίνω στην επιφάνεια μετά από λίγα δευτερόλεπτα, βλέπω ότι και οι υπόλοιποι είναι στο νερό και το σκάφος να γυρίζει γύρω από τον άξονά του ευτυχώς με χαμηλή ταχύτητα...
Ενστικτωδώς ή τυχαία, είχα κατεβάσει την μανέτα, λίγο πριν φύγω...
Σκέφτομαι ότι πάνω από όλα χρειάζεται ψυχραιμία, ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει κανείς.
Πάνω στην ώρα, ένα απο μηχανής τζετ-σκι φάνηκε να είδε το σκηνικό και ήρθε προς το μέρος μας. Άνεβηκα, φέραμε βοήθεια με ένα άλλο φουσκωτό από την κοντινή παραλία, μαζέψαμε και τα παιδιά από το νερό, πλευρίσαμε το σκάφος μας, πήδηξα μέσα, κατέβασα τη μανέτα, ηρέμησε...
Τα παιδιά μπήκαν μέσα, ευχαριστήσαμε για τη βοήθεια και κινήσαμε να φύγουμε, δοξάζοντας τον Ύψιστο, που δεν τεμαχιστήκαμε...

Όμως...

Το τιμόνι δεν γύριζε τη μηχανή.
Η ντίζα είχε σπάσει. Αυτό ήταν. Είχε σπάσει η ντίζα (που βέβαια την είχα αφήσει 8 χρόνια, ενώ θέλει αλλαγή στα 5), και η ροπή της προπέλας είχε γυρίσει απότομα τη μηχανή, και φυσικά και το σκάφος, πετώντας μας στο νερό...

Κρατώντας ο ένας με τα χέρια τη μηχανή κι ο άλλος στο τιμόνι γυρίσαμε πίσω...

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

Αυτό, που πάντα αναρωτιόμουν, και ίσως οι γιατροί του forum να μπορούσαν να μας κατατοπίσουν, είναι αν σε περίπτωση ακαριαίων θανάσιμων τραυματισμών, το θύμα προλαβαίνει να αντιληφθεί τι έχει συμβεί, ή να νιώσει πόνο ή αν η απώλεια των αισθήσεων είναι τόσο απότομη, που δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Υποπτεύομαι, ότι νιώθεις ότι κάτι κακό συμβαίνει, αλλά διαδραματίζονται όλα τόσο γρήγορα, που ίσως δεν προλαβαίνεις καν να νιώσεις πόνο.
Ίσως νιώθεις στιγμιαία μια οδυνηρή ένταση.

Φαντάζομαι πως, τυπικά, προλαβαίνει να νιώσει πόνο. Απλά είναι τόσο μικρό το χρονικό διάστημα μέχρι τον θάνατο, που μάλλον δεν έχει σημασία...

Πάντως ακόμα και να ζήσει κανείς, έχω την εντύπωση πως δεν θυμάται και πολλά πράγματα, λόγω του σοκ...

Ας απαντήσει κάποιος...περισσότερο γιατρός, αν γνωρίζει κάτι παραπάνω...

!!!! Ειναι τουλαχιστον φρικιαστικο...!!! Ο τυπος ηταν πεζος μαλλον...

Ο χρήστης taurus έγραψε:

Ρε Βάγγο, και εσύ?
Σαν γιατρός θα πρεπει να έχεις δει και να έχεις κάνει πολύ χειρότερα (βλ. ανατομία)

Κωστα στην ανατομια οπως απαντησε ο φιλτατος charmark δεν κανουμε τετοια πραγματα....Στην ιατροδικαστικη μπορεις να δεις κατι παρομοιο,αλλα δεν μας εκατσε οταν καναμε το τριμηνο...  

Παντως το θεαμα ειναι οπως και να το κανουμε αηδιαστικο και πραγματικα θυμησε φωτογραφιες απο το rotten εξ'ου και το emoticon.

Στην ερωτηση τωρα που θεσατε,δεν ξερω να σας απαντησω,αλλα υποθετω οτι εξαρταται απο το ειδος της κακωσης αλλα και απο το που θα γινει....

Στο ατυχημα των φωτογραφιων του Random δεν νομιζω να καταλαβε τιποτα ο δυστυχης....

Ηλέκτρα, σε βρίσκω λίγο υπερβολική! Εγώ πιστεύω ότι ο Δημήτρης καλά έκανε και το postάρισε, γιατί αυτά τα πράγματα μένουν στη σκέψη μας για πάντα! Εγώ μετά από ένα ατύχημα που είχα δει, πάντα όταν τρέχω περισσότερο απ' ότι συνήθως, περνάνε αυτές οι εικόνες απ' το μυαλό μου και αμέσως κόβω!!!

Καλά έκανε που το post-άρισε, μακάρι να μην κώλωναν να το δείξουν μερικές εφημερίδες!!!

Εχω προσωπικη εμπειρια με σκαραβαιο, μετωπικη σε τοιχο με καμια 50αρια χλμ. Ευτυχως καθομουν πισω. Ο οδηγος δεν επαθε τιποτα. Ο συνοδηγος ομως εσκισε φρυδι, σαγονι και εσπασε το ποδι του πανω απ το γονατο (δεν φορουσε ζωνη). Και ζωνη παντως να φορουσε το σπασμενο ποδι δεν το γλιτωνε. Ειχε 'μπει μεσα' πολυ το δεξι μερος του σκαραβαιου. Παλι καλα το παιδι ειναι μια χαρα. Φοβερο παντως......να βλεπεις τον τοιχο να ερχεται και στο μπαμ την κολωνα του σκαραβαιου να διπλωνει.

Το σκεφτομαι και ανατριχιαζω.....

εδω στουκα γινεται και δε καταλαβαινεις τι εχει συμβει,βγαινεις εξω και μετα διαπιστωνεις το περιστατικο...το μονο που καταλαβαινεςι ειναι ο ηχος της συγκρουσης...ετσι και αλλιως σε τραυματισμο αν δεν ειναι ιδιαιτερα σκληρος, αργεις να αντιληφθεις πονο...σε θανατο (χτυπα ξυλο) πολυ αμφιβαλλω αν προλαβαινεις να δεις τι συμβαινει...μανα φυση!

Κι εγώ πιστεύω οτι το θύμα ήταν πεζός, δεν δικαιολογούνται αλλιώς τέτοιες κακώσεις. Οι φωτό μου θύμησαν ένα περιστατικό πρίν απο 15 ημέρες.

Κινούμαι απο Αθήνα προς Πάτρα Πέμπτη βράδυ. Φτάνοντας στα διόδια της Πάτρας κάνω τον σταυρό μου που δεν είχα κανένα απρόοπτο μιας και έχω δει πολλά στη συγκεκριμένη διαδρομή. Ναι καλά όμως...

Πληρώνω το αντίτιμο στο πρώτο απο τα αριστερά διάζωμα, στο διπλανό έχει ξεκινήσει δευτερόλεπτα πρίν μια νταλίκα. Καθώς επιταχύνω για να προσπεράσω την νταλίκα, βλέπω στο βάθος εντελώς ξαφνικά όλα τα αυτοκίνητα να κάνουν δεξιά, να πετάγεται κόσμος έξω απο τα αυτοκίνητα και να κάνουν νοήματα σ'εμένα και τον νταλικέρη να κόψουμε. Ανάβω alarm και επιβραδύνω με φυσιολογικούς ρυθμούς χωρίς να έχω ιδέα τι γίνεται. Και αυτό γιατί με την ορατότητα που είχα με τα φώτα μου μέσα στο μαύρο σκοτάδι, δεν έβλεπα κάτι.

Και ξαφνικά βλέπω έναν άνθρωπο πεσμένο σε εμβρυακή στάση στην δεύτερη λωρίδα απο αριστερά, και μου κόβονται τα πόδια! Πέρασα δίπλα του με χαμηλή ταχύτητα και μου σηκώθηκε η τρίχα, δεν ήταν διαμελισμένος και ευτυχώς ο νταλικέρης (που είχε πέσει στο ρεύμα του) πρόλαβε και σταμάτησε εντελώς.

Μου πήρε αρκετή ώρα να συνειδητοποιήσω τί έγινε, στην αρχή πίστευα οτι ήταν αναβάτης σε μοτοσυκλέτα αλλά εκτός απο τον άνθρωπο στο έδαφος δεν υπήρχε τίποτε άλλο. Δεν σταμάτησα γιατί ήδη είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και δεν είχα κάτι παραπάνω να προσφέρω.

Την επόμενη το πρωΐ πήγα στην τροχαία και ρώτησα τί είχε γίνει. Τελικά ήταν πεζός που προσπάθησε να διασχίσει την εθνική κάθετα (σε εκείνο το σημείο δεν υπάρχει ίχνος φωτισμού) και τον παρέσυραν 2 αυτοκίνητα. Έμεινε στον τόπο. Και μέχρι εκείνη την στιγμή δεν τον είχε αναζητήσει κανένας, είκαζαν οτι ήταν κάποιος περιθωριακός τύπος ή αθίγγανος.

Και λέω εγώ λοιπόν, εντάξει, το θύμα ήταν σε αποστολή αυτοκτονίας. Εκείνοι οι έρημοι οι οδηγοί (που φυσικά δεν έχουν καμμία ευθύνη και θα αθωωθούν) τί σοκ θα έπαθαν και πόσο καιρό θα κάνουν να το ξεπεράσουν;

Είναι να μην σου τύχει τελικώς...

Μπρρρρρρ...
Εγώ νόμιζα είναι κανένα αστείο του Ράντομ αυτό το τόπικ, για καμιά μελλοντική ιστοριούλα. Μέχρι που άνοιξα τις φώτο στην αρχή. Τις έκλεισα μονομιάς...
Μπρρρρρρ και πάλι...

Ανάλογο περιστατικό μου έτυχε πέρσυ το καλοκαίρι,το βράδυ των πανηγυρισμών μετά τη νίκη της Ελλάδας επί της Τσεχίας.Επέστρεφα σπίτι ξημερώματα και στην γέφυρα του Σταυρού από κάτω στο τούνελ είχε περίεργη ακινησία.Βγαίνοντας στην άλλη άκρη αντίκρυσα το θλιβερό θέαμα:ένας μοτοσυκλετιστής(για άγνωστη σε μένα αιτία)χτύπησε αρχικά με αυτοκίνητο και μετά στις μπάρες του τούνελ με αποτέλεσμα το κεφάλι να έχει ανοίξει τελείως,ένα άνω άκρο να έχει αποχωρισθεί το υπόλοιπο σώμα κλπ
Το θέμα είναι ότι στην αρχή όλα αυτά σε επηρεάζουν.Ωστόσο όταν ξεχνιούνται(γιατί όλα ξεχνιούνται κάποια στιγμή)ο καθένας επιστρέφει στον τρόπο ζωής που έχει μάθει.Και τρέχει,και μεθά,και αγνοεί ζώνες...
Και αυτό γιατί όπως και ειπώθηκε,όλοι πιστεύουμε ότι σε εμάς δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα.

Ο χρήστης nasos79 έγραψε:
Ηλέκτρα, σε βρίσκω λίγο υπερβολική!

Εγω φοραω ζωνη και χωρις να τις δω. Τις βρηκα πολυ σκληρες για να κυκλοφορουν ετσι.

Ο χρήστης Funis έγραψε:

Ηλέκτρα, σε βρίσκω λίγο υπερβολική!

Εγω φοραω ζωνη και χωρις να τις δω. Τις βρηκα πολυ σκληρες για να κυκλοφορουν ετσι.

Συμφωνώ, και μένα η ψυχή μου με έπιασε. Ωστόσο, ο Ράντομ που έκανε το αρχικό ποστ, έβαλε ΜΟΝΟ το λινκ το παλικάρι, και μάλιστα προειδοποίησε για το σκληρό περιεχόμενο. Άνοιξα το λίνκ, παρόλη την προειδοποίησή του, ε, κακό του κεφαλιού μου!