ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ...... ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ !!!!! ΚΑΙ ΤΩΡΑ......

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ....... ΟΥΣΤ ΛΕΧΡΙΤΗ !!!!

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Η Πεντελη,σε τι κατασταση βρισκεται τωρα;Δεν έχουν πλέον ξεπηδησει τα νεα δεντρα;Στα 12 χρονια απο τοτε που κάηκε,φυσιολογικα τα δεντρακια θα εχουνε ήδη αναπτυχθει αρκετα

Να είσαι καλά βρε Αντρέα με έκανες και γέλασα.
Θα βγάλω μερικές φωτογραφίες από το θέαμα που βλέπω από το κτήριο που στεγάζεται η εταιρεία που εργάζομαι για να καταλάβεις τι εννοώ.

κ μετά λέγανε πως να πάνε τα πυροσβεστικά... ολόκληρες ειδικές διαδρομές είχε.... τί άλλο θέλανε? αλλά ρε παιδιά, οι πολιτικοί της χώρας μας είναι όλοι για τα πανηγύρια... όλοι να οικονομήσουν θέλουν... είμαι σίγουρος πως αν ένας πολιτικός ήταν στο δίλημμα να κάνει κάποια λαμογιά για να κλέψει 1 εκατ euro ή να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο για αντιπυρικές ζώνες, όλοι το πρώτο θα επέλεγαν... το ίδιο κ στα φίλτρα των καμινάδων των εργοστασίων, το ίδιο κ στα μεγάλα έργα για τα νερά, το ίδιο κ στις πηγές ενέργειας...

όλοι την πάρτη τους κοιτούν, κ καλά κάνουν αφού δεν τους τιμωρούμε. καλά να πάθουμε... άντε πάλι 89% στις επόμενες εκλογές, στα ίδια μεγάλα ηχηρά ονόματα της πολιτικής ζωής...

Πραγματικός διάλογος Δήμαρχου Σχηματαρίου και πληρώματος πυροσβεστικού οχήματος...

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ..Απο εδω παιδιά απο αυτο τον χωματόδρομο θα βγείτε ακριβώς σε μέρος που θα την κόψετε (τη φωτιά) εύκολα..

ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ...Εμεις δεν το βάζουμε στο χωματόδρομο το όχημα

ΔΗΜΑΡΧΟΣ...Ε τότε πηγαίνετε περιμένετε να την σβήσετε στην οδό Πατησίων.....

(Ευτυχώς ήταν η μειοψηφία αυτοί)

Το είχε χαμηλώσει το εργαλείο και δεν το έβανε στο χώμα;

Ο χρήστης MAGIK έγραψε:
ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ...... ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ !!!!! ΚΑΙ ΤΩΡΑ......

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ....... ΟΥΣΤ ΛΕΧΡΙΤΗ !!!!

Με έπιασε η ψυχή μου! Πριν ένα μήνα ακριβώς είμασταν εκεί για το ακρόπολις και οι εικόνες είναι πολύ φρέσκιες στην μνήμη μου.

Τετράδης σήμερα στην ΄΄Κυριακάτικη Ε΄΄

Η επικίνδυνη αναπηρία είναι στη σκέψη, όχι στο σώμα

Ο ΚΑΙΡΟΣ

Τα 'χω πάρει. Χοντρά. Δεν είναι η πρώτη φορά, και η πατρίδα είμαι σίγουρος ότι θα μου δώσει κι άλλες, πολλές, φορές την ευκαιρία. Σιγουρότατος! Οοοοοχι. Οταν μιλάω για πατρίδα, δεν μιλάω για το κράτος. Για μας μιλάω. Το βρίζω το κράτος τα τελευταία 33 χρόνια, που μου έχει δώσει την ευκαιρία η δημοσιογραφική πένα. Τώρα τελευταία το 'κοψα. Γιατί αποφάσισα, ότι το κράτος είμαστε 'μεις.

Εμείς οι μεμψίμοιροι και γκρινιάρηδες και απαιτητικοί όλο το 24ωρο. Εμείς οι αγωνιστές του καναπέ, οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολόγοι του σκουπιδαριού, οι σοσιαλιστές της πάρτης, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι κήνσορες του διπλανού και νάρκισσοι του καθρέπτη. Εμείς.

Μια κοινωνία υποκριτών, που σκίζει τα ρούχα της, βρίζοντας το αόρατο και άυλο κράτος, που καίγεται ο πνεύμονας της Αθήνας, η Πάρνηθα, για πολλοστή φορά και 5.000.000 τηγανισμένοι ευαίσθητοι παρακολουθούν τις φλόγες από την τηλεόραση, χωρίς ούτε 10.000, ούτε 1.000, ούτε 100, έστω, να τρέξουν εθελοντές να βοηθήσουν. Οχι τώρα. Εδώ και χρόνια! Οχι μόνο για την Πάρνηθα. Παντού.

Εχω σβήσει φωτιές σε πλαγιές, την ώρα που οι χωριανοί και οι πολίτες καθόντουσαν σταυροπόδι ένα και δύο και δέκα χιλιόμετρα μακριά στις καφετέριες και βρίζαν το κράτος αμέτοχοι. Αραχτοί. Βρίζαν το σαν τα μούτρα τους κράτος. Αυτό που αξίζουν.

Ακαθάριστα σχεδόν πάντα, και μόνο από τύχη παστρικά, τα δίκτυα του ρεύματος, που διαπερνάνε όλη τη χώρα εναερίως, από κολόνα σε κολόνα, μέσα (!!) από όλα τα δάση, παρά τις φωνές, που επί χρόνια ουρλιάζουν για υπόγεια εγκατάσταση επιτέλους! «Κοστίζει πολλά» αποφαίνεται παγίως ο ανεγκέφαλος, που κρατάει την καρέκλα. Και πόσα κοστίζει ηλίθιε κάθε στρέμμα καμένου δάσους, κάθε κατάσβεση, κάθε black out, κάθε πνεύμονας που χάνεται, κάθε αναδάσωση; Πόσα κοστίζει στην υγεία, σε εργατοώρες, σε ζωντανά, σε ζημιές υποδομής, που πληρώνονται; Πόση πρόσθετη ζέστη και πόσο νερό; Κάθε φορά.

Και κάθε φορά, με το ίδιο θράσος, ο ίδιος πάντα συνέλληνας, που δεν είναι το κράτος, είναι η νοοτροπία ενός λαού ολόκληρου, που τον ανέχεται, που τον εκλέγει, αλλιώς θα τον είχαν πάρει από καιρό με τις ντομάτες οι συμπολίτες του, αν δεν ήτανε όμοιοι, με το ίδιο θράσος λοιπόν βγαίνει να πει κι από πάνω, ότι όλοι οι πριν απ' αυτόν ήταν χειρότεροι. Και λοιπόν; Μήπως φταίμε που δεν τους κρεμάσαμε στην πλατεία Συντάγματος, μπας και έτσι συνετιστούν οι επόμενοι και κάνουν το μόνο πράγμα που πληρώνονται να κάνουν; Να δουλεύουν νύχτα-μέρα για να ωφελείται το σύνολο;

Ποιο σύνολο! Αυτοί που δουλεύουν και αφήνουν ακαθάριστα τα δίκτυα του ρεύματος και τα δάση και που λουφάρουν δεν είναι συμπολίτες; Τι είναι, κατακτητές; Μπας και δεν τους νοιάζει, γιατί δεν θα καούν τα δικά τους χωριά; Μήπως δεν έχουν τις εγκύκλιους και τα φιρμάνια και τους κανονισμούς, και δεν ξέρουν αυτοματοποιημένα τι πρέπει ολοχρονίς να κάνουν;

Είναι λίγοι; Να σου πω εγώ γιατί είναι λίγοι. Γιατί οι υπόλοιποι, που είναι οι πολλοί, βάζουν γλείψιμο να κλειστούν σ' ένα γραφείο, να πέφτει ο μισθός του λαού, να μην έχουν σκοτούρες πολλές, εκτός από μία. Πότε να 'ρθει το δώρο κι η σύνταξη.

Και ας τρέξουν τα κορόιδα να ιδρώσουν για να έχουνε όλοι -και οι κηφήνες- ένα πνεύμονα ανάσας παραπάνω, ένα πάρκο στην πόλη παραπάνω, έναν πεζόδρομο, ένα σύλλογο, μια πηγή, μια παραλία, έναν κουβά για σκουπίδια.

Και πετάνε με την ψυχή στο στόμα οι ίδιοι εκατό πιλόγοι, πέφτουνε μέσ' στη φωτιά οι ίδιοι 5.000 πυροσβέστες, τρέχουν να σώσουνε ζώα και ανθρώπους οι ίδιοι συμβασιούχοι, διακινδυνεύουν τη ζωή τους οι ίδιοι, ελάχιστοι σύλλογοι εθελοντών, λες κι όλοι αυτοί πληρώνονται όπως πρέπει και δουλεύουν σε συνθήκες όπως πρέπει και λες και δεν έχουν μανάδες κι αδέλφια και συζύγους και παιδιά να τους καρτεράνε με κομμένη τη χολή. Είτε σε σεισμό, είτε σε πυρκαγιά, είτε σε πλημμύρες.

Αυτοί οι λίγοι είναι οι συμπατριώτες οι δικοί μου. Οι άλλοι, υποκριτές, συνένοχοι σ' όλες τις καταστροφές και τις κακοπαθιές της χώρας. Αμέτοχοι, άβολοι και καλοπερασάκηδες, ασχέτως τάξης, φύλου, πεποιθήσεων.

Ξέρω, εξανίστανται, δεν με παρατάνε! Τους έμαθα καλά, τους ζω, απ' αυτούς υποφέρουμε κάθε μέρα. Αυτοί ποδοπατάνε κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση, κάθε αξιοπρέπεια είτε πίσω από τον πάγκο μιας υπηρεσίας, είτε πίσω από ένα γκισέ, είτε πίσω από το τιμόνι του ταξί, του λεωφορείου, του πωλητηρίου κάθε είδους, από εισιτήρια μέχρι ρούχα και φιστίκια. Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα. Τη βαρεμάρα για εξυπηρέτηση. Την άγνοια της έννοιας της προσφοράς. Η συντριπτική πλειοψηφία.

Ενα «εγώ» υπερφίαλο, που φτιάχνει μια κοινωνία, μια χώρα «για πάρτη μας».

Αντικοινωνική όσο δεν παίρνει. Απούσα, μπρος στην τηλεόραση, κάθε φορά που οι λίγοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα για της αστυνομίας τη βία, για τα καρκινογόνα τρόφιμα που τρώμε, για το νέφος και τη βρόμα μεσ' τη θάλασσα, τους τρομονόμους, που μας δένουν -αυτούς όχι, ήτανε πάντα φιλήσυχοι πολίτες, νομοταγείς, τα 'χαν καλά με όλους, ησυχία, τάξις και ασφάλεια- ακόμα και για τους λίγους χώρους πρασίνου, που απειλούνται διαρκώς μέσα στις πόλεις.

Μια κοινωνία απούσα απ' όλα όσα την αφορούν. Μονάχα οι λίγοι, οι γραφικοί, σεσημασμένοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Λαός, απών.

Είναι παρών, όμως, σε κάθε λάδωμα, σε κάθε φάκελο, σε κάθε γλείψιμο για μια θεσούλα, σε κάθε σπρώξιμο να μπει μπροστά, στη θέση του άλλου, σε κάθε αυθαίρετο, σε κάθε κλέψιμο λογαριασμού, σε κάθε ακρίβεια, που ληστεύει τον διπλανό του. Φταίει η κυβέρνηση!

Λαός απών από τη διαχείριση της χώρας του. Την έχει νοικιάσει για 4 χρόνια σε κάποια παρέα και την αφήνει να κυβερνά έτσι ανεξέλεγκτα.

Αμα δεν του αρέσει η παρέα, βάζει μια άλλη, στην καθορισμένη πάντα ημέρα. Μετά, πάει για φραπέ σε ωραία θέση με air condition. Για να απολαύσει την κοκκινίλα του ουρανού από την Πάρνηθα, που καίγεται. Βρίζοντας ή τη ΔΕΗ ή την κυβέρνηση. Από το '74, που απόχησε αντιστασιακή φωνή. Πριν, έφταιγε η χούντα, δεν μίλαγε.

Αν δεις τα χόρτα στο κτήμα του στο χωριό και τους πυλώνες της ΔΕΗ λίγο πιο πέρα, θα καταλάβεις.

Και αν ακούσεις το air condition της κάμαράς του, που είναι κλειστή, αμπαρωμένη όλη τη νύχτα, που έξω έχει δροσιό αεράκι, θα καταλάβεις.

Κι αν δεις τα δάση και τις πλαγιές και τα ποτάμια, τις παραλίες και τους δρόμους μεσ' στο σκουπίδι, θα καταλάβεις.

Κάθε πατρίδα είν' ο καθρέπτης του λαού της. Ενός λαού, που κούκλα την πήρε απ' όλους τους προηγούμενους και πανούκλα την παραδίνει στα παιδιά του. Τέτοια αγάπη της έχει κι αυτής και των παιδιών του.

ΥΓ: Τι να πεις σε έναν κόσμο, που χάνει 1.000.000 δέντρα και σου απαντάει «ευτυχώς δεν κάηκε κανένα σπίτι»;
Τι να πεις σ' ένα ζώο, που πιστεύει ακράδαντα ότι η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές γύρω του;
Τι να πεις σ' ένα σύνολο, που δημιουργεί με κάθε τρόπο τη σημερινή του ευκολία, ξέροντας ότι θα γίνει το αυριανό του πρόβλημα;
Τι να πεις σε ένα ζώον, που είναι τόσο ζώον ώστε δεν ξέρει ότι είναι ζώον.

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 01/07/2007

παρασκευη βραδυ εφυγα απο αθηνα για ερετρια.
απο τη στροφη στον εθνικο για χαλκιδα και για μερικα χιλιομετρα μυριζε εντονα θα ελεγα καμμενο, αλλα ηταν σκοτεινα και δεν φαινοταν τιποτα.
χθες το απογευμα ομως, κατα την επιστροφη, ειχε αρκετο φως για να δουμε..
πραγματικα στεναχωρηθηκα παρα πολυ, η φωτια εχει καψει εκει πολλα στρεμματα και εφτανε μεχρι το δρομο..

Εκτός από τα συμφέροντα οικοπεδοποίησης υπάρχουν και άλλα μεγάλα συμφέροντα που θα μπορούσαν να έχουν βάλει το χεράκι τους με εμπρησμούς για να ωφεληθούν από την όλη ιστορία.

Δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλα ποσά διακυβεύονται σχετικά με τους εξοπλισμούς-ενοικιάσεις των αεροπλάνων και των πορτοκαλί ολλανδικών ελικοπτέρων(αυτά με την μάνικα που κρέμεται και αποθηκεύεται το νερό στην ''κοιλιά'' τους). Οι συμβάσεις ανάμεσα στις προμηθεύτριες εταιρίες και το κράτος είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ.

Αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος για να πετύχει το κέρδος είναι ικανός για όλα, δεν θα μου φαινόταν καθόλου απίθανο τα συμφέροντα αυτά να προβούν σε εμπρησμούς με σκοπό να ''πιέσουν'' για ανανεώσεις των συμβάσεων μίσθωσης των αεροσκαφών κτλπ.

Ο χρήστης ipan έγραψε:
Τετράδης σήμερα στην ΄΄Κυριακάτικη Ε΄΄

Η επικίνδυνη αναπηρία είναι στη σκέψη, όχι στο σώμα

Ο ΚΑΙΡΟΣ

.......................................................................
...........................................
.........
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 01/07/2007

Έχει τόσο δίκιο,που γίνεται σχεδόν αβάσταχτο...

Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της συμπεριφοράς του μέσου πολίτη είναι καλοδεχούμενη αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα πομπώδη άρθρα πριν από συμφορές ενώ κατόπιν αυτών προτιμώ πομπώδεις ενέργειες για παραδειγματισμό των υπολοίπων πολιτών.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
Ανταλλάσσουν το σπίτι τους για μια... Mercedes ή ένα ταξί

βλ. 'Οι αυθαίρετοι', 1992. Για πάντα επίκαιρη θα είναι αυτή η σειρά μου φαίνεται...

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:
Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της συμπεριφοράς του μέσου πολίτη είναι καλοδεχούμενη αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα πομπώδη άρθρα πριν από συμφορές ενώ κατόπιν αυτών προτιμώ πομπώδεις ενέργειες για παραδειγματισμό των υπολοίπων πολιτών.

Ο συγκεκριμένος τα ΄΄πομπώδη άρθρα΄΄ του τα γράφει πολύ πριν η ελληνική κοινωνία αναθεματίσει την κακιά την ώρα και τους αόρατους εμπρηστές αντί να συνειδητοποιήσει ότι την ευθύνη τη φέρει η ίδια.

Ο χρήστης ipan έγραψε:

Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της συμπεριφοράς του μέσου πολίτη είναι καλοδεχούμενη αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα πομπώδη άρθρα πριν από συμφορές ενώ κατόπιν αυτών προτιμώ πομπώδεις ενέργειες για παραδειγματισμό των υπολοίπων πολιτών.

Ο συγκεκριμένος τα ΄΄πομπώδη άρθρα΄΄ του τα γράφει πολύ πριν η ελληνική κοινωνία αναθεματίσει την κακιά την ώρα και τους αόρατους εμπρηστές αντί να συνειδητοποιήσει ότι την ευθύνη τη φέρει η ίδια.

Δεν αμφιβάλλω. Μου φάνηκε όμως ότι ρίχνει πολλές κατάρες στον μέσο πολίτη και αναρωτήθηκα τι έχει κάνει ο μέσος δημοσιογράφος ( αφού μιλάμε για το μέσο πολίτη ) για να έχει τον πολίτη σε επαγρύπνηση ενώ δημιούργησε , μέσω του άρθρου του , δύο κάστες. Τους ενδιαφερομένους για τα κοινά και τους ιδιώτες. Τους ιδώτες μπορούμε να τους λιθοβολήσουμε ή να τους κάνουμε να ενδιαφέρονται. Ο εν λόγω δημοσιογράφος πήρε το όπλο του και ξεκίνησε να ξυπνήσει τον πολίτη από το λύθαργό του. Όμως και οι δημοσιογράφοι έχουν δύο κάστες και παρ' όλο που ότι λέει και αληθή και καλοδεχούμενα είναι , θεωρώ πως πρέπει να μιλήσει και στην κάστα των δημοσιογράφων που ωρύονται και αναθεματίζουν μετά από κάθε συμφορά.

Προσωπικά εδώ και επτά χρόνια μιλάω συνέχεια στην μικρή μου κόρη για την αξία του περιβάλλοντος και σχεδόν πάντα φέρνω παράδειγμα τους κοντινούς ή τους αρχαίους προγόνους μας ως παράδειγμα σεβασμού στη φύση. Άλλοι δεν το κάνουν. Δεν πέρνω πέτρα εναντίον τους. Όσους γνωρίζω και μπορώ να τους μιλήσω , τους μιλάω για την διδαχή που πρέπει να κάνουν στα παιδιά τους και στον εαυτό τους.

Αντιγράφω από την χθεσινή εφημαρίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Μάλλον είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα από ότι νομίζουμε!

*Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πυρκαϊά στην Πάρνηθα αποτελεί μη αναστρέψιμη καταστροφή
Η επόμενη ημέρα της συμφοράς

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ
Η επόμενη ημέρα βρίσκει την Αθήνα με τον πνεύμονά της «φραγμένο». Ο εθνικός δρυμός της Πάρνηθας, που λειτουργούσε ως «φίλτρο» για την ατμοσφαιρική ρύπανση και ως φυσικός ρυθμιστής του μικροκλίματος της Αττικής, δεν υπάρχει πια. Τα πέντε εκατομμύρια των Αθηναίων στηρίζονταν στο δάσος για καθαρό αέρα και για τις αποδράσεις τους από την πόλη. Το δάσος «εξισορροπούσε» τη θερμοκρασία της πόλης, ενώ αποτελούσε ανάχωμα για την ανάσχεση των πλημμυρικών φαινομένων. «Μόνο ως εφιάλτης θα μπορούσε να περιγραφεί η αίσθηση που είχαμε όλοι μας βλέποντας τη ραγδαία καταστροφή του πολυτιμότερου μέρους του δρυμού, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και κάποιους από τους σημαντικότερους βιοτόπους για την πανίδα του βουνού» λέει ο διευθυντής του WWF Ελλάς κ. Δ. Καραβέλλας.

Η πυρκαϊά στην Πάρνηθα, όπως αναφέρουν ειδικοί επιστήμονες, αποτελεί μια μη αναστρέψιμη καταστροφή. Πυρκαϊές συμβαίνουν στα πευκοδάση της χώρας, από τότε που αυτά εμφανίστηκαν στον πλανήτη. Με το πέρασμα των αιώνων τα πεύκα και οι θάμνοι που τα συνοδεύουν προσαρμόστηκαν με τέτοιον τρόπο στις συχνές πυρκαϊές που στην πραγματικότητα τις έκαναν μέρος του κύκλου της ζωής τους. Τι διαφορετικό όμως συμβαίνει με τη φωτιά της Πάρνηθας; Ας ξεχάσουμε ότι πρόκειται για εθνικό δρυμό. Ας ξεχάσουμε τη μικρή απόστασή της από την Αθήνα και τον ρόλο της ως προορισμού αναψυχής. Ας ξεχάσουμε τα προβλήματα στις εγκαταστάσεις (καζίνο, ραντάρ κτλ.). Ας ξεχάσουμε γενικά τη μεγάλη οικολογική αξία του οικοσυστήματος κυρίως για την τοπική χλωρίδα και πανίδα, τις διαβρώσεις και τις πλημμύρες. Ολα αυτά, σύμφωνα με τον ερευνητή στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών - ΕΘΙΑΓΕ κ. Παύλο Κωνσταντινίδη, είναι πολύ μικρής σημασίας. «Η μεγαλύτερη και συγκλονιστική μοναδικότητα της φωτιάς της Πάρνηθας είναι ότι κάηκε δάσος ελληνικής ελάτης» επισημαίνει.

Οι πυρκαϊές στα ελατοδάση, όπως τονίζει ο κ. Κωνσταντινίδης, είναι σπάνιες. Τελευταία φορά συνέβη το καλοκαίρι του 2000 στον Ταΰγετο. «Και τα αποτελέσματα είναι ακόμη ολοφάνερα. Τα έλατα, σε αντίθεση με τα πεύκα, δεν είναι προσαρμοσμένα στις πυρκαϊές. Τα κουκουνάρια των πεύκων δεν καίγονται και προστατεύουν τους σπόρους από τη φωτιά. Οι κώνοι όμως της ελάτης καίγονται ολοσχερώς και έτσι καταστρέφεται το αναγεννητικό υλικό που είναι απαραίτητο για την αναγέννηση του δάσους» εξηγεί ο κ. Κωνσταντινίδης. Από την άλλη, ούτε τεχνητή αναδάσωση μπορεί να γίνει διότι τα μικρά φυτά της ελάτης για να αναπτυχθούν θέλουν οπωσδήποτε τη σκιά των μητρικών δένδρων.

Την ίδια στιγμή οι πληθυσμοί σπάνιων ζώων που φώλιαζαν στην Πάρνηθα απειλούνται. Τα ελάφια του είδους Cervus elaphus, τα λεγόμενα κόκκινα ελάφια, μετακινήθηκαν σε ασφαλή σημεία του δρυμού, αν και ακόμη κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά αν ορισμένα από αυτά παγιδεύτηκαν στις φλόγες. Επίσης, σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, νεοσσοί που δεν μπορούσαν να πετάξουν - όπως γερακίνες, δρυοκολάπτες, κοτσύφια, παπαδίτσες, γεράκια, φιδαετοί - και οι φωλιές τους έχουν πλέον καταστραφεί.

Η πυρκαϊά της Πάρνηθας ήταν μια οικολογική καταστροφή. Η κατάσταση, όπως προβλέπει ο κ. Κωνσταντινίδης, είναι ήδη μη αναστρέψιμη και δεν υπάρχει γνωστός τρόπος για άμεση αποκατάσταση τουλάχιστον στη μορφή του δάσους που υπήρχε ως χθες. «Εκείνο που χρειάζεται είναι η ψύχραιμη αντιμετώπιση της επόμενης ημέρας. Δεν θα σωθεί η κατάσταση με εθελοντικές ή κρατικές αναδασώσεις. Κάθε αναδασωτική προσπάθεια με ελατόδενδρα θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Ούτε μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση του δάσους φυτεύοντας δασικά είδη ακατάλληλα να αναπτυχθούν στις ιδιαίτερες συνθήκες της Πάρνηθας» παρατηρεί ο ερευνητής.

Για να κάνει η φύση το θαύμα από μόνη της και να επανέλθει το δάσος θα χρειαστούν μερικές εκατοντάδες χρόνια. «Αν θέλουμε να επιταχύνουμε τις διαδικασίες, πρέπει να το κάνουμε έπειτα από προσεκτική μελέτη και με οικολογικά ορθούς σχεδιασμούς. Η φύση δεν είναι τεχνικό έργο το οποίο όταν καταστραφεί θα το χτίσουμε ξανά ωραιότερο και ισχυρότερο» λέει ο ερευνητής. Και προσθέτει: «Η φύση έχει νομοτέλειες που όταν αγνοούνται οι καταστροφές που προκαλούνται είναι πολύ μεγαλύτερες από ό,τι προκαλεί η ίδια η φωτιά».

Για την αποτίμηση μιας καταστροφής σαν και αυτή της Πάρνηθας τα κυρίαρχα κριτήρια είναι κυρίως οικονομίστικα: ύψος αποζημιώσεων για τα καμένα αυτοκίνητα ή σπίτια (νόμιμα ή παράνομα), κόστος αποκατάστασης των δικτύων, χαμένες ανθρώπινες ζωές. Εκεί, σύμφωνα με τον πολεοδόμο-χωροτάκτη, υπεύθυνο του Παρατηρητηρίου Ελεύθερων Χώρων Αθήνας κ. Ηλία Γιαννίρη, εστιάζεται και η πυροσβεστική προσπάθεια. «Εχουμε πυροσβεστική αντίληψη για τις πυρκαϊές και όχι πολιτική δασοπυρόσβεσης, ενταγμένη σε ένα σύστημα δασοπροστασίας, προστασίας των εδαφών και της βιοποικιλότητας και διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Αυτή τη δεύτερη αντίληψη και πολιτική χρειάζονται οι εθνικοί δρυμοί, τα περιαστικά δάση, οι προστατευόμενες περιοχές, οι φυσικοί πόροι. Μόνο έτσι μπορεί να βελτιώνεται αντί να χειροτερεύει η βιωσιμότητα της πρωτεύουσας» υποστηρίζει ο ίδιος.

Η αναθεώρηση του συνταγματικού άρθρου 24 για τα δάση το 2002 και η νέα που θα επιχειρηθεί στην επόμενη Βουλή, σύμφωνα με τον κ. Γιαννίρη, δείχνει αντίθετο δρόμο. «Μεταξύ άλλων παρόμοιων πολιτικών (π.χ., νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, εθνικό χωροταξικό για τον τουρισμό) η προεκλογική αναστολή κατεδαφίσεων των αυθαιρέτων σε δάση και προστατευόμενες περιοχές μπορεί να αποσύρθηκε μετά την κατακραυγή που προκάλεσε, δείχνει όμως τις πολιτικές προθέσεις της μετεκλογικής περιόδου».

Η πυρκαϊά της Πάρνηθας είναι, όπως επισημαίνει ο κ. Γιαννίρης, αποτέλεσμα των συγκεκριμένων πολιτικών κατευθύνσεων που κυριαρχούν για χρόνια. «Πολιτικών που κραυγάζουν: 'Κάψτε, εκχερσώστε, καταπατήστε και χτίστε. Μετεκλογικά θα έρθει η πολιτεία και θα σας νομιμοποιήσει, όπως κάνει δεκαετίες τώρα'. Στην Ελλάδα του 2007, που το περιβάλλον δεν έχει ούτε καν δικό του υπουργείο, ο εμπρηστής στη συνείδηση των πολιτών (νομοταγών και μη) είναι το ίδιο το κράτος». *

Ο χρήστης ginogsm έγραψε:

Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της συμπεριφοράς του μέσου πολίτη είναι καλοδεχούμενη αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα πομπώδη άρθρα πριν από συμφορές ενώ κατόπιν αυτών προτιμώ πομπώδεις ενέργειες για παραδειγματισμό των υπολοίπων πολιτών.

Ο συγκεκριμένος τα ΄΄πομπώδη άρθρα΄΄ του τα γράφει πολύ πριν η ελληνική κοινωνία αναθεματίσει την κακιά την ώρα και τους αόρατους εμπρηστές αντί να συνειδητοποιήσει ότι την ευθύνη τη φέρει η ίδια.

Δεν αμφιβάλλω. Μου φάνηκε όμως ότι ρίχνει πολλές κατάρες στον μέσο πολίτη και αναρωτήθηκα τι έχει κάνει ο μέσος δημοσιογράφος ( αφού μιλάμε για το μέσο πολίτη ) για να έχει τον πολίτη σε επαγρύπνηση ενώ δημιούργησε , μέσω του άρθρου του , δύο κάστες.

Ο μέσος δημοσιογράφος δεν είναι ξέχωρος του μέσου πολίτη,ο δέ συγκεκριμένος δικαιούται να έχει άποψη,η οποια είναι ορθόσωστη (δεν έχω διαβάσει τα τελευταίους μήνες πιστότερη περιγραφή της Νεοελληνικής πραγματικότητος),καθώς δηλώνει ότι έχει επί του πρακτέου δράσει κατά το παρελθόν...

Επιμένω ότι το συγκεκριμένο είναι εξαίρετο άρθρο,ίσως και λόγω γνησίου συναισθηματικής φόρτίσεως του υπογράφοντος το ανωτέρω..

Συμφωνούμε διαφωνώντας , μου φαίνεται. Το άρθρο του είναι εξαίρετο και αποτυπώνει με διαφάνεια τον νεοΈλληνα. Δεν κρίνω τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο σε τίποτε άλλο πλην της στιγμής που το έδωσε στη δημοσιότητα.

Tου προέκυψε τη συγκεκριμένη στιγμή ένεκα αγανάκτησης,θέλω να πιστεύω....

Ο χρήστης tsilis έγραψε:

Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της συμπεριφοράς του μέσου πολίτη είναι καλοδεχούμενη αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα πομπώδη άρθρα πριν από συμφορές ενώ κατόπιν αυτών προτιμώ πομπώδεις ενέργειες για παραδειγματισμό των υπολοίπων πολιτών.

Ο συγκεκριμένος τα ΄΄πομπώδη άρθρα΄΄ του τα γράφει πολύ πριν η ελληνική κοινωνία αναθεματίσει την κακιά την ώρα και τους αόρατους εμπρηστές αντί να συνειδητοποιήσει ότι την ευθύνη τη φέρει η ίδια.

Δεν αμφιβάλλω. Μου φάνηκε όμως ότι ρίχνει πολλές κατάρες στον μέσο πολίτη και αναρωτήθηκα τι έχει κάνει ο μέσος δημοσιογράφος ( αφού μιλάμε για το μέσο πολίτη ) για να έχει τον πολίτη σε επαγρύπνηση ενώ δημιούργησε , μέσω του άρθρου του , δύο κάστες.

Ο μέσος δημοσιογράφος δεν είναι ξέχωρος του μέσου πολίτη

Ούτε ο μέσος πολιτικός, ούτε ο μέσος μηχανικός, ούτε ο μέσος επιχειρηματίας, ούτε ο μέσος υπάλληλος. Είμαστε μια κοινωνία που στην καλύτερη απλά αδιαφορεί για το περιβάλλον και ξαφνικά όλοι συγκινήθηκαν. Είναι αργά, αλλά έστω και τώρα μπορεί να ξυπνήσουν κάποιοι.