Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
την πιο άθλια βάφλα την έφαγα χθες στο Ξυλόκαστρο έκανε μπαμ η μπαγιατίλα πριν καν την δοκιμάσω, όπως και το παγωτό ήταν εντελώς άνοστο

Θυμασαι το μαγαζι?? Αν θες στειλτω και σε πμ

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
την πιο άθλια βάφλα την έφαγα χθες στο Ξυλόκαστρο έκανε μπαμ η μπαγιατίλα πριν καν την δοκιμάσω, όπως και το παγωτό ήταν εντελώς άνοστο

Αν πήγες στο μαγαζί που φαντάζομαι, τότε ναι μιλάμε για κακή βάφλα.

Ο χρήστης thymios έγραψε:

την πιο άθλια βάφλα την έφαγα χθες στο Ξυλόκαστρο έκανε μπαμ η μπαγιατίλα πριν καν την δοκιμάσω, όπως και το παγωτό ήταν εντελώς άνοστο

Αν πήγες στο μαγαζί που φαντάζομαι, τότε ναι μιλάμε για κακή βάφλα.

Ο ενας πηγε στο Ξυλοκαστρο...ο αλλος καταλαβε και σε ποιο μαγαζι πηγε στο Ξυλοκαστρο...κατι χανω εδω

Ο Θύμιος μένει Κιάτο οπότε ξέρει από Ξυλόκαστρο, δίπλα είναι

Οι υπόλοιποι πρέπει να πάμε, δλδ;

εάν θέλετε να δοκιμάσετε κάτι ξεχωριστό

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

την πιο άθλια βάφλα την έφαγα χθες στο Ξυλόκαστρο έκανε μπαμ η μπαγιατίλα πριν καν την δοκιμάσω, όπως και το παγωτό ήταν εντελώς άνοστο

Αν πήγες στο μαγαζί που φαντάζομαι, τότε ναι μιλάμε για κακή βάφλα.

Ο ενας πηγε στο Ξυλοκαστρο...ο αλλος καταλαβε και σε ποιο μαγαζι πηγε στο Ξυλοκαστρο...κατι χανω εδω

Πόσα μαγαζιά πιστεύεις οτι φτιάχνουν βάφλα στο Ξυλόκαστρο; Δεν είναι δα και Μανχάταν!

Θα πείτε και ποιο είναι?

Τέλος εποχής για τον «Λέντζο» στο Παγκράτι
Ο καλύτερος φραπέ της Ελλάδας, πολλοί λένε και του κόσμου, δεν θα σερβίρεται πλέον στο γνωστό στέκι απέναντι από το Άλσος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/02/2013 23:09

Καφές α λα Λέντζος
26
emailεκτύπωσημικρό μέγεθος μεγάλο μέγεθος

«Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω πώς τον φτιάχνω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι βασικό παράγοντα παίζει η δοσολογία και πως σε καμία περίπτωση δεν χτυπάω μέσα αβγό, όπως πολλοί υποστηρίζουν», έλεγε το 2009 ο Χρήστος Λέντζος ιδιοκτήτης του ομώνυμου καφέ και εμπνευστής του «α λα Λέντζος φραπέ».

Η παραγγελία στο καφέ του Λέντζου είχε τους δικούς της κωδικούς... Αλλά καλύτερα να πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Φραπέ, φραπεδιά, φραπόγαλο: «προϊόν προκύψαν από το εθνικό μας δαιμόνιο». Ελληνική πατέντα που, πολλά χρόνια μετά την «ανακάλυψή της», κατέκτησε την Ευρώπη και όχι μόνο.

Θεσσαλονίκη 1957. Ο Δημήτριος Βακόνδιος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς ένα τυχαίο πείραμα οδήγησε στην ανακάλυψή του. Να πώς το αφηγούνταν ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Στην έκθεση Θεσσαλονίκης το 1957, δούλευα στο περίπτερο της Νεστλέ. Λέω, δεν φτιάχνω έναν κρύο νεσκαφέ στο σέικερ που προορίζεται για το κακάο, να δω τι θα βγει; Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε: η μπίρα είναι μισό ποτήρι αφρός και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε...»

«Χτυπήθηκαν» αρκετοί φραπέ από το '57 έως το '64, χρονιά-σταθμός για το συγκεκριμένο είδος καφέ. Γιατί τότε, στο Παγκράτι, απέναντι από το Άλσος, ο Χρήστος Λέντζος δημιούργησε τυχαία, το δικό του «θαύμα» που το εξιστορούσε ως εξής: «Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις παράγγελνε ο κόσμος μαζί με το καφεδάκι του. Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπέ α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος».

Και τι δεν λέχθηκε και γράφηκε για τον φραπέ του: ότι βάζει αβγό, μπέικιν πάουντερ ή κρέμα γάλακτος, για να πετύχει το πλούσιο μείγμα. «Από το 1965 που άνοιξα, μέχρι το 1971», έλεγε «έφτιαχνα τον φραπέ στο σέικερ. Τότε είναι που αγόρασα το πιο δυνατό μίξερ Μπράουν και τελειοποίησα τη συνταγή του καλού φραπέ. Το ίδιο μίξερ έχουν και άλλα μαγαζιά, αλλά τσιγκουνεύονται τη δόση. Στη χονδρική συσκευασία νεσκαφέ των 2,5 κιλών που αγοράζουν όλες οι καφετέριες, η εφορία υπολογίζει ότι αντιστοιχούν 1.000 δόσεις καφέ. Εγώ δεν βγάζω ούτε 400! Ετοιμάζω ένα γλυκό μείγμα και για τον μέτριο προσθέτω έξτρα καφέ από πάνω. Οι πελάτες ζητάνε τον έξτρα καφέ, γι' αυτό τους πιάνει καμιά φορά και το στομάχι τους!»

Ο φραπέ α λα Λέντζος έγινε τραγούδι και η καφετέρια το σημείο συνάντησης, κάποτε, όλης της Αθήνας. Από σήμερα, ανάμνηση... Το ιστορικό στέκι της νεολαίας του Παγκρατίου, της θρυλικής ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου την περίοδο 1985-1995 και γενικά το σήμα κατατεθέν για ραντεβού, έβαλε λουκέτο. Θύμα και αυτό της κρίσης. Η ίδια καφετέρια που ένα καλοκαίρι, όταν έκλεισε για τρεις μήνες, έγινε το μόνο καφενείο στον κόσμο που είχε πελατεία, ενώ δεν λειτουργούσε: «Οι πελάτες μου κάθονταν έξω, με αναψυκτικά από το περίπτερο, και περίμεναν να ξανανοίξω» έλεγε ο Χρήστος Λέντζος. Καλύτερος πελάτης του; «Ένας αστυνομικός που πίνει τέσσερις μέτριους σε δύο ώρες». Αρνητικό ρεκόρ; «Ενας 20χρονος χασομέρης που ήπιε μια φορά τον φραπέ του σε 8 ώρες».

Η παραγγελία στου Λέντζου, πάλι, είχε τους δικούς της κωδικούς: Ο «κανονικός καφές» είχε στάνταρ ποσότητα ζάχαρης και γάλακτος. Εάν κάποιος ήθελε μέτριο τότε ο κύριος Χρήστος έβαζε από πάνω έξτρα προσθήκη καφέ ώστε να μετριάσει την γλυκιά γεύση.

Η παραγγελία δίνονταν ως εξής: 1 κουτί, εάν ήθελες κλασικό (κουτί σημαίνει γάλα κουτιού).
1 κουτί καπέλο, εάν ήθελες μέτριο (καπέλο η προσθήκη καφέ επάνω από τον αφρό)

Ο κ. Χρήστος Λέντζος, πάλι, δεν έπινε τον δικό του καφέ! «Μόνο εσπρεσάκια».

Τώρα, όλα αυτά είναι ιστορία. Μια ιστορία που θα διαβάζεται μονορούφι, αφήνοντας μια πικρή γεύση στο στόμα. Αν και στου Λέντζου καφές σκέτος ΔΕΝ σερβίρονταν. Ο αυθεντικός, μόνο γλυκός. Σαν τις όμορφες αναμνήσεις...
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=498610

ΚΑι τι σχεση εχει με το θεμα;

Ε, αφού έκλεισε η καφετέρια, δεν έχει νόημα να πάμε. Άρα, την αποφεύγουμε.

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Καλά, δεν είδαν κατάλογο πριν παραγγείλουν;

Nντροπή....!!! Στο Κολωνάκι είμαστε, θα ρωτήσουμε και 'πόσο έχει....' ??? Θα μας περάσουν για τσίπηδες...
Παραγγέλνουμε, το πίνουμε (οι μποέμ) και μετά του τραβάμε και μια μήνυση για την 'ακρίβγια' του κονιάκ....

Σκρολάρω στο google maps ψάχνοντας ένα δρόμο και πετυχαίνω αυτό

Όντως πολύ δήθεν, δεν έπεσε έξω

Βρηκες κ εσυ μαγαζι να ασχοληθεις...Τεταρτη βραδυ, να το παιζουν ιστορια στη πορτα στη παρεα μου μεχρι που φτανω εγω, μου λενε τα γνωστα 'ξερετε, δεν θα μπορεσουμε να σας εξυπηρετησουμε τωρα, επρεπε να εχετε κρατηση' κλπ κλπ στο οποιο απαντω πολυ φυσικα 'ε ενταξει, παμε διπλα' κ κανω να φυγω. Τσουπ, να που μπορουσαν να μας εξυπηρετησουν. Μπαινουμε μεσα κ ειμαστε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ εμεις οι 4 κ οι υπαλληλοι του μαγαζιου = επιτοπου μεταβολη, βγαινουμε να φυγουμε κ

πορτας: συμβαινει κατι?
kacey: οχι αλλα ειναι νεκρα μεσα, παμε διπλα.

απλα πραγματα.

Ναι δεν έχει ψυχή συνήθως τις καθημερινές, παρόλα αυτά το παίζουν ιστορία στην πόρτα κατά τα γνωστά.
Γενικά δε τη παλεύει το μέρος
Μακριά.

To φαγητό του όταν το είχα δοκιμάσει, ήταν από κακό μέχρι το πολύ μέτριο. Δεν το ξανατόλμησα.
Γενικώς, από τα μαγαζιά που αντιπαθώ (την πρώτη θέση καταλαμβάνει το Rich στην Γλυφάδα βέβαια) και λόγω γενικότερης συμπεριφοράς και ύφους...

Προσπεράστε το, υπάρχουν άλλα πολύ καλύτερα στην περιοχή.

Ή εγώ έχω γεράσει για αυτά ή γενικά η περιοχή έχει πρόβλημα εδώ και κάμποσο καιρό τώρα. Δε βρίσκω τίποτα που να μου αρέσει εκεί γύρω εκτός από κανά γλυκό στο γκαζικολετζ

απλα μεγαλωσες και δεν εισαι αρκετα γλοιωδης για να σε ενδιαφερουν αυτα τα πραγματα

πιο ωραια ειναι τα πιο χαλαρα καφε πανω απο το κολυμβητηριο (αν μιλαμε για γλυφαδα) , μη σου πω και η αργυρουπολη οπου παω πλεον τουλαχιστον μια φορα τη βδομαδα σε φαση λετσος

Εγώ πάω Gazarte, Tappas και 45 μοίρες.
Κάποιες φορές στο Γκαζάκι επίσης, αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας, είναι ή του ύψους ή του βάθους.
Και μερικές άλλες φορες σε κάτι άσχετα από εδώ κι από εκεί, που δεν μου έκαναν κούκου!