Εμενα οταν με παρατησε μια κοπελα που αγαπουσα για πεντε χρονια..τρελαθηκα και εκτοτε δεν εχω κανει καμμια σοβαρη σχεση..για αυτο εγινα οπως εγινα και με κοροιδευετε ολοι..

Εμενα οταν με παρατησε μια κοπελα που αγαπουσα για πεντε χρονια..τρελαθηκα και εκτοτε δεν εχω κανει καμμια σοβαρη σχεση..για αυτο εγινα οπως εγινα και με κοροιδευετε ολοι..

Κορυφαιο θεμα!
Random συναδελφε, ολοι τη φαγαμε την μπουφλα μας. No worries!
(οχι και σε κοροϊδευουν, οι μισοι εδω περα θελουν να σου μοιασουν )

Άλλαξα στυλ οδήγησης από τότε που ένας παππούς με ένα αγροτικό μου πετάχτηκε τελείως ξαφνικά και μου έκανε το φορντακι μου κουβαρίστρα....Τότε κατάλαβα ότι όσο χεράς και να είσαι ,μερικές καταστάσεις δε μπορείς να τις αποφύγεις και υιοθέτησα πολύ αμυντικό στυλ οδήγησης
Επίσης από τότε που είμαι στο εξωτερικό είδα ότι τους πραγματικούς φίλους πρέπει να τους φυλάμε σαν τα μάτια μας, γιατι είναι ότι πιο σπάνιο υπαρχει.. Απο κολλητούς και χαβαλέ άλλο τιποτα, αλλα στη δύσκολη φάση είναι ελάχιστοι αυτοί που σου στέκονται

Σε ένα βιβλίο είχα διαβάσει την εκπληκτική φράση: 'Εγώ λέω πάντα γάμα την πραγματικότητα, αλλά τελικά η πραγματικότητα σε γαμάει' (συγχωρείστε μου το 'γαλλικό') και όντως έτσι έγινε....
Εκτός από μια καραμπινάτη ερωτική απογοήτευση (που δεν ήταν τόσο ο άλλος που με απογοήτευσε όσο ο εαυτός μου.... ), κάποια γεγονότα με έκαναν από μικρή να καταλάβω ότι πρέπει να μάθω να τα βγάζω πέρα μόνη μου και να μην περιμένω τίποτα από κανέναν. Γιατί αν στην κάνουν, την έβαψες!
Αυτά τα ολίγα και ολίγον τι δυσάρεστα!

Εμένα με άλλαξε η περίοδος που έζησα στην Αμερική. Με έκανε να εκτιμήσω πράγματα που τα θεωρούσα δεδομένα και να αποβάλλω τη ξενομανία (που εκείνη την εποχή κατέκλυζε την Ελλάδα).

Οχι ετσι ηταν και με αφησε στην πιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου..Απτο πολυ κλαμα επαθα ζημια στα ματια κ εκανα θεραπεια για 6 μηνες..Επισης ειχαν σπασει τα αγγεια του προσωπου μου...Το χειροτερο ειναι οτι αλλαξα επαγγελμα για παρτη της για να την παντρευτω....

Τωρα αυτη παντρευτηκε αλλα χωρισε και με κυνηγαει...Εγω ομως ραγισα κ τωρα ειμαι ολανοιχτος στους ανθρωπους κουβαλωντας το σταυρο μου ομως...

Αρκετα ομως..πρεπει να καταλαβουμε οτι οσο περνα ο καιρος τοσο αλλαζεις βλεποντας τα πραγματα αλλιως στη ζωη.....

Κι εγώ κάθε φορά που ταξιδεύω στο εξωτερικό λέω 'Ελλάδα και πάλι Ελλάδα', ασχέτως αν προσπαθώ να αντιγράψω (χωρίς όμως ανούσιο μιμητισμό και μαϊμουδισμό) κάποια καλά στοιχεία που βρίσκω εκεί. Κάποιοι άλλοι βέβαια είναι εντελώς αλλιώς...

γιατι εδω κολλαει το

'για ολα φταινε οι γκομενες(οι) οι πρωην και οι επομενες(οι) επωνυμες, ανωνημες, γενικως'
-Μουτσης

σοβαρα τωρα
ο ιδιος μας ο εαυτος μας τα κανει ολα και η λυση ειναι -ισως- να ειναι να δεις τη ζωη κυνικα

ετσι λειτουργει ο κοσμος και -ισως- ετσι πρεπει να αντιμετωπιζεται και απο εμας
τιποτα περισσοτερο-τιποτα λιγοτερο

Ο χρήστης Έλσα έγραψε:
Σε ένα βιβλίο είχα διαβάσει την εκπληκτική φράση: 'Εγώ λέω πάντα γάμα την πραγματικότητα, αλλά τελικά η πραγματικότητα σε γαμάει' (συγχωρείστε μου το 'γαλλικό') και όντως έτσι έγινε....

Σ' ενα άλλο βιβλίο που εγινε (αγαπημένη) ταινία γραφει: 'Αυτη ειναι η ζωή σου και τελειώνει ενα λεπτό καθε φορά'.
Οσοι δεν την αλλαξαμε (ενω θελουμε), λοιπόν, ακόμα τη ζωή μας, πρεπει να τρεξουμε. Ο χρονος ειναι λιγος και τελειώνει ανεπανόρθωτα.

Ο χρήστης Bruce έγραψε:
ετσι ετσι.. για το χαβαλε οοοοολοι καλοι ειναι. στα δυσκολα οι περισσοτεροι they do her........

Αξιωμα αυτό. Γι' αυτό λίγοι (ενας-δύο) και καλοί...

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

Random συναδελφε, ολοι τη φαγαμε την μπουφλα μας. No worries!
(οχι και σε κοροϊδευουν, οι μισοι εδω περα θελουν να σου μοιασουν )

Ε, μην το παιρνεις κι εσυ κυριολεκτικα . Εννοουσα οτι τον παν(μ)ε

Τή μεγάλη φρίκη,τήν ''έφαγα' όταν έχασα τόν πατέρα μου,στα καλά του καθουμένου.
Εκεί πήρα ανάποδες.Εξαγριώθηκα (πραγματικά) με τόν εαυτό μου,και είπα θα τό ρίξω στήν παλαβή,γιατί 'μιά ζωή τήν έχουμε' κ.λ.π.
Οντως,γιά κανα-δυό χρόνια,ήμουνα άλλος άνθρωπος.
Αλλά,τί πράμα είναι αυτό ρε παιδιά,περνάει ο καιρός καί ξαναβρίσκεις τόν πραγματικό σου εαυτό.
Νομίζω ότι δέν μού έμεινε τίποτα από εκείνο τό φοβερό μάθημα πού είχα πάρει.

Είχα σοκαριστεί από σοβαρότατο ατύχημα που είχα το 1988 αλλά δεν με αλλαξε.
Έχασα τον πατέρα μου αλλά και πάλι δεν άλλαξα.

Δύο αλλαγές έχω σημειώσει ότι με επηρέασαν στην ζωή μου.

Πρώτα ο Στρατός. Που βγήκα εντελώς άλλος άνθρωπος!

Αλλά, βασικά, η γέννηση των παιδιών μου.
Κυριολεκτικά ανέτρεψαν τον τρόπο που σκεφτόμουν μέχρι τότε!

Και γω απο χαστουκι την επαθα
Και μετα ετρεχα και απο πισω του σαν σκυλάκι επειδη τον λατρευα
Ειχα χασει τους παντες φιλους και γνωστους...Ειχα αποξενωθεί απο τους δικους μου...
Και στο 9600 χλμ αγωνα 'εξευτελισμου' ξοπισω του βρεθηκε ενας ανθρωπος που μου τα εδωσε ολα και σιγα σιγα πηρε τον πονο μακρυα

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Νομίζω ότι δέν μού έμεινε τίποτα από εκείνο τό φοβερό μάθημα πού είχα πάρει.

Η στάση σου απέναντι στο θάνατο άλλαξε καθόλου;

Εγώ ψάχτηκα πολύ μετά το θάνατο του πατέρα μου το '92. Και κατέληξα σε κάτι αιρετικές απόψεις που έχω δημοσιεύσει και στο φόρουμ.

Εχω περασει και εγω απογοητευση, αλλα ευτυχως παρα το γεγονος (4 χρονια σχεση) συνηλθα πολυ γρηγορα... Γενικώς τα ξεπερνάω σχετικά εύκολα, ειμαι σκληρός με τον εαυτό μου.

Μας αλλάζουν πολλά πραγματα, μερα με τη μερα οσο κοινο και αν ακουστει αυτο...
Η δουλειά, η επαφή με τον κόσμο, ενα χαμόγελο από εναν αγνωστο (δεν γραφω αγνωστη για να μην το ξεφτυλίσω ) . ολα αυτά μας κανουν να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ειμαστε μονοι μας, όσο μόνοι και αν αισθανόμαστε..!!

(Ζωγράφισα πάλι)
Η.

Φιλε kouk παιδιά δεν έχω ακόμα, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς αν κρίνω από το ανηψάκι...
Για τον στρατό ήθελα να γράψω κι εγώ αλλά ελεγα οτι θα φανώ ρηχός!
Φοβερό πραγμα η 'θητεία'. Μου άλλαξε την κοσμοθεωρία, με προσγείωσε, με απογοήτευσε, σε σημείο να επιφερει αλλαγες που είμαι σίγουρος ότι οι εμπνευστες της απεύχονται. Όταν απολύθηκα, αισθανθηκα ότι σκόρπιες σκέψεις και αμφιβολίες, που είχα ως τότε, ξαφνικά απέκτησαν δομή, συνέχεια και νόημα...
Καθόρισε το πολιτικό μου χρώμα.
Μ' έπεισε για την κακία και την ηλιθιότητα των ανθρώπων.
Άλλαξε τη σχέση μου με τις γυναίκες (πότε λέω για καλό, πότε λέω για κακό, δεν εχω αποφασίσει ακόμα ) αφού διέλυσε μια πολύ σημαντική και μακροχρόνια σχέση που ειχα.
Μου άφησε και κανα-δυο καλούς φίλους και άλλαξε την άποψή μου για τους φίλους. Θετική και (σημαντική) παρενέργεια!