Απαράδεκτο, παρά τη φήμη του: Θανάσης στο Μοναστηράκι.
Η παραγωγή του είναι τόσο μεγάλη, που η ποιότητα έχει πάει για βρούβες.
Μέσα στο κεμπάμπ του κυκλοφορούν και κόκκαλα. Οπότε αν δεν είσαι πολύ τυχερός μπορεί να σπάσεις και κανά δόντι.
Κορυφαίο σε γεύση και ποιότητα: Γουρουνάκια στην Κηφισιά.
Ένα από τα καλύτερα σε γεύση. Φοβερό κοντοσούβλι. Είναι, όμως πιο ακριβά από τα συνηθισμένα.
Μειονέκτημα: λίστα αναμονής σε ώρες αιχμής. Όχι ευχαριστώ, δε θα δώσω και προκαταβολή για να φάω σουβλάκι.
Το απαισιότερο σουβλάκι της υφηλίου: Volkano στην Ερέτρια, δίπλα στον φοίνικα. Don' t even think about it! Θα προτιμούσα να φάω μουχλιασμένο μπριάμ, με σαπισμένα συκώτια γάτας παρά σουβλάκι από το Volkano.
Αρκετά καλό: Μπάμπης στην Κηφισιά. Είχε χρόνια πείρας στο μοναστηράκι, φτιάχνει ωραίο σουβλάκι με γύρο χωρίς λίπος.
Το πιο ελεεινό σουβλατζίδικο στην Αττική είναι στη Γλυφάδα.
Δε θυμάμαι πως το λένε το γ@μημένο, αλλά πολλοί σίγουρα θα το ξέρετε.
Είναι στον κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας, και διακρίνεται από την ψευτοκυριλέ διακόσμησή του. Το σουβλάκι του δεν είναι άθλιο, αλλά ούτε και κανένα ποίημα. Αλλά η εξυπηρέτηση του είναι για κλωτσιές. Αγενέστατα γκαρσόνια, αναμονή με τις ώρες.
Και είναι και πανάκριβος. Α ρε σουβλατζή, τα λούσα σε μαρανάνε...