Τώρα θα το ξεκινήσω. (Μόλις τελείωσα αυτό του Μακ, ξεπετάω τον Τι για ξεθόλωμα και συνεχίζω... )
Εχω ακούσει και διαβάσει διάφορα για τον Μαζάουερ, ως επί το πλείστον θετικά, αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του. Αν το έχεις διαβάσει, θα με ενδιέφερε η άποψή σου .

Δεν το έχω διαβάσει το συγκεκριμένο γι αυτό ρωτάω κιόλας

Έχω διαβάσει το 'Inside Hitler's Greece: The Experience of Occupation.1941-44' στα γαλλικά όμως (Dans la Grèce d’Hitler 1941-1944, Γαλλία ήμουν, έτσι το πέτυχα, έτσι το πήρα) και το (μικρουλάκι) The Balkans (αυτό στα αγγλικά )

Γενικά καλή εντύπωση μου έχει κάνει, έως πολύ καλή, τεκμηριωμένος είναι και σοβαρός επιστήμονας...Στο συγκεκριμένο εστιάζει στην καθημερινότητα και τη ζωή των κατοίκων (για την κατοχή λέω), οπότε έχεις και μια ελαφρώς διαφορετική ματιά από αυτή που έχεις συνηθίσει να διαβάζεις στις κλασικές ιστορίες

Το The Balkans είναι 'εισαγωγικού' - για το θέμα - τύπου (ιδιαίτερα αν σκεφτείς ότι είναι μόνο 150 σελίδες) και το είχε πάρει η Στέλλα, αλλά τελικά νομίζω ότι μόνο εγώ το διάβασα Πάντως και αυτό έχει άποψη και δεν στέκεται μόνο στο να πει 2 πράγματα για τα Βαλκάνια, τίποτα ιδιαίτερο όμως

Αναφέρεστε στην 'Θεσσαλονίκη - Η πόλη των φαντασμάτων'; Το βλέπω τόσο καιρό στο ράφι άλλα διστάζω να το ξεκινήσω αν και φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Από μια ματιά βέβαια που έριξα στην αρχή μου φάνηκε και κάπως πολύπλοκο με αρκετά στοιχεία και ονόματα.

Τα δώρα φέτος προς την οικογένεια ήταν βιβλία τελικά, μιας και βρέθηκα Πάτρα πριν από λίγες μέρες και η Πρωτοπορία έχει ωραία πράματα.

Καταρχήν, επειδή πρέπει να επαναστατήσουμε λίγο τον πατέρα γιατί αρχίζει και μας κάνει νερά, επιλέχθηκε το βιβλίο Ψυχή, Λόγος, Πόλις (αφιέρωμα στον Καστοριάδη)
(Το οποίο θα καβατζωθεί asap )

H μαμά θα διαβάσει το Σφαγείο Νούμερο 5 του Κερτ Βονεγκατ, μυθιστόρημα σουρεάλ, κόλαφος για τον ανθρώπινο παραλογισμό και πατριωτισμό, το οποίο μου συνέστησε ο κολητός μου.χ

Τα της αδερφής επιλήφθηκε ο αδερφός, ο οποίος της πήρε την Ελεγεία ενός παράλογου κόσμου (Ionesco) και τη Μελαγχολία του Παρισιού (Μπωντλαίρ).

Άπαντα θα περάσουν στα χέρια μου βεβαίως βεβαίως

Le spleen de Paris

Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Le spleen de Paris

για να βοηθήσω τους αμόρφωτους σαν και του λόγου μου:

Le spleen de Paris, also known as Paris Spleen or Petits Poèmes en prose, is a collection of 51 short prose poems by Charles Baudelaire. The collection was published in 1869, posthumously by his sister and it is related with the modernist literary movement.*

Ρε παίδες, ποιος είναι ο έκφυλος Γάλλος συγγραφέας απ τους Στανταλ, Φλωμπελ Μπαλζακ?

Προσπαθώ να θυμηθώ ποιον διάβαζα που είχε γράψει ένα προστυχο μυθιστόρημα με κάτι κόμισες

Ξεκίνησα το Σφαγείο και φαίνεται δυνατό

Μόλις τελείωσα το σφαγείο. Ωραίος τρόπος γραφής, με πολλά χρονικά επίπεδα να τρέχουν, σουρεάλ καταστάσεις με ολίγη καφρίλα και χαλαρή σύνδεση με τον βομβαρδισμό της Δρέσδης καθ' αυτόν.

Απλά δεν ενθουσιάζομαι με τέτοια βιβλία πια

Διάβασα των Άρχοντα των Χοιρινών του Πάμπλο Τουσέτ. Καμία σχέση με το προηγούμενο βιβλίο του, Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σ' ένα κρουασάν (τρελό με απίστευτο χιούμορ). Αυτό εδώ είναι (ή δείχνει) πολύ πιο σοβαρό, πραγματεύεται περισσότερο εν δυνάμει πραγματικές καταστάσεις. 2 οι ήρωες ένας αστυνομικός διευθυντής στα πρόθυρα της σύνταξης (βραβείο πρωτοτυπίας) και ένας μυστικός αστυνομικός. Κι όμως, δεν το χαρακτηρίζεις αστυνομική λογοτεχνία. Το στυλ του Τουσέτ παραμένει πολύ ενδιαφέρον και ευτυχώς σε διάφορα σημεία δεν διστάζει να βγάλει το μικρό διαβολάκι που κρύβει μέσα του παρουσιάζοντας δόσεις μαύρου χιούμορ και σουρεαλιστικότητας.

Μ' αρεσε πάντως. Φυσικά μη περιμένετε κανένα αριστούργημα.

Χωρίς να ξέρω ισπανικά για να φανταστώ το πρωτότυπο, έχω την αίσθηση ότι και σε αυτό το βιβλίο η μετάφραση του Κρίτωνα Ηλιόπουλου δεν προδίδει καθόλου τον συγγραφέα.

Εγ'ω πάλι έκανα στροφή σε πιο κλασσικά πράγματα και παιδεύω τον Μαρκες και το Φθινόπωρο του Πατριάρχη.. Ετσι, κάτι για να ευθυμήσουμε βρε αδελφέ

εγώ έχω αλλεργία στον Μάρκες και κινδυνεύω με αναφυλακτικό σοκ αν ξεπεράσω τις 20 σελιδες των πονημάτων του

Διάβασες το Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας και δε σου άρεσε???

Σε οικτίρωωωωω

Έπιασα τον Ιονέσκο με τα υπαρξιακά του τώρα

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Διάβασες το Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας και δε σου άρεσε???

Σε οικτίρωωωωω

Έπιασα τον Ιονέσκο με τα υπαρξιακά του τώρα

Προσπάθησα τα 100 χρόνια μοναξιά και το Ζω για να διηγούμαι.
Παράτησα και τα 2 στις πρώτες 30 σελίδες, μου φάνηκαν αφόρητα.
Θεωρώ την ανάγνωση αρκετά κοπιώδη εργασία για να την κάνω με τόοοοοσο λίγη ευχαρίστηση.

Φυσικά μπορεί να μαι απλά υπερβολικός ή μαλάκας.

Μπααα
Τελικά έχω καταλάβει ότι κάθε βιβλίο είναι για τον καιρό του.
Αν με βάλεις να διαβάσω Beat Generation τώρα, μάλλον θα μου φανούν πομπώδη πχ.

Αν όμως είσαι και διαβάσεις τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας ε, όλο και κάποιο κούκου θα σου κανει

εκτός πια αν είσαι τόσο αναίσθητος

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
εγώ έχω αλλεργία στον Μάρκες και κινδυνεύω με αναφυλακτικό σοκ αν ξεπεράσω τις 20 σελιδες των πονημάτων του

Με δεδομένο το κοινό μας γούστο σε ότι είναι μελαγχολικο σε σημείο να βγάζεις ξυραφι και να κόβεις φλέβα, μου κάνει εντυπωση το ότι δεν σου αρέσει ο Μαρκες. Εμενα μου αρέσει πολύ αλλά το ενα του βιβλίο από το άλλο κάνω κανα 6μηνο να το διαβάσω για να συνέλθω! Το 100 χρονια μοναξιάς είναι πάντως από τα αγαπημένα μου. Για την Ιζαμπελ Αλιέντε αλήθεια τι γνωμη έχεις; (αν και φαντάζομαι )

Ο χρήστης Funis έγραψε:
Για την Ιζαμπελ Αλιέντε αλήθεια τι γνωμη έχεις; (αν και φαντάζομαι )

Θα απαντήσω κι εγώ (το έχει διαβάσει ο χάρης?)
Καριόλα

οκ

('το' ποιο απόλα;; )

Τον έρωτα

Πο@τανες γυναίκες

εδιτ: αμα σου πώ τι σκάλωμα έφαγα.
Νόμιζα ότι μιλάς για την Φερμίνα Δάσα

ΓΙ αυτήν που αναφέρεις δεν εκφέρω άποψη (αν και παραμένει γυναίκα

'Δεν είμαι εγω φαλλοκράτης, αυτές είναι γυναίκες'

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Τον έρωτα

Πο@τανες γυναίκες

εδιτ: αμα σου πώ τι σκάλωμα έφαγα.
Νόμιζα ότι μιλάς για την** Φερμίνα Δάσα**

ΓΙ αυτήν που αναφέρεις δεν εκφέρω άποψη (αν και παραμένει γυναίκα

Το περίπτωση άτομο δεν είναι η Φερμίνα Δάσα, αλλα ο ...Φλωρεντίνο Αρίσα
Αν με ρώταγε κανείς θα λεγα ο ορισμός του μλκ.
Πλάκα κάνω, ο Μάρκες είναι τέλειος ΙΜΟ όχι για τα φοβερά θέματα που πραγματεύεται αλλα για την εικόνα και τα συναισθήματα που σου μεταφέρει. Σαν πίνακας ζωγραφικής.