Φίλε μου όσο και να φοροδιαφεύγουν οι πολίτες σε όλη τους την ζωή δεν μπορούν να πιάσουν ούτε όσο η δόση μιάς μίζας .
Σκέψου ένα ηλεκτρολόγο που φοροδιαφεύγει 30.000 εισόδημα το χρόνο .
Αν τα δήλωνε μαζί με τα ανάλογα έξοδα , ο φόρος εισοδήματος δεν θα ήταν περισσότερο από 10000 δρχ . Δηλαδή θα ήθελε 25 χρόνια γιά να φτάσει την μία μαντελοδόση .

Γι' αυτό ας μην τσιμπάμε . Οσο δεν έχει φυλακιστεί και δεν έχει δημευτεί η περιουσία κανενός κλέφτη πολιτικού , θεωρώ ανήθικη οποιαδήποτε φορολογική επίθεση στους πολίτες .

Επίσης διάβασε την δήλωση της Σλοβάκου πρωθυπουργού , που λέει ότι πρέπει να πληρώσουν οι τράπεζες γιά τις λαμογιές τους . Ενώ όλοι λένε ότι την ελεγχόμενη χρεοκοπία δεν μπορούμε να την αποφύγουμε .

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2& ... 05/09/2010

Σίγουρα γιατί οι περί την οικοδομή απλά δεν δήλωναν στην εφορία τις εισπράξεις τους - δεν έκλεβαν και τα έκρυβαν καλά σε οφσόρ όπως οι πολιτικοί που έκλεψαν πακτωλούς δισεκατομυρίων ευρώ.

Ο χρήστης criuser έγραψε:
...Σκέψου ένα ηλεκτρολόγο που φοροδιαφεύγει 30.000 εισόδημα το χρόνο .
Αν τα δήλωνε μαζί με τα ανάλογα έξοδα , ο φόρος εισοδήματος δεν θα ήταν περισσότερο από 10000 δρχ . Δηλαδή θα ήθελε 25 χρόνια γιά να φτάσει την μία μαντελοδόση ....

Και τώρα σκέψου 1000 ηλεκτρολόγους και 1000 υδραυλικούς και 1000 γιατρούς και 1000 μηχανικούς κλπ κλπ. Σε ένα χρόνο έχουν ξεπεράσει πολλές μίζες... Και όταν λέω έχουν δεν είναι κάποιοι μακρινοί και ανώνυμοι, εμείς οι ίδιοι είμαστε όσοι εν γνώση μας όχι απλά φοροαποφεύγουμε αλλά σαφώς φοροδιαφεύγουμε. Εμείς έχουμε φάει πιο πολύ από τις μίζες....

Ο χρήστης cpp έγραψε:
Μην ξεχνάς μόνο ότι σε λίγους μήνες που θα τρέξει το ΣΔΟΕ το αυστηρό πόθεν έσχες γι όλους, θα βρει εκπληκτικές διαφορές στις δηλώσεις και στις καταθέσεις και τον τρόπο ζωής στους περι την οικοδομή εμπλεκόμενους. Απο ηλεκτρολόγους ως κατασκευαστές.
Και θα δεις ότι το φέρτε πίσω τα κλεμμένα τελικά αγγίζει πολύ κοντινούς μας ανθρώπους.

oποιος εχει 'φαει' να πληρωσει, ειτε ειναι ο Μητσος ο υδραυλικος με τα 4 σπιτια και τα 12.000€/χρονο, ειτε ο βουλευτης με τις 'διευκολυνσεις' μερικων εκ.€

εγω προσωπικα πιστευω οτι δεν υπαρχει πολιτικη βουληση να πληρωσει κανενας.

το τρομακτικό είναι ότι δημοσιεύονται απόψεις εξωχώριων παρά-γκουρού (παρά εκ του para=Ottoman currency) που υποστηρίζουν πιθανή μείωση της αξίας των ακινήτων ακόμη και πέραν του 50%.
εγώ πιστεύω ότι θα σταματήσει η μείωση στο 49% όση και η υποτίμηση που θα υποχρεωνόταν να υποστεί η δραχμή εάν ζούσε μέχρι σήμερα.
εάν δε μελετήσουμε και αποδεχθούμε την θεωρία περί συρρίκνωσης του σύμπαντος τότε πιθανόν να απαξιωθούν τα ακίνητα ακόμη και στο 99% της σημερινής των αξίας.

πέρα από την πλάκα... στους τελευταίους 3 μήνες έκλεισα 3 καταστήματα σε σημεία με μεγάλη προβολή και παρά την αμήχανη αντίδραση των ιδιοκτητών τύπου '...δε βαριέσαι θα βρεθεί άλλος να το νοικιάσει...' παραμένουν ξενοίκιαστα...
όσο παραμένει η κατάσταση στο 'ότι κλείνει δεν ξανανοίγει' τόσο θα χάνει σε αξία το εμπορικό ακίνητο...και ως ένα βαθμό λογικό ώσπου να φθάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο απόσβεσης της αξίας κτήσης του μέσω της εκμετάλλευσης.

cccp Ξεχνάς ότι τα δηλούμενα μειωμένα έσοδα , αντιστοιχούσαν και σε δηλούμενα μειωμένα έξοδα .
Ετσι μην νομίζεις ότι ο τρόπος ζωής ήταν διαφορετικός από την πραγματικότητα .

Οταν βλέπεις κάποιους 2ης γενιάς που έχουν ζήσει τις χρυσοφόρες εποχές από το 1955 μεχρι το 1973 , αυτοί έχουν τον τρόπο να δικαιολογήσουν τα πάντα .
Αλλωστε όπως λές και εσύ όλοι χρεωμένοι στις τράπεζες είναι , οπότε δεν κινδυνεύουν .
Αν όμως υπάρχει τόσο μεγάλο ποσοστό κέρδους στον κλάδο , εσύ που είσαι γνώστης των οικονομικών γιατί δεν έγινες κατασκευαστής ?
Δεν είναι κλειστό επάγγελμα . Η κουτσή - Μαριώ και ο Αλβανός μπετατζής έγιναν .
Αλλο αν το επάγγελμα τους πέταξε έξω .
Τώρα έγιναν εταιρείες φωτοβολταικών , αύριο θα γίνουν αιολικών και γεωθερμίας και σε 10 χρόνια μετά την κρατική μας χρεωκοπία , θα ξανανοίξουν βιντεοκλάμπ ώστε να κλείσει ο κύκλος .

οnyx κανείς δεν επικροτεί την φοροδιαφυγή , αλλά υπάρχει και το ηθικό μέρος . Οταν τα λεφτά σου στα ταμεία χάνονται , οι μίζες κυκλοφορούν παντού από τις πολεοδομίες , τις εφορίες και τα τελωνεία μέχρι τις τράπεζες και τους υπουργούς , όταν το κράτος σου συμπεριφέρεται σαν στρατός κατοχής , όταν πληρώνεις αδρότατα την δωρεάν παιδεία και την υγεία , τότε μέσα σου είσαι δικαιολογημένος .

Το εμπορικό ακίνητο είναι χρηματιστηριακό αγαθό , οπότε λογικά θα έχει τέτοιες αυξομοιώσεις . Επηρεάζεται από πολλούς εξωγενείς παράγοντες .

Τώρα γιά την αξία των ακινήτων υπάρχουν 2 περιπτώσεις .
Αν χρεωκοπήσουμε , το πιθανότερο γιά μένα , καθότι άρχισαν να το λένε και κρατικοί αναλυτές όπως ο Πρετεντέρης στο σημερινό Βήμα
[quote][/quote]

τότε δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει μιά και οι μισθοί θα πάνε στα 300-500 € και τα μεροκάματα στα 10-20 € .

Αν την σκαπουλάρουμε θα υπάρξει ένας εξορθολογισμός ιδιαίτερα γιά τις περιοχές που ανέβηκαν οι τιμές χωρίς λόγο , όπως τα Μεσόγεια , το κέντρο και τα Δυτικά προάστεια .

Το θέμα είναι τι κάνει κάποιος με την κρατική χρεωκοπία επί θύραις .
Οι τραπεζικοί ειδικοί λένε ότι αν χρεωκοπήσουμε οι τράπεζες θα καταρρεύσουν την επόμενη μέρα . Προφανώς θα επιστρέψουμε στην εποχή της χρυσής λίρας . Ηδη αυτή την στιγμή τα Ελληνικά ομόλογα αγοράζονται στο 80 % της αρχικής αξίας τους ενώ υποτίθεται ότι έδιναν τόκο 5 % ετησίως .
Ας μας πεί κάποιος ειδικός τι θα συμβεί στους πολίτες με την αναδιάρθωση του κρατικού χρέους .

Ο χρήστης criuser έγραψε:
..................
Το θέμα είναι τι κάνει κάποιος με την κρατική χρεωκοπία επί θύραις .
Οι τραπεζικοί ειδικοί λένε ότι αν χρεωκοπήσουμε οι τράπεζες θα καταρρεύσουν την επόμενη μέρα . ....
Ας μας πεί κάποιος ειδικός τι θα συμβεί στους πολίτες με την αναδιάρθωση του κρατικού χρέους .

Σχετικά με την κατοικία και σε συνάρτηση με την χρεωκοπία και την κατάρρευση των τραπεζών, θέτω ενα παράδειγμα:
Έστω ότι κάποιος εχει σημαντικό ποσό σε κατάθεση και μηδενικές οφειλές σε κράτος-τράπεζες κλπ.
Κάποιος άλλος που εχει αγοράσει σπίτι, δεν πληρώνει τις δόσεις του.
Επειδή θα του 'μηδενίσει' υποχρεωτικά την κατάθεση, καλεί τον καταθέτη να επιλέξει ένα απο τα σπίτια που δεν 'πληρώνονται' και έχει κοστολογήσει - στο πλαίσιο της χρεωκοπίας - σε αξία ανάλογη με την κατάθεσή του.
Πιστεύω ότι, έστω και αν ειναι κατά πολύ χειρότερο το σπίτι-ακίνητο απο αυτό που θα έπαιρνε υπο κανονικές συνθήκες, πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος. Ως εδώ, ολα καλά!
Αν όμως διαπιστώσει ότι οι καταθέσεις του μηδενίστηκαν, αλλά ο χρεοφειλέτης παραμένει χωρίς προβλήματα στο σπίτι του και δεν τον έχουν στείλει στο απέναντι πάρκο γιά ύπνο, τότε τι κάνει??
Μήπως να πάρει τα κουμπούρια και .....
Συμπέρασμα: Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρεωκοπήσουμε ώστε να χαθούν οι καταθέσεις. Γιατί υπάρχουν αρκετοί απλοί πολίτες, που έχουν 50-100.000 € στις τράπεζες.
Αλλιώς, τα γραφεία κηδειών θα ειναι τα μόνα που δεν θα τα απασχολήσει η χρεωκοπία, καταρχήν απο τις καρδιακές ανακοπές !!!

To θέμα είναι ότι πληθαίνουν αυτοί που μιλάνε γιά χρεωκοπία ελεγχόμενη η μη και αυτοί είναι κυρίως εγχώριοι και αυτό είναι το ανησυχιτικό , αφού εργάζονται σε φιλοκυβερνητικά κανάλια και εφημερίδες .
Το ερώτημα είναι αν η χρεωκοπία θα σημαίνει και εξοβελισμό από το ευρώ .
Αν συμβεί αυτό η ύπαρξη δραχμών δεν θα έχει καμμία αξία , μιά και όπως συνέβαινε και στα ανατολικά κράτη στα 90es , οι συναλλαγές θα γίνονται είτε σε ευρώ , είτε σε δολλάρια , είτε κυρίως σε χρυσές λίρες που υπάρχουν αρκετές στην Ελλάδα .

Προφανώς υποτίθεται ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία θα σημαίνει την μετατροπή των ευρώ μας στις τράπεζες σε εικονικές δραχμές με 340,75 την Παρασκευή το βράδυ , την υποτίμηση της δραχμής κατά 50 % και την επαναμετατροπή των δραχμών σε ευρώ με την νέα ισοτιμία .
Είναι πιθανό σενάριο αυτό ?
Η θα μας αφήσουν εκτός ευρώ μέχρι να φτιάξουμε την οικονομία μας ?

Το θέμα με τις κατασχέσεις σπιτιών είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει γιά όσα σπίτια αγοράστηκαν την τελευταία 6ετία και μάλιστα από το 2004 μέχρι το 2008 αφού εκεί άνοιξε ο κρουνός των δανείων .
Γιά τα παλιότερα σπίτια δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί έχουν αγοραστεί σε φτηνότερες τιμές και ήταν μέρος μόνο της αξίας αγοράς .
Γιά παράδειγμα κάποιος που πήρε δάνειο 10.000.000 δρχ το 1997 και οφείλει ακόμα 2 χρόνια , η δόση του είναι 180 € το μήνα .
Αρα ο αριθμός των κόκκινων στεγαστικών δεν είναι τόσο μεγάλος όσο νομίζουν κάποιοι .

Ο χρήστης criuser έγραψε:

Το θέμα με τις κατασχέσεις σπιτιών είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει γιά όσα σπίτια αγοράστηκαν την τελευταία 6ετία και μάλιστα από το 2004 μέχρι το 2008 αφού εκεί άνοιξε ο κρουνός των δανείων .
Γιά τα παλιότερα σπίτια δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί έχουν αγοραστεί σε φτηνότερες τιμές και ήταν μέρος μόνο της αξίας αγοράς .
Γιά παράδειγμα κάποιος που πήρε δάνειο 10.000.000 δρχ το 1997 και οφείλει ακόμα 2 χρόνια , η δόση του είναι 180 € το μήνα .
Αρα ο αριθμός των κόκκινων στεγαστικών δεν είναι τόσο μεγάλος όσο νομίζουν κάποιοι .

O αριθμός τους όχι, η αξία τους όμως είναι. Δεν έχω νούμερα μπροστά μου, σίγουρα όμως η αξία του υπολοίπου των δανείων που έχουν δώσει οι τράπεζες τα τελευταία 6 χρόνια είναι πάνω από το 50% του συνόλου των δανείων που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους.
Από την άλλη βέβαια, παρά το 'πάγωμα' δεν έχουμε δει και καμιά κατάρρευση τιμών όπως στις ΗΠΑ.

Ο χρήστης nickolas έγραψε:

Από την άλλη βέβαια, παρά το 'πάγωμα' δεν έχουμε δει και καμιά κατάρρευση τιμών όπως στις ΗΠΑ.

γιαυτό λέει ο Γερμανός για 'εμφύλιο'
γιατί εσύ, ο πρόσφατος αγοραστής, τον χρεώθηκες το ΦΠΑ
επίσης πληρώνεις, όλο και πιο δυσβάσταχτους, φόρους για το ακίνητο σου.
για να μην βάλουμε την, καθαγιασμένη κατά cruiser, φοροδιαφυγή των κατασκευαστών μέσα.
αν ανέχεσαι δύο μέτρα και δύο σταθμά μαγκιά σου. επιλογές δεν μένουν και πολλές, ή θα πας σε στάση πληρωμών σαν πολίτης ή θα αρχίσει ο 'πόλεμος'
μην τρέξεις να πάρεις το γιαταγάνι απο το υπόγειο.
ο πόλεμος θα είναι new age. διπλές τιμές, φθορές, ευρεία διάδοση του λαδώματος κοκ και όποιος αντέξει. η μλκια είναι οτι δεν διαφέρει σε τίποτα σαν αποτέλεσμα απο εμφύλιο.

Ο χρήστης criuser έγραψε:
To θέμα είναι ότι πληθαίνουν αυτοί που μιλάνε γιά χρεωκοπία ελεγχόμενη η μη και αυτοί είναι κυρίως εγχώριοι και αυτό είναι το ανησυχιτικό , αφού εργάζονται σε φιλοκυβερνητικά κανάλια και εφημερίδες .
Το ερώτημα είναι αν η χρεωκοπία θα σημαίνει και εξοβελισμό από το ευρώ .
Αν συμβεί αυτό η ύπαρξη δραχμών δεν θα έχει καμμία αξία , μιά και όπως συνέβαινε και στα ανατολικά κράτη στα 90es , οι συναλλαγές θα γίνονται είτε σε ευρώ , είτε σε δολλάρια , είτε κυρίως σε χρυσές λίρες που υπάρχουν αρκετές στην Ελλάδα .

Προφανώς υποτίθεται ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία θα σημαίνει την μετατροπή των ευρώ μας στις τράπεζες σε εικονικές δραχμές με 340,75 την Παρασκευή το βράδυ , την υποτίμηση της δραχμής κατά 50 % και την επαναμετατροπή των δραχμών σε ευρώ με την νέα ισοτιμία .
Είναι πιθανό σενάριο αυτό ?
Η θα μας αφήσουν εκτός ευρώ μέχρι να φτιάξουμε την οικονομία μας ?

Το θέμα με τις κατασχέσεις σπιτιών είναι ότι το πρόβλημα υπάρχει γιά όσα σπίτια αγοράστηκαν την τελευταία 6ετία και μάλιστα από το 2004 μέχρι το 2008 αφού εκεί άνοιξε ο κρουνός των δανείων .
Γιά τα παλιότερα σπίτια δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί έχουν αγοραστεί σε φτηνότερες τιμές και ήταν μέρος μόνο της αξίας αγοράς .
Γιά παράδειγμα κάποιος που πήρε δάνειο 10.000.000 δρχ το 1997 και οφείλει ακόμα 2 χρόνια , η δόση του είναι 180 € το μήνα .
Αρα ο αριθμός των κόκκινων στεγαστικών δεν είναι τόσο μεγάλος όσο νομίζουν κάποιοι .

Αυτό με τα 10 εκατομμύρια δραχμές δανείου το 1997 (περίπου 30.000 ευρώ, άντε 50.000 με τον πληθωρισμό 13 ετών), το αναφέρεις ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα δανειοδότησης κάποιου, έστω πριν 13 έτη, για αγορά ακινήτου; Με συγχωρείς αλλά πόσο κόστιζε τότε ένα ρημαδόσπιτο πχ 80 τμ σε μέση περιοχή της αττικής ώστε με 10 ψωροεκατομμύρια να μπορεί κάποιος έχοντας και κάποιο λογικό ποσό σε οικονομίες να αγοράσει; Θείος μου αγόρασε το 1999 στη Βενιζέλου στη Ν. Σμύρνη κοντά στο άλσος σπίτι 110 τμ προς 50 εκατομμύρια παλιές δραχμές. 2 χρόνια πριν, το 1997 που αναφέρεσαι στο παράδειγμα, πόσο λιγότερο μπορεί να κόστιζε ένα μικρότερο και σε χειρότερη περιοχή σπίτι; Όχι κάτω από 35-40 εκατ. δρχ. Κάνω λάθος; Τότε τα 10 εκατ. δανειοδότησης που αναφέρεσαι σημαίνουν ότι αυτός που πήρε το δάνειο είχε 25-30 εκατ. καβάτζα; Είναι σοβαρή υπόθεση εργασίας αυτή που κάνεις;

Ο χρήστης lazarefa έγραψε:
Αυτό με τα 10 εκατομμύρια δραχμές δανείου το 1997 (περίπου 30.000 ευρώ, άντε 50.000 με τον πληθωρισμό 13 ετών), το αναφέρεις ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα δανειοδότησης κάποιου, έστω πριν 13 έτη, για αγορά ακινήτου; Με συγχωρείς αλλά πόσο κόστιζε τότε ένα ρημαδόσπιτο πχ 80 τμ σε μέση περιοχή της αττικής ώστε με 10 ψωροεκατομμύρια να μπορεί κάποιος έχοντας και κάποιο λογικό ποσό σε οικονομίες να αγοράσει;

Ο συγκεκριμμένος δανειολήπτης είχε αγοράσει ένα σπίτι 90 τμ στο Χαλάνδρι το 1996 με 21.000.000 εκ των οποίων τα 11.000.000 μετρητά . Το δάνειο το πήρε λίγους μήνες αργότερα αρχές 1997 .
Ο πληθωρισμός το 1996 ήταν 15 % και το 1999 περί το 8 % .
Το 1999 το ίδιο σπίτι στο Χαλάνδρι κόστιζε 40.000.000 δρχ
Αρα αναλογικά στην Νέα Σμύρνη αν το 1999 κόστιζε το 110 τμ 50.000.000 το 1997 θα κόστιζε 35.000.000 δρχ .

Μην ξεχνάτε ότι μέχρι το 1994 ο πληθωρισμός ήταν πάνω από το 20 % και στο κόστος της οικοδομής υπήρχε πάντα μεγαλύτερος πληθωρισμός από τον επίσημο . Οπως άλλωστε φαίνεται και σήμερα από τα επίσημα στοιχεία . Επίσης το 1999 ήταν η εποχή του Χρηματιστηρίου που σε συνδυασμό με την σχετικά χαμηλή προσφορά αριθμού ακινήτων γιά πώληση και το εύκολο χρήμα που έβγαλαν κάποιοι από το χρηματιστήριο ανέβασε τις τιμές .

Κάτι που έγινε και στα νότια προάστια το 2007-2008 όταν το εύκολο εφοπλιστικό χρήμα αγόραζε ότι πουλιόταν , ανεξαρτήτως τιμής . Βλέπεις τότε ένα βαπόρι από την παραγγελία ναυπήγησης μέχρι να πέσει στην θάλασσα , άλλαζε 3-4 φορές χέρια με μεγάλη υπεραξία .

Και πάλι δε σε καταλαβαίνω: Το 1996 ο πληθωρισμός ήταν στο 7,5% ενώ το 1999 ήταν σταθερά κάτω από το 3%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος όπως βρήκα από μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο:

http://library.panteion.gr:8080/dspace/ ... Thesis.pdf

Το 15% το 1996 και το 8% το 1999 που τα βρήκες; Επιπρόσθετα, το 1994 ο πληθωρισμός κυμαινόταν μεταξύ 10,2 και 10,9% αντί του 20% που γράφεις...Μάλλον έχεις ασθενή (ή μήπως επιλεκτική;) μνήμη...

Kαλά αυτή ήταν η δημιουργική λογιστική του Σημιτάκου .
Το 1994 οι τράπεζες έδιναν γιά καταθέσεις προθεσμίας 26 % επιτόκιο και ο πληθωρισμός ήταν 10 %
Την διολίσθηση , τις υποτιμήσεις τις ξεχνάς ?
Τις γράφει μέσα η μελετούλα που ανέβασες .
Ο φίλος που πήρε το δάνειο το 1997 το πήρε με επιδοτούμενο στεγαστικό επιτόκιο 15,5 % .
Το 1993 και 1994 δεν υπήρχε οικοδομή γιατί τα επιτόκια των δανείων ήταν άνω του 23 % .
Εκτός των άλλων το κόστος της οικοδομής επηρεάζεται άμεσα από τον συναλλαγματικό κίνδυνο μιά και σίδερο , χαλκός , τσιμέντο , ακόμα πλακάκια , είδη υγιεινής , καλώδια , αλουμίνια καί άλλα ακόμα , είτε είναι χρηματιστιριακά προιόντα , είτε εισάγωνται , είτε πωλούνται στο εξωτερικό αν είναι συμφερότερη η τιμή , όπως το τσιμέντο .

Ούτε ασθενή , ούτε επιλεκτική μνήμη έχω βλέπεις . Απλά επειδή είναι η δουλειά μου έχω στατιστικά στοιχεία 25 ετών .
Πραγματικά όμως , όχι τα εικονικά των κυβερνήσεων , όπως τώρα που λένε ότι έχουμε 10 % ανεργία μόνο , η ότι ο πληθωρισμός είναι 5 % .

Aπό την ναυτεμπορική μιά ανάλυση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων του γνωστού νομπελίστα οικονομολόγου Τζ. Στίγκλιτς .

Του Τζόζεφ Στίγκλιτς*

Μια από τις κλασικές ενδείξεις της δυσλειτουργικής αγοράς σε μια οικονομία είναι η επίμονη ανεργία. Σήμερα στις ΗΠΑ, ένας στους έξι εργαζομένους δεν μπορεί να βρει πλήρη απασχόληση. Πρόκειται για μια οικονομία με τεράστιες ακάλυπτες ανάγκες και τεράστιους αναξιοποίητους πόρους.

Στην αγορά κατοικίας εντοπίζεται ένα ακόμη οξύμωρο της αμερικανικής οικονομίας: οι άστεγοι ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες (το 2009 περισσότεροι από 1,5 εκατομμύρια Αμερικανοί έμειναν τουλάχιστον μία νύχτα σε καταφύγιο αστέγων), ενώ την ίδια ώρα εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια παραμένουν άδεια.

Το ποσοστό των κατασχέσεων είναι, πράγματι, εντυπωσιακό: δύο εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν το σπίτι τους το 2008 και άλλα 2,8 εκατομμύρια το 2009 –και ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο το 2010. Η απόδοση των χρηματοοικονομικών αγορών ήταν απογοητευτική –οι εύρυθμες «ορθολογικές» αγορές δεν δανείζουν σε όσους δεν μπορούν ή δεν πρόκειται να τις ξεπληρώσουν– και παρʼ όλα αυτά, όσοι κατεύθυναν αυτές τις αγορές επιβραβεύτηκαν σαν να ήταν ιδιοφυίες της οικονομίας.

Τίποτα από αυτά δεν είναι καινούργιο. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η διστακτική και καθυστερημένη παραδοχή της κυβέρνησης Ομπάμα ότι οι προσπάθειές της για αποκατάσταση της ευρυθμίας των αγορών κατοικίας και ενυπόθηκων τίτλων έπεσαν στο κενό. Κατά περίεργο τρόπο, υπάρχει μια ολοένα πιο έντονη εντύπωση τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερά ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει την αγορά κατοικίας στο προσεχές μέλλον. Αυτή η στάση, όμως, περιπλέκει τα πράγματα και ενδεχομένως εμπεριέχει κινδύνους.

Το ότι περιπλέκει τα πράγματα φαίνεται από το γεγονός ότι στις υποθετικές αναλύσεις σχετικά με το ποιες δραστηριότητες θα έπρεπε να αναλαμβάνει ο δημόσιος τομέας, η διαχείριση της εθνικής αγοράς ενυπόθηκων τίτλων δεν αναφέρεται καν. Η γνώση των πληροφοριών σχετικά με την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας και η παρακολούθηση της εξυπηρέτησης των δανείων αποτελούν δεξιότητες τις οποίες υποτίθεται ότι κατέχει ο ιδιωτικός τομέας.

Παρʼ όλα αυτά, αυτή είναι μια ακατανόητη στάση: και τα δύο αμερικανικά πολιτικά κόμματα υποστήριξαν τις πολιτικές που ενθάρρυναν τις υπερβολικές επενδύσεις στην αγορά κατοικίας και τον υπερδανεισμό, ενώ στο όνομα της ιδεολογίας της ελεύθερης αγοράς οι εποπτικές αρχές απέφυγαν να παρέμβουν για να βάλουν φρένο στον αλόγιστο δανεισμό. Εάν η κυβέρνηση έφευγε σήμερα από την εξουσία, οι τιμές των ακινήτων θα υποχωρούσαν ακόμη περισσότερο, οι τράπεζες θα δέχονταν ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές πιέσεις και οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίες θα γίνονταν ακόμη πιο δυσοίωνες.

Ο κ. Τζόζεφ Στίγκλιτς.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που κάνει την αγορά ενυπόθηκων τίτλων επικίνδυνη όταν τη διαχειρίζεται το κράτος. Τα επιτόκια που στρεβλώνονται με κρατική παρέμβαση, οι επίσημες εγγυήσεις και οι φοροελαφρύνσεις συντηρούν τις επενδύσεις σε ακίνητα όταν αυτό που χρειάζεται η οικονομία είναι, για παράδειγμα, επενδύσεις στην τεχνολογία και τις καθαρές μορφές ενέργειας.

Επιπλέον, η διατήρηση των επενδύσεων σε ακίνητα καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την απεξάρτηση της οικονομίας από τον κλάδο ακινήτων και την απεξάρτηση του κλάδου ακινήτων από την κρατική στήριξη. Η περαιτέρω υποστήριξη των επενδύσεων σε ακίνητα θα ενισχύσει την εξάρτηση της αξίας του κλάδου από τις κυβερνητικές πολιτικές, με αποτέλεσμα να είναι βέβαιη η κλιμάκωση της πολιτικής πίεσης στους μελλοντικούς αρμόδιους χάραξης πολιτικής από ομάδες συγκεκριμένων συμφερόντων, όπως οι κατασκευαστικές εταιρείες και οι ομολογιούχοι.

Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ δημιουργεί –τουλάχιστον– σύγχυση. Το διοικητικό συμβούλιο της Fed δεν αποτελεί πλέον δανειστή ύστατης ανάγκης αλλά δανειστή πρώτης επιλογής. Τον πιστωτικό κίνδυνο στην αγορά ενυπόθηκων τίτλων τον αναλαμβάνει η κυβέρνηση και τον κίνδυνο αγοράς τον αναλαμβάνει η Fed. Κανένας δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται με αυτό που συμβαίνει σήμερα –ότι η ιδιωτική αγορά έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.

Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι αυτά τα μέτρα, τα οποία αποδίδουν (εάν αποδίδουν) με μείωση των επιτοκίων, είναι προσωρινά. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι όταν η παρέμβαση ολοκληρωθεί, τα επιτόκια θα αυξηθούν και οι κάτοχοι ενυπόθηκων ομολόγων θα υποστούν μείωση κεφαλαίου –και μάλιστα μεγάλη.

Κανένας παίκτης από τον ιδιωτικό χώρο δεν θα αγόραζε ένα τέτοιο στοιχείο ενεργητικού. Η Fed, όμως, δεν είναι αναγκασμένη να αναγνωρίσει τη ζημία και ενώ οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς θα κάνουν λόγο για τις αρετές της τιμολόγησης στην αγορά και την «εύρεση τιμών» (price discovery), η Fed μπορεί να προσποιείται ότι δεν συμβαίνει τίποτα.

Με την κυβέρνηση να αναλαμβάνει τον πιστωτικό κίνδυνο, οι ενυπόθηκοι τίτλοι κατέληξαν να είναι εξίσου ασφαλής μορφή επένδυσης με τα κρατικά ομόλογα ίσης διάρκειας. Ωστόσο, η παρέμβαση της Fed στη στεγαστική αγορά αποτελεί στην ουσία παρέμβαση στην αγορά κρατικών ομολόγων –η φερόμενη ως «μεταστροφή» από την αγορά ενυπόθηκων τίτλων στην αγορά κρατικών ομολόγων λίγη σημασία έχει. Η Fed είναι επιφορτισμένη με το δύσκολο έργο του προσδιορισμού όχι μόνο του βραχυπρόθεσμου επιτοκίου, αλλά και των μακροπρόθεσμων επιτοκίων.

Η αποκατάσταση της αγοράς κατοικίας γίνεται ολοένα πιο δύσκολη υπόθεση για δύο λόγους. Πρώτον, οι τράπεζες μέσω των οποίων γινόταν ο συμβατικός ενυπόθηκος δανεισμός βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση. Δεύτερον, το μοντέλο τιτλοποίησης έχει καταρρεύσει δεν αναμένεται να αντικατασταθεί σύντομα. Δυστυχώς, ούτε η κυβέρνηση Ομπάμα αλλά ούτε και η Fed φαίνονται διατεθειμένες να αντιμετωπίσουν αυτές τις αλήθειες.

Η τιτλοποίηση –συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ενυπόθηκων τίτλων για πώληση σε συνταξιοδοτικά ταμεία και επενδυτές ανά τον κόσμο– απέδωσε μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης οι οποίοι υποτίθεται ότι εγγυούταν ότι τα ενυπόθηκα δάνεια θα χορηγούνται μόνο σε όσους μπορούν να τα αποπληρώσουν. Σήμερα, κανένας δεν εμπιστεύεται ή δεν πρέπει να εμπιστεύεται τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, ούτε τις επενδυτικές τράπεζες που χορηγούσαν ελαττωματικά προϊόντα (τα οποία ορισμένες φορές σχεδίαζαν με σκοπό να χάσουν χρήματα).

Εν ολίγοις, οι κυβερνητικές πολιτικές στήριξης της στεγαστικής αγοράς όχι μόνο δεν κατάφεραν να λύσουν το πρόβλημα, αλλά παρατείνουν και τη διαδικασία απομόχλευσης δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια «διαταραχή ιαπωνικού τύπου». Θα είναι δύσκολο να αποφευχθεί αυτή η θλιβερή «νέα νόρμα», ωστόσο, υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές με καλύτερες προοπτικές επαναφοράς της ευημερίας στην αμερικανική και παγκόσμια οικονομία.

Μπορεί οι εταιρείες έχουν μάθει να παραβλέπουν τα άσχημα νέα, να καταγράφουν τις ζημίες και να προχωρούν μπροστά, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τις κυβερνήσεις μας. Για ένα στα τέσσερα ενυπόθηκα δάνεια στις ΗΠΑ, το χρέος υπερβαίνει την αξία της κατοικίας. Με τις εξώσεις, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να αυξάνονται ακόμη περισσότερο οι άνεργοι και τα άδεια σπίτια. Αυτό που χρειάζεται είναι άμεση διαγραφή της αξίας των ενυπόθηκων δανείων. Οι τράπεζες θα πρέπει να αναγνωρίσουν τις ζημιές και, εάν είναι απαραίτητο, να αναζητήσουν πρόσθετα κεφάλαια προκειμένου να πληρούν τις προϋποθέσεις αποθεματικών κεφαλαίων.

Αυτό, βέβαια, θα είναι οδυνηρό για τις τράπεζες αλλά η οδύνη αυτή δεν συγκρίνεται επʼ ουδενί με την οδύνη που έχουν προκαλέσει στην παγκόσμια οικονομία.

*Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και κάτοχος βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Freefall: Free Markets and the Sinking of the Global Economy» έχει μεταφραστεί στα Γαλλικά, τα Γερμανικά, τα Ιαπωνικά και τα Ισπανικά.

Να δούμε αν θα έχουμε και καμμιά σοβαρή ανάλυση γιά την αγορά των ακινήτων στην Ελλάδα , αλλά οι εδώ αναλυτές το μόνο νόμπελ που έχουν δεί είναι το απορρυπαντικό .

δύο εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν το σπίτι τους το 2008 και άλλα 2,8 εκατομμύρια το 2009

Τυχαία πριν από λίγες ημέρες έψαχνα το θέμα των κατασχέσεων, με αφορμή κάποια νούμερα που είδα για ΗΠΑ.
2,8 εκ. κατασχέσεις κατοικιών το 2009, φέτος πάνε για 2 εκ., 1 σπίτι στα 380 καταλήγει στους πιστωτές του και επλειστηριάζεται με τυποποιημένες διαδικασίες.

Δοθέντος ότι η Ελλάδα είναι 28 φορές μικρότερη στον πληθυσμό από την υπερδύναμη, θα έπρεπε στη χώρα μας αναλογικά να γίνονται από 70.000 και έως 100.000 κατασχέσεις το χρόνο.
Αν δεν κάνω λάθος, είναι ζήτημα αν οι εκπλειστηριασμοί ακινήτων στη χώρα μας ξεπερνάνε τους 5.000 το χρόνο, ήτοι περί τους 15-20 φορές λιγότεροι. Και μιλάμε για όλα τα ακίνητα, όχι μόνο κατοικίες.

Τα ρεκόρ των ΗΠΑ στις κατασχέσεις
http://www.realtytrac.com/trendcenter/

dstou,εδω υπαρχει νομος για να ΜΗΝ γινονται κατασχεσεις για να μην γραψουν οι τραπεζες ζημιες και να μην βγει ο κοσμος στους δρομους,βεβαια ουσιαστικα μιλαμε για κρυψιμο κατω απο το χαλι οποτε δυσκολο να διατηρηθει αιωνια.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
dstou,εδω υπαρχει νομος για να ΜΗΝ γινονται κατασχεσεις για να μην γραψουν οι τραπεζες ζημιες και να μην βγει ο κοσμος στους δρομους,βεβαια ουσιαστικα μιλαμε για κρυψιμο κατω απο το χαλι οποτε δυσκολο να διατηρηθει αιωνια.

Το κυριοτερο ειναι οτι εδω δεν ειχαμε εκρηξη των subprime οπως στην Aμερικη εξου και ο μικροτερος αριθμος κατασχεσεων, αντιστοιχα και στην υπολοιπη ευρωπη εκτος ισως Μ.Βρετανιας.