Συνέχεια από την αστυνομία ακούω ότι φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας. Από τους οδηγούς ακούω ότι φταίει ο δρόμος, έλλειψη σήμανση ή η ανεπαρκής σήμανση, η έλλειψη φωτισμού, η σχεδίαση του δρόμου, η διαγράμμιση ή άλλος οδηγός. Λίγες φορές άκουσα «φταίω εγώ». Άλλοι φταίνε εμείς δε φταίμε!! Εμείς είμαστε αλάνθαστοι. Γεννημένοι πιλότοι. Όταν θέλεις να πας γρήγορα ή πιο γρήγορα από τον προπορευόμενο φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν το αυτοκίνητο σου επειδή είναι γρήγορα θες να δεις πόσα βγάζει ή πόσο καλά μπαίνει στις στροφές φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν δεν υπάρχει φωτισμός και είναι μαύρο σκοτάδι αλλά εσύ δε θες να κόψεις ταχύτητα πάλι φταίνε όλα τα άλλα; Όταν θες να προσπεράσεις αυτόν που σε προσπέρασε επειδή σε προσπέρασε πάλι φταίει κάποιος άλλος. Όταν γνωρίζεις ότι ο δρόμος γλιστράει, έχει λακκούβες, δεν έχει φωτισμός, διάζωμα, είναι γεμάτος σαμαράκια δεν έχει σήμανση σωστή αλλά εσύ το πατάς το μοτέρ τότε ποιος φταίει για αυτήν την επιλογή σου; Το πόδι σου στο γκάζι ποιος το δίνει εντολή να το πατήσει; Το χέρι στο τιμόνι ποιος το ελέγχει; Εσύ φυσικά. Εσύ αποφασίζεις και κρίνεις αν με αυτές τις δυσμενείς συνθήκες οδήγησης πως θα οδηγήσεις. Ή θα οδηγήσεις προσεκτικά γιατί η δρόμοι είναι καρναβάλια ή θα το ρισκάρεις αλλά την ευθύνη του ρίσκου εσύ θα την αναλάβεις. Αυτές είναι οι συνθήκες είτε σου αρέσουν είτε όχι. Εσύ μέχρι να αλλάξουν θα προσαρμοσθείς σε αυτές. Η απάντηση συνήθως είναι «και τι θα κάνω; Θα πηγαίνω σαν κότα». Το άλλο με το λαγό και τη χελώνα το ξέρεις; Βάζω και τον εαυτό μου μέσα που υπήρξαν φορές που προκάλεσα όπως όλοι μας την τύχη μου αρκετές φορές και άλλοτε τη γλίτωσα και άλλοτε είδα στην κυριολεξία το χάρο με τα μάτια μου. Το χειρότερο όμως ήταν όταν σε περίπου 7 ατυχήματα άλλοτε έβγαλα ελαφρά τραυματισμένους και άλλοτε νεκρούς με τα μυαλά του (κυριολεκτώ) κολλημένα στο ταμπλό γιατί δε φορούσαν ζώνη ασφαλείας και άλλοτε ακρωτηριασμένους αφού η μούρη του αυτοκινήτου μπήκε τόσο μέσα που από τα γόνατα και πάνω το σώμα δεν ήταν σφηνωμένο στις λαμαρίνες. Το κράτος έχει ευθύνη για αυτό το χάλι που παραδίδει. Από τι στιγμή που γνωρίζουμε ότι είναι χάλια η κατάσταση δύο πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Ή οδηγάμε συνετά ή δεν οδηγάμε. Δικαιολογίες από τι στιγμή που ξέρεις πως έχει η κατάσταση δεν υπάρχουν. Οι δρόμοι οι περισσότεροι είναι επικίνδυνοι. Το ξέρουμε όλοι. Αν τρώμε τα μούτρα μας τα τρώμε εν γνώσει μας. Το κράτος βέβαια και αυτό φταίει γιατί πρώτον φτιάχνει τέτοιους δρόμους και δεύτερον δεν τιμωρεί αυτούς στους οποίους αναθέτει να τους φτιάξουν.

Συνέχεια από την αστυνομία ακούω ότι φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας. Από τους οδηγούς ακούω ότι φταίει ο δρόμος, έλλειψη σήμανση ή η ανεπαρκής σήμανση, η έλλειψη φωτισμού, η σχεδίαση του δρόμου, η διαγράμμιση ή άλλος οδηγός. Λίγες φορές άκουσα «φταίω εγώ». Άλλοι φταίνε εμείς δε φταίμε!! Εμείς είμαστε αλάνθαστοι. Γεννημένοι πιλότοι. Όταν θέλεις να πας γρήγορα ή πιο γρήγορα από τον προπορευόμενο φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν το αυτοκίνητο σου επειδή είναι γρήγορα θες να δεις πόσα βγάζει ή πόσο καλά μπαίνει στις στροφές φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν δεν υπάρχει φωτισμός και είναι μαύρο σκοτάδι αλλά εσύ δε θες να κόψεις ταχύτητα πάλι φταίνε όλα τα άλλα; Όταν θες να προσπεράσεις αυτόν που σε προσπέρασε επειδή σε προσπέρασε πάλι φταίει κάποιος άλλος. Όταν γνωρίζεις ότι ο δρόμος γλιστράει, έχει λακκούβες, δεν έχει φωτισμός, διάζωμα, είναι γεμάτος σαμαράκια δεν έχει σήμανση σωστή αλλά εσύ το πατάς το μοτέρ τότε ποιος φταίει για αυτήν την επιλογή σου; Το πόδι σου στο γκάζι ποιος το δίνει εντολή να το πατήσει; Το χέρι στο τιμόνι ποιος το ελέγχει; Εσύ φυσικά. Εσύ αποφασίζεις και κρίνεις αν με αυτές τις δυσμενείς συνθήκες οδήγησης πως θα οδηγήσεις. Ή θα οδηγήσεις προσεκτικά γιατί η δρόμοι είναι καρναβάλια ή θα το ρισκάρεις αλλά την ευθύνη του ρίσκου εσύ θα την αναλάβεις. Αυτές είναι οι συνθήκες είτε σου αρέσουν είτε όχι. Εσύ μέχρι να αλλάξουν θα προσαρμοσθείς σε αυτές. Η απάντηση συνήθως είναι «και τι θα κάνω; Θα πηγαίνω σαν κότα». Το άλλο με το λαγό και τη χελώνα το ξέρεις; Βάζω και τον εαυτό μου μέσα που υπήρξαν φορές που προκάλεσα όπως όλοι μας την τύχη μου αρκετές φορές και άλλοτε τη γλίτωσα και άλλοτε είδα στην κυριολεξία το χάρο με τα μάτια μου. Το χειρότερο όμως ήταν όταν σε περίπου 7 ατυχήματα άλλοτε έβγαλα ελαφρά τραυματισμένους και άλλοτε νεκρούς με τα μυαλά του (κυριολεκτώ) κολλημένα στο ταμπλό γιατί δε φορούσαν ζώνη ασφαλείας και άλλοτε ακρωτηριασμένους αφού η μούρη του αυτοκινήτου μπήκε τόσο μέσα που από τα γόνατα και πάνω το σώμα δεν ήταν σφηνωμένο στις λαμαρίνες. Το κράτος έχει ευθύνη για αυτό το χάλι που παραδίδει. Από τι στιγμή που γνωρίζουμε ότι είναι χάλια η κατάσταση δύο πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Ή οδηγάμε συνετά ή δεν οδηγάμε. Δικαιολογίες από τι στιγμή που ξέρεις πως έχει η κατάσταση δεν υπάρχουν. Οι δρόμοι οι περισσότεροι είναι επικίνδυνοι. Το ξέρουμε όλοι. Αν τρώμε τα μούτρα μας τα τρώμε εν γνώσει μας. Το κράτος βέβαια και αυτό φταίει γιατί πρώτον φτιάχνει τέτοιους δρόμους και δεύτερον δεν τιμωρεί αυτούς στους οποίους αναθέτει να τους φτιάξουν.

Συνέχεια από την αστυνομία ακούω ότι φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας. Από τους οδηγούς ακούω ότι φταίει ο δρόμος, έλλειψη σήμανση ή η ανεπαρκής σήμανση, η έλλειψη φωτισμού, η σχεδίαση του δρόμου, η διαγράμμιση ή άλλος οδηγός. Λίγες φορές άκουσα «φταίω εγώ». Άλλοι φταίνε εμείς δε φταίμε!! Εμείς είμαστε αλάνθαστοι. Γεννημένοι πιλότοι. Όταν θέλεις να πας γρήγορα ή πιο γρήγορα από τον προπορευόμενο φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν το αυτοκίνητο σου επειδή είναι γρήγορα θες να δεις πόσα βγάζει ή πόσο καλά μπαίνει στις στροφές φταίει ο δρόμος κ.λπ; Όταν δεν υπάρχει φωτισμός και είναι μαύρο σκοτάδι αλλά εσύ δε θες να κόψεις ταχύτητα πάλι φταίνε όλα τα άλλα; Όταν θες να προσπεράσεις αυτόν που σε προσπέρασε επειδή σε προσπέρασε πάλι φταίει κάποιος άλλος. Όταν γνωρίζεις ότι ο δρόμος γλιστράει, έχει λακκούβες, δεν έχει φωτισμός, διάζωμα, είναι γεμάτος σαμαράκια δεν έχει σήμανση σωστή αλλά εσύ το πατάς το μοτέρ τότε ποιος φταίει για αυτήν την επιλογή σου; Το πόδι σου στο γκάζι ποιος το δίνει εντολή να το πατήσει; Το χέρι στο τιμόνι ποιος το ελέγχει; Εσύ φυσικά. Εσύ αποφασίζεις και κρίνεις αν με αυτές τις δυσμενείς συνθήκες οδήγησης πως θα οδηγήσεις. Ή θα οδηγήσεις προσεκτικά γιατί η δρόμοι είναι καρναβάλια ή θα το ρισκάρεις αλλά την ευθύνη του ρίσκου εσύ θα την αναλάβεις. Αυτές είναι οι συνθήκες είτε σου αρέσουν είτε όχι. Εσύ μέχρι να αλλάξουν θα προσαρμοσθείς σε αυτές. Η απάντηση συνήθως είναι «και τι θα κάνω; Θα πηγαίνω σαν κότα». Το άλλο με το λαγό και τη χελώνα το ξέρεις; Βάζω και τον εαυτό μου μέσα που υπήρξαν φορές που προκάλεσα όπως όλοι μας την τύχη μου αρκετές φορές και άλλοτε τη γλίτωσα και άλλοτε είδα στην κυριολεξία το χάρο με τα μάτια μου. Το χειρότερο όμως ήταν όταν σε περίπου 7 ατυχήματα άλλοτε έβγαλα ελαφρά τραυματισμένους και άλλοτε νεκρούς με τα μυαλά του (κυριολεκτώ) κολλημένα στο ταμπλό γιατί δε φορούσαν ζώνη ασφαλείας και άλλοτε ακρωτηριασμένους αφού η μούρη του αυτοκινήτου μπήκε τόσο μέσα που από τα γόνατα και πάνω το σώμα δεν ήταν σφηνωμένο στις λαμαρίνες. Το κράτος έχει ευθύνη για αυτό το χάλι που παραδίδει. Από τι στιγμή που γνωρίζουμε ότι είναι χάλια η κατάσταση δύο πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Ή οδηγάμε συνετά ή δεν οδηγάμε. Δικαιολογίες από τι στιγμή που ξέρεις πως έχει η κατάσταση δεν υπάρχουν. Οι δρόμοι οι περισσότεροι είναι επικίνδυνοι. Το ξέρουμε όλοι. Αν τρώμε τα μούτρα μας τα τρώμε εν γνώσει μας. Το κράτος βέβαια και αυτό φταίει γιατί πρώτον φτιάχνει τέτοιους δρόμους και δεύτερον δεν τιμωρεί αυτούς στους οποίους αναθέτει να τους φτιάξουν.