-
Πάντα με γοήτευε η άγρια ομορφιά του Ταϋγέτου, είτε από την πλευρά της Σπάρτης είτε από την πλευρά της Καλαμάτας. Γνώριμο σε μένα το βουνό καθώς έχω εκτελέσει δεκάδες εξορμήσεις σε αυτόν. Πάντα όμως υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί και σημεία που έχεις περάσει ξυστά και δεν τα είδες ποτέ.
Το Καλάθιον αποτελεί έναν ορεινό όγκο του Ταϋγέτου και υπό συνθήκες θα μπορούσε να θεωρείται ξεχωριστό βουνό καθώς διαχωρίζεται από τον κύριο πυρήνα του βουνού μέσω του Ριντόμου, ενός από τα εντυπωσιακότερα φαράγγια στη χώρα μας. Παρολαυτά, εντάσσεται στο γενικότερο ορεινό σύμπλεγμα, πιθανότατα και λόγω του ιστορικού υποβάθρου που υπάρχει στην περιοχή.
Όταν βρεθείτε στην Καλαμάτα και κοιτάξετε τον Ταύγετο, ουσιαστικά κοιτάτε το Καλάθιον το οποίο κρύβει επιμελώς τους ψηλότερους ορεινούς όγκους του βουνού.
Με συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στην Καλαμάτα και τράβηξα την πολύ στενή διαδρομή για Άνω Βέργα. Σύντομα κέρδισα ύψος και θαύμασα την απίστευτη θέα στην Καλαμάτα και τον Μεσσηνιακό κόλπο.
Η Άνω Βέργα βρίσκεται σε υψόμετρο 869 μέτρων και μέχρι το 1956 ονομαζόταν Άνω Σελίτσα. Στη συγκεκριμένη περιοχή έγινε η ιστορική Μάχη της Βέργας όπου οι Μανιάτες οχυρωμένοι πίσω από το «Τείχος της Βέργας», νίκησαν τον Ιμπραήμ και η Μάνη παρέμεινε αδούλωτη.
Στην Άνω Βέργα πάρκαρα και προετοιμάστηκα για πεζοπορία προς μερικούς ενδιαφέροντες προορισμούς.
Κάποια κόκκινα σημάδια εντός του χωριού με οδήγησαν στην έναρξη του μονοπατιού
Ναός του Αγίου Νικολάου. Δεξιά διακρίνεται το μονοπάτι που τραβά προς το βουνό.
Έχοντας βγει από το χωριό, διακρίνεται ο ορεινός όγκος του Καλαθιού.
Η θέα αναμενόμενα εκπληκτική!
Το μονοπάτι είναι πολύ παλιό και είχε φτιαχτεί σωστά από την αρχή με λίθινες ενισχύσεις. Για αυτό και άντεξε στο χρόνο.
Ένα εντυπωσιακό σημείο.
Συνεχίζοντας, λίγο μετά έκοψα αριστερά εκτός μονοπατιού.
Για να φτάσω σε αυτό το αλώνι το οποίο αναφέρεται ως αρχαίο στο google maps αλλά δεν είμαι βέβαιος για αυτό. Σε κάθε περίπτωση όμως θα ερχόμουν για να το δω.
Ο επόμενος προορισμός βρισκόταν λίγο πιο κάτω στη νοητή ευθεία όμως η πυκνή βλάστηση και το δύσβατο τερέν καθιστούσε αδύνατη την προσέγγισή του από εκεί που βρισκόμουν. Έτσι επέστρεψα στο χωριό και ακολούθησα ένα άλλο μονοπάτι.
Το οποίο μετά από 20 λεπτά με οδήγησε στο γραφικό βυζαντινό ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής
Η τοποθεσία του δεν επιλέχθηκε τυχαία, λίγα μέτρα από το ξωκλήσι, κάτω από κάτι βράχους ανάβλυζε νερό.
Δε χορταίνεται η θέα!
Η πεζοπορία διήρκησε συνολικά μια ώρα περίπου. Έφτασα στην Άνω Βέργα και συνέχισα στο 2ο σκέλος της εξόρμησης που περιλάμβανε χωμάτινες διαδρομές. Αρχικά έφτασα σε ένα άλλο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Υπέροχη τοποθεσία μέσα σε ρόμπολα.
Συνεχίζοντας στην πανέμορφη χωμάτινη διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι του Αη Λιά.
Άγιος Ηλίας σε μια κατάφυτη τοποθεσία.
Σε εκείνο το σημείο δε μπορούσα να διακρίνω καθόλου θέα λόγω του δάσους. Λίγο παραπέρα όμως παρατήρησα ένα ξέφωτο και αμέσως κινήθηκα προς αυτό.
Εκεί αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της τοποθεσίας καθώς το εκκλησάκι βρίσκεται στην ομώνυμη κορυφή.
Προς Καρδαμύλη
Από τον Άη Λια συνέχισα νότια τη χωμάτινη διαδρομή μέχρι την τοποθεσία Μεγάλη Λάκκα. Απίθανη θέα σε μερικά ανοίγματα αλλά και σημεία με πελώρια έλατα γύρω μου.
Άφιξη στη Μεγάλη Λάκκα.
Και εκεί υπήρχαν κόκκινα σημάδια που οδηγούσαν στον κρατήρα Καλαθιού. Αμέσως προετοιμάστηκα και ξεκίνησα να κατεβαίνω σε δασικό μονοπάτι.
Κατέβηκα αρκετά μέτρα και ήμουν βέβαιος πως θα αντικρίσω κάτι μεγαλειώδες.
Πράγματι έφτασα σε μια τεράστια λάκκα που ονομάζεται κρατήρας για ευνόητους λόγους. Μια από τις μεγαλύτερες που έχω δει σίγουρα.
Εκεί έκοβε και τελείως ο αέρας και κυριολεκτικά δεν άκουγα τίποτα, παρά μόνο ήχους από πουλιά και έντομα. Το απόλυτο Ζεν.
Επιστροφή στο Qashqai και χωμάτινη συνέχεια μέχρι το χωριό Αλτομιρά στο οποίο είχα υποσχεθεί ότι θα επιστρέψω κάποια στιγμή. Παλιότερα το είχα προσεγγίσει από το Μπίλιοβο, ένα εκπληκτικό καλντερίμι που δημιουργήθηκε με κόπο αρκετές δεκαετίες πριν. Σύμφωνα με τοπική παράδοση, το χωριό οφείλει το όνομά του σε κάποιο ληστή που ονομαζόταν Αλτόμορος και είχε καταφύγει στην περιοχή
Από εκεί επέστρεψα αναγκαστικά πίσω καθώς ήθελα να συνεχίσω προς Ριζανά, ένα από τα ορεινότερα χωριά της Πελοποννήσου στα 1.000m ύψος.
Λόγω τεχνικού προβλήματος δεν κατάφερα να καταγράψω τη διαδρομή μέχρι την Κρύα Βρύση και τα Ριζανά. Εδώ ένα στιγμιότυπο της διαδρομής.
Έχοντας μπει στα Ριζανά.
Συνεχίζοντας χωμάτινα προς την τοποθεσία Μπάκα Λαιμός
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια που να μπορούν να περιγράψουν την ομορφιά αυτού του τοπίου. Μου θύμισε λίγο το πέτρινο δάσος στο Μονοδένδρι.
Εναλλαγές τοπίου!
Στην τοποθεσία Μπάκα Λαιμός ουσιαστικά τερμάτισε μια μεγάλη, κυκλική χωμάτινη περιπλάνηση μήκους 40 χιλιομέτρων που ξεκίνησε από την Άνω Βέργα.
Συνεχίζοντας ασφάλτινα πια μέχρι το Τουριστικό περίπτερο στον δρόμο Σπάρτης-Καλαμάτας.
Στη Σπάρτη με περίμεναν 2 φίλοι τους οποίους είχα να δω μερικά χρόνια. Ήταν ευκαιρία να κάνω και την αγαπημένη ασφάλτινη διαδρομή μέχρι εκεί.
Και κάπως έτσι ακόμα μια υπερπλήρης εξόρμηση έφτασε στο τέλος της. Είδα πανέμορφα τοπία από άλλη οπτική γωνία, ευχαριστήθηκα ασφάλτινη αλλά και χωμάτινη οδήγηση, περπάτησα πίσω στο χρόνο και πάνω από όλα, είδα καλούς φίλους. Τα λέμε με το καλό την επόμενη φορά!
-
Ακόμη μια φορά καταπληκτική ξενάγηση!
Πραγματικά ευχαριστούμε
-
@antoniokon said in Ταΰγετος- Καλάθιον 21-4-2024:
Ακόμη μια φορά καταπληκτική ξενάγηση!
Πραγματικά ευχαριστούμε
Να είσαι καλά φίλε μου!
-
Πωωωωωωωωωωω!
Τι μέρη είναι αυτά , τι φανταστική διαδρομή!!!!!
Δηλαδή πήγες Καλαμάτα και μέσω Ταυγέτου βγήκες Σπάρτη τελικά;
Δεν κατάλαβα.
-
@vagkirk said in Ταΰγετος- Καλάθιον 21-4-2024:
Πωωωωωωωωωωω!
Τι μέρη είναι αυτά , τι φανταστική διαδρομή!!!!!
Δηλαδή πήγες Καλαμάτα και μέσω Ταυγέτου βγήκες Σπάρτη τελικά;
Δεν κατάλαβα.
Ναι φίλε ουσιαστικά απο Καλαμάτα ανέβηκα στην Άνω Βέργα και από εκεί μέσω χωμάτινων διαδρομών βγήκα στο τουριστικό περίπτερο που βρίσκεται στον δρόμο Καλαμάτας-Σπάρτης. Από εκεί πήγα Σπάρτη από τον κλασσικό ασφάλτινο δρόμο. Ο Ταϋγετος είναι ένα από τα κορυφαία βουνά στην Ελλάδα!
Ταΰγετος- Καλάθιον 21-4-2024
