http://georgts.blogspot.com/

Όσοι ξέρετε ότι θα χρησιμοποιήσετε την περιφερειακή για να φύγετε από δουλειά/σπίτι κλπ., πέντε λεπτά πριν ρίχνετε μια ματιά. Μόνο Τούμπα-Τριανδρία ενημερώνεται αλλά είναι συνήθως ενδεικτική της κατάστασης. Κατά τ'άλλα μπορείτε να βλέπετε το παρελθόν (π.χ. τι έγινε άραγε στις 15/1 στα Κωνσταντινουπολίτικα; ). Έχει σώσει την εταιρία μου από πολλές ώρες αυτή η υπέρτατη Γνώση.

Για τους εν κινήσει και εν Αντρόιντ υπάρχει και εφαρμογή, φυσικά δεν είναι τόσο πρακτικό π.χ. για μένα που κάνω ακανόνιστα διαδρομές.

Ο ΚΥΡ-ΘΑΝΑΤΟΣ

Τα αυτοκίνητα βρωμίζουν και κάποια μέρα αναγκαζόμαστε να τα πάμε στο πλυντήριο. Εκεί έμελλε να συναντήσω μια προσωπικότητα που διαφεντεύει την επόμενη φάση μας εδώ και δυο καντάρια χιλιετίες. Μιλάω με γρίφους, σκιάζομαι μην πλάι στον αναγνώστη βρίσκεται και αυτός. Σε μια γωνία του Χαριλάου-καρτιέ, λοιπόν, βρέθηκα για να πάρει το Getz ξανά το ασημί του χρώμα. Ήσυχα περίμενα στο τραπεζάκι της αναμονής να ετοιμαστεί το αυτοκίνητο. Εκεί ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Ήσυχος, μικροκαμωμένος γεράκος με μπαστούνι. Όχι σάψαλο, φαινόταν ότι έχει ζήσει (;) φυσιολογικά και απλώς πέρασαν τα χρόνια. Ο παλιός ιδιοκτήτης.

Εκεί, μπροστά μας, ένα Yaris 3ετίας βάζει βενζίνη. Μικρός ο χώρος για τον ανεφοδιασμό, δυο-τρία αυτοκίνητα στην ουρά της αντλίας εμπόδιζαν τον δρόμο από δίπλα. Ο οδηγός του Yaris βγαίνει και παίρνει την τρόμπα για τα λάστιχα και αρχίζει να ελέγχει τον αέρα. Αυτό σημαίνει ότι θα αργήσει να ξεμπλοκάρει η ουρά και ο δρόμος. Ο γέρος μουρμουράει κάτι, κάνω το λάθος και γυρνάω να τον κοιτάξω. Λάθος. Ποτέ δεν δίνεις σημασία σε μουρμούρες αγνώστων. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα γυρίσει μπούμερανγκ. Άρχισε και δεν το κατάλαβα.

“Δες τώρα τι κάνει...καινούριο αυτοκίνητο (σ.σ. Yaris 3ετίας) και κοιτάει τον αέρα. Τι χρειάζεται να κοιτάς τον αέρα στα λάστιχα σε καινούριο αμάξι; Τα βλέπω εγώ, μια χαρά είναι”

Γέλασες, αναγνώστη;

Έτσι γέλασα και εγώ, από μέσα μου. Εκπαιδευμένος στους τρελούς, τσιγκλάω, απαντάω, υποστηρίζω τις πιο απίθανες σκέψεις και ατάκες αρκεί να μαζέψω Γνώση. “Ναι, τι τον θέλουν τον έλεγχο του αέρα” απαντάω...

“Εγώ έχω τη Μερσεντές 20 χρόνια τώρα”, μου δείχνει πίσω του μια 190Ε, “και δεν έχω κοιτάξει μια φορά τα λάστιχα”. Η συγκίνηση μεγάλη, είμαστε σε παράταση, ισχύει ο κανονισμός του ξαφνικού θανάτου και έχει σηκωθεί σέντρα από το κόρνερ και κάνω κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι: “Γερμανικό είναι, τι χρειάζεται” του απαντώ. Μέσα μου πανηγυρίζω, σηκώνω τη φανέλα και κάνω το γύρο του θριάμβου.

Το ματς δεν έχει τελειώσει όμως. Ο Κυρ-Θάνατος είναι εκεί και δεν είναι ξαφνικός. Από εκεί αρχίζει το σφυροκόπημα.

“Αντί να κοιτάνε τον αέρα στα λάστιχα, να κοιτάνε τις λάμπες που οι μισοί τις έχουν καμένες. Τα βράδια, δεν ξεχωρίζω αν απέναντι είναι μηχανάκι ή αυτοκίνητο με το ένα φως καμένο.”

1ο σοκ...ο παππούς οδηγεί; Οδηγεί και βράδια; Και δεν ξεχωρίζει αν απέναντι έχει μηχανάκι ή αυτοκίνητο; Και πού πάει όταν οδηγεί;

“Γυρνάω κάθε βράδυ στο σπίτι μου, στην Περαία και με σταματάει η Τροχαία. Μου ζητάνε άδεια, δίπλωμα. Τι μου ζητάνε το δίπλωμα; 78 χρονών είμαι. Έτσι τους είπα. Σταματήστε τους νεαρούς που πίνουν και οδηγούν με τα φώτα καμμένα και σκοτώνονται. Εμένα πάτε να πιάσετε;”

2ο σοκ...ο παππούς είναι 78, οδηγάει και πάει ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΑ κάθε βράδυ. Δεν βλέπει αν έχει μηχανάκι απέναντι ή αυτοκίνητο, δεν δίνει το δίπλωμα στους Τροχαίους, μάλλον δεν έχει καν δίπλωμα και τους τη λέει κιόλας για άλλους παράνομους.

“Τις προάλλες, να, ένας πήγαινε με 200, έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω σε έναν άλλο. Σκοτώθηκαν και οι δύο. Πολύ το ευχαριστήθηκα. Ο ένας δεν έφταιγε βέβαια”

Τι είπε ο -κατ’ευφημισμόν- άνθρωπος; Ξαναδιάβασέ το, αναγνώστη, μήπως σου ξέφυγε.

“Πήγαινα με την κόρη μου στην Αθήνα με τη Μερσεντές, 4 τραγουδίστριες είχαν φύγει τα ξημερώματα από το μαγαζί, πιωμένες, απρόσεκτες, δεν ξέρω...σεντόνια είδαμε απλωμένα πάντως. Γίνεται να κάνεις τέτοια ταξίδια μετά από ξενύχτι και ποτό;”

Και το σχόλιο περί νυχτερινής ζωής. Περπατημένος ο γέρος.

“Και πριν λίγο καιρό, δεν θυμάμαι μια κοπελίτσα με “Ν” στο πίσω τζάμι; Που πήγε να στρίψει εδώ στο βενζινάδικο με 70-80 και έπεσε πάνω στο σταματημένο φορτηγό στο φανάρι; Έκανε μεγάλη ζημιά στο αμάξι. Ήρθε ο πατέρας της, τον πιάνω και του λέω “Αυτή τη φορά ήταν τυχερή, την επόμενη δεν θα τη γλιτώσει”.

Κοινωνικό έργο ο αρχηγός, σαν πατέρας στάθηκε στην κοπέλα.

“Δεν μπορούν όλοι να οδηγήσουν, μπορούν; Η κόρη μου, για να πάρει την επιχείρηση, έπρεπε να έχει δίπλωμα για βυτιοφόρο. Μπορεί το κορίτσι να πάρει βυτιοφόρο να οδηγάει; Της έκαναν δυο μαθήματα, δεν τα έπαιρνε. Ούτως ή άλλως δεν θα οδηγούσε ποτέ. Έτσι, δώσαμε μερικά ευρώ και το πήρε το δίπλωμα. Να τα λέμε αυτά.”

Ακροβατεί στη δικαιοσύνη και την παρανομία. Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους.

“Ήταν ένας νεαρός, με ακριβό και γρήγορο αυτοκίνητο. Έτρεχε με 200 και αυτός, δεν του έφθανε να πήγαινε πιο σιγά. Χτύπησε στην μπαριέρα, του κόπηκε το κεφάλι. Στην ηλικία σου ήτανε!” κάνει και με δείχνει με το μπαστούνι του.

3ο και μεγαλύτερο σοκ. Έχω να μιλήσω κάνα 5λεπτο. Ο κυρ-Θάνατος είναι δίπλα μου, ακούω τη μουρμούρα του στο σβέρκο μου. Δεν ήταν απλός αποκλεισμός από την πρόκριση αλλά μια πανωλεθρία. Σηκώνομαι να φύγω άρον άρον με το πλυμένο Getz και σκέφτομαι αν θα ξεφύγω από το ότι με έπιασε στο στόμα του και πηγαίνω με 70 στην Εγνατία Οδό. Κοιτάζω τις μπαριέρες, σκέφτομαι αν έχω καλές λάμπες στους προβολείς. Από τότε τα βράδια δεν πηγαίνω προς Περαία.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Φάνκι Ρέβερεντ - Φιλολογικό ψευδώνυμο της Βίκυς Καγιά. Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια στο φωταγωγό ενός κτιρίου με στεγασμένο Ο.Α.Ε.Ε. στον 2ο όροφο. Λόγω του γεγονότος αυτού έμαθε να ζει λιτά και με αρκετές εισφορές στη ζωή του. Του άρεσαν οι τρελοί, αλλά κυρίως αυτοί που έχουν να πουν τα σώψυχά τους. Στη θητεία του στον στρατό, σε μια έξοδο τον έχασαν οι συμφάνταροί του στους δρόμους της βομβαρδισμένης από το καρναβάλι Ξάνθης και τον βρήκαν να εξηγεί την άγνωστη για αυτόν θεωρία του Χάους σε έναν άγνωστο. Διδάσκει με γένια επτά ημερών και παλτό ανοιχτό με χέρια στις τσέπες υπό τους ήχους ακορντεόν και ένρινης θηλυκής φωνής με γρέζι σε undisclosed κακοφωτισμένο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το ερευνητικό του έργο αφορά τη σχέση δασοπονίας και γυναίκας στο συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό περιβάλλον. Το συγγραφικό του έργο έχει να κάνει με το Αυτοκίνητο, τοποθετείται στη Βόρεια Ελλάδα γεωγραφικά (εκτός του 'Νούμερο 31313') και στηρίζεται ως επί το πλείστον σε διάφορες εποχές της Ιστορίας (μυθολογία, επανάσταση 1821, Βαλκανικοί Πόλεμοι, κλπ.). Αυτοπροσδιορίζεται εννοιολογικός ακτιβιστής και τις Παρασκευές συνηθίζει να συλλέγει Γνώση από άλλους τρελούς σε διάφορα καφέ της Θεσσαλονίκης.