Και...είναι η τελευταία δημοσίευση τέτοιου είδους!

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
ΕΣΩΡΟΥΧΑ- ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

*Το ινστιτούτο ερευνών HughHefner UberAlles, μετά από έρευνες πολλών ετών ανακοίνωσε πως τα γυναικεία εσώρουχα μεγάλου μεγέθους, ευθύνονται για αλλεργίες και λοιμώξεις του κόλπου που μέχρι σήμερα ήταν άγνωστες. Για να αντιμετωπιστούν προτείνονται οι κάτωθι τρόποι αντιμετώπισης.

1. Η μη χρησιμοποίηση εσωρούχου. Ειδικά με φούστες μικρού μήκους, εξασφαλίζεται ο επαρκής αερισμός της περιοχής. Ένα ευήλιο και ευάερο περιβάλλον , είναι ό,τι καλύτερο.
2. Εαν παρ' ελπίδα υπάρχει ανάγκη να φορέσει η γυναίκα εσώρουχο, όχι κάτι μεγαλύτερο από αυτό:
   *

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-ΜΠΑ-ΜΠΛΟΜ Πρακτορείο ειδήσεων.

... ε ναι μην δούμε λίγη χαρά αμέσως να μας την κόψεις άκαρδε

Ο χρήστης kouk έγραψε:
:iconcool:

Ούτε...μισό κ λαράκι πια;

Ούτε 1/4.-

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ούτε 1/4.-

Θα βάλω και έγω ακόμα 1/4 να γίνουμε 1/2

Κάποιοι ή δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν οτι δεν καταλαβαίνουν. edit mod mirage

Μετά από σχεδόν 2 χρόνια σκληρής μάχης με τον καρκίνο, ο θείος τελικά έχασε τον πόλεμο σήμερα...

Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Οι φιλοσοφίες μας διαμετρικά αντίθετες (ήταν στέλεχος του ΚΚΕ για πολλά χρόνια και 24 χρόνια δήμαρχος Ελληνικού), αλλά οι πολιτικές συζητήσεις που κάναμε ήταν πάντα απολαυστικές. Πανέξυπνος και με καταπληκτική ικανότητα λόγου, πάντα σε έκανε να σκεφτείς, πάντα υποσχόταν να στριμώξει και τον πιο καλά προετοιμασμένο διαλογικό αντίπαλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις κουβέντες μας στο ανηφορικό περπάτημα από τους βούνους μέχρι την Άνω Στενή τα καλοκαιρινά πρωινά, όταν επέμενε να ανέβουμε για να κεράσει καφεδάκι και για να πάρει τον Ριζοσπάστη (και για να γελάσει με τα ξινισμένα μούτρα του εφημεριδοπώλη).

Πάντα 'τσακωνόμασταν' για την επιμονή του να καπνίζει και πάντα μου έλεγε τα ίδια. -'Έχω περάσει δύσκολα χρόνια, εξορία, φυλακή, ξύλο, έχω απολαύσει την ζωή, έχω κάνει οικογένεια, έχω αφήσει παιδιά, εγγόνια (τώρα και δισέγγονα), έχω κάνει ένα όνομα... δεν χάθηκε ο κόσμος να πεθάνω από το τσιγάρο αν καταφέρω να φτάσω τα 80.'

Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ήταν ότι ο καρκίνος δεν κοιτάζει ηλικία για να κρίνει πόσο θα σε παιδέψει μέχρι την λύτρωση του θανάτου. Τώρα ξέρω ότι ούτε αυτός, αλλά ούτε και εγώ μπορούσαμε να φανταστούμε για πόσο πολύ καιρό μπορεί να σε κατατρώει η αρρώστια, πόσο μπορεί να κουρελιάσει το σώμα και το πνεύμα, πόσο μπορεί να εξευτελίσει τις θεωρίες μας περί σθένους και αναφορικά με το τι είναι σημαντικό και τι όχι στην ζωή, πώς μπορεί να μετατρέψει κάθε ανάσα σε αγωνία, κάθε κίνηση σε μαρτύριο...

Οι τελευταίοι μήνες ήταν ιδιαίτερα δύσκολοι και για αυτόν και για τους οικείους του. Δεν είναι λίγο να βλέπεις έναν άνθρωπο που πάντα ήταν δραστήριος ('ο δήμαρχος με το μηχανάκι' τον αποκαλούσαν κάποιοι), να λιώνει μέρα με την μέρα να έχει γίνει σκιά του εαυτού του, να τον πηγαίνουν από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, να υποφέρει σαν τον χριστό και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να απαλύνεις τον πόνο, τον δικό του και τον δικό σου...

Ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην του μιλήσω ποτέ για το κάπνισμα και το τήρησα. Τι νόημα θα είχε άλλωστε το ανούσιο 'στο είχα πει, αλλά δεν μ' άκουγες';... Όμως δεν αντέχω να βλέπω συγγενείς, φίλους, γνωστούς και μαθητές μου να κάνουν το ίδιο λάθος. Δεν αντέχω να ακούω ανθρώπους να λένε ότι αν απολαύσουν τώρα την ζωή τους δεν τους νοιάζει πως θα πεθάνουν.

Εύχομαι να μην νιώσει άλλος την πίκρα να έχεις δικό σου άνθρωπο με την αρρώστια. Μην αφήσετε ποτέ όμως κάποιον να σας πει ότι δεν πειράζει πως θα πεθάνει αν έχει ζήσει όπως θέλει. Όποιος το λέει αυτό δεν έχει αρκετή φαντασία. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ πιο ζοφερή και από τις πιο διεστραμμένες ταινίες τρόμου. Και δεν μας ρωτάει αν θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε, ή όχι...

Αντίο, θείε... δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Μην αφήσετε ποτέ όμως κάποιον να σας πει ότι δεν πειράζει πως θα πεθάνει αν έχει ζήσει όπως θέλει. Όποιος το λέει αυτό δεν έχει αρκετή φαντασία. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ πιο ζοφερή και από τις πιο διεστραμμένες ταινίες τρόμου. Και δεν μας ρωτάει αν θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε, ή όχι...

Είναι κάτι που πολύ το παίρνουν αψήφιστα... Είναι ακριβώς όπως τα λές...

Συλλυπητηρια

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Μετά από σχεδόν 2 χρόνια σκληρής μάχης με τον καρκίνο, ο θείος τελικά έχασε τον πόλεμο σήμερα...

Τώρα ξέρω ότι ούτε αυτός, αλλά ούτε και εγώ μπορούσαμε να φανταστούμε για πόσο πολύ καιρό μπορεί να σε κατατρώει η αρρώστια, πόσο μπορεί να κουρελιάσει το σώμα και το πνεύμα, πόσο μπορεί να εξευτελίσει τις θεωρίες μας περί σθένους και αναφορικά με το τι είναι σημαντικό και τι όχι στην ζωή, πώς μπορεί να μετατρέψει κάθε ανάσα σε αγωνία, κάθε κίνηση σε μαρτύριο...

Οι τελευταίοι μήνες ήταν ιδιαίτερα δύσκολοι και για αυτόν και για τους οικείους του. Δεν είναι λίγο να βλέπεις έναν άνθρωπο που πάντα ήταν δραστήριος ('ο δήμαρχος με το μηχανάκι' τον αποκαλούσαν κάποιοι), να λιώνει μέρα με την μέρα να έχει γίνει σκιά του εαυτού του, να τον πηγαίνουν από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, να υποφέρει σαν τον χριστό και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να απαλύνεις τον πόνο, τον δικό του και τον δικό σου...

Ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην του μιλήσω ποτέ για το κάπνισμα και το τήρησα. Τι νόημα θα είχε άλλωστε το ανούσιο 'στο είχα πει, αλλά δεν μ' άκουγες';... Όμως δεν αντέχω να βλέπω συγγενείς, φίλους, γνωστούς και μαθητές μου να κάνουν το ίδιο λάθος. Δεν αντέχω να ακούω ανθρώπους να λένε ότι αν απολαύσουν τώρα την ζωή τους δεν τους νοιάζει πως θα πεθάνουν.

Εύχομαι να μην νιώσει άλλος την πίκρα να έχεις δικό σου άνθρωπο με την αρρώστια. Μην αφήσετε ποτέ όμως κάποιον να σας πει ότι δεν πειράζει πως θα πεθάνει αν έχει ζήσει όπως θέλει. Όποιος το λέει αυτό δεν έχει αρκετή φαντασία. Η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ πιο ζοφερή και από τις πιο διεστραμμένες ταινίες τρόμου. Και δεν μας ρωτάει αν θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε, ή όχι...

Αντίο, θείε... δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Χρήστο συλληπητήρια...

Δυστυχώς διάβασα το μήνυμά σου, και μου ζωντάνεψε στιγμές που έχουν χαράξει τη ζωή μου.

Όποιον αγαπάς τον εχεις πάντα μαζί σου, μέσα σου, γύρω σου, φύλακα Άγγελό σου... Να το ξέρεις... Είναι η πνοή σου, είναι ο εαυτός σου...

Δε θέλω να μιλήσω αλλό, γιατί δεν είμαι ικανός να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι. Διότι δυστυχώς ακόμα και αυτά που γράφω, τα γράφω με πόνο και δάκρυα.

Εγώ τώρα ξέρω ότι έχω έναν Άγγελο να με προστατεύει...

Χρήστο συλλυπητήρια

Εμένα πέθανε ο νονός μου ακριβώς πριν δύο χρόνια από καρκίνο. Τον τελευταίο καιρό από τις χημειοθεραπείες, κτλ ήταν η 'σκιά' του παλιού του εαυτού προκαλώντας πόνο στους δικούς του ανθρώπους. Επίσης, η περίπτωσή του κατέστησε εντελώς εκτός τόπου & χρόνου την έκφραση 'δεν πειράζει, καλά να περάσω τώρα κι ας 'φύγω' νωρίτερα'. Στα 'τελευταία του' είμαι σίγουρος ότι θα έδινε τα πάντα να είχε 1-2 χρόνια 'καλής'* ζωής ακόμα. Όποιος δε βαριέται ας διαβάζει την παρακάτω ιστορία.
Μαζί με τον πατέρα του είχαν δημιουργήσει μία μαιευτική κλινική η οποία του επέτρεπε να ζει με μεγάλη άνεση. Κάποια στιγμή πριν 20 περίπου χρόνια άρχισε να δανείζει τον αδελφό του που είχε ανοίξει μια επιχείρηση η οποία δεν πήγαινε καλά. Στο τέλος μπήκε εγγυητής του αδελφού του (νομίζω σε δάνειο, χωρίς να είμαι σίγουρος). Αυτή του η κίνηση τον κατέστρεψε. Ο αδελφός έπεσε έξω και η τράπεζα διεκδίκησε ΟΛΗ του την περιουσία. Επί 15+ χρόνια πάλευε να σώσει ότι μπορούσε και τελικά το μόνο που του έμεινε ήταν δύο οικόπεδα. Το ένα πουλήθηκε για να βρεθούν τα λεφτά να χτίσει ένα σπίτι για τα παιδιά του να μπορεί να πεθάνει ήσυχος ότι τους άφησε κάτι. Όμως, λίγο πριν ξεκινήσει το χτίσιμο, άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα υγείας και τελικά πέθανε όταν το σπίτι ήταν ακόμα στα θεμέλια. Έμεινε με το παράπονο (το έλεγε και το ξέρουμε) ότι δεν είδε τα παιδιά του εξασφαλισμένα με τη δική τους στέγη. Κι αν δεν ήταν ο θείος μου να αναλάβει την επίβλεψη του χτισίματος, το σπίτι δε θα είχε καταφέρει να ολοκληρωθεί. Ο γιος του νονού μου (23 ετών τότε) δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει καλά μόνος του αρχιτέκτονα, πολιτικό μηχανικό, συνεργείο, προμηθευτές, κτλ. Επειδή ήταν μικρός όλοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να του πάρουν πολύ περισσότερα λεφτά, τα οποία λίγο έλειψε να εξαντληθούν.

ΗΘΙΚΌ ΔΙΔΑΓΜΑ (κατ' εμέ): Ποτέ δεν μπορείτε να ξέρετε αν τα 0,5-1-2-... χρόνια ζωής που θα σας στερήσει το τσιγάρο, θα σας λείψουν στο τέλος.

Υ.Γ.: Άλλο ένα ηθικό δίδαγμα είναι το να ΜΗΝ μπαίνετε αψήφιστα εγγυητές ακόμα και στους κοντινότερους συγγενείς σας. Δανείστε τους, βοηθήστε τους με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Μη ρισκάρετε, όμως, την περιουσία σας και το μέλλον το δικό σας & της οικογένειας που έχετε δημιουργήσει οι ίδιοι.

*: δλδ χωρίς προβλήματα υγείας

Άστα να πάνε, φίλος είναι στο Βέλγιο αφού έκανε μικρή εγχείριση στο λαιμό τώρα κάνει ακτινοβολίες.
Τώρα που θα γυρίσει δεν θα έχει γεύση.
Καημένος.

Από την άλλη μεριά, είδα ένα DVD με συνεντεύξεις Motorhead όπου ο Lemmy συνιστά να μη κόβετε τα ναρκωτικά, αλκοόλ και τσιγάρο σε μεγάλη ηλικία γιατί ο οργανισμός παθαίνει σοκ και μετά από λίγο θα πεθάνετε.

Στη συνέντευξη, όλοι οι φίλοι και συνεργάτες του αναρωτιούνται πως δεν έχει πεθάνει ακόμη ο Lemmy με τις καταχρήσεις που έκανε και συνεχίζει να κάνει.

Φαίνεται (όπως λένε οι φίλοι του) ότι η Special Brew και τα μπουκάλια Τζακ που κατεβάζει είναι το ελιξήριο.

Ο χρήστης leonp έγραψε:

Από την άλλη μεριά, είδα ένα DVD με συνεντεύξεις Motorhead όπου ο Lemmy συνιστά να μη κόβετε τα ναρκωτικά, αλκοόλ και τσιγάρο σε μεγάλη ηλικία γιατί ο οργανισμός παθαίνει σοκ και μετά από λίγο θα πεθάνετε.

Στη συνέντευξη, όλοι οι φίλοι και συνεργάτες του αναρωτιούνται πως δεν έχει πεθάνει ακόμη ο Lemmy με τις καταχρήσεις που έκανε και συνεχίζει να κάνει.

Φαίνεται (όπως λένε οι φίλοι του) ότι η Special Brew και τα μπουκάλια Τζακ που κατεβάζει είναι το ελιξήριο.

Μotorhead... H πιο αυθεντικη rock n' roll μπαντα!

Το ειδα και εγω το dvd, οι τυποι ειναι απιστευτοι...

Μαμακία
Υπήρχαν φορές που κατέβαινε ολόκληρο αεροπλάνο και άναβε τσιγάρο μετά τη χαρμάνα των αεροδρομίων του εξωτερικού

Ίσως με το χρηματικό πρόστιμο να μην το ανάβουν όπου βρούνε!

Κάποτε υπήρχαν στους κλειστούς δημόσιους χώρους πτυελοδοχεία. Πολλοί δεν κώλωναν να φτύνουν όπου έβρισκαν, οπότε χρειαζόταν ένας τρόπος για να μη γεμίζουν ροχάλες τα πατώματα από τα άτομα που 'είχαν μάθει έτσι'. Σταδιακά τα άτομα αυτά ή απεβίωσαν ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν τρόπους (επειδή τους έκραζαν οι περισσότεροι), οπότε τα πτυελοδοχεία καταργήθηκαν.
Το ίδιο θα γίνει και με το κάπνισμα και τις μεγάλες σταχτοθήκες για το κοινό. Όπως πριν 30 χρόνια οι θεριακλήδες απομακρύνθηκαν από τα ΜΜΜ (θυμάται κανείς αυτούς που κάπνιζαν μέσα στο λεωφορείο; ), έτσι θα απομακρυνθούν στο προσεχές μέλλον από τους δημόσιους χώρους. Το αυτό ισχύει ΚΑΙ για τους υπαλλήλους.
Δεν είναι κακό και το λέω ως καπνιστής (χαμηλών κυβικών πλέον...).

Απορία: δεν είναι όλα τα εστιατόρια υποχρεωμένα να διαθέτουν χώρο/τραπέζια για μη-καπνίζοντες; Υπάρχουν κάποια που δεν υποχρεούνται;

Πήρα χθες τηλέφωνο σε ταβέρνα να κλείσω τραπέζι και σε ερώτησή μου αν υπάρχει επιλογή για μη-καπνίζοντες η απάντηση ήταν 'όχι βέβαια'.
Ήξερα ότι είμαστε τριτοκοσμικοί και ως προς αυτό το θέμα αλλά ήλπιζα τουλάχιστον ότι θα είχε κάποιο τραπέζι (έστω δίπλα στις τουαλέτες.. για παράθυρο ούτε συζήτηση φυσικά) όπου θα μπορούσα να φάω χωρίς να μου βρωμάει ο δίπλα.
'Έχουμε καλό εξαερισμό όμως', μου είπε. Ο εξαερισμός ήταν, όπως αναμενόταν, 'εξαιρετικός' .